Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο – Στο “τζάμπα” η αναγνώριση της γενοκτονίας στη Ναμίμπια από τη Γερμανία

 

Ως μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία και δείγμα ιστορικής και ηθικής ευθύνης διαφημίζεται στο γερμανικό ιδιαίτερα αστικό τύπο, η απόφαση της κυβέρνησης της χώρας, να αναγνωρίσει “με το όνομά της” όπως δήλωσε ο υπουργός εξωτερικών Χάικο Μας, τη γενοκτονία που διέπραξαν τα αποικιακά στρατεύματα του Κάιζερ στη σημερινή Ναμίμπια, το διάστημα 1904-1908, όταν εξολόθρευσαν τις φυλές Χερέρο και Νάμα.

Ωστόσο, όπως από την αρχή είχαν επισημάνει οι ενώσεις απογόνων των επιζησάντων της σφαγής, από αυτή την διαφημιζόμενη ως “πραγματική συμφιλίωση”, απουσιάζει παντελώς μια βασική προϋπόθεση της πραγματικής συγγνώμης, που δεν είναι άλλη από την επανόρθωση για τα διαπραχθέντων εγκλήματα στην τότε αποικία της “Γερμανικής Νοτιοδυτικής Αφρικής”.

Συγκεκριμένα, στο επίσημο κείμενο της συμφωνίας, προβλέπεται πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θα πάψει να αρνείται τη γενοκτονία των δύο φυλών, και “υπό το φως της ιστορικής και ηθικής ευθύνης ζητά συγγνώμη”. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό πρακτικά, το ξεκαθάρισε ήδη την Παρασκευή ο Μάας, τονίζοντας πως από τέτοιες φράσεις “δεν μπορούν να εξαχθούν νομικές απαιτήσεις για αποζημίωση”.

Εφόσον η συμφωνία επικυρωθεί, όπως επιθυμεί το Βερολίνο, η γερμανική κυβέρνηση θα κατοχυρώσει ένα νομικό προηγούμενο ώστε να συνεχίσει να αρνείται τις αποζημιώσεις για μια σειρά εγκλημάτων που διέπραξε από την ενοποίησή του κι έπειτα το αστικό γερμανικό κράτος, περιλαμβανομένων φυσικά των φρικωδών πράξεων στην κατεχόμενη Ελλάδα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ πολλών άλλων.

Προκειμένου να εξαγοράσει μάλιστα τη συναίνεση της κυβέρνησης της Ναμίμπια, η Γερμανία προτίθεται να διαθέσει 1,1 δις ευρώ, σε διάστημα 30 ετών, για “ανοικοδόμηση και ανάπτυξη της χώρας”, σε περιοχές κατοίκησης των Χερέρο και Νάμα. Ένα ποσό, που όχι απλά αντιστοιχεί σε ψίχουλα μπροστά στο μέγεθος της σφαγής, όχι απλά δε θα καταλήξει προς όφελος των οικογενειών των θυμάτων, αλλά και θα ωφελήσει, όπως παραδοσιακά συμβαίνει σε αυτού του είδους την “αναπτυξιακή βοήθεια” σε χώρες του τρίτου κόσμου, ποικίλα γερμανικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα στη Ναμίμπια.

Με πληροφορίες από jungewelt.de

Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στις Κυπριακές Εκλογές

 

Πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος των κυπριακών βουλευτικών εκλογών είναι η «νίκη» πρώτα της δεξιάς παρά την μείωση των ποσοστών της με την είσοδο λαγών της (μικρότερα δεξιά κόμματα) μαζί με την άνοδο του νεοναζιστικού μορφώματος του ΕΛΑΜ στη τέταρτη θέση (6.78%) σαρξ εκ της σαρκός τους.

Έχει ό,τι χρειάζεται στο οπλοστάσιό της για να συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική της λιτότητας και των περικοπών.

Έχει ό,τι χρειάζεται για να ισχυροποιήσει τη θέση της μαζί με τους δορυφόρους της τη λύση δυο κρατών.

Έχει ό,τι χρειάζεται για να ξεπλύνει τον ρατσισμό την ξενοφοβία και την ρατσιστική βία ενάντια στους αδύναμους, τους μετανάστες και τους τουρκοκύπριους.

Έχει ότ,χρειάζεται για να ενισχύσει τον εθνικισμό.

«Μόλις 356.682 ψηφοφόροι πήγαν σήμερα στις κάλπες, ποσοστό που μεταφράζεται σε 63,9% του συνόλου των εγγεγραμμένων εκλογέων, σημειώνοντας μείωση της τάξης των 2.8% σε σχέση με το 2016 που ψήφισαν 66,7% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.»

Δεύτερη «νίκη» του συστήματος είναι η αποχή. Η αποχή δεν είναι τιμωρία. Η αποχή τους βολεύει. Στρώνει τον δρόμο για όλα τα πιο πάνω «έχει ό,τι χρειάζεται». Η αποχή είναι πολιτική θέση. Δεν βάζει κανένα εμπόδιο ίσα-ίσα ισχυροποιεί την μοιρολατρία και την αδράνεια.

Η απώλεια ποσοστών του ΑΚΕΛ (ο μεγάλος χαμένος των εκλογών) πρέπει να προβληματίσει γιατί έχει απολέσει την πρωτοπορία για την αλλαγή και την ελπίδα του προοδευτικού κόσμου. Χωρίς ίχνος εσωστρέφειας και ηττοπάθειας πρέπει να σταθεί απέναντι στις πολιτικές που γεννάνε την κοινωνική ανισότητα την μισαλλοδοξία και στον φασισμό.

Το φαινόμενο δεν είναι κυπριακό είναι ευρωπαϊκό. Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και του εθνικισμού είναι καθαρή επιλογή της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Ας πει κάποιος στον Πρετεντέρη ότι ξεφτιλίζεται… – Η Λευκορωσία, ο φασισμός και ο Ιωάννης Βαπτιστής στο ρόλο του 5χρονου

 

Τον Αύγουστο θα κλείσει τα 67. Έχει έρθει η ώρα να το μάθει. Αλλά με τρόπο, για να μην πάθει κάτι.

Λοιπόν, Ιωάννη-Βαπτιστή Πρετεντέρη, είναι ίσως χρήσιμο να μάθεις ότι δεν έχεις χιούμορ. Μπορεί βέβαια να νομίζεις ότι έχεις, αλλά δεν είναι καλό να ζεις με ψευδαισθήσεις. Κι ίσως να χρειάζεσαι τη βοήθεια ενός ειδικού για να το συνειδητοποιήσεις.

Και πάρε ως αδιάψευστη απόδειξη το εξής. Δεν υπάρχει δεξιός-φιλελεύθερος, που χρησιμοποιεί ειρωνικά την προσφώνηση “σύντροφοι” και να έχει στάλα χιούμορ. Το πολύ-πολύ να ήταν αστείο στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, που τους/σας είχε μείνει ακόμα ως εθιμοτυπία.

Το χιούμορ στην οικογένεια τελείωσε πιθανότατα με τον θάνατο του ταλαντούχου θεατρικού συγγραφέα Κ. Πρετεντέρη. Δυστυχώς δεν έχει αποδειχτεί ότι μεταβιβάζεται κληρονομικά από γενιά σε γενιά, μαζί με άλλα περιουσιακά στοιχεία. Κρίμα, αλλά τι να κάνουμε; Τα έχει αυτά η ζωή.

Ουφ, το είπαμε. Πάμε παρακάτω.

-Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης μάς λέει πως ο Λουκασένκο και ο Πούτιν δε δηλώνουν μαρξιστές-λενινιστές για να νιώθει υποχρεωμένο το ΚΚΕ να τους στηρίζει, λες και υπάρχουν ακόμα σοβιέτ.

Ο αγαπητός αρθρογράφος είτε διαθέτει νηπιακή πολιτική αντίληψη είτε απευθύνεται σε αναγνώστες που έχουν τέτοια -πρακτικά είναι το ίδιο. Όταν καταδικάζεις μια επέμβαση-επίθεση, δεν ταυτίζεσαι απαραίτητα με αυτόν που την δέχεται, ούτε είναι προϋπόθεση να είναι/τον θεωρείς κομμουνιστή. Όπως δεν ήταν κομμουνιστής ο Μιλόσεβιτς ή ο Σαντάμ ή ο Άσαντ ή ο Καντάφι, η κυβέρνηση του Αφγανιστάν κοκ.

-Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης μάς λέει πως στον κόσμο της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας δε συνηθίζεται να κατεβάζεις με το “έτσι θέλω” αεροπλάνα, ακόμα και αν είναι ο ίδιος ο Χίμλερ.

Ας δούμε όμως τι επιτρέπεται στη “δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία”, αντιγράφοντας ένα απόσπασμα από την παρέμβαση-ανακοίνωση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ.

Δεν είναι οι κυβερνήσεις της ΕΕ που οργάνωσαν την “απαγωγή” του αεροσκάφους που μετέφερε τον τότε Πρόεδρο της Βολιβίας Μοράλες, με την υπόνοια ότι σε αυτό επέβαινε και ο Σνόουντεν;

Κάπως επιλεκτική η μνήμη και οι ευαισθησίες του αρθρογράφου…

-Ο Ιωάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης το ρίχνει στα παλιά παιδικά στιχάκια, σαν μαθητούδι του δημοτικού, για τις ναζιστικές συμπάθειες του “ακτιβιστή δημοσιογράφου” και το στιγμιότυπο που δείχνει να πρωτοστατεί στο γκρέμισμα ενός αγάλματος του Λένιν. Δεν περιμέναμε ασφαλώς τη Λευκορωσία, ούτε τον κυνικό “παιδισμό” του, για να καταλάβουμε τι θέση παίρνει, αυτός και η τάξη του, ενάντια στον φασισμό και τα εγκλήματα των νεοναζί: Σκασίλα τους μεγάλοι και δέκα παπαγάλοι! Και ο Πρετεντέρης είναι ίσως ο αρχηγός αυτών των παπαγάλων -καλύτερα να μην επεκταθούμε στους ποντικούς- για αυτό και ως Βαπιστής βαφτίζει τους φασίστες αθώους και τους ξεπλένει προσεκτικά στην κολυμπήθρα του.

Μας λέει επίσης πως στη δημοκρατία που ζούμε δεν είναι ιδιαίτερο έγκλημα να κατεβάζεις αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν, αλλά το αντίθετο. Η ιδιότητα του νεοναζί θεωρείται σχεδόν παράσημο, αν όχι απαραίτητο προσόν, για τους πολιτικούς φίλους της “δημοκρατίας που ζούμε” και ο αρθρογράφος δεν έχει πρόβλημα να το ομολογήσει ανοιχτά.

-Ο Ιωάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης καμώνεται πως αγνοεί την ύπαρξη σχεδίου περικύκλωσης-επέμβασης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά αν υπάρχει, ελπίζει να μετέχουμε, μαζί με τους συμμάχους μας, γιατί με τους άλλους δεν έχουμε κολεγιά και αυτό κρίθηκε το ’49…

Προσπερνώντας αυτό το φλογερό κήρυγμα ειρήνης του Πρετεντέρη, οφείλουμε να τον ενημερώσουμε πως το ’49 υπήρχε Σοβιετική Ένωση και σοσιαλιστική κοινότητα, οπότε ήταν εντελώς διαφορετική η σύγκρουση και τα στρατόπεδα.

Αν πάλι πιστεύει πως στον εμφύλιο πόλεμο αυτό που κρίθηκε είναι ότι δε θα συμμαχήσουμε με τη Ρωσία του Πούτιν, τότε φοβόμαστε πως κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει πως εδώ και 30 χρόνια δεν υπάρχουν σοβιέτ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν έχει καμία σχέση με τον άλλο Βλαδίμηρο (Λένιν) ούτε δηλώνει μαρξιστής-λενινιστής.

Κάποιος πρέπει να το πει, επιτέλους, στον Ιωάννη Βαπτιστή Πρετεντέρη, για να σταματήσει να ζει με ψυχώσεις. Αλλά με τρόπο, μην πάθει τίποτα…

Πατριώτες και δωσίλογοι – Μια νύχτα στην Ακρόπολη…

 

 «Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξήρεσαν εν ώρα νυκτός, την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. (…) Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο (…) πράξιν (…). Το Ελληνικό Έθνος υπεδέχθη την σημαίαν του Νέου Ράιχ, που εδημιούργησεν η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίλτερ, ως σημαίαν ενός υπό πάσαν έποψιν μεγάλου και ανέκαθεν φίλου προς την Ελλάδα λαού, ως εν σύμβολον αποκαταστάσεως μιας ειρηνικής περιόδου, ως εν σύμβολον δικαιοσύνης (…) και πολιτισμού. Και είναι βέβαιον ότι αν οι δράσται του εγκλήματος της, περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».

Η εφημερίδα «Βραδυνή» της 1ης Ιουνίου 1941 καταγγέλλει σαν «παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας» αυτούς που κατέβασαν την χιτλερική σημαία η οποία αξίζει «την προσήκουσαν τιμήν και τον ειλικρινή σεβασμόν»…

Μέσα στη ναζιστική σκλαβιά ορθώθηκε το ανάστημα του αδούλωτου λαού για την αποτίναξη του φασιστικού ζυγού, για την εθνική απελευθέρωση και την αναδημιουργία της Ελλάδας.

Ο λαός ακολούθησε το δικό του μεγαλειώδη δρόμο, τον αγώνα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, όπως τον είχε περιγράψει ήδη από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου – μέσα από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας – ο Νίκος Ζαχαριάδης στο ιστορικό του πρώτο γράμμα της 31 Οκτώβρη 1940:

«Προς το λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα (…)»

Ο λαός μας, αρνούμενος την καταχνιά της κατοχής που πλάκωσε τη χώρα τον Απρίλη του ’41, πιάνοντας το νήμα του ‘21, απειθαρχώντας στα κελεύσματα της συνθηκολόγησης, χωρίς να διαπραγματευτεί τίποτα από την τιμή και την Ιστορία του, τράβηξε το δρόμο του μεγαλείου και της θυσίας, όπως ακριβώς περιγραφόταν σε εκείνο το πανό του ΕΑΜ:

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»

Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν και εκείνοι οι προσκυνημένοι, τα ελληνόφωνα όργανα του κατακτητή, τα φασιστικά Τάγματα Ασφαλείας και της θηριωδίας, προς τα οποία επιδαψίλευαν δάφνες ο Χίτλερ και ο Χίμλερ:

Το κατέβασμα του αγκυλωτού από την Ακρόπολη ήταν και είναι πράξη υψιστου συμβολισμού. Ημέρα μνήμης και τιμής για τους πραγματικούς πατριώτες, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά. Και ο όρκος τους ήταν αυτός:

«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του» (Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).

Αλλά και τότε δεν έλειψαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στον ελληνικό λαό. Εκείνοι που βγήκαν από τις τάξεις του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και τα χωριά. Υπήρχαν οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες.

Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

Η τιμή, λοιπόν, για εκείνους που ‘έδωσαν τη ζωή τους για την τιμή και την λευτεριά αυτού του τόπου, πάει χέρι – χέρι με την αιώνια καταισχύνη που θα κουβαλάνε όσοι πρόδωσαν κι όσοι προσπαθούν να κρύψουν την απουσία των προγόνων τους και τη δική τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Τότε όλοι οι Έλληνες ήταν “ένα”»….

Ε, όχι βέβαια!

• Ο ελληνικός λαός που πολεμούσε τους Γερμανούς στις πόλεις και στα βουνά, σε σχέση με τους άλλους, εκέινους που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους – μαζί με το χρυσό της χώρας – και τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου, δεν είναι «ένα», είναι «δυο – και μάλιστα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους – πράγματα».
• Ήταν άλλο πράγμα το ΕΑΜ κι άλλο εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ, οι δοσίλογοι,οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα..
• Άλλο πράγμα οι εκτελεσμένοι στον τοίχο της Καισαριανής κι άλλο πράγμα οι «Τσολάκογλου» και οι «Ραλληδες». Άλλο πράγμα ο Έκτωρ Τσιρονίκος, ο δοσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Ο αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη, της κυβέρνησης δηλαδή των γερμανοτσολιάδων που ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». Κάτι τέτοιοι σαν τον Τσιρονίκο, με τέτοια «πατριωτική» προϋπηρεσία, είναι που απαρτίζουν τους «ήρωες» της Χρυσής Αυγής. Έτσι, στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής, στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα ο ναζισμός τους, δημοσιεύτηκε κείμενο (τεύχος Δεκέμβρη 1983) υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής: «Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ». Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο οι μαυραγορίτες, τα κόμματά τους και οι εφημερίδες που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν:

«Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών» («Καθημερινή», 1/6/1941).

• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!
• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο εκείνοι που για να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο ζητούσαν «εντυπωσιακή» ιμπεριαλιστική επέμβαση ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα και τηλεγραφούσαν (Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944), στον Τσόρτσιλ τα εξής:

«Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν» (Γ. Παπανδρέου: «Κείμενα», τόμος Β’ «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις «Μπίρης», σελ. 147, Γ.Πετρόπουλος, Ριζοσπάστης, 1/12/2002).

• Άλλο πράγμα ήταν να κατεβάζεις την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη κι άλλο πράγμα να εξεγείρεσαι εναντίον «της αντεθνικής ταύτης ενεργείας» («Αθηναϊκά Νέα», 2/6/1941)

Να λοιπόν που η Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, «μαζί» και «ενωμένος» ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Οι δωσίλογοι και οι πατριδοκάπηλοι ήταν – και θα είναι πάντα – στην άλλη μπάντα.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μετά τη Λευκορωσία, «σφραγίζει διαβατήριο» και για Ουκρανία ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης «Βασιλικότερη του βασιλέως» εμφανίστηκε, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη του ευρωατλαντικού σχεδιασμού παρέμβασης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση του επιβατικού αεροσκάφους στο Μινσκ. ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ ο Κυρ. Μητσοτάκης, έσπευσε ευθύς αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, να χαρακτηρίσει την «σοκαριστική, δίχως προηγούμενο πράξη» τον εξαναγκασμό του αεροσκάφους σε αλλαγή πορείας από το Βίλνιους της Λιθουανίας στο Μινσκ, και τη σύλληψη του αντικυβερνητικού δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς. Τα ίδια επανέλαβε και σε δηλώσεις στους «Financial Times», πριν από τη Σύνοδο Κορυφής τη ΕΕ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους του «να συμφωνήσουν ώστε να υπάρξουν ξεκάθαρες και αυστηρές συνέπειες που δεν θα αφήσουν περιθώρια στη Λευκορωσία να αμφισβητήσει την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας». «Ως μια Ενωση αρχών δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο», είπε ο πρωθυπουργός, «ξεχνώντας» προφανώς ότι με την ίδια κυβέρνηση της Λευκορωσίας και με τις ίδιες «αρχές», η ΕΕ και οι ΗΠΑ έκαναν «μπίζνες» από το 2016 μέχρι το 2020, στοχεύοντας στη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Ρωσία. Αλλά και μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε τα εύσημα επειδή σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «εμείς παίξαμε έναν σημαντικό ρόλο ώστε να κάνουμε το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων πιο σκληρό (σ.σ. για τη Λευκορωσία)». Γραμμένη από το ίδιο χέρι θα μπορούσε να είναι και η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να πιέσει τη Λευκορωσία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Καθοριστική συμβολή και στα «προεόρτια» Η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε αναβαθμισμένο ρόλο μόνο στα «μεθεόρτια» της αντιπαράθεσης ΕΕ - ΗΠΑ με τη Λευκορωσία, αλλά είχε ενεργή συμμετοχή και στα «προεόρτια» της νέας όξυνσης, επιβεβαιώνοντας την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της σε σχέδια και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τον λαό και τη χώρα. Ο Προτάσεβιτς, που ο βίος και η πολιτεία του «φωνάζουν» από μακριά τον ρόλο του, βρέθηκε στην Ελλάδα για να συνοδεύσει και να καλύψει «δημοσιογραφικά» τη συμμετοχή της αρχηγού της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβ. Τιχανόφσκαγια στο «Φόρουμ των Δελφών», όπου μίλησε για την «υποστήριξη της Ευρώπης προς τους Λευκορώσους και το όραμα για μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία». Η υποστηριζόμενη από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ Τιχανόφσκαγια ήρθε στην Ελλάδα με πρόσκληση του ελληνικού ΥΠΕΞ, με τις σχετικές επαφές να έχουν γίνει ήδη από τις 22 Απρίλη. Κατά την παραμονή της βέβαια στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, ο οποίος της επανέλαβε «την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον λαό της Λευκορωσίας και το κράτος δικαίου», όπως και την προσήλωση των ΗΠΑ σε «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία». Είναι φανερό, δηλαδή, ότι η Ελλάδα, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, δεν μετατρέπεται μόνο σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και κόμβος για την προώθηση των στρατευμάτων τους στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά αναλαμβάνει και ειδικές «διπλωματικές» αποστολές για χώρες όπως η Λευκορωσία, που έχουν «ειδικό βάρος» στην αντιπαράθεση με την ανταγωνίστρια Ρωσία. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε ο Πάιατ (!), ο Ελληνας ΥΠΕΞ ετοιμάζεται την Τρίτη να ταξιδέψει στην Ουκρανία, άλλη μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία, με έξαρση μάλιστα της αντιπαράθεσης τους τελευταίους μήνες, όταν ευρωατλαντικά στρατεύματα κινήθηκαν απειλητικά «προς Ανατολάς», προς υπεράσπιση τάχα της ασφάλειας της Ουκρανίας... Δεν μπορούν να κρυφτούν Με δεδομένα τα παραπάνω, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ο αντικομμουνιστικός οχετός και η προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με τα διάφορα παπαγαλάκια να προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο». Αυτό που ενοχλεί είναι η Αποκάλυψη των βρώμικων σχεδίων των αμερικανοΝΑΤΟικών, που αξιοποιούν κάθε εξέλιξη στην περιοχή ως αφορμή και άλλοθι, για να εντείνουν την παρέμβαση σε βάρος λαών και χωρών, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα. Τους ενοχλεί η καταγγελία από το ΚΚΕ της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής, που γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλων αστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό σε στόχο. Τους ενοχλεί, τέλος, η σταθερή και ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ ότι ο λευκορώσικος λαός, και κάθε άλλος λαός, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Ριζοσπάστης

 

 Μετά τη Λευκορωσία, «σφραγίζει διαβατήριο» και για Ουκρανία

 

ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ

Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης

«Βασιλικότερη του βασιλέως» εμφανίστηκε, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη του ευρωατλαντικού σχεδιασμού παρέμβασης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση του επιβατικού αεροσκάφους στο Μινσκ.

ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ ο Κυρ. Μητσοτάκης, έσπευσε ευθύς αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, να χαρακτηρίσει την «σοκαριστική, δίχως προηγούμενο πράξη» τον εξαναγκασμό του αεροσκάφους σε αλλαγή πορείας από το Βίλνιους της Λιθουανίας στο Μινσκ, και τη σύλληψη του αντικυβερνητικού δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς.

Τα ίδια επανέλαβε και σε δηλώσεις στους «Financial Times», πριν από τη Σύνοδο Κορυφής τη ΕΕ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους του «να συμφωνήσουν ώστε να υπάρξουν ξεκάθαρες και αυστηρές συνέπειες που δεν θα αφήσουν περιθώρια στη Λευκορωσία να αμφισβητήσει την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας».

«Ως μια Ενωση αρχών δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο», είπε ο πρωθυπουργός, «ξεχνώντας» προφανώς ότι με την ίδια κυβέρνηση της Λευκορωσίας και με τις ίδιες «αρχές», η ΕΕ και οι ΗΠΑ έκαναν «μπίζνες» από το 2016 μέχρι το 2020, στοχεύοντας στη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Αλλά και μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε τα εύσημα επειδή σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «εμείς παίξαμε έναν σημαντικό ρόλο ώστε να κάνουμε το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων πιο σκληρό (σ.σ. για τη Λευκορωσία)».

Γραμμένη από το ίδιο χέρι θα μπορούσε να είναι και η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να πιέσει τη Λευκορωσία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Καθοριστική συμβολή και στα «προεόρτια»

Η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε αναβαθμισμένο ρόλο μόνο στα «μεθεόρτια» της αντιπαράθεσης ΕΕ - ΗΠΑ με τη Λευκορωσία, αλλά είχε ενεργή συμμετοχή και στα «προεόρτια» της νέας όξυνσης, επιβεβαιώνοντας την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της σε σχέδια και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τον λαό και τη χώρα.

Ο Προτάσεβιτς, που ο βίος και η πολιτεία του «φωνάζουν» από μακριά τον ρόλο του, βρέθηκε στην Ελλάδα για να συνοδεύσει και να καλύψει «δημοσιογραφικά» τη συμμετοχή της αρχηγού της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβ. Τιχανόφσκαγια στο «Φόρουμ των Δελφών», όπου μίλησε για την «υποστήριξη της Ευρώπης προς τους Λευκορώσους και το όραμα για μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Η υποστηριζόμενη από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ Τιχανόφσκαγια ήρθε στην Ελλάδα με πρόσκληση του ελληνικού ΥΠΕΞ, με τις σχετικές επαφές να έχουν γίνει ήδη από τις 22 Απρίλη. Κατά την παραμονή της βέβαια στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, ο οποίος της επανέλαβε «την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον λαό της Λευκορωσίας και το κράτος δικαίου», όπως και την προσήλωση των ΗΠΑ σε «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι η Ελλάδα, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, δεν μετατρέπεται μόνο σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και κόμβος για την προώθηση των στρατευμάτων τους στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά αναλαμβάνει και ειδικές «διπλωματικές» αποστολές για χώρες όπως η Λευκορωσία, που έχουν «ειδικό βάρος» στην αντιπαράθεση με την ανταγωνίστρια Ρωσία.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε ο Πάιατ (!), ο Ελληνας ΥΠΕΞ ετοιμάζεται την Τρίτη να ταξιδέψει στην Ουκρανία, άλλη μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία, με έξαρση μάλιστα της αντιπαράθεσης τους τελευταίους μήνες, όταν ευρωατλαντικά στρατεύματα κινήθηκαν απειλητικά «προς Ανατολάς», προς υπεράσπιση τάχα της ασφάλειας της Ουκρανίας...

Δεν μπορούν να κρυφτούν

Με δεδομένα τα παραπάνω, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ο αντικομμουνιστικός οχετός και η προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με τα διάφορα παπαγαλάκια να προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο».

Αυτό που ενοχλεί είναι η Αποκάλυψη των βρώμικων σχεδίων των αμερικανοΝΑΤΟικών, που αξιοποιούν κάθε εξέλιξη στην περιοχή ως αφορμή και άλλοθι, για να εντείνουν την παρέμβαση σε βάρος λαών και χωρών, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.

Τους ενοχλεί η καταγγελία από το ΚΚΕ της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής, που γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλων αστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό σε στόχο.

Τους ενοχλεί, τέλος, η σταθερή και ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ ότι ο λευκορώσικος λαός, και κάθε άλλος λαός, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.

Ριζοσπάστης 

 

ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ

Από την πρόσφατη συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ με την επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης

«Βασιλικότερη του βασιλέως» εμφανίστηκε, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη του ευρωατλαντικού σχεδιασμού παρέμβασης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, με αφορμή την απαράδεκτη αναγκαστική προσγείωση του επιβατικού αεροσκάφους στο Μινσκ.

ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ ο Κυρ. Μητσοτάκης, έσπευσε ευθύς αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, να χαρακτηρίσει την «σοκαριστική, δίχως προηγούμενο πράξη» τον εξαναγκασμό του αεροσκάφους σε αλλαγή πορείας από το Βίλνιους της Λιθουανίας στο Μινσκ, και τη σύλληψη του αντικυβερνητικού δημοσιογράφου Ρομάν Προτάσεβιτς.

Τα ίδια επανέλαβε και σε δηλώσεις στους «Financial Times», πριν από τη Σύνοδο Κορυφής τη ΕΕ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους του «να συμφωνήσουν ώστε να υπάρξουν ξεκάθαρες και αυστηρές συνέπειες που δεν θα αφήσουν περιθώρια στη Λευκορωσία να αμφισβητήσει την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας».

«Ως μια Ενωση αρχών δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε άλλο», είπε ο πρωθυπουργός, «ξεχνώντας» προφανώς ότι με την ίδια κυβέρνηση της Λευκορωσίας και με τις ίδιες «αρχές», η ΕΕ και οι ΗΠΑ έκαναν «μπίζνες» από το 2016 μέχρι το 2020, στοχεύοντας στη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Αλλά και μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε τα εύσημα επειδή σύμφωνα με τον πρωθυπουργό «εμείς παίξαμε έναν σημαντικό ρόλο ώστε να κάνουμε το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων πιο σκληρό (σ.σ. για τη Λευκορωσία)».

Γραμμένη από το ίδιο χέρι θα μπορούσε να είναι και η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να πιέσει τη Λευκορωσία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Καθοριστική συμβολή και στα «προεόρτια»

Η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε αναβαθμισμένο ρόλο μόνο στα «μεθεόρτια» της αντιπαράθεσης ΕΕ - ΗΠΑ με τη Λευκορωσία, αλλά είχε ενεργή συμμετοχή και στα «προεόρτια» της νέας όξυνσης, επιβεβαιώνοντας την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της σε σχέδια και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τον λαό και τη χώρα.

Ο Προτάσεβιτς, που ο βίος και η πολιτεία του «φωνάζουν» από μακριά τον ρόλο του, βρέθηκε στην Ελλάδα για να συνοδεύσει και να καλύψει «δημοσιογραφικά» τη συμμετοχή της αρχηγού της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβ. Τιχανόφσκαγια στο «Φόρουμ των Δελφών», όπου μίλησε για την «υποστήριξη της Ευρώπης προς τους Λευκορώσους και το όραμα για μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Η υποστηριζόμενη από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ Τιχανόφσκαγια ήρθε στην Ελλάδα με πρόσκληση του ελληνικού ΥΠΕΞ, με τις σχετικές επαφές να έχουν γίνει ήδη από τις 22 Απρίλη. Κατά την παραμονή της βέβαια στην Ελλάδα, δεν παρέλειψε να συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρέσβη Τζ. Πάιατ, ο οποίος της επανέλαβε «την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον λαό της Λευκορωσίας και το κράτος δικαίου», όπως και την προσήλωση των ΗΠΑ σε «μια νέα, δημοκρατική Λευκορωσία».

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι η Ελλάδα, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, δεν μετατρέπεται μόνο σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και κόμβος για την προώθηση των στρατευμάτων τους στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά αναλαμβάνει και ειδικές «διπλωματικές» αποστολές για χώρες όπως η Λευκορωσία, που έχουν «ειδικό βάρος» στην αντιπαράθεση με την ανταγωνίστρια Ρωσία.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, όπως αποκάλυψε ο Πάιατ (!), ο Ελληνας ΥΠΕΞ ετοιμάζεται την Τρίτη να ταξιδέψει στην Ουκρανία, άλλη μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία, με έξαρση μάλιστα της αντιπαράθεσης τους τελευταίους μήνες, όταν ευρωατλαντικά στρατεύματα κινήθηκαν απειλητικά «προς Ανατολάς», προς υπεράσπιση τάχα της ασφάλειας της Ουκρανίας...

Δεν μπορούν να κρυφτούν

Με δεδομένα τα παραπάνω, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί ο αντικομμουνιστικός οχετός και η προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με τα διάφορα παπαγαλάκια να προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο».

Αυτό που ενοχλεί είναι η Αποκάλυψη των βρώμικων σχεδίων των αμερικανοΝΑΤΟικών, που αξιοποιούν κάθε εξέλιξη στην περιοχή ως αφορμή και άλλοθι, για να εντείνουν την παρέμβαση σε βάρος λαών και χωρών, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών με τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα.

Τους ενοχλεί η καταγγελία από το ΚΚΕ της επικίνδυνης ελληνικής εμπλοκής, που γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλων αστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό σε στόχο.

Τους ενοχλεί, τέλος, η σταθερή και ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ ότι ο λευκορώσικος λαός, και κάθε άλλος λαός, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για να επιλέξει το μέλλον του και να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, που υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.

Ριζοσπάστης 

Νέο ανδραγάθημα του ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία – Εισέβαλαν πάνοπλοι κατά λάθος σε βιοτεχνία!

 

Tον τρόμο έζησαν οι εργαζόμενοι μιας βιοτεχνίας παραγωγής ηλιέλαιου στην Βουλγαρία, όταν είδαν πάνοπλους Αμερικανούς στρατιώτες να εισβάλουν στο εργοστάσιο.

Το απίστευτο αυτό περιστατικό έγινε «κατά λάθος», στο χωριό Τσεσνεγκίροβο, κατά την διάρκεια ΝΑΤΟικής άσκησης. Ο τοπικός τηλεοπτικός σταθμός «Nova TV» μετέδωσε ότι επτά Αμερικανοί στρατιώτες εισέβαλαν από λάθος στη βιοτεχνία, σε σχηματισμό, προκειμένου να «ασφαλίσουν» την εγκατάσταση.

Ο ιδιοκτήτης της βιοτεχνίας δήλωσε ότι οι εργάτες είναι ακόμα τρομοκρατημένοι, ενώ τόνισε πως θα κινηθεί νομικά. Από την πλευρά της η αμερικανική πρεσβεία ζήτησε συγγνώμη…

Σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ το συμβάν έγινε στις 11 Μαΐου και έχει ήδη ξεκινήσει έρευνα από το υπουργείο Άμυνας της χώρας.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ "ΑΞΟΝΑΣ Α.Ε."-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

 

Το Σάββατο 29 Μάη 2021, μέλη του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τις εγκαταστάσεις την μεταφορικής εταιρείας "ΑΞΟΝΑΣ Α.Ε." Οι συγκεντρωμένοι απαίτησαν την καταβολή δεδουλευμένων των εργαζόμενων στο γραφείο της επιχείρησης και την επιστροφή στην εργασία του συναδέλφου-μέλους της Διοίκησης του Σωματείου μας, ο οποίος εδώ και ημέρες ειδοποιείται κάθε βράδυ να μην πάει την επομένη για δουλειά, όπως έχουμε ήδη καταγγείλει.

Στην συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία του Σωματείου μας με την εργοδοσία έγινε σαφές ότι αυτές οι πρακτικές και μεθοδεύσεις δεν είναι αποδεκτές και ότι το κίνημα και η πάλη των εργατών θα τις σπάσουν στην πράξη! Από την πλευρά της η εργοδοσία της "ΑΞΟΝΑΣ Α.Ε." προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από αστεία επιχειρήματα, κατασκευάζοντας μάλιστα κατηγορίες σε βάρος του συναδέλφου (όπως εξάλλου έχουμε ήδη καταγγείλει δημόσια ότι κάνει το τελευταίο διάστημα μεθοδεύοντας την απόλυσή του), οι οποίες όμως κατατρίφθηκαν στο σύνολό τους. Επίσης, έγινε φανερό ότι το μόνο που ενοχλεί την εργοδοσία της "ΑΞΟΝΑΣ Α.Ε." είναι η οργανωμένη δράση του συναδέλφου μέσα από το Σωματείο μας, το ότι βγαίνει μπροστά για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της υγείας της δικής του και των συναδέλφων του κόντρα στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας.

Αυτή είναι η πραγματική αιτία για την οποία έχει μπει στο στόχαστρό της και τέτοιες πρακτικές, σαν αυτές τις εργοδοσίας της "ΑΞΟΝΑΣ Α.Ε." ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει το επόμενο διάστημα το αντεργατική έκτρωμα της κυβέρνησης, ώστε να μην υπάρχει καμιά αντίσταση στα σχέδια της μεγαλοεργοδοσίας, για ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Να σημειωθεί ότι μετά την κινητοποίηση του Σωματείου μας, ο συνάδελφος από την Δευτέρα θα επιστρέψει κανονικά στην εργασία του.

Προειδοποιούμε την εργοδοσία της "ΑΞΟΝΑΣ Α.Ε." ότι η σημερινή κινητοποίηση ήταν μόνο η αρχή! Να ξεχάσει ό, τι σχέδια έχει, ό, τι καταστάσεις μεθοδεύει, ό, τι ψέματα κατασκευάζει! Ο συνάδελφος δεν είναι μόνος του, έχει το Σωματείο μας, όλους τους εργαζόμενους στο πλευρό του!

Καλούμε παράλληλα όλα τα μέλη του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων να συμμετάσχουν μαζικά σε Έκτακτη Γενική Συνέλευση την Κυριακή 30 Μάη, στις 7 μ.μ. στην ταράτσα του Εργατικού Κέρκυρας.   

 

ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΟΝ 21^ο ΑΙΩΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ!

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ-ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗ ΣΠΑΣΕΙ

Οπως παλιά

 

Στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τη Λευκορωσία, στις 15/2/2016, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Το Συμβούλιο παραμένει ανοιχτό στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων ΕΕ - Λευκορωσίας και στη λήψη περαιτέρω μέτρων για την ενίσχυση των πολιτικών σχέσεων και της τομεακής συνεργασίας (...) εκφράζει ικανοποίηση για την πρόθεση της Επιτροπής να ξεκινήσει συνεργασία αδελφοποίησης με τη Λευκορωσία κατά το τρέχον έτος. Υπογραμμίζει τη σημασία της αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας και σημειώνει ότι η Λευκορωσία αποτελεί καλή περίπτωση για την εφαρμογή διαφοροποιημένης προσέγγισης (...) αποφάσισε να επισπεύσει την εφαρμογή μέτρων με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας ΕΕ - Λευκορωσίας». Ηταν η εποχή που οι σχέσεις Λευκορωσίας - Ρωσίας περνούσαν σοβαρή κρίση και η ΕΕ βρήκε την ευκαιρία να «χωθεί» για να διευρύνει προς το συμφέρον της το χάσμα. Γι' αυτό ανέστειλε τις κυρώσεις κατά της λευκορωσικής κυβέρνησης, ενώ δυο χρόνια αργότερα η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων παρείχε το πρώτο δάνειο στη Λευκορωσία, ύψους 160 εκατ. ευρώ. Οι μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές αυξήθηκαν, όπως και οι επενδύσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης στη Λευκορωσία, που άγγιξαν τα 3 δισ. ευρώ. Το ίδιο έγινε και στις σχέσεις της Λευκορωσίας με τις ΗΠΑ, με τον τότε ΥΠΕΞ τους να επισκέπτεται το Μινσκ και να δηλώνει ότι οι ΗΠΑ «είναι έτοιμες να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες της Λευκορωσίας» από τις ελλείψεις που προκάλεσε η παρατεταμένη κρίση των σχέσεων με τη Ρωσία. Την ίδια ακριβώς περίοδο, η αμερικανική διπλωματία απέδιδε σε «παρεξήγηση» τις μέχρι τότε κακές σχέσεις ΗΠΑ - Λευκορωσίας. Θυμίζουμε απλά ότι τότε, όπως και τώρα, Πρόεδρος της Λευκορωσίας ήταν ο Λουκασένκο, «ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης» όπως τον αποκαλούν σήμερα Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, που τότε χαριεντίζονταν και έκαναν μπίζνες μαζί του...

Πλυντήρια...

Τις «ανθρωπιστικές ευαισθησίες» της ΕΕ απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες τις ξέρουμε καλά. Τις υπενθύμισε ακόμα και η πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ για τη συνεχιζόμενη πολύνεκρη τραγωδία στη Μεσόγειο. Τις ξαναείδαμε όμως «ζωντανά» πριν από λίγες μέρες στη Θέουτα, τον έναν από τους δύο θύλακες της Ισπανίας στη Βόρεια Αφρική: Χιλιάδες «επαναπροωθήσεις» μεταναστών που πέρασαν από τα σύνορα με το Μαρόκο, «επαναπροωθήσεις» ανηλίκων που ξεσπούσαν σε λυγμούς, τεθωρακισμένα και πάνοπλοι Ισπανοί στρατιώτες και αστυνομικοί, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και κυνήγι με γκλομπ εναντίον εξουθενωμένων μεταναστών, που έγιναν «μπαλάκι» άλλης μιας ενδοκαπιταλιστικής αντιπαράθεσης, αυτήν τη φορά μεταξύ Ισπανίας και Μαρόκου, για θέματα σχετικά με τη Δυτική Σαχάρα... Ας είναι καλά τα «πλυντήρια» όμως!

... και «παρεξηγήσεις»

Οπως διαβάζουμε στην «Αυγή», μάλλον πρόκειται περί παρεξήγησης. Η «προοδευτική» κυβέρνηση της Ισπανίας (σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστικές δυνάμεις) έστειλε λέει τα τεθωρακισμένα και το πεζικό στη Θέουτα «για να βοηθήσουν, ευτυχώς, τους μετανάστες να βγουν από τη θάλασσα»! Μάλιστα, ο Ισπανός πρωθυπουργός «απέσυρε μετά από μια μέρα» τον στρατό (γιατί άραγε δεν τον άφησε να «βοηθήσει» λίγο ακόμα;). Εστειλε λέει ακόμα γιατρούς και νοσηλευτές, αντί «να κάνει μία επίδειξη δύναμης με την αστυνομία και τον στρατό», ενώ οι εικόνες της καταστολής έκαναν τον γύρο του κόσμου! Αντίστοιχα, οι χιλιάδες «επαναπροωθήσεις» - εξπρές μετατράπηκαν σε ...«εθελοντική επιστροφή (...) χωρίς προβλήματα και νομικές διαδικασίες». Με τόσα καλά και ωραία, θέλουν να πούμε και μπράβο στην ισπανική κυβέρνηση, γιατί δεν άκουσε τις ακροδεξιές φωνές ρατσισμού και μίσους! Το επαγγελματικό «ξέπλυμα» δεν εκπλήσσει, βέβαια, καθώς περισσεύουν και στον ΣΥΡΙΖΑ τα «παράσημα» από τη δική του διακυβέρνηση, με την υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ για εγκλωβισμό μεταναστών και προσφύγων, με τη συμφωνία για την κάθοδο ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο, τάχα για το Προσφυγικό, με την ενίσχυση της παρουσίας της Frontex και τόσα άλλα ...«προοδευτικά» και «ευαίσθητα»!

Σενάρια

Η γιγαντιαία πρόβα πολέμου «Defender Europe 21» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, περιλαμβάνει και την άσκηση «Immediate Response 21» (άμεση απάντηση) που πραγματοποιείται στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στην Ελλάδα, στη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία. Για πρώτη φορά μάλιστα συμμετέχουν και οι Δυνάμεις Ασφαλείας του Κοσόβου, οι οποίες βρίσκονται σε φάση μετατροπής τους σε κανονικό στρατό και ήδη μετρούν μια πρώτη συμμετοχή σε διεθνή ιμπεριαλιστική αποστολή μαζί με τους Αμερικανούς, στο Κουβέιτ. Και μόνο ο τίτλος της άσκησης δεν επιτρέπει κανένα ερώτημα για τα σενάρια στα οποία ασκούνται οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί. Στόχος είναι η Ρωσία και το σενάριο αφορά το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύρραξης σε ευρωπαϊκό έδαφος. Την ίδια ακριβώς περίοδο, όμως, βρίσκεται σε εξέλιξη και μια κοινή στρατιωτική άσκηση μεταξύ Ρωσίας και Σερβίας, στο έδαφος της δεύτερης, με την επωνυμία «Joint Response 2021» (κοινή απάντηση) και με σενάριο την «καταστροφή ενός παράνομου στρατιωτικού σχηματισμού». Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη άσκηση δεν πήρε τυχαία το όνομά της, ούτε το σενάριο και η ημερομηνία επιλέχτηκαν «από το σωρό». Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται με οποιαδήποτε αφορμή ότι ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός κρατάει αναμμένο το φιτίλι μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή, κάνοντας ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για απεμπλοκή της χώρας από τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που βυθίζουν τον λαό σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και τον καθιστούν στόχο.

.Ριζοσπάστης 

«Γι’ αυτό δεν κάνουμε δήλωση και προτιμάμε να μένουμε φυλακή και να δίνουμε ακόμα και τη ζωή μας» – Μια πολιτική μαρτυρία για την Κέρκυρα και τις φυλακές της το 1961

 

«Καρτεράμε. Μέρα με τη μέρα. Θάρθει και η δική μας σειρά. Είναι σίγουρο πως και μας θα μας διώξουν (…) Τα κελιά αδειάζουν. Οι ακτίνες ρημάζουν. Στις αυλές δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα. Οι κληματαριές, τα λιγοστά δεντράκια, οι τριανταφυλλιές, οι βιολέτες, οι μενεξέδες, οι πρασινάδες στα παρτέρια, που ήταν κρυφή χαρά και συντροφιά – μοναδική όαση στην ξεραΐλα και την ερημιά μας – κείτονται πεθαμένα. Οι μεταγωγές φεύγουν η μιά πίσω απ’ την άλλη (…) Η φυλακή έχασε το σφρίγος, τον παλμό, την αίγλη της. Τη ζωή της (…) Μοιάζει με ερείπιο κατάλληλο για μουσείο. Παραδίνεται στην ιστορία…».

Εξήντα χρόνια πριν, τέτοιες μέρες, οι φυλακές της Κέρκυρας άδειαζαν από πολιτικούς κρατούμενους, υποτίθεται για πάντα. Τέτοιον μήνα, τέτοιες ημέρες. Τα τέλη του Μάη του 1961.

Η αντίσταση των κομμουνιστών και των άλλων δημοκρατών κρατουμένων, σε συνδυασμό με τις διεθνείς καταγγελίες για τη βαρβαρότητα των φυλακών και με άλλους λόγους, έκαναν την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να αποφασίσει τη μεταφορά τους σε άλλες φυλακές. Στο Ιντζεδίν, στην Κρήτη, κυρίως. Ένας 34χρονος Ρουμελιώτης αγωνιστής είναι ανάμεσά τους. Γιώργης Μωραΐτης (1927-2018) το όνομά του. Διαισθάνεται πως αυτή είναι η στερνή του νύχτα στο μπουντρούμι της αγγλοκρατίας στο νησί των Φαιάκων. «Το μαστίγωμα της αγωνίας είναι χειρότερο απ’ του βούρδουλα ακόμα και για κείνους που έχουν δοκιμαστεί σκληρά σ’ αυτό και έχουν αντέξει», σκέφτεται. Τα μάτια του δεν λένε να κλείσουν. «Το κάτεργο σαν να κινείται (…), παλεύει με το θάνατο (…), αφού στάθηκε ανίκανο να σπάσει την ατσαλένια θέλησή μας. Περνάμε πάνω του τώρα θριαμβευτές».

Νύχτα χαριτωμένη.

«Είναι μια νύχτα γλυκιά, μαγευτική, ανοιξιάτικη. Η γραφική Κέρκυρα λουσμένη στο ηλεκτρικό φως θα φαίνεται από μακριά σαν πανόραμα. Μόνο πάνω απ’ το μπουντρούμι του Μαίτλαντ το σκοτάδι έχει πέσει σαν μαύρο σάβανο». Όλοι στα κελιά τους, σ’ όλες τις φοβερές ακτίνες, κοιμούνται.

– Ξυπνάτε, φωνάζει. Ξυπνάτε να μπήξουμε μια δυνατή φωνή. Να τραντάξουμε τον τόπο. Να ξαναζήσουμε λίγες στιγμές έξαρσης και μεγαλείου. Σαν εκείνες της Πρωτοχρονιάς, της 25 του Μάρτη και της Ανάστασης (…) Δεν θα καταγγείλουμε τίποτε. Δε θα ζητήσουμε τίποτα. Δεν θα καλέσουμε να μας συμπαρασταθούν και να μας βοηθήσουν. Αρκετά έκανε αυτός ο κόσμος για μας. Και πολλά δάκρυα έχυσε.

Μένει όρθιος, μόνος. Αναδεύεται μονάχα το στήθος τους.

– Σηκωθείτε Δεσμώτες! Γρήγορα στα πόστα σας! Έχουμε ένα χρέος στερνό να εκπληρώσουμε. Να στείλουμε στον ευγενικό λαό της όμορφης πόλης και του νησιού αποχαιρετιστήριο μήνυμα.

Είχε δίκιο!

Πρωί-πρωί στην κλούβα. Χειροπέδες δένουν σφιχτά το ένα χέρι του με άλλο συντρόφου του στον δρόμο για το λιμάνι, για το καράβι «Αγγέλικα» που περιμένει κι αυτούς. «Μην το θαρρείς μικρό πράμα. Μονός δεν είναι κανένας (…) Όλοι θάχουμε ένα χέρι λυτό. Δηλαδή λεύτερο». Αποχαιρετά έναν δεσμοφύλακα παλιό ΕΔΕΣίτη που του ψιθυρίζει: «Κάναμε βλακεία! Τι κερδίσαμε; Κι εσείς κι εγώ ριχτήκαμε στη φυλακή… Αν ξανάρθουν οι Γερμανοί θάμαστε κορόιδα αν δεν συνεργαστούμε μαζί τους. Όσοι συνεργάστηκαν κατέχουν ανώτερες θέσεις και θησαύρισαν. Εγώ δεν χορταίνω το ψωμί. Και σεις γεράσατε εδώ μέσα».

– Κάνε λίγο χώρο σύντροφε… «Έχει πολλές ομορφιές η Κέρκυρα (…) Φάγαμε τη μισή μας ζωή σ’ αυτή και δεν την είδαμε». Ώρα «να χορτάσουν τα μάτια της ψυχής μου κόσμο και πράσινο». Περνάνε από τη Γαρίτσα, τη συνοικία της φυλακής. «Φτωχολογιά απ’ άκρη σ’ άκρη. Χίλιοι πεντακόσιοι ψήφοι πήγαν μονοκούκι στην ΕΔΑ (… ) Οι γυναίκες των εργατών και των βαρκαραίων ήταν μαζεμένες έξω απ’ τα σπίτια και κλαίγανε» για τα πάθη των φυλακισμένων. Το λάστιχο έσκουξε πάνω στην άσφαλτο.

Τι καλά! «Απ’ το καράβι τα μάτια μας θα χορτάσουν να βλέπουν. Θα δούμε ολόκληρη την Κέρκυρα, την πόλη και το νησί με τα δαντελωτά ακρογιάλια (…) Η παρθενική Κερκυραϊκή βλάστηση χύνει τη δροσιά της – κολώνια από λεμονανθούς, τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, γαρδένιες – μέσα στην ψυχή μας. Οι κλώνοι απ’ τις ακακίες με τα καταπράσινα φύλλα και τα ολόλευκα άνθη σκύβουν πάνω μας σαν να θέλουν να μας χαϊδέψουν τα μαλλιά. Σκοντάφτουν όμως στ’ αδιάβροχο της κλούβας που μας σκεπάζει. Και πάνε να το ξεσκίσουν μ’ ένα οργισμένο γρασσστ. Από παντού σ’ όλους τους τόνους ακούγεται η γλυκιά ιδιόρρυθμη κερκυραϊκή μελωδία. Έχεις την εντύπωση πως περνάς μέσα από ρεματιές κι ακούς συναυλία». Πω πω, ξεχάσαμε το αποχαιρετιστήριο…

Μια χαρούμενη συντροφική φωνή κι ένα χαμόγελο τον λυτρώνουν με το που πατά τα πόδια του στην «κάργα φορτωμένη», εικονιζόμενη εδώ σε έργο του Σπύρου Κουρσάρη, πενηντάχρονη «Αγγέλικα».

– Στείλαμε! Έγινε η δουλειά!

– Εμπρός στο αμπάρι!, άλλη… Αντέδρασε κι ο κόσμος, οι επιβάτες. «Απ’ τα βουρκωμένα μάτια μιας μαυροφορεμένης γριούλας βλέπω να κυλούν δάκρυα».

Ένα χαριτωμένο πλασματάκι με ξανθές μπουκλίτσες, ούτε πέντε χρονώ, τους πλησιάζει. Η Αννούλα. Ο φίλος του Γιώργη Μωραΐτη, ο Βασίλης, έβγαλε απ’ το σακκίδιό του δυό μικρά εργόχειρα, δυό περιστεράκια. Η Αννούλα γλιστράει και το σκάει τρεχάλα με τα περιστεράκια.

Επιστρέφει.

– Γιατί θα σας πετάξουν στη θάλασσα;

Το χέρι της σαν να σφίγγει τον αλυσοδεμένο Γιώργη.

«Δαντελωτά ακρογιάλια, γραφικοί όρμοι, όμορφα χωριουδάκια, σκαρφαλωμένα στις καταπράσινες πλαγιές του βουνού, φαντάζουν λοξά μέσα στα μάτια μου. Δεν ξέρω αν έχει άλλο νησί τέτοια ομορφιά. Ορκίζομαι να το πατήσω κάποτε λεύτερος, σαν τουρίστας. Αναζητώ τον όρμο που άραξε ο Οδυσσέας ναυαγός. Εκεί που πήγε και τον βρήκε η Ναυσικά (…) Θάχουμε κι εμείς την τύχη να γυρίσουμε στα χωριά μας; Απίστευτο».

Δίπλα του άλλος πολιτικός κρατούμενος εξηγεί σε μια Γαλλιδούλα «πώς για να μας αποφυλακίσουν ζητούν να αποκηρύξουμε τις ιδέες μας». Ακόμη, «γιατί μας φυγαδεύουν από την Κέρκυρα».

– Αλήθεια γιατί καταργήθηκε η φυλακή της Κέρκυρας; αναρωτιέται. Γιατί μας μπαρκάρανε όλους για άλλα κάτεργα;

Ποιος να θυμάται όλες τις εκδηλώσεις για αποφυλάκιση και αμνηστία; Όλες τις αποχές συσσιτίου, απεργίες πείνας, ανοιχτές διαμαρτυρίες, καταγγελίες και εκκλήσεις με φωνές από τα παράθυρα των φυλακών προς τον λαό;

Ένας Σπύρος, καθώς ταίριαζε στο νησί, είχε ρίξει το πρώτο σύνθημα την Πρωτοχρονιά του ’61 με τη βροντερή φωνή του:

– Λαέ της Κέρκυρας! Λαέ της Ελλάδας!

Έσκιζαν τον αέρα τα συνθήματά τους:

– Άλλη μια πρωτοχρονιά μακριά από τα σπίτια μας!

– Δεκαεφτά χρόνια δεν είδαμε τους δικούς μας!

– Η κυβέρνηση αμνήστευσε τους Γερμανούς εγκληματίες! Εμάς που πολεμήσαμε μας κρατάει στη φυλακή δεκαεφτά χρόνια!

– Λευτεριά στους δεσμώτες αγωνιστές της Αντίστασης!

– Αμνηστία! Αμνηστία! Αμνηστία!

Σάλπισμα που συγκλόνισε. Την επομένη η κερκυραϊκή εφημερίδα «Τηλέγραφος» έγραψε:

«Η πολιτεία θα έπρεπε (…) να δώσει αμνηστία. Άραγε δεν θα έπρεπε οι άνθρωποι να είμαστε πιο καλοί και πιο άνθρωποι; Γιατί να βαραίνει το λαό, αυτόν τον πολύπαθο και βασανισμένο, η σκληρή και αδυσώπητη μοίρα του ολέθρου, της συμφοράς και του αίματος; Πρέπει πάντα κάποιοι να βρίσκονται φυτεμένοι στην γη, σκοτωμένοι από αδελφικά χέρια και άλλοι να σαπίζουν στις φυλακές; Αυτή η τραγωδία (…) δεν θα σταματήσει ποτέ; (…) Είθε ο νέος χρόνος να απαλύνει τα αισθήματα και να αμβλύνει τα πάθη, ώστε να μη σκιάσουν και πάλι του χρόνου την πρώτη αχλύ της κοιμωμένης ακόμη πόλεως οι ανατριχιαστικές φωνές που εδόνησαν την ατμόσφαιρα της εφετεινής πρωτοχρονιάς».

Το Πάσχα είχε βρεθεί στην Κέρκυρα για τις γιορτές ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής.

«Οι φωνές μας τον ενόχλησαν. Και αμέσως διάταξε να διαλυθεί η φυλακή της Κέρκυρας, σαν φυλακή πολιτικών κρατουμένων και να μεταφερθούμε όλοι σε άλλες φυλακές. Αυτή τη λύση έδωσαν. Για να μη τους ενοχλούμε. Για να μη τους εκθέτουμε στα μάτια των ξένων στην Κέρκυρα. Τώρα μας στέλνουν σε απόμακρα κάτεργα. Για να μην ακούεται η φωνή μας. Αλλά όπου κι αν πάμε, εφόσον θα είμαστε ζωντανοί, εφόσον θα αναπνέουμε, δεν θα πάψουμε να καταγγέλλουμε τη μεγάλη αδικία. Δεν θα πάψουμε να σαλπίζουμε το πανεθνικό αίτημα της Αμνηστίας. Για να ειρηνεύσει ο τόπος μας. Το ματωβαμμένο μπουντρούμι του Μαίτλαντ έπεσε. Η ίδια τύχη περιμένει και τ’ άλλα».

Όλοι μαζί, καθώς βρέθηκε κιθάρα και ξεμακραίνει η Κέρκυρα, κάνουν το πλοίο να τρανταχτεί απ’ το τραγούδι τους:

Κέρκυρα και Κεφαλονιά,
Ζάκυνθος και Λευκάδα
αυτά τα τέσσερα νησιά
στολίζουν την Ελλάδα.

Ένας νέος από τη νότια Κέρκυρα, από τη Λευκίμμη, στέκεται κοντά στον Γιώργη Μωραΐτη. Ρωτάει για έναν συγχωριανό του πολιτικό κρατούμενο και παγώνει όταν μαθαίνει ότι ο Μωραΐτης είναι καταδικασμένος «σε θάνατο»!

– Γιατί δεν κάνουν δήλωση; ρωτάει έναν υπενωμοτάρχη.

– Εμ, δεν κάνουν, του απαντάει αυτός.

– Στο χωριό μου όσοι έκαναν έμειναν αριστεροί και αριστερά ψηφίζουν, συνεχίζει ο νεαρός κοιτώντας τον Γιώργη.

«Γιατί να κάνουμε δήλωση; Τι να αποκηρύξουμε; Πιστεύουμε σε ορισμένες ιδέες. Είναι δικαίωμα κάθε ελεύθερου ανθρώπου να πιστεύει σε όποιες ιδέες θέλει; Δεν θα πεις όχι. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Ύστερα, αυτές οι ιδέες μάς οδήγησαν σε μεγάλους αγώνες. Κάναμε την Εθνική Αντίσταση στην Κατοχή. Πολεμήσαμε τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Βουλγάρους καταχτητές. Αν δεν είχαμε τέτοιες ιδέες, τέτοια ιδανικά δεν θα κάναμε τέτοιον αγώνα. Χύσαμε αίμα για να λευτερωθεί η πατρίδα μας. Δώσαμε θυσίες. Δίπλα μου, στον ΕΛΑΣ, πέσανε παλληκάρια συναγωνιστές μου στις μάχες. Οι Γερμανοί μού κάψανε το χωριό μου και το σπίτι μου. Σκοτώσανε τη Δεσπούλα, την πρώτη ξαδέλφη μου αφού τη βίασαν βάρβαρα… Για σκέψου τι σημαίνει η δήλωση. Να αποκηρύξεις τις ιδέες σου, τους αγώνες σου για τη λευτεριά, την ίδια την ανθρωπιά σου. Σημαίνει να πεις ότι όλα αυτά τα εγκλήματα καλά τα έκαναν οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους. Σημαίνει να τους δικαιώσεις. Αυτό θα πει δήλωση. Γι’ αυτό δεν την κάνουμε και προτιμάμε να μένουμε φυλακή και να δίνουμε ακόμα και τη ζωή μας». Ο νεαρός τον εκοίταζε με περισσότερη οικειότητα πια. Καθώς θα έφτανε νωρίτερα στον Πειραιά, αφού οι πολιτικοί κρατούμενοι θα διανυκτέρευαν στην Πάτρα, προσφέρθηκε να ειδοποιήσει το σπίτι του Γιώργη στην Αθήνα να τον περιμένουν στο λιμάνι.

Μα αλλού έχει τον νου του ο Γιώργης Μωραΐτης, σκυμμένος σε μια όχι και τόσο αρεστή του εβδομαδιαία εφημερίδα με το όνομα «Ταχυδρόμος», σταλμένη από συγγενή της Αννούλας. Διαβάζει λαίμαργα ένα συγκινητικό σημείωμα σημαδεμένο με πράσινη μολυβιά. Είναι γεμάτο με λόγια θερμά. Γράφτηκε με αφορμή, όπως έλεγε, το αποχαιρετιστήριο κι ευχαριστήριο γράμμα των πολιτικών κρατουμένων προς τον λαό της Κέρκυρας.

Ώστε το δημοσίευσαν οι κερκυραϊκές εφημερίδες!

Το διαβάζει και φωναχτά με θέρμη λες κι ακόμα είναι στα 1942 σε ηλικία δεκαπέντε ετών μέλος της Ένωσης Νέων Αγωνιστών Ρούμελης, το δίνει και στους άλλους. «Τρελαινόμαστε από χαρά όλοι»!

Τόσο χαιρόταν. Σαν να μην είχε ζήσει ο ίδιος το γεγονός πως «δεν υπάρχει κανένας πολιτικούς κρατούμενος, που να φυλακίσθηκε πριν ή μετά τον πόλεμο στις φυλακές Κέρκυρας και που να μην ανατριχιάζει» στο άκουσμα ή στη θύμηση της ακτίνας «Κ». Οι κερκυραϊκές φυλακές «σπάζουν κόκκαλα και σκοτώνουν», εξηγούσε. Καθώς είναι «χτισμένες μέσα σε μια όμορφη πόλη, με υψηλό πολιτισμό, και μ’ ένα ευγενικό και ευαίσθητο πληθυσμό, αυτές οι φυλακές της μεσαιωνικής βαρβαρότητας αποτελούν στίγμα». Αλλά ήλπιζε στο τέλος τους.

Ιντζεδίν κι άλλες διάφορες φυλακές τον περίμεναν εκείνα τα χρόνια. Το ίδιο και τον καιρό της Χούντας.

Τότε, από τις φυλακές του Κορυδαλλού, είχε εκπέμψει φωνή διαμαρτυρίας στη «Φωνή της Αλήθειας», στα ξένα, για όσα εμάθαινε ότι υπέφεραν οι πολιτικοί κρατούμενοι της Χούντας στις φυλακές της Κέρκυρας. Έγραψε τότε και για όσα υπέφεραν από τη Χούντα στη Γενική Ασφάλεια Αττικής και στο ΕΑΤ-ΕΣΑ ένας Κερκυραίος αγωνιστής κι ένας αργότερα εγκατεστημένος στην Κέρκυρα αγωνιστής, που βρίσκονται ανάμεσά μας. Σπύρος Κουρσάρης ο άλλος, Δημήτρης Τσοπανίδης ο άλλος, για να τους πούμε με αλφαβητική σειρά. Όπως είχε καταγγείλει, τον ένα τον ένα τον υπέβαλαν στα μαρτύρια της ορθοστασίας, της φάλαγγας και του ηλεκτροσόκ, ενώ του άλλου του έσπασαν και τα πλευρά.

Ο Γιώργης Μωραΐτης, όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) την ημέρα του θανάτου του, συλλυπούμενη τους οικείους του, όπως και το Κόμμα της ζωής του, «από τον Νοέμβριο του 1968 έως τον Ιούνιο του 1973 φυλακίζεται, αλλά παρ’ όλα αυτά ακόμη και από την απομόνωση στέλνει ειδήσεις, ανταποκρίσεις και χρονικά σε εφημερίδες των Ελλήνων του εξωτερικού, καθώς και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπως η “Φωνή της Αλήθειας” και η “Ντόιτσε Βέλε” (…) Στρατοδικείο τού επέβαλε εικοσαετή κάθειρξη. Για τη δράση του αυτή ήταν ένας από τους τρεις δημοσιογράφους που βράβευσε η Παγκόσμια Οργάνωση Δημοσιογραφίας κατά τη διάρκεια της επταετίας (…) Έως τη συνταξιοδότησή του εργάστηκε στην αρχισυνταξία του “Ριζοσπάστη”. Παράλληλα με τη δημοσιογραφία έγραψε πλήθος βιβλίων. Υπήρξε πρότυπο δημοσιογράφου – αγωνιστή. Από νεαρή ηλικία πίστεψε για τη δημιουργία μιας άλλης δικαιότερης κοινωνίας και αγωνίστηκε όλη του τη ζωή για τον σκοπό αυτό μένοντας πιστός στις ιδέες του. Στον αγώνα αυτό παρέμεινε προσηλωμένος και δεν τον τρόμαξαν ούτε οι φυλακίσεις, ούτε οι διώξεις. Στάθηκε όρθιος, συνεπής και άκαμπτος».

Είχε ορκιστεί να πατήσει κάποτε την Κέρκυρα λεύτερος, ως επισκέπτης.

Ετήρησε κι αυτόν τον όρκο.

* Το κείμενο είναι ελάχιστος φόρος τιμής Κερκυραίου δημοσιογράφου στη μνήμη του Γ. Μωραΐτη για τη βοήθεια που έλαβε από αυτόν στα πρώτα του βήματα.

Μεταγραφάρα αεροδρομίου πάλι ο ΣΥΡΙΖΑς...

 

Ο κύριος “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα”, πήρε μετεγγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ… 

Η αμέσως προηγούμενη ανάλογου βεληνεκούς μεταγραφή ...

Ο πρώην βουλευτής και υφυπουργός Παιδείας με το ΠΑΣΟΚ, ο Συμεών Κεδίκογλου, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν από δυο χρόνια, το 2019, ανάλογη πορεία είχε τραβήξει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο σημερινός διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Θεοχαρόπουλος. Τότε ο κ.Κεδίκογλου, ως μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΙΝΑΛ, πρ. βουλευτής και υφυπουργός, έγραφε: 

Κάντο όπως ο Θεοχαρόπουλος!

Φαίνεται πως ο κ. Θεοχαρόπουλος έχει μια απαράμιλλη ικανότητα πολιτικής επιβίωσης και εξασφάλισης (προσωπικών του) συμφερόντων.

Φυσικά κάθε φορά υπάρχει μια πρόφαση: αρχικά έγινε πρόεδρος της τραυματισμένης και αδύναμης πια ΔΗΜΑΡ για να την σώσει από το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, αργότερα λόγω… Πρεσπών θα την έριχνε επαναδιασπασμένη στις αγκάλες του! Το ότι κάθε φορά εξυπηρετούνται ταυτόχρονα οι δικές του προσωπικές επιδιώξεις είναι μάλλον σύμπτωση… Έτσι, περιφέροντας το κουφάρι ενός κόμματος με ιστορική διαδρομή αλλά πλέον κόμμα-σφραγίδα με άγνωστο αριθμό μελών ανά την επικράτεια, διαπραγματεύεται και παίρνει το μέγιστο δίνοντας ελάχιστα.

Αρχικά το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας σε μια κρίσιμη φάση του να δείξει ένα άνοιγμα κ μια διεύρυνση του πρόσφερε την εκλόγιμη πρώτη θέση στο φηφοδέλτιο Επικρατείας. Και μην έχετε αμφιβολία ότι αν του την ξαναέδινε ακόμη θα…κατακεραύνωνε ως ανίκανη την παρούσα κυβέρνηση. Είχε όλο το προηγούμενο διάστημα προβολή και προνόμια αρχηγού και συνεπώς προνομιακή θέση στη μάχη του σταυρού. Όμως όχι! Ξανά τη σιγουριά του διορισμένου, κόντρα στα υπόλοιπα «κορόιδα» που δίνουν τη μάχη. Αν και κατανοητή, εμπεριέχει ένα περίεργο μίγμα θράσους, ανασφάλειας αλλά και υπερτροφικού εγώ η απόφαση να μην υποβάλλεσαι στη βάσανο του σταυρού αλλά να επιδιώκεις εσαεί θέση χωρίς ποτέ την άμεση λαϊκή νομιμοποίηση!

Έτσι, αν αληθεύουν τα σχετικά δημοσιεύματα, κατά παρόμοιο τρόπο θα εξασφαλίσει τα ίδια, από το ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά! Με τίμημα βέβαια την καταπάτηση κόκκινων γραμμών…

Θα πρέπει παρ όλα αυτά να διδάσκεται στα αμφιθέατρα σαν case study επιτυχούς διαπραγμάτευσης. Ίσως να πρέπει μάλιστα να σταλεί επικεφαλής σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης αναθεώρησης των οικονομικών δεικτών της χώρας μας. Και μπορεί στο ποσοστό το υπερπλεονάσματος τελικά να μην τα κατάφερνε, δε θα με εξέπληττε όμως αν επέστρεφε ως διάδοχος του κ. Γιουνκέρ έχοντας κερδίσει τη χηρεύουσα θέση του προέδρου της Ευρωπαικής επιτροπής!

Θεοχαρόπουλος: Περασμένα – ξεχασμένα…

Για την εκ νέου συνεύρεσή του με τον κ.Κεδίκογλου, σε άλλο πια κόμμα, ρωτήθηκε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος (στο Action24) όπως και για το άρθρο που είχε γράψει ο Κεδίκογλου στο dailypost το 2019 και στο οποίο καταφερόταν εναντίον του επειδή πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τον διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ «η πολιτική είναι ένα δυναμικό πεδίο και δεν μπαίνουν μέσα σε αυτό προσωπικά χαρακτηριστικά». Στην συνέχεια μάλιστα αναφέρθηκε στο τι έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης για τη Νέα Δημοκρατία όταν ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ, για να υποστηρίξει το επιχείρημα του. Συνεπώς δεν τρέχει τίποτα…

Αλλωστε προφανώς δεν τρέχει τίποτα, ούτε για τον κ.Τσίπρα, παρότι το 2019 και λίγο πριν από τις εκλογές η σημερινή του μετεγγραφή, ο κ. Σ Κεδίκογλου ήταν που έλεγε ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα” σε δηλώσεις του στον ΑΝΤ1.

Πηγή: Ημεροδρόμος

“Θα διαλυθείτε εκεί που θα σας πούμε εμείς” – Τρομοκρατία από τις αστυνομικές δυνάμεις στην πορεία της ΟΓΕ για την Παλαιστίνη

 

 

 

29-05-2021

Οι αστυνομικοί ενημέρωσαν πως “απαγορεύεται” η θυροκόλληση, ενώ στη συνέχεια η αστυνομία προσπάθησε να παρεμποδίσει την πορεία από το να φτάσει στην παλαιστινιακή πρεσβεία.

Κατιούσα

Με απειλές και “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” αντιμετώπισαν την πορεία της ΟΓΕ υπέρ της Παλαιστίνης οι δυνάμεις καταστολής, επιχειρώντας να παρεμποδίσουν αντιπροσωπεία από την πρόεδρο και αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας από την κατάθεση ψηφίσματος διαμαρτυρίας στην πρεσβεία του Ισραήλ, όπου νωρίτερα οι συγκεντρωμένες άνοιξαν πανό όπου απαιτούσαν “Τέρμα στην ισραηλινή κατοχή – Λευτεριά στην Παλαιστίνη”.

Συγκεκριμένα, οι αστυνομικοί ενημέρωσαν πως “απαγορεύεται” η θυροκόλληση, ενώ στη συνέχεια η αστυνομία προσπάθησε να παρεμποδίσει την πορεία από το να φτάσει στην παλαιστινιακή πρεσβεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δυνάμεις της ομάδας ΟΔΟΣ, έφραξαν δυο φορές το δρόμο στην πορεία, λέγοντας αυταρχικά πως “θα διαλυθείτε εκεί που θα σας πούμε εμείς”, επικαλούμενες εντολές από τη ΓΑΔΑ.

“Η τρομοκρατία δε θα περάσει, του λαού η πάλη θα τη σπάσει”, απάντησαν με ένα στόμα οι γυναίκες που συμμετείχαν στην πορεία, ενώ στο δεύτερο αστυνομικό μπλόκο κατέφτασε ο Παλαιστίνιος πρέσβης Μαρουάν Τουμπάσι, που έγινε δεκτός με το σύνθημα “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”. Η παρέμβαση αυτή, σε συνδυασμό με την ανυποχώρητη στάση της ΟΓΕ οδήγησε τελικά στην ολοκλήρωση της πορείας .

Παρόλα αυτά, το κρεσέντο αυταρχισμού συνεχίστηκε, με την αστυνομία να επιχειρεί να κάνει τον …τροχονόμο σε κάθε γυναίκα που αποχωρούσε από την πορεία μετά τον τερματισμό της, μην τυχόν και οι “επικίνδυνες” διαδηλώτριες περνούσαν ξανά από την σιδηρόφρακτη ισραηλινή πρεσβεία φεύγοντας.

Μπροστά σε αυτή την απόπειρα κατατρομοκράτησης της πορείας αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, η ΟΓΕ εξέδωσε καταγγελία, στην οποία αναφέρεται πως:

“Η ΟΓΕ καταγγέλλει την κρατική τρομοκρατία που, υπηρετώντας πιστά το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, προσπάθησε να εμποδίσει την αντιπροσωπεία της ΟΓΕ να επιδώσει στην πρεσβεία του Ισραήλ ψήφισμα καταδίκης για την εγκληματική επίθεση σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Οι αστυνομικές δυνάμεις επιχείρησαν επίσης να σταματήσουν τις γυναίκες της ΟΓΕ κλείνοντας το δρόμο για να μη φτάσουν στην Παλαιστινιακή πρεσβεία προκειμένου να επιδώσουν ψήφισμα συμπαράστασης στον Πρέσβη του Λαού της Παλαιστίνης.

Οι γυναίκες της ΟΓΕ με τη μαχητική τους παρουσία έδωσαν αποφασιστική απάντηση στην κρατική καταστολή και με πορεία έφτασαν τελικά και επέδωσαν το ψήφισμα τους.”