Με τα λόγια των «τέως»

«Είχα την τιμή να είμαι ο διοικητής σας στην πιο σημαντική στρατηγικά και σχετική με επιχειρήσεις βάση του Ναυτικού των ΗΠΑ», τόνισε πριν από λίγες μέρες, απευθυνόμενος στο προσωπικό της βάσης, ο απερχόμενος διοικητής της, πλοίαρχος Ρ. Τέγουελ, παραδίδοντας τη διοίκηση της Σούδας στο διάδοχό του. Την ίδια περίοδο, ο νέος διοικητής του αποσπάσματος της 95ης Μοίρας Αναγνώρισης της Αεροπορίας των ΗΠΑ που επιχειρεί στη Σούδα, αντισμήναρχος Ντ. Γκότλιμπ, αναλαμβάνοντας καθήκοντα, τόνιζε «πόσο ενθουσιασμένος» νιώθει να είναι «κομμάτι μιας μοναδικής κοινότητας συνεργασίας της Αεροπορίας και του Ναυτικού των ΗΠΑ, της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, του Βασιλικού Ναυτικού και της Βασιλικής Αεροπορίας (της Βρετανίας)». «Είναι αφυπνιστικό να συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι αυτό το μέρος, με τόσους εταίρους να αγωνίζονται να πετύχουν τους ίδιους σκοπούς για τις αντίστοιχες υπηρεσίες και χώρες τους»... Το για ποιους «σκοπούς» αγωνίζονται, βέβαια, όλοι αυτοί δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς, βλέποντας πόσες φωτιές είναι αναμμένες στην ευρύτερη περιοχή μας.

* * *

Αλλος ένας απερχόμενος, κάνοντας τον δικό του απολογισμό, αναφέρθηκε στον ...βόρειο πόλο της «διμερούς συνεργασίας» Ελλάδας - ΗΠΑ, για τη σφυρηλάτηση της οποίας κοπίασαν και κοπιάζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με το «Στρατηγικό Διάλογο» και την Επικαιροποιημένη Συμφωνία για τις Βάσεις. Μιλώντας λίγα 24ωρα μετά την τελευταία επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, στην Αλεξανδρούπολη, επ' ευκαιρία της απόβασης αμερικανικών στρατευμάτων στην πόλη, για να προωθηθούν βορειότερα, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, ο απερχόμενος πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη Γκρ. Φλέγκερ τόνιζε ότι «η Αλεξανδρούπολη είναι εξαιρετικά σημαντική, στρατηγικά, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη τη ΝΑ Ευρώπη, γι' αυτό και ελπίζουμε πραγματικά ότι αυτή η πορεία θα συνεχιστεί και με την ολοκλήρωση του διαγωνισμού» για το λιμάνι, που βγαίνει προς πώληση, με τους Αμερικανούς να προηγούνται στη λίστα των ενδιαφερομένων. Μάλιστα, ο τέως πρόξενος έστελνε το μήνυμα για την Αλεξανδρούπολη, αλλά και την Καβάλα, πως «είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτές οι στρατηγικές υποδομές σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποστήριξης και ασφάλειας θα συνεχίσουν (...) να παίζουν ρόλο στη διασφάλιση και ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας αλλά και στην ενσωμάτωση της ευρύτερης περιοχής σ' αυτήν την ενισχυμένη διατλαντική δυτική συμμαχία».

* * *

Αυτό λοιπόν που οι Αμερικανοί αξιωματούχοι διαφημίζουν ως μια «μοναδική κοινότητα συνεργασίας», στάζοντας μέλι για τις στρατιωτικές διευκολύνσεις που τους παρέχονται διαχρονικά στη Σούδα και στην υπόλοιπη χώρα, οι κυβερνήσεις και όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα το παρουσιάζουν ως «ασπίδα» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και ως «εγγύηση» για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Λένε δηλαδή ότι η στρατηγική συμφωνία με τις ΗΠΑ λειτουργεί αποτρεπτικά στην Τουρκία να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και ταυτόχρονα διασφαλίζει ένα ισχυρό στήριγμα στην Ελλάδα αν η κατάσταση ξεφύγει. Οι εξελίξεις, όμως, τίποτα απ' αυτά δεν επιβεβαιώνουν. Κι ως προς αυτό δεν μασάνε τα λόγια τους ούτε οι «τέως» της αμερικανικής διπλωματίας. Για παράδειγμα, ερωτηθείς για το ενδεχόμενο να υπάρξει κάποιο «θερμό επεισόδιο» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, ο απερχόμενος πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη έκανε την ...Πυθία, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον και δεν πρόκειται να το κάνω (...) Θα πω ότι έχω εντυπωσιαστεί από τους Ελληνες διπλωμάτες συναδέλφους μου και τους εύχομαι ό,τι καλύτερο καθώς συνεχίζουν αυτήν την πολύ δύσκολη αποστολή». Αλλά και ο Τζ. Μπόλτον, τέως σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, ερωτηθείς σε πρόσφατη συνέντευξη για το τι θα κάνουν οι ΗΠΑ αν ο Ερντογάν στραφεί εναντίον της Ελλάδας, απάντησε ως εξής: «Αυτή είναι πραγματικά μια δύσκολη ερώτηση (...) Νομίζω ότι σε κάποια στιγμή θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η Τουρκία επιθυμεί να παραμείνει μέλος του ΝΑΤΟ ή όχι. Ελπίζω να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Και τούτο διότι θα επρόκειτο για ένα μεγάλο κέρδος για τη Ρωσία».

* * *

Προτεραιότητα επομένως είναι η διατήρηση και θωράκιση της ΝΑΤΟικής συνοχής, η ενδυνάμωση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, ώστε να μπορεί η ιμπεριαλιστική συμμαχία να προωθεί τα συμφέροντά της, βάζοντας εμπόδια και στήνοντας αναχώματα στην ανερχόμενη επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας, που ενισχύουν τη στρατιωτική και οικονομική παρουσία τους στην ευρύτερη περιοχή. Τον στόχο αυτό υπηρετούν η Συμφωνία για τις βάσεις, η μετατροπή της Ελλάδας σε προκεχωρημένο στρατιωτικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, η ολοένα και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η συγχρονισμένη προσπάθεια να παραμείνει η Τουρκία αγκιστρωμένη στο δυτικό στρατόπεδο, να υπονομευθεί παραπέρα η συνεργασία της με τη Ρωσία. Κι αυτό προϋποθέτει να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις της για αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή, που «ακουμπάνε» βέβαια και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο. Να λοιπόν πώς στρώνεται σιγά σιγά το έδαφος για επικίνδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά και για συνδιαχείριση, με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα. Να πώς η κλιμακούμενη ελληνοαμερικανική συνεργασία και οι προωθούμενες επικίνδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά υπηρετούν τον ίδιο στόχο, τον ίδιο σχεδιασμό, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και της ειρήνης στην περιοχή. Να γιατί ο λαός θα πρέπει τώρα να κάνει καθολικό του αίτημα την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ - ΕΕ και το διώξιμο των βάσεων, να παλέψει ενάντια στο κεφάλαιο και τις συμμαχίες του, ενάντια στην ίδια την εξουσία του.