Στο εργατολαϊκό κίνημα η προοπτική

Στο εργατολαϊκό κίνημα η προοπτική

Η δημιουργία και ανάπτυξη εργατικών και λαϊκών επιτροπών στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές της Ελλάδας εξακολουθεί να αποτελεί προτεραιότητα του εργατολαϊκού κινήματος. Είναι μια ιστορία που ξεκινά από πολύ μακριά και πηγαίνει στο ορατό τουλάχιστον μέλλον. Μια διευκρίνιση για τη συγκρότηση και το χαρακτήρα τους είναι απαραίτητη.

Οι εργατικές και λαϊκές επιτροπές δεν είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό ούτε χωρίζονται με τείχη. Βεβαίως, η εργατοϋπαλληλική τάξη έχει την ξεχωριστή ιδεολογία της, του επιστημονικού σοσιαλισμού που αποτελεί το βατήρα κάθε προοδευτικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Βεβαίως το εργατο-υπαλληλικό κίνημα πρέπει να διατηρεί μέσα από συμπληγάδες την ταξική ανεξαρτησία του σε πολιτική κι οργάνωση. Αυτά όμως δεν τα κάνει για να κλειστεί στο αυτάρεσκο ιδεολογικο-πολιτικό καβούκι του. Αντίθετα αυτά αποτελούν τη βάση της εσωτερικής του συγκρότησης ώστε να δύναται να πραγματοποιεί τα καλύτερα δυνατά πολιτικά ανοίγματα στους κοινωνικούς του συμμάχους χωρίς να κινδυνεύει να απορροφηθεί από ένα κομφορμιστικό οπορτουνισμό που διαχέεται στα μικροαστικά στρώματα. Οι εργατικές και λαϊκές επιτροπές, ως η άμεσα ζωτική πρακτική ανάγκη του εργατοϋπαλληλικού κινήματος εφαρμόζουν αυτή την αρχή της αγωνιστικής επικοινωνίας.

Εδώ δεν πρόκειται για ιδεολογική προτεραιότητα ούτε «καθαρότητα». Αυτά είναι δεδομένα εκ των προτέρων. Αναμφισβήτητα και αναντικατάστατα. Πρόκειται για την πολιτική συνάντηση του εργασιακού χώρου με τη λαϊκή γειτονιά. Τη συνάντηση του προλετάριου με τα καταπονημένα παιδιά και τις νοικοκυρές, τις στερημένες φιγούρες με τα καλάθια των σούπερ μάρκετ, με τους ταλαιπωρημένους ξωμάχους της δουλειάς. Ο ίδιος ο εργαζόμενος μετά την εργασία του μεταβαίνει από τον εργασιακό χώρο στη γειτονιά της διαμονής του. Η γυναίκα του είναι η εργαζόμενη ή μη εργαζόμενη νοικοκυρά. Τα παιδιά του είναι αυτά που μαθαίνουν από μικρά να μετράνε την μπουκιά στο στόμα. Η συνάντηση, η ζεύξη των εργατικών με τις λαϊκές επιτροπές γίνεται εκ των πραγμάτων. Το ζήτημα είναι να αφυπνιστούν στο έπακρο, να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να μιλήσουν. Από κει και τώρα, ξέρουν κατά τον καλύτερο τρόπο τι να κάνουν στο χώρο τους. Στα ενδόμυχα της ψυχής τους ξέρουν χωρίς να το ομολογούν ότι αυτός ο δικός τους πολιτικός χώρος θα μπορούσε να είναι κομμάτι μιας πανελλαδικής εργατικής εξουσίας που θα μπορούσαν να έχουν λόγο.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία! Η δημιουργία και ανάπτυξη των εργατολαϊκών επιτροπών στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές της Ελλάδας συνεχίζεται με ψυχραιμία, μεθοδικότητα, ένταση και πάθος. Ταυτόχρονα ζυγίζουν πρόσωπα, δυνατότητες, ικανότητες και καταστάσεις να συναντηθούν με αντίστοιχες επιτροπές του ευρύτερου γεωγραφικού και διοικητικού χώρου της επικράτειας σε επίπεδο περιοχών, δήμων και νομών. Η στάθμη της λαϊκής δεξαμενής ανεβαίνει. Μαζί της ανεβαίνει και το επίπεδο αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας. Το καρφί μπήγεται όλο και βαθύτερα στα πλευρά της αστικής τάξης.

Το όραμα της νέας εργατικής Ελλάδας φαντάζει κοντύτερα. Στις εργατολαϊκές γειτονιές οι επιτροπές αλλού έγιναν κι αλλού γίνονται τα κύτταρα της νέας κοινωνικής οργάνωσης. Η λαϊκή αλληλεγγύη συνεχίζεται. Είναι ζήτημα ταξικής λαϊκής τιμής, τα παιδιά να μην πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα και ξυπόλυτα. Αυτοί οι πιονιέροι να μεγαλώσουν με τιμή κι υπερηφάνεια για το μέλλον της νέας σοσιαλιστικής Ελλάδας. Ο αγώνας είναι μακρύς. Ναι! Ας γνωρίζουν όμως οι αστοί με τα φερέφωνά τους ότι δε σταματά. Στο τέλος θα υποχρεωθούν να προσκυνήσουν την υπέρτατη Λογική της Ιστορίας.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

15/1/2012

 -- Συντονισμένος ταξικός αγώνας

4/12/2011

 -- Να δυναμώσει η λαϊκή παρέμβαση

20/11/2011

 -- Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση

29/10/2011

 -- Πολιτικοποίηση του λαϊκού αγώνα

31/7/2011

 -- Για τη νέα εργατική Ελλάδα

Σελίδα 26