1942: ΧΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑ (Η μεγάλη δοκιμασία της πρωτεύουσας)

1942: ΧΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑ

(Η μεγάλη δοκιμασία της πρωτεύουσας)

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ1942. Η Αθήνα φορτωμένη στα χιόνια ζει επίσης και τη φοβερή, την εφιαλτική ώρα της πείνας και του θανάτου. Σ' αυτήν την πολιτεία πάμε σήμερα πρώτη μέρα του νέου χρόνου, του 2007.

ΕΝΑ ρεπορτάζ 65 χρόνια από τότε μ' όλα όσα κράτησαν άσβηστα τα μάτια κι η καρδιά. Από το Παγκράτι στην οδό Σίνα (τέρμα) εκεί σ' ένα γιαπί πάνω στις πυροστιές τα μεγάλα καζάνια που καθημερινά ετοιμάζουν το συσσίτιο για 7.000 και πάνω σπουδαστές. Οι νιφάδες του χιονιού πέφτουν συνέχεια κι η ουρά αναμονής έχει «ξεπορτίσει» από το στεγασμένο χώρο και πάει στη Σίνα, στου Γαλλικού Ινστιτούτου την είσοδο.

ΜΟΝΙΜΑ εξοπλισμένοι με το κουτί και το κουτάλι μας καρτερούμε ώρες στη σειρά. Αλλά κι όταν κάποτε τελειώνουμε, μπαίνουμε ξανά σε μια δεύτερη ουρά κι εκεί αναμονή με την ελπίδα, πως μπορεί να περισσέψουν μερίδες που τότε θα μοιραστούν σ' όλους όσοι είχαν την υπομονή της αναμονής. Διαδικασία καθιερωμένη, που δεν επιδέχεται παραβιάσεις.

ΣΥΧΝΑ στα μεγάλα τραπέζια που υπάρχουν στο γιαπί ανεβαίνουν ομιλητές που διαβάζουν ανακοινώσεις και ενημερώνουν τους φοιτητές πάνω στα θέματα που τους απασχολούν. Είναι κοντά πέντε μήνες, που μπήκε μπροστά και λειτούργησε το συσσίτιο. Και πρώτοι τρόφιμοι οι αποκλεισμένοι φοιτητές από Δωδεκάνησο, Αίγυπτο, Κύπρο. Αλλά καθώς η κατάσταση χειροτέρεψε ο αριθμός μεγάλωσε πολύ. Μαζί όμως με την αύξηση του αριθμού βγήκε κι η φοιτητική Επιτροπή, που πήρε στα χέρια της την ευθύνη και τον έλεγχο της λειτουργίας του.

ΠΡΩΤΑ βήματα σε δύσκολες συνθήκες αλλά και μεγάλη η βοήθεια, που έδωσαν οι πυρήνες της ΟΚΝΕ και του ΕΑΜ Νέων στην καθοδήγηση της νόμιμης αυτής δουλιάς μ' εξαιρετική σημασία.

ΝΑ όμως κατηφορίσαμε στο χώρο του Πανεπιστημίου. Μέσα στο κεντρικό χτίριο και στην άουλα (αίθουσα τελετών) οι χιτλερικοί γλεντοκοπούσαν όλη τη νύχτα την Πρωτοχρονιά και τα ρήμαξαν όλα. Η επίσημη αίθουσα αγνώριστη από τις καταστροφές κι οι βανδαλισμοί απίστευτοι.

ΓΛΕΝΤΟΚΟΠΙΑ και ξεφαντώματα σ' άλλα επίσης κέντρα της πρωτεύουσας. Γερμανοί κι Ιταλοί αξιωματούχοι γλεντούσαν παρέα με τους ντόπιους «συνεργάτες» τους και μαζί οι «φροϊλάιν» που έφτασαν από τη Γερμανία για ψυχαγωγία των Γερμανών αξιωματικών και στρατιωτών.

ΤΕΡΑΣΤΙΟ και πολύμορφο το έργο των λαϊκών συσσιτίων. Ο λαός στις δύσκολες ώρες της στέρησης είδε να ξεπετιέται στις λαϊκές γειτονιές στα εργοστάσια, στα σχολεία το συσσίτιο, που έδινε μια βοήθεια που είχε ιδιαίτερη σημασία.

ΕΤΣΙ μένει άσβηστη στη μνήμη όλων όσοι έζησαν τα κατοχικά χρόνια και στάθηκαν στην ουρά για να πάρουν αυτό το λίγο, το ελάχιστο που τους έδιναν. Πασίγνωστο το τραγούδι, που λέει. «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα...». Τα συσσίτια, που λειτούργησαν με το ΕΑΜ είναι η αγωνιστική έκφραση να 'χει ο λαός, τα νιάτα, αυτό που έχει δικαίωμα, και με τίποτε δεν μπορούν να του το στερήσουν. Είναι δικός του πλούτος. Της γης και των ανθρώπων της.