ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Για την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση
 |
Το ΚΚΕ απευθύνεται σήμερα, με την παρούσα έκδοση, προς τους εργατοϋπάλληλους και συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροϊδιοκτήτες αγρότες, με κύριο στόχο να συμβάλει στην ανάπτυξη των ισχυρών και όσο γίνεται πιο αποτελεσματικών αγώνων. Στην προώθηση της λαϊκής ενότητας και συσπείρωσης, ώστε από όσο γίνεται καλύτερες θέσεις να υψωθεί φραγμός στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που, συνεχίζοντας το έργο του ΠΑΣΟΚ, προσθέτει νέα βάρη και βάσανα, πλήττοντας το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, δηλαδή της πολιτικής στην Υγεία και την Πρόνοια, στο σύστημα της συνταξιοδότησης. Πρόκειται για ένα ζήτημα, που, μαζί με το δικαίωμα στη δουλιά, στη μόρφωση, συνιστά αποφασιστικό παράγοντα για την καθημερινή ζωή, το βιοτικό επίπεδο, το άμεσο μέλλον. Το δικαίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης αφορά όλους και όλες ανεξάρτητα, τους εργαζόμενους με όρους μισθωτής εργασίας, ανεξάρτητα αν εργάζονται στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, αν ζουν στα αστικά κέντρα ή την ύπαιθρο, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά. Αφορά τη νεολαία και τις γυναίκες, που ακριβώς επειδή συναντούν πρόσθετα εμπόδια και διακρίσεις θα δεχτούν ακόμα πιο ισχυρά πλήγματα και στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Το ΚΚΕ εδώ και πολλά χρόνια είχε προειδοποιήσει και ενημερώσει τον ελληνικό λαό, για τους νέους κινδύνους που τον απειλούν στο συγκεκριμένο τομέα. Τα εργατικό και το γενικότερο λαϊκό κίνημα θα μπορούσε να ήταν έτοιμο εδώ και καιρό να προλάβει την καταιγίδα που έρχεται. Δεν έγινε αυτό γιατί, λόγω του αρνητικού συσχετισμού στο κίνημα, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα πανελλαδικά όργανα και σε πολλές ομοσπονδίες έχουν αρνηθεί τη γραμμή της ταξικής πάλης, έχουν αποδεχτεί την κυρίαρχη γραμμή της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, άρα είναι έτοιμες, ανεξάρτητα ορισμένων αντιδράσεων για τα μάτια του κόσμου, να παζαρεύουν κάθε φορά τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εγκλωβίζοντας λαϊκά στρώματα στην πολιτική και τα ιδεολογήματά τους, εμπόδισαν συνειδητά τη λαϊκή ενημέρωση, αφύπνιση και οργάνωση, είχαν κάθε λόγο να θέλουν να περάσουν μέσα σε σιγή νεκροταφείου τα αντιλαϊκά μέτρα τους. Αλλες δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ, πατώντας σε δύο βάρκες, αποπροσανατόλιζαν, υποβάθμιζαν το ζήτημα ως θέμα επιλογής της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, ως θέμα «κοινωνικού διαλόγου», ενώ γνώριζαν ότι πρόκειται για μακράς πνοής στρατηγική του κεφαλαίου.
 |
Εισαγωγή
Το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα, που θεμελιώθηκε στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και αναπτύχθηκε τα επόμενα χρόνια, ήταν μία σημαντική κατάκτηση της εργατικής τάξης.
Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, η επίδραση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού άσκησαν πίεση στην αστική τάξη και τις αστικές κυβερνήσεις, που στις συγκεκριμένες συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού αναγκάστηκαν να κάνουν παραχωρήσεις.
 |
Παρά τις όποιες κατακτήσεις, το ασφαλιστικό σύστημα δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Η αντίθεση ανάμεσα στις παρεχόμενες υπηρεσίες από τη μια και τις πραγματικές ανάγκες που διευρύνονται, σε συνδυασμό με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής από την άλλη, οξυνόταν.
Ενας μεγάλος αριθμός εργαζομένων ήταν ανασφάλιστοι, ιδιαίτερα γυναίκες και νέοι. Η κάλυψη των ανέργων ήταν ανεπαρκής. Η πλειοψηφία των συνταξιούχων αντιμετώπιζε το πρόβλημα των χαμηλών συντάξεων, οι παροχές Υγείας - Πρόνοιας ήταν υποβαθμισμένες, ανεπαρκείς και κάποιες ιδιωτικοποιημένες.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και πολύ περισσότερο τη δεκαετία του '90 και μέχρι σήμερα, οι δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν εξαπολύσει μια καλά οργανωμένη επίθεση κατά των κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων, επιβάλλοντας σκληρές, αντιδραστικές αλλαγές στον τομέα των συντάξεων, στην Υγεία, στην Πρόνοια.
 |
Είναι μέρος ενός συνολικού σχεδίου αντιδραστικών αλλαγών, που υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος.
Η στρατηγική αυτή επιδιώκει την ενίσχυση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Περιλαμβάνει σκληρά μέτρα, που αυξάνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων, με τραγικές συνέπειες στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες.
Περιλαμβάνει συνδυασμένα μέτρα, όπως χτύπημα της πλήρους - σταθερής εργασίας και του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, κατάργηση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, απελευθέρωση τομέων στρατηγικής σημασίας, ιδιωτικοποιήσεις.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των αντιασφαλιστικών μέτρων είναι η αντιστοίχιση της ασφάλισης με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την επέκταση της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης, προκαλώντας γενικευμένη χειροτέρευση του ύψους και των όρων της συνταξιοδότησης, τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Το δικαίωμα στη σύνταξη, στην πρόληψη και προστασία της υγείας, στη φροντίδα για τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζεται σαν κόστος που επιβαρύνει το αστικό κράτος και τους επιχειρηματίες, αυξάνει τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, εμποδίζει την ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος, την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Ετσι, οι εργοδότες και το κράτος απαλλάσσονται από υποχρεώσεις, φορτώνονται με νέα βάρη οι εργαζόμενοι. Η σύνταξη, η Υγεία, η Πρόνοια χρησιμοποιούνται σαν χώρος επενδύσεων και κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσα από την επέκταση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
 |
Οργανωμένα, με επιμονή, έχει ενημερώσει και προειδοποιήσει έγκαιρα τους εργαζόμενους για τον ταξικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα των αλλαγών που προωθούνται. Εχει συγκρουστεί με την πλουτοκρατία, τις αντιλαϊκές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του δικομματισμού, επιμένοντας στην ανάπτυξη διεκδικητικού κινήματος που ανυποχώρητα θα απαιτεί την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οι κομμουνιστές συμμετέχουν δυναμικά στον αγώνα του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, που έχει συμβάλει αποφασιστικά στην κινητοποίηση της εργατικής τάξης για την Κοινωνική Ασφάλιση.
Το ΚΚΕ έχει μία αδιαπραγμάτευτη θέση. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο και επιβάλλεται να τον διεκδικήσουν. Η αύξηση του πλούτου, η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας έχουν δημιουργήσει τη βάση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην εξουσία του κεφαλαίου, στις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής και αυτό το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με την πάλη της εργατικής τάξης, τη συμμαχία της με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.
Σήμερα, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω στο παλιό ασφαλιστικό σύστημα. Η πάλη τους επιβάλλεται να κινείται μπροστά.
- Η φροντίδα για την Υγεία, την Πρόνοια, τις συντάξεις είναι δικαίωμα του λαού, βασικό συστατικό της ανάπτυξης και της κοινωνικής προόδου. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ατομική υπόθεση, του κάθε μέλους της κοινωνίας ξεχωριστά. Είναι συνολική ευθύνη της κοινωνίας και του κράτους.
- Η δυνατότητα παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις, μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο όταν η Κοινωνική Ασφάλιση είναι υπόθεση του κράτους, με κριτήριο την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών του λαού.
- Καλύπτει καθοριστικής σημασίας ανάγκες για την αναπαραγωγή των πνευματικών και σωματικών ικανοτήτων των εργαζομένων και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του άλλου, του φιλολαϊκού δρόμου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, με κριτήριο την ευημερία του λαού.
- Η πρόληψη, η προστασία της υγείας και η περίθαλψη είναι υπόθεση ενός αποκλειστικά δημόσιου - δωρεάν συστήματος Υγείας με κατάργηση του κλάδου Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, που θα χρηματοδοτείται πλήρως από το κράτος και θα παρέχει ισότιμα, χωρίς διακρίσεις, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλους, στους μισθωτούς, στους αυτοαπασχολούμενους, στους αγρότες, στους ξένους εργάτες, στους στρατιώτες, στα προστατευόμενα μέλη της λαϊκής οικογένειας.
- Η πρόληψη, η προστασία και η αποκατάσταση της υγείας, η φροντίδα για τη μητέρα και το παιδί, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ηλικιωμένους, τους χρόνια πάσχοντες δεν μπορεί να είναι πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Απαιτείται η κατάργηση της ιδιωτικής και κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ
 |
Οι αντιλαϊκές πολιτικές για το Ασφαλιστικό, που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και αυτές που έχουν σχεδιαστεί για το επόμενο διάστημα, συνδέονται άμεσα με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Συγκεκριμένα: Το Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Λισαβόνα το 2000 κινήθηκε στην κατεύθυνση επιβολής βαθιών αντιλαϊκών αλλαγών, ώστε να υπηρετηθεί ο στόχος της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών των κρατών - μελών, της μείωσης των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, της αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
Από αυτή τη σκοπιά αποφάσισε την εφαρμογή αντιασφαλιστικών μέτρων για «να διασφαλιστεί η μακροχρόνια βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων».
Το Συμβούλιο Κορυφής της Στοκχόλμης το 2001 έθεσε το στόχο να φτάσει το μέσο ποσοστό απασχόλησης στην ΕΕ στο 50% για την ηλικιακή κατηγορία από 55 έως 64 ετών, χωρίς διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Το Συμβούλιο Κορυφής της Βαρκελώνης το 2002 αποφάσισε την επίσπευση των μέτρων αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης «με εκούσια παραμονή των ηλικιωμένων εργαζομένων σε ενεργό δραστηριότητα», σημειώνοντας ότι «μέχρι το 2010 πρέπει να αυξηθεί κατά πέντε χρόνια η μέση ηλικία εξόδου από την αγορά εργασίας».
Ανοίγει, επίσης, το δρόμο «για τη σταδιακή - ευέλικτη συνταξιοδότηση» (μερική απασχόληση - μερική συνταξιοδότηση) και θέτει επίμονα το ζήτημα του περιορισμού της πρόωρης συνταξιοδότησης.
 |
Σε Σουηδία, Ιταλία, Λετονία, Πολωνία, οι συνταξιοδοτικές παροχές συνδέονται άμεσα με τις εισφορές που καταβάλλονται σε όλη τη διάρκεια του επαγγελματικού βίου και εξαρτώνται από το προσδόκιμο (μέσος όρος) ζωής κατά τη στιγμή της συνταξιοδότησης.
Στη Γαλλία αποφασίστηκε να αυξηθεί ο απαιτούμενος αριθμός των συντάξιμων ετών για πλήρη σύνταξη σύμφωνα με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Στη Γερμανία έχει ανοίξει η συζήτηση για να υπολογιστεί στις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης η αναλογία ανάμεσα στον αριθμό των απασχολούμενων και τον αριθμό των συνταξιούχων.
Οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν σαν πρότυπο το αμερικάνικο ασφαλιστικό σύστημα. Ενα ταξικό, αντιλαϊκό σύστημα που στηρίζεται στην ιδιωτική ασφάλιση και έχει ως αποτέλεσμα 47 εκατ. Αμερικανών να είναι ανασφάλιστοι, χωρίς καθόλου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με δεκάδες εκατ. να είναι μισο-ασφαλισμένοι. Ενώ, αν κάποιος εργαζόμενος αρρωστήσει σοβαρά, ο εργοδότης του σταματάει να τον ασφαλίζει.
 |
ΤΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Τα μέτρα αυτά είναι ενταγμένα σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο, που, συστηματικά, με συνέχεια και μέσα από μεταβατικές περιόδους για να εκτονώνονται λαϊκές αντιδράσεις, ξηλώνει κατακτήσεις και οικοδομεί ένα βάρβαρο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο όχι μόνο δεν ικανοποιεί, αλλά, αντίθετα, θεωρεί τις λαϊκές ανάγκες σαν επικίνδυνο στοιχείο για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Σημειώνουμε τους βασικούς άξονες της αντιασφαλιστικής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους καλύτερα ότι και τα δύο κόμματα κινήθηκαν μεθοδικά με την ίδια στρατηγική, συμπληρώνοντας το ένα το άλλο. Επιχειρώντας, ταυτόχρονα, τη χειραγώγηση των εργαζομένων με διάφορα ιδεολογήματα, απειλές και εκβιασμούς.
Τα αντεργατικά μέτρα της ΝΔ της περιόδου 1990 - 1993 άνοιξαν σημαντικούς δρόμους.
Για παράδειγμα:
Επέβαλαν αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζομένων στο Δημόσιο, στις πρώην ΔΕΚΟ και τις τράπεζες κατά 6 μήνες κάθε χρόνο (αρχής γενομένης από το 1998), με αποτέλεσμα το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης να φτάσει την 1.1.2007 στα 65 χρόνια από τα 55 που ήταν μέχρι 31/12/97 και 60,5 χρόνια το 1998 για τους άνδρες. Ενώ για τις έγγαμες γυναίκες έφτασε στα 60 χρόνια από τα 53 που ήταν μέχρι το 1997.
Διαχώρισαν τους ασφαλισμένους σε πριν και μετά το 1993 και επέβαλαν το όριο ηλικίας των 65 χρόνων σε αυτούς που ασφαλίστηκαν από 1.1.93 για άνδρες και γυναίκες, καταργώντας την πενταετή διαφορά μεταξύ ανδρών - γυναικών, δηλαδή την ελάχιστη αναγνώριση της ανισοτιμίας των γυναικών στον καπιταλισμό.
 |
Αύξησαν το χρόνο για την κατοχύρωση ασφαλιστικού δικαιώματος στο ΙΚΑ από τις 4.050 ημέρες ασφάλισης στις 4.500.
Επέβαλαν τη συμμετοχή όλων των ασφαλισμένων στο 25% της τιμής των φαρμάκων.
Επέβαλαν εισφορά 6,67% για την κύρια σύνταξη και 2,55% για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
Κατάργησαν τον υπολογισμό των δώρων εορτών για τις συντάξεις του ΙΚΑ.
Το ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας την ίδια στρατηγική, διατήρησε τους νόμους της ΝΔ και έκανε με το νόμο 3029/2002 πολύ σοβαρές αντιλαϊκές προσαρμογές:
Μείωσε τις συντάξεις (Δημόσιο, πρώην ΔΕΚΟ), χρησιμοποιώντας τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης των συντάξεων σε σχέση με τους μισθούς, έτσι ώστε από το 2008 μέχρι το 2017 να μειωθεί το ποσοστό αναπλήρωσης κατά 10% - από το 80% στο 70% του μισθού.
Η μείωση αυτή έγινε ακόμα μεγαλύτερη, γιατί ο υπολογισμός των συντάξεων θα γίνεται όχι με βάση τον τελευταίο μισθό, αλλά με το μέσο όρο των μισθών της τελευταίας 5ετίας.
Κατάργησε την 35ετία ανεξαρτήτως ηλικίας για τους νέους εργαζόμενους στο Δημόσιο και εφάρμοσε την 37ετία.
Αύξησε το όριο ηλικίας στα 67 χρόνια (σε προαιρετική βάση!!), έχοντας όμως κατά νου ότι αυτό θα γίνει υποχρεωτικό λόγω των χαμηλών συντάξεων και της αδυναμίας συγκέντρωσης του απαιτούμενου χρόνου για την κατοχύρωση ασφαλιστικού δικαιώματος - ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους.
Motion Team
|
Το ΠΑΣΟΚ, επίσης, έκανε ένα μεγάλο βήμα στην ενίσχυση της λογικής του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, εντάσσοντας στο ασφαλιστικό σύστημα τα «επαγγελματικά ταμεία», τα οποία θα λειτουργούν σε ανταποδοτική βάση, έτσι που οι παροχές θα καθορίζονται από το αποτέλεσμα της επένδυσης των εισφορών στον τραπεζικό - χρηματιστηριακό τζόγο, με το σχετικό ρίσκο.
Αυτή η ρύθμιση του ΠΑΣΟΚ, την οποία υλοποιεί η ΝΔ, είναι συνδεδεμένη με το σύστημα των τριών πυλώνων που προβλέπει:
Α) Πολύ μικρή κύρια σύνταξη κι αυτό έχει άμεση σχέση με τη θέση της κυβέρνησης για την «εθνική σύνταξη», που θα κινείται στα όρια της φτώχειας τα οποία σήμερα προσδιορίζονται με τα επίσημα στοιχεία στα 470 - 500 ευρώ το μήνα.
Β) Επικουρική που θα στηρίζεται στα επαγγελματικά Ταμεία.
Γ) Ασφάλιση σε ιδιωτικές εταιρείες.
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ Η ΝΔ
Η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στις ανατροπές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ετοιμάζει νέα επίθεση, αξιοποιώντας τις θέσεις της λεγόμενης επιτροπής «εμπειρογνωμόνων» (με πρόεδρο τον κ. Αναλυτή), τις θέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τις παρεμβάσεις του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών κ.ά.
Eurokinissi
|
Για να στηρίξει αυτούς τους εκβιασμούς, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί «αναλογιστικές μελέτες» και διάφορες εκθέσεις σκοπιμότητας.
Παράλληλα, ακολουθώντας μία πονηρή, επικίνδυνη τακτική εφησυχασμού, προσπαθεί να εμφανίσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σαν «ήπιες», αποκρύπτοντας το στόχο της για αύξηση του ορίου ηλικίας και μείωση των συντάξεων.
Η ΝΔ κινείται στην εξής κατεύθυνση:
Εφαρμογή και ενίσχυση του αντιασφαλιστικού νόμου 3029/02 του ΠΑΣΟΚ (νόμος Ρέππα), συγκεντρώνοντας την προσοχή της στις ακόλουθες ρυθμίσεις:
Επέκταση του εργασιακού βίου στα 67 χρόνια (ή ακόμα και παραπάνω), εξετάζοντας κίνητρα (π.χ. ποσοστιαία αύξηση της σύνταξης) για κάθε χρόνο παραμονής στην εργασία και αντικίνητρα (μείωση των συντάξεων), σε περίπτωση συνταξιοδότησης πριν αυτό το καθορισμένο όριο ηλικίας.
Ενταξη των Ταμείων των τραπεζών, πρώην ΔΕΚΟ (αλλά και άλλων Ταμείων) στο ΙΚΑ, ώστε να καταργηθούν δικαιώματα, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας, να μειωθούν οι συντάξεις, να μειωθούν, να καταργηθούν παροχές.
Αποχαρακτηρισμός Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ), που θα γίνει στη βάση πολιτικών αποφάσεων, αποφεύγοντας μέχρι τώρα ακόμα και την αναφορά σε επιστημονικές μελέτες σκοπιμότητας.
 |
Η κυβέρνηση θα εμπλουτίσει τα αντι -ασφαλιστικά μέτρα με νέες αντιδραστικές αλλαγές, όπως:
Αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών (στο Δημόσιο) κατά 5 χρόνια, στο όνομα της εξίσωσης με τους άνδρες σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Μείωση του αριθμού των «πρόωρων συντάξεων», των συντάξεων που δίνονται πριν τα 65 χρόνια, παίρνοντας υπόψη ότι παρά τις αντεργατικές ρυθμίσεις των προηγούμενων χρόνων παραμένουν δικαιώματα και ένας αριθμός εργαζομένων βγαίνει στη σύνταξη νωρίτερα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ασφαλίζονται στα ΒΑΕ.
Στόχος της είναι να αυξηθεί ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης από 61,7 χρόνια που είναι σήμερα, στα 63 άμεσα και στη συνέχεια στα 65 χρόνια.
Στη ζώνη του μεγαλύτερου κινδύνου είναι: Εργαζόμενοι που μπορούν να συνταξιοδοτηθούν πριν τα 60 χρόνια, μητέρες ανηλίκων που μπορούν να συνταξιοδοτηθούν στα 50 χρόνια, ενώ εξετάζεται και η περίπτωση της κατάργησης της 35ετίας ανεξαρτήτου ηλικίας που ισχύει στο Δημόσιο - πρώην ΔΕΚΟ και γενίκευση στα 37 χρόνια.
Μείωση των συντάξεων χρησιμοποιώντας τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης της σύνταξης σε σχέση με το μισθό κάτω και από το 70%. Αλλά και μέσω του υπολογισμού των συντάξεων στη βάση του μέσου όρου των μισθών μιας μεγάλης περιόδου ή, ακόμα, και επί του συνόλου του εργασιακού βίου.
Οπως διαπιστώνεται από την έκθεση της λεγόμενης «επιτροπής σοφών», στο στόχαστρο της μείωσης των συντάξεων είναι και οι ήδη συνταξιούχοι, αφού τίθεται θέμα αναπροσαρμογής των συντάξεων, σύμφωνα με τους οικονομικούς δείκτες!
Μείωση των εργοδοτικών εισφορών με μείωση του ποσοστού της εισφοράς, αλλά και μέσω απαλλαγών, χαριστικών ρυθμίσεων κ.ά.
Αύξηση των εισφορών των εργαζομένων.
Περιορισμός των αναπηρικών συντάξεων, χειροτέρευση των όρων συνταξιοδότησης και επανεξέταση όλων των αναπήρων με το πρόσχημα αρνητικών φαινομένων που έχουν παρατηρηθεί (αναπηρικές συντάξεις σε μη ανάπηρους) με ευθύνη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των μηχανισμών της εξαγοράς και της ενσωμάτωσης.
ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Η κυβέρνηση, οι δυνάμεις του κεφαλαίου προκειμένου να περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα χρησιμοποιούν τον «κοινωνικό διάλογο», επιχειρήματα και ισχυρισμούς που στοχεύουν στην τρομοκράτηση και χειραγώγηση των εργαζομένων.
Πρώτο, λένε ότι «ο κοινωνικός διάλογος» θα συμβάλει στη λήψη μέτρων που είναι αναγκαία για την Κοινωνική Ασφάλιση.
Ο «κοινωνικός διάλογος» είναι πρόσχημα, είναι μέσο για να καλλιεργηθούν αυταπάτες και εφησυχασμός, να μπλοκαριστούν και να καθυστερήσουν λαϊκές αντιδράσεις. Είναι εργαλείο επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής και αυτό διαπιστώνεται και από την προηγούμενη πείρα που αφορά τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθήθηκαν στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, τις εργασιακές σχέσεις κ.α.
Τα αντιασφαλιστικά μέτρα είναι προαποφασισμένα και αυτό που μπορεί να τα καθυστερήσει και να τα εμποδίσει είναι η μαζική καταδίκη του «διαλόγου» και η ανάπτυξη μαζικών - συντονισμένων ταξικών -λαϊκών αγώνων με στόχους που αμφισβητούν τη στρατηγική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, με αιτήματα που απαντούν στις ανάγκες των εργαζομένων.
Αν στις προθέσεις της κυβέρνησης ήταν η λήψη φιλολαϊκών μέτρων δε θα προσέφευγε σε διάλογο. Αυτό το γνωρίζουν καλά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά συμμετέχουν στο διάλογο διευκολύνοντας την αντιλαϊκή επίθεση.
Η στάση τους καθορίζεται από τη λογική της κοινωνικής συναίνεσης και την εχθρότητα στην ταξική πάλη, όσο και από τη συμφωνία τους με τη στρατηγική της κυβέρνησης και της ΕΕ, όπως δείχνει το παράδειγμα της κοινής συμφωνίας (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ) με το νόμο Ρέππα που εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών.
Η στήριξη των δυνάμεων του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού στην αντιασφαλιστική πολιτική συνδυάζεται με τη συνενοχή τους στην ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων, την επιβολή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την καθήλωση των μισθών και των συντάξεων.
Οι Ελληνες εργαζόμενοι πρέπει να προσέξουν πολύ. Στην Ιταλία, πρόσφατα, με ευθύνη των υποταγμένων ηγεσιών των συνδικάτων, με ευθύνη των δυνάμεων του οπορτουνισμού που συμμετείχαν στον «κοινωνικό διάλογο», οι εργαζόμενοι αποδέχτηκαν με δημοψήφισμα την αύξηση του ορίου ηλικίας, ελαστικές μορφές απασχόλησης, απλήρωτη υπερωρία σύμφωνα με τις προτάσεις της κεντρο-αριστερής κυβέρνησης Πρόντι και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αντίσταση προέβαλαν οι εργαζόμενοι στο Μέταλλο, γενικότερα στη βαριά βιομηχανία και αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο.
Δεύτερο, λένε: Τα κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα επιδρούν αρνητικά στην οικονομία, επηρεάζουν αρνητικά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που έχει κριτήριο τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και για το λόγο αυτό οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά θέσεις και πρακτικές που συνδέουν την Κοινωνική Ασφάλιση με οικονομικούς δείκτες που σχετίζονται με την ανάπτυξη της οικονομίας και τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Η προσπάθεια ενοχοποίησης των δικαιωμάτων και της πάλης για νέες κατακτήσεις πρέπει να απαντηθεί αποφασιστικά, ώστε να δυναμώνει η απαιτητικότητα των εργαζομένων, να διεκδικούνται αιτήματα με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες, παίρνοντας υπόψη την αύξηση του πλούτου και τις δυνατότητες που έχουν δημιουργηθεί.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να επιτρέψουν την αφαίρεση δικαιωμάτων, αλλά και τη διατήρηση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης (χαμηλές συντάξεις και παροχές) στο όνομα της αντιμετώπισης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος.
Δεν είναι δική τους ευθύνη, πολύ περισσότερο που τα μεγέθη αυτά αυξάνονται, διαμορφώνονται σε συνθήκες αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και χειροτέρευσης της κατάστασης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Τρίτο, λένε, είναι αναγκαία η σύνδεση εισφορών - παροχών, το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να λειτουργεί στη βάση της ανταποδοτικότητας.
Η θέση αυτή δεν αφορά την ισοτιμία στον καθορισμό των συντάξεων και τη σύνδεση με το χρόνο ασφάλισης και τις εισφορές των εργαζομένων.
Αλλά χτυπάει στην καρδιά του προβλήματος, στην άρνηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης και στην αντιμετώπισή της σαν έναν ψυχρό οικονομικό δείκτη, ο οποίος δεν παίρνει υπόψη ότι ο εργαζόμενος εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές έχει δώσει τα νιάτα του, τη ζωή του, την υγεία του, κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου.
Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και η ανταποδοτικότητα είναι η βάση της λογικής με την οποία λειτουργεί η ιδιωτική ασφάλιση. Οι εισφορές των εργαζομένων χρησιμοποιούνται σαν μέσο επένδυσης, από τα αποτελέσματα της οποίας καθορίζεται το επίπεδο της σύνταξης και των άλλων παροχών.
Με τον τρόπο αυτό, η Ασφάλιση αντιμετωπίζεται ως ατομική υπόθεση, το κράτος και η εργοδοσία απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους, το επίπεδο των συντάξεων και των παροχών αποσπάται από το ύψος του μισθού και τις ανάγκες του ασφαλισμένου και της οικογένειάς του.
Η ανταποδοτικότητα είναι ταυτισμένη με τις συντάξεις πείνας, την υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας, συγκρούεται με την απαίτηση των εργαζομένων για κάλυψη των διευρυμένων - σύγχρονων αναγκών.
Τέταρτο, λένε: Υπάρχει πρόβλημα βιωσιμότητας των Ταμείων λόγω των ελλειμμάτων και το πρόβλημα θα οξυνθεί με τη γήρανση του πληθυσμού, την κατάσταση που διαμορφώνεται με την επέκταση της μερικής απασχόλησης.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν αυτό το επιχείρημα, να αρνηθούν να αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη για την κατάσταση των Ταμείων.
Να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, οι κυβερνήσεις, το κράτος και η πλουτοκρατία.
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν μεγάλες ευθύνες:
-- Για την υψηλή ανεργία και την υποαπασχόληση.
Το πρόβλημα αυτό, δηλαδή οι 500 χιλιάδες (και πάνω) άνεργοι, οι χιλιάδες υποαπασχολούμενοι και οι χιλιάδες ανασφάλιστοι Ελληνες και ξένοι εργαζόμενοι, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το οποίο απομυθοποιεί το επιχείρημα που χρησιμοποιεί τη σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων, που έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, για την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων.
-- Οι δυνάμεις του κεφαλαίου που χρησιμοποιούν την απειλή του δημογραφικού προβλήματος είναι αυτές που καταδικάζουν χιλιάδες νέους και νέες στην ανεργία και την υποαπασχόληση, δημιουργούν και οξύνουν τα προβλήματα των νέων ζευγαριών.
Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος που υποκριτικά προβάλλεται, δεν μπορεί να γίνει αν δεν αντιμετωπιστούν ορισμένοι από τους βασικούς παράγοντες που επιδρούν στο πρόβλημα, όπως η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, το κόστος ζωής.
Η ελευθερία επιλογής, αν και πόσα παιδιά θα αποκτήσει μια οικογένεια, μπορεί να υπάρξει μόνο αν είναι λυμένα, με ευθύνη του κράτους, τα προβλήματα που σχετίζονται με τα νέα ζευγάρια, τη γέννηση και ανάπτυξη του παιδιού, μεταξύ των οποίων εξασφάλιση σταθερής εργασίας, κρατική μέριμνα για λαϊκή στέγη, δημιουργία κρατικού, δωρεάν δικτύου βρεφονηπιακών σταθμών, ουσιαστική προστασία της μητρότητας, και άλλα μέτρα κοινωνικής πολιτικής.
-- Για την καταλήστευση των Ταμείων, μέσα από την εισφοροδιαφυγή που υπολογίζεται στα 5,8 δισ. ευρώ το χρόνο, (2 δισ. ευρώ για το ΙΚΑ), την πολύχρονη εκμετάλλευση των αποθεματικών, με απώλειες δεκάδων δισεκατομμυρίων σε βάρος των Ταμείων, τη δανειοδότηση με αβάσταχτους όρους.
Η πραγματικότητα είναι οδυνηρή.
- Ενας στους πέντε εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος.
- Το αστικό κράτος οφείλει περισσότερα από 58 δισ. ευρώ από τη λεηλασία των αποθεματικών την περίοδο 1950 - 1975.
- Οφείλει περίπου 10 δισ. από νομοθετημένες υποχρεώσεις και εισφορές.
- Τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν 3,5 δισ. ευρώ απώλειες την περίοδο 1990 - 2002 επί ΠΑΣΟΚ, από το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο και ζημιώθηκαν αρκετά εκατ. ευρώ από τα «δομημένα ομόλογα» επί κυβέρνησης ΝΔ.
- Οι βεβαιωμένες οφειλές των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ, παρά τις επανειλημμένες χαριστικές ρυθμίσεις, είναι πάνω από 3,2 δισ. ευρώ. Είναι τεράστια τα ποσά των οφειλών των εφοπλιστών στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) που παραγράφηκαν, ενώ ισχύουν μέχρι σήμερα προκλητικές χαριστικές ρυθμίσεις υπέρ των ναυτιλιακών εταιρειών που οδήγησαν σε οικονομική κρίση το ΝΑΤ.
-- Για την κρατική υποχρηματοδότηση του συστήματος και ιδιαίτερα αυτή που προβλέπει το 1% του ΑΕΠ για το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό, το ΙΚΑ, η οποία δεν μπορεί να καλύψει τις οικονομικές του υποχρεώσεις. Πολύ περισσότερο που αυτές θα αυξηθούν με την ένταξη στο ΙΚΑ των Ταμείων των τραπεζών και των πρώην ΔΕΚΟ.
Σχετικά με την υποχρηματοδότηση του ΙΚΑ έχουμε την εξής κατάσταση:
Από το 2003 μέχρι σήμερα ποτέ δε δόθηκε το ποσόν που αντιστοιχεί στο 1% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ).
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν έδωσαν τα εξής ποσά στο ΙΚΑ:
Το 2003 127 εκατ. ευρώ.
Το 2004 230 εκατ. ευρώ.
Το 2005 210 εκατ. ευρώ.
Το 2006 250 εκατ. ευρώ.
Το 2007 σύμφωνα με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού αφαιρούνται από τη χρηματοδότηση του ΙΚΑ 300 εκατ. ευρώ.
Συνολικά την περίοδο 2003 - 2008 το ΙΚΑ στερείται 1,44 δισ. ευρώ.
-- Για τη χρησιμοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων στη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα Υγείας (ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα κ.ά.) αλλά και των δημόσιων νοσοκομείων με τα νοσήλια κ.ά.
Τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν το 84,1% των εσόδων των δημοσίων μονάδων Υγείας - Πρόνοιας.
Από τα 3,5 δισ. ευρώ που προϋπολογίζονταν ως έσοδα 262 μονάδων Υγείας - Πρόνοιας για το 2007, τα 2,9 δισ. ευρώ (84,1%) θα προέρχονταν από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ η κρατική χρηματοδότηση ήταν 104,8 δισ. ευρώ, δηλαδή 3%.
Πέμπτο, λένε ότι στο ασφαλιστικό σύστημα υπάρχουν ανισότητες που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Η θέση αυτή χρησιμοποιείται σαν εργαλείο για προς τα κάτω εξίσωση των δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα τη συνολική χειροτέρευση της κατάστασης των εργαζομένων.
Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποίησε η ΝΔ για να επιβάλει τους νόμους Σιούφα, το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε και το ΠΑΣΟΚ για να επιβάλει το νόμο Ρέππα.
Γιατί να μην αντιμετωπιστούν οι διαφορές των συντάξεων με την αύξηση των συντάξεων του ΙΚΑ και να αντιμετωπιστούν με τη μείωση των συντάξεων ενός κλάδου του δημόσιου τομέα ή των πρώην ΔΕΚΟ στο επίπεδο που ισχύει για το ΙΚΑ; Ο ισχυρισμός περί «ισότητας» είναι ισχυρισμός σκοπιμότητας.
Το ασφαλιστικό σύστημα είναι άδικο, γιατί, ενώ αυξάνεται ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, ενώ αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, το 70% των συνταξιούχων παίρνει συντάξεις κάτω από 600 ευρώ και αυξάνεται το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ είναι 463 ευρώ και το σύνολο των κατώτερων συντάξεων είναι σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα.
Είναι άδικο, γιατί οι εργαζόμενοι ενώ πληρώνουν άμεση και έμμεση φορολογία, καταβάλλουν υψηλές εισφορές για τη σύνταξη και την Υγεία - Πρόνοια και χρησιμοποιούν συνεχώς και πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες.
Εκτο, λένε ότι η ενοποίηση των Ταμείων είναι αναγκαία, γιατί αυτό θα οδηγήσει στην οικονομική τόνωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Η θέση του ΚΚΕ είναι υπέρ της δημιουργίας τριών συνταξιοδοτικών οργανισμών, για τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους, την αγροτιά.
Η θέση αυτή συνδέεται με ένα συνταξιοδοτικό σύστημα που θα έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και δεν έχει καμία σχέση με την ενοποίηση που προωθεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί ο δικομματισμός χρησιμοποιεί την ενοποίηση (ή την ένταξη ειδικών Ταμείων στο ΙΚΑ) για προς τα κάτω εξίσωση, για την κατάργηση δικαιωμάτων και τη μείωση παροχών.
Αυτό αποδεικνύεται και με το πρόσφατο παράδειγμα των Ταμείων των Τραπεζοϋπαλλήλων.
Η ένταξη στο ΙΚΑ έφερε - μεταξύ των άλλων - τα εξής αποτελέσματα:
-- Αύξηση του ορίου ηλικίας από 7 έως 15 χρόνια για τους μετά το 1993 ασφαλισμένους, χτυπώντας ιδιαίτερα τους νέους και τις γυναίκες.
-- Μείωση των συντάξιμων αποδοχών κατά 30% έως 46% για τους μετά το 1993 ασφαλισμένους. Μείωση της εργοδοτικής εισφοράς κατά 3,25%, δίνοντας μεγάλα οφέλη στους τραπεζίτες, συμβάλλοντας στην αύξηση των υπερκερδών τους.
Εβδομο, λένε ότι οι αλλαγές στην οικονομία, η χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών και η εφαρμογή της νομοθεσίας για την Υγιεινή - Ασφάλεια της Εργασίας καθιστούν αναγκαίο τον αποχαρακτηρισμό Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
Το βασικό ζήτημα για το κεφάλαιο είναι η εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και συνεπώς η απαλλαγή από υποχρεώσεις που συνεπάγεται η ένταξη σε ένα βαρύ - ανθυγιεινό επάγγελμα.
Οι δυνάμεις του κεφαλαίου στοχεύουν στην επιβολή σκληρών, αντεργατικών όρων για όλους συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων σε επικίνδυνες για τη ζωή και την ασφάλεια συνθήκες, σε συνθήκες οι οποίες προξενούν μεγάλες ζημιές στην υγεία, φθείρουν περισσότερο την εργατική δύναμη.
Οι παράγοντες αυτοί δεν εξαλείφονται ακόμα και στην περίπτωση που εφαρμοστούν ουσιαστικά μέτρα Υγιεινής - Ασφάλειας της εργασίας, πράγμα που δεν έγινε, δε γίνεται στην πράξη.
Τα σύγχρονα μέσα παραγωγής, η νέα τεχνολογία είναι στα χέρια των καπιταλιστών που οργανώνουν την παραγωγή και την εργασία με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος με οδυνηρές συνέπειες σε βάρος της ζωής, της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων.
Η αύξηση μυοσκελετικών και ψυχικών προβλημάτων, η έξαρση του επαγγελματικού STRESS παρατηρείται και σε κλάδους και χώρους δουλιάς όπου χρησιμοποιείται σύγχρονη τεχνολογία.
Η έλλειψη στατιστικών στοιχείων και μελετών για τις επαγγελματικές ασθένειες δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά εκφράζει επιλογή της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων να αποκρύψουν μια μεγάλη μάστιγα που χτυπάει χιλιάδες εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και νέους εργαζόμενους.
Το γεγονός ότι εισάγονται στην παραγωγή και χρησιμοποιούνται π.χ. χημικές ουσίες και άλλα υλικά χωρίς να εξεταστούν με ακρίβεια οι συνέπειες στους εργαζόμενους δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι η ανάπτυξη και η πολιτική που έχει κριτήριο το κέρδος.
Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η εντατικοποίηση της δουλιάς, η εκτεταμένη, σταθερή χρησιμοποίηση της υπερωριακής εργασίας, η νυχτερινή εργασία κ.ά. έχουν οδηγήσει σε καταστάσεις υπερκατανάλωσης και μεγάλης φθοράς της εργατικής δύναμης.
Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με το πρόβλημα των επαγγελματικών ασθενειών και της εξάπλωσης των βλαβερών παραγόντων που υπονομεύουν τη ζωή, την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη της υπεράσπισης και της διεύρυνσης της έννοιας των Βαρέων - Ανθυγιεινών και Επικίνδυνων Επαγγελμάτων.
Διεύρυνση που επιβάλλεται να παίρνει υπόψη τον ενιαίο χαρακτήρα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σύνολο των εργαζομένων σε έναν εργασιακό χώρο, αφού είναι όλοι εκτεθειμένοι στο ανθυγιεινό, επικίνδυνο περιβάλλον.
Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για να ληφθούν μέτρα όχι μόνο για τη μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και για το επίδομα βαριάς, ανθυγιεινής και επικίνδυνης δουλιάς, αλλά και πρόσθετα μέτρα προστασίας της ζωής, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, την αύξηση των ημερών άδειας κ.ά.
Η επιχειρηματολογία που λέει ότι ο αποχαρακτηρισμός θα ισχύσει για τους νέους ασφαλισμένους αποσκοπεί στη διάσπαση της εργατικής τάξης και αποκρύπτει ότι στην περίπτωση του αποχαρακτηρισμού θα κτυπηθεί το σύνολο των εργαζομένων με τους όρους που θα επιβληθούν (Υγιεινή - Ασφάλεια, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα, μεροκάματο, μισθός ).
Ενώ με τη δημιουργία εργαζομένων «δύο ταχυτήτων» γίνεται φανερό ότι οι εργοδότες θα επιλέγουν αυτούς με τη φτηνότερη εργατική δύναμη.
Ογδοο, λένε ότι αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής και αυτό οδηγεί σε αύξηση του ορίου ηλικίας.
Από τα στοιχεία της ΕΕ (ανακοίνωση της Κομισιόν για την Ελλάδα 22/2/07) φαίνεται ότι το προσδόκιμο (μέσος όρος) ζωής αυξήθηκε στην Ελλάδα και έφτασε τα 76,6 χρόνια για τους άνδρες και 81,5 για τις γυναίκες.
Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης - καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί επιθυμούν. Και όχι όπως επιθυμούν οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι που προσπαθούν να επιβάλουν την απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά (για να συγκεντρώσουν περισσότερη υπεραξία), με το βάρβαρο επιχείρημα της «ενεργού γήρανσης».
Ενατο, λένε ότι δε θα θιγούν τα «ώριμα δικαιώματα», να μην ανησυχούν οι παλιοί εργαζόμενοι.
Επιχειρούν να διασπάσουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και να αδυνατίσουν την πάλη τους. Κάθε αντιδραστική αλλαγή, ανεξάρτητα ποιον χτυπάει πρώτο και ποιον δεύτερο, έχει αρνητικές συνέπειες για όλους. Κάθε αντιδραστικό μέτρο διαμορφώνει το έδαφος για το επόμενο.
Σήμερα, που ο αντίπαλος επιτίθεται με όλα τα μέσα, προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, για το συντονισμένο αγώνα, για την κοινή δράση της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.
Σήμερα, περισσότερο από πριν, ο εργάτης και η εργάτρια έχουν ταξικό καθήκον να νοιαστούν για τα παιδιά τους και συνολικά οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες να δώσουν οργανωμένα, συντονισμένα τη μάχη για να μην περάσει η αντιασφαλιστική επίθεση, για νέες κατακτήσεις.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ είναι σε γραμμή κοινής πλεύσης με τη ΝΔ, λόγω της συμφωνίας τους σε στρατηγικές επιλογές, όπως καθορίζονται και από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Γι' αυτό διατήρησε τους νόμους Σιούφα της ΝΔ, γι' αυτό υπερασπίζεται την εφαρμογή του νόμου Ρέππα που χρησιμοποιεί η ΝΔ για την ανατροπή δικαιωμάτων.
Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ που περιέχονται στο πρόγραμμα που εγκρίθηκε το Μάρτη του 2007 είναι αποκαλυπτικές.
Εμμένει στη διατήρηση των κατώτερων συντάξεων σε πολύ χαμηλά επίπεδα, έτσι ώστε σε ορίζοντα τετραετίας να κινούνται κοντά στα 950 ευρώ για το ζευγάρι και 580 ευρώ για το μεμονωμένο συνταξιούχο.
Καλλιεργεί αυταπάτες για ανακούφιση με επέκταση του ΕΚΑΣ, που αφορά έτσι κι αλλιώς ένα μικρό αριθμό απόλυτα χαμηλοσυνταξιούχων, και χρησιμοποιείται για την καθήλωση των συντάξεων.
Είναι υπέρ της ενοποίησης των Ταμείων ως μέσου κατάργησης και προς τα κάτω εξίσωσης δικαιωμάτων.
Υπερασπίζεται τη θέση της ανταποδοτικότητας των εισφορών σαν αντεργατικό μοχλό που θα χρησιμοποιηθεί «για να αποθαρρυνθεί η πρόωρη συνταξιοδότηση και να ενθαρρυνθεί η εθελούσια παραμονή στην εργασία».
Εμμένει στον αποχαρακτηρισμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
Μιλάει για τη δημιουργία ευκαιριακού «Εθνικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης» για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος αρνούμενο τη σταθερή, επαρκή χρηματοδότηση από το κράτος και την εργοδοσία.
Βεβαίως, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένη να επιδίδεται στο γνωστό δικομματικό καβγά σε ορισμένα ανούσια ζητήματα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝ
Ο ΣΥΝ έχει στηρίξει και στηρίζει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αποτελεί βασικό συντελεστή στην ανατροπή κοινωνικών - ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Η αφερεγγυότητά του και η υποκρισία του είναι χαρακτηριστική γιατί αφ' ενός μεν στηρίζει μία από τις βασικές πηγές της αντιασφαλιστικής επίθεσης και αφ' ετέρου επιχειρεί να δημιουργήσει εντυπώσεις με κούφιες καταγγελίες, καθώς προσπαθεί να κρύψει τη γενικότερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σ' αυτόν τον τομέα. Η αποκάλυψη της πανευρωπαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου στο ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής είναι απολύτως αναγκαία, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη και καταδίκη της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Η κριτική του σχετικά με τις εξελίξεις στην Κοινωνική Ασφάλιση και τις ανατροπές δικαιωμάτων είναι επιφανειακή, μένει σε ορισμένα οικονομικά ζητήματα και αποσιωπά ότι οι αντιδραστικές αλλαγές δεν είναι απλά ένα διαχειριστικό ζήτημα, αλλά εκφράζουν ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος, είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου.
Για πολλά χρόνια αφορίζει τις ανάγκες των λαϊκών δυνάμεων και χαρακτηρίζει υπερβολικά τα αιτήματα που διεκδικεί το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, συμβάλλοντας στη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων, δίνοντας άλλοθι στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Είναι υπέρ του χρηματιστηριακού και τραπεζικού τζόγου, είναι υπέρ της σύνδεσης των Ταμείων με τις επιχειρήσεις, μέσω των μετοχών που διαθέτουν. Δεν εναντιώνεται στην ιδιωτική ασφάλιση, στα επαγγελματικά Ταμεία, είναι υπέρ της συνύπαρξης του ιδιωτικού με το δημόσιο τομέα στην Υγεία - Πρόνοια.
Η παράταξή του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα καλύπτει συστηματικά τις ευθύνες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και καλλιεργεί αυταπάτες και συγχύσεις για το ρόλο της.
Η παράταξή του στη ΓΣΕΒΕΕ, στους Επαγγελματοβιοτέχνες και Εμπόρους, είναι υπέρ του «κοινωνικού διαλόγου», σε πλήρη ταύτιση με τις παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το διάστημα καλλιεργούν συγχύσεις που διευκολύνουν την κυβερνητική επίθεση.
Οι προγραμματικές θέσεις της κυβέρνησης δεν είναι «Εκθεση Ιδεών» όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο δράσης, που προβλέπει πολιτικές και μέτρα που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Ο «κοινωνικός διάλογος» δε χαρακτηρίζεται από έλλειψη θέσεων και προτάσεων από την πλευρά της κυβέρνησης, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι το εργαλείο που χρησιμοποιεί για την κατάργηση δικαιωμάτων, για την προώθηση των αντεργατικών της θέσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εναντιώνεται επί της ουσίας στον αντεργατικό χαρακτήρα των νόμων Σιούφα και Ρέππα και δε ζητάει την κατάργησή τους.
Θεωρεί το περιεχόμενό τους ως «ημίμετρα», ενώ οι νόμοι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν - χρησιμοποιούνται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για να ξηλώσουν σημαντικά δικαιώματα και να χειροτερεύσουν σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση των εργαζομένων.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.
Η πολιτική του ΛΑ.Ο.Σ. για την Κοινωνική Ασφάλιση είναι σε αναντιστοιχία με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, δεν μπορεί να εναντιωθεί στην πολιτική της κυβέρνησης, ούτε να συνεισφέρει στον αγώνα των εργαζομένων για την αντιμετώπιση της αντιλαϊκής - αντιασφαλιστικής επίθεσης.
Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύει η συμμετοχή του στον «κοινωνικό διάλογο» και η συμφωνία του με το πλαίσιο που έθεσε η κυβέρνηση.
Αποδέχεται τους αντιλαϊκούς νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το αντιλαϊκό πλαίσιο που προβλέπει αυξημένα όρια ηλικίας και χαμηλές συντάξεις.
Είναι υπέρ της ανταποδοτικότητας και αντίθετος με τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης.
«Απαλλάσσει» το κράτος από την υποχρέωση χρηματοδότησης και γενικότερης στήριξης του ασφαλιστικού συστήματος.
«Απαλλάσσει» την εργοδοσία από τις σταθερές ασφαλιστικές εισφορές.
Είναι υπέρ της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της ύπαρξης και της ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα.
ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ
Το ασφαλιστικό σύστημα που ισχύει για την αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους είναι προκλητικά αντιλαϊκό και συνεπώς επιβάλλεται να αναπτυχθεί αγώνας που θα το αμφισβητεί και θα ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή του.
Το σύστημα ασφάλισης των αγροτών που εφαρμόστηκε με το νόμο 2458/97 είναι καθαρά κεφαλαιοποιητικό υπηρετεί την αντιλαϊκή λογική της «ανταποδοτικότητας» και προβλέπει συντάξεις πείνας.
Με το νέο νόμο για τον ΟΓΑ:
Δεν προβλέπεται κατώτερη σύνταξη, εκτός από τις συντάξεις αναπηρίας.
Υπερδιπλασιάστηκαν οι εισφορές των αγροτών και μειώθηκαν οι συντάξεις.
Θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά εισφορά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους εν ενεργεία και συνταξιούχους αγρότες, συνδέοντας την καταβολή των εισφορών με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται οι αγρότες σε ανανέωση του βιβλιαρίου Υγείας με την προϋπόθεση της καταβολής των αντίστοιχων εισφορών.
Καταργείται σταδιακά από το 2003 και σε 25 χρόνια η προνοιακή σύνταξη.
Οι συντάξεις υπολογίζονται με «ανταποδοτική» λογική, με αποτέλεσμα η κατώτερη σύνταξη του αγρότη με 15ετία να είναι ίση με το 1/3 της αντίστοιχης κατώτερης του ΙΚΑ. Για την ανώτερη σύνταξη απαιτείται 47χρονη ασφάλιση από 18 μέχρι 65 ετών και δεν ισχύει η 35ετία.
Οι εισφορές του κράτους για τους μεγάλους αγρότες είναι τριπλάσιες από αυτές που προβλέπονται για τους μικρομεσαίους αγρότες, επειδή οι πλούσιοι αγρότες ασφαλίζονται στη μεγαλύτερη κλάση και η σύνταξη είναι ανάλογη με τις εισφορές.
Δεν υιοθετήθηκε το αίτημα του αγροτικού κινήματος για όριο συνταξιοδότησης τα 60 χρόνια για τον αγρότη και τα 55 για την αγρότισσα, αλλά ισχύει ενιαίο όριο, των 65 χρόνων.
Με το νόμο 3232/2004 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεώρησε αυθαίρετα ως αυτοαπασχολούμενους τους εργάτες γης που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας σε γεωργικές, κτηνοτροφικές και αλιευτικές επιχειρήσεις και τους μετέταξε από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ, με αρνητικές συνέπειες στις συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές.
Τα προβλήματα των Αυτοαπασχολούμενων, των μικρών ΕΒΕ είναι πολλά και οξυμένα.
Με το νόμο 2676/99 ενοποιήθηκαν τα Ταμεία ΤΕΒΕ, ΤΑΕ και ΤΣΑ και δημιουργήθηκε ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ), που ήταν ελλειμματικός, αλλά το κράτος αρνήθηκε να καταβάλει οφειλές περίπου 300 εκατ. ευρώ.
Οι συντάξεις είναι πολύ χαμηλές, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ακριβή και υποβαθμισμένη, δεν υπάρχει καμιά φροντίδα για τη μητρότητα.
Αποτελεί πρόκληση το επίπεδο των κατώτερων συντάξεων που είναι:
ΤΕΒΕ 386 ευρώ.
ΤΣΑ 386 ευρώ.
ΤΑΕ (Ταμείο εμπόρων) 448 ευρώ.
Με το ΠΔ 258/05 της ΝΔ που υλοποίησε το νόμο του ΠΑΣΟΚ προβλέπεται αύξηση των εισφορών και μείωση των συντάξεων.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΟΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΑΛΗΣ
Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση, με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Η πρότασή του ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, στην επιτακτική ανάγκη να μπει φρένο στη σημερινή κατάσταση και να αποσπαστούν ορισμένες κατακτήσεις.
Ταυτόχρονα, εντάσσεται στη συνολική του πρόταση για ένα διαφορετικό δρόμο εξέλιξης και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, που στηρίζεται στην αντίληψη ότι πρωταγωνιστής είναι ο εργαζόμενος και επομένως πρέπει να είναι και αποδέκτης της. Αυτό απαιτεί ο λαός να έρθει σε συνεπή αντιπαράθεση και σε ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια.
Εντάσσεται στην αντίληψή του ότι ο πλούτος της χώρας παράγεται αποκλειστικά από τον εργαζόμενο, ότι είναι λαϊκή περιουσία. Οτι η λαϊκή οικονομία μπορεί στην πορεία να γίνει πραγματικότητα με την πάλη του λαού και την ανατροπή του συσχετισμού δύναμης ως το επίπεδο της εξουσίας. Σ' αυτές τις συνθήκες είναι δυνατή η αξιοποίηση όλων των δυνάμεων που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, η εξασφάλιση της πλήρους - σταθερής εργασίας, η αντιμετώπιση της μάστιγας της ανεργίας.
Το ΚΚΕ παλεύει για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.
Η πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων θα είναι αποτελεσματική αν οργανωμένα, συντονισμένα έχει κατεύθυνση:
- Να καταδικαστεί μαζικά ο προσχηματικός «κοινωνικός διάλογος», να εμποδιστούν, να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα.
- Να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί - αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
- Να διεκδικηθεί ένα κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών με τα ακόλουθα βασικά στοιχεία:
ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Διεκδικούμε, εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης όλων των εργαζομένων και ειδικότερα των νέων εργαζομένων, των απασχολούμενων στο φασόν, με μερική - προσωρινή απασχόληση, με μειωμένο ωράριο, με συμβάσεις έργου και σε εποχικές εργασίες, καθώς και για τα συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, τους πλανόδιους επαγγελματίες, όλους τους μετανάστες και τις οικογένειές τους.
Επιβολή αυστηρών οικονομικών και ποινικών κυρώσεων για τους εργοδότες που χρησιμοποιούν ανασφάλιστη εργασία.
Η προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους επιβάλλει την πλήρη ασφαλιστική, ιατροφαρμακευτική νοσοκομειακή κάλυψη, την αύξηση των προνοιακών - κοινωνικών παροχών και την αναγνώριση του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Η επιδότηση της ανεργίας να ανέρχεται στο 80% του κατώτερου μισθού και να καθοριστεί στα 1.120 ευρώ.
ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν την κυρίαρχη λογική ότι τα ασφαλιστικά ταμεία στηρίχτηκαν στην τριμερή χρηματοδότηση.
Πέρα από το γεγονός ότι και οι δύο πηγές (κρατικός προϋπολογισμός, εισφορά εργοδοσίας) προέρχονται από την υπεραξία που παράγουν οι εργαζόμενοι στις συνθήκες της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Το κράτος ουδέποτε τήρησε τις υποχρεώσεις που ανέλαβε το ίδιο, αλλά και η εργοδοσία σε ένα μεγάλο μέρος δεν κατέβαλε τα νόμιμα. Επιπλέον το αστικό κράτος, με τις συγκεκριμένες επιλογές και πρακτικές, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, λήστεψε και ληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά τους.
Να μην επιβληθεί καμία πρόσθετη επιβάρυνση στους ασφαλισμένους για τον κλάδο της σύνταξης, να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα της μείωσης του ποσοστού της συμμετοχής των εργαζομένων, στην προοπτική της απαλλαγής τους από τις ασφαλιστικές εισφορές.
Κατάργηση των εισφορών των ασφαλισμένων στον κλάδο Υγείας και των πληρωμών των ασφαλισμένων στο σύστημα Υγείας.
Οι εισφορές στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών να καθοριστούν στη βάση της καταβολής των 2/3 από το κράτος και του 1/3 από τον ασφαλισμένο.
Διεκδικούμε την επιστροφή των «κλεμμένων», των τεράστιων ποσών που οφείλει η εργοδοσία και το κράτος προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Κατάργηση των εισφορο-απαλλαγών των επιχειρήσεων, πάταξη της εισφορο-διαφυγής.
Να αποδώσει το κράτος τις οφειλές που αφορούν στην άσκηση της λεγόμενης κοινωνικής πολιτικής (π.χ. προγράμματα εξυγίανσης και πρόωρων συνταξιοδοτήσεων στις «προβληματικές επιχειρήσεις»).
Αμεση απόσυρση των αποθεματικών των Ταμείων από το χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο, κάλυψη των απωλειών από το κράτος. Η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων προϋποθέτει εξασφάλισή τους από κάθε πιθανό κίνδυνο.
ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ - ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ
Η πάλη για τη μείωση του ορίου ηλικίας, την αύξηση των συντάξεων, τη γενικότερη βελτίωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης πατάει γερά στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και την αύξηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Ρεαλιστικό και εφικτό είναι αυτό που αντιστοιχεί στις ανάγκες και τα συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων.
Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Μειωμένο όριο συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια για τη γυναίκα με ανάπηρο παιδί ή σύζυγο.
Το συνταξιοδοτικό δικαίωμα να κατοχυρώνεται με 4.050 ημέρες ασφάλισης.
Στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης, κάθε εργαζόμενος να μπορεί να συνταξιοδοτείται ανεξάρτητα από το όριο ηλικίας.
Βάση υπολογισμού της σύνταξης να αποτελεί το 80% του τελευταίου μισθού.
Κατώτερος μισθός 1.400 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ για τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους, διπλασιασμός της σημερινής σύνταξης για τους αγρότες.
ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συστηματικά, προγραμματισμένα, έχουν προωθήσει σοβαρές αντιδραστικές αλλαγές για την ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση της Υγείας, με οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Η πολιτική του δικομματισμού όλα τα χρόνια οικοδομεί ένα σύστημα που οι δημόσιες μονάδες Υγείας θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε ανταγωνισμό με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που επεκτείνονται και ισχυροποιούνται. Οι ασθενείς και οι οικογένειές τους θεωρούνται πελάτες και ισχυροποιείται η τάση να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα υγείας με κριτήριο την οικονομική κατάσταση.
Αυτό σημαίνουν τα περί «αυτοτέλειας των δημόσιων νοσοκομείων» ή τα περί «εξασφάλισης της οικονομικής ανταποδοτικότητας του συστήματος» που αναφέρουν κατά καιρούς οι υπουργοί Υγείας της ΝΔ και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ.
Επί της ουσίας, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώνουν περισσότερα χρήματα άμεσα ή έμμεσα μέσα από τα ασφαλιστικά ταμεία για υπηρεσίες Υγείας είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Το σημερινό σύστημα Υγείας χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανεπάρκειες στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και δεν έχει κατεύθυνση στην πρόληψη. Δεν είναι συνδεδεμένο με τους χώρους δουλιάς, τα σχολεία, τους χώρους άθλησης, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες.
Οι εργαζόμενοι πληρώνουν άμεσους και έμμεσους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, εισιτήρια στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία.
Πληρώνουν για οδοντιατρική φροντίδα και περίθαλψη, για εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες (φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, κ.ά.) που δεν καλύπτουν πλήρως ή καθόλου τα Ταμεία. Πληρώνουν για φάρμακα, για αποκλειστικές νοσοκόμες, κλπ.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι μεγάλες. Λείπουν 25.000 νοσηλευτές και 3.000 γιατροί με βάση τους παλιούς οργανισμούς των νοσοκομείων και τα κενά επιχειρείται να καλυφθούν με επικουρικούς γιατρούς και νοσηλευτές, με νέους και νέες που έχουν ενταχθεί στα προγράμματα stage για την απόκτηση πρακτικής εμπειρίας.
Χαρακτηριστικές είναι οι ελλείψεις νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας σε τεχνολογικό εξοπλισμό, τροφοδοτώντας έτσι τις ιδιωτικές επιχειρήσεις με πελάτες.
Παραμένουν και οξύνονται τα προβλήματα με τις «ουρές», τις «λίστες», τα «φακελάκια» που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και βασανίζουν χιλιάδες ασθενείς και τις οικογένειές τους.
Παραμένουν και οξύνονται τα προβλήματα με τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ παραμένουν κλειστές περίπου 150 ΜΕΘ λόγω έλλειψης προσωπικού. Την ίδια στιγμή χρησιμοποιείται η ενοικίαση από τα ασφαλιστικά ταμεία κρεβατιών ΜΕΘ σε ιδιωτικές μονάδες Υγείας.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται για την αύξηση των ιδιωτικών δαπανών Υγείας.
Το διάστημα 1989 - 2004 οι ιδιωτικές δαπάνες από 42,6% έφτασαν στο 46,1% και το 2006 έφτασαν στο 48,5% του συνόλου των δαπανών για την Υγεία. Με την αναθεώρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) ανήλθαν στο 57,2%.
Το 1999 τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων προέρχονταν σε ποσοστό 75,98% από τα νοσήλια και σε ποσοστό 8,19% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το 2006 τα έσοδα από τα νοσήλια έφτασαν στο 82,13% και η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε στο 3,5%.
Ο τζίρος των ιδιωτικών επιχειρήσεων την περίοδο 1997 - 2004 αυξήθηκε κατά 134% και η ανοδική πορεία συνεχίστηκε και το 2005 με αύξηση του τζίρου κατά 12,2%.
Είναι πολύ επικίνδυνες οι θέσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ για τη συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι μονοπωλιακές μονάδες δυναμώνουν, κυριαρχούν και παράλληλα δυναμώνουν τα ιδιωτικοοικονομικά χαρακτηριστικά των δημόσιων νοσοκομείων.
Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου προχωράει με συγχωνεύσεις και εξαγορές. Τα δίκτυα της «Marfin» («Υγεία», «Μητέρα» κ.ά.), «Euromedica» και «Ιατρικού Κέντρου» επεκτείνονται, επενδύουν δισ. ευρώ.
Το 2004 οι 20 μεγαλύτερες επιχειρήσεις κατείχαν το 58% των κερδών του κλάδου και το ποσοστό έφτασε στο 66% το 2005.
Στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση της Υγείας θα προχωρήσουν με ταχύτερους ρυθμούς το επόμενο διάστημα με ακόμα πιο αρνητικές συνέπειες σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Εργαλεία της πολιτικής της ΝΔ, με τα οποία συμφωνούν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, είναι:
Πρώτο, οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), μέσω των οποίων οι επιχειρήσεις θα αναλάβουν την κατασκευή ή τη συντήρηση μονάδων Υγείας και θα επεκταθούν σε διάφορες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και ιατρικών -θεραπευτικών υπηρεσιών, όπως δείχνει η διεθνής πείρα (π.χ., Μεγάλη Βρετανία).
Δεύτερο, η λεγόμενη αποκέντρωση - που θα ενισχυθεί με τον «Καποδίστρια 2» - μέσα από την οποία δήμοι, επιχειρήσεις, «Μη κερδοσκοπικές οργανώσεις» έχουν διαμορφώσει ήδη τη βάση και επιδίδονται σε δραστηριότητες στον τομέα της πρόληψης και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Η εξέλιξη αυτή όχι μόνο θα επιβαρύνει οικονομικά ακόμα περισσότερο τις λαϊκές οικογένειες αλλά θα υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο τις υπηρεσίες Υγείας.
Το ΚΚΕ παλεύει για:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ για όλους που θα παρέχει σύγχρονες υπηρεσίες και θα αξιοποιεί τις κατακτήσεις της επιστήμης, της τεχνολογίας. Με βασικό προσανατολισμό την πρόληψη και εξειδίκευση με κριτήριο την ηλικία, το φύλο, το επάγγελμα, τις συνθήκες ζωής.
Το κόστος χρηματοδότησης της Υγείας και της Πρόνοιας να το αναλάβει άμεσα το κράτος, να καταργηθεί η εισφορά στον κλάδο Υγείας.
Κατάργηση της ιδιωτικής -επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Κατάργηση της συμμετοχής στα φάρμακα.
Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βιβλιάριο ασθενείας σε όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Αναβάθμιση των υπαρχόντων και δημιουργία νέων Κέντρων Υγείας σε αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, ιδιαίτερα στις παραμεθόριες περιοχές, με δημιουργία τμημάτων επείγουσας περίθαλψης και Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.
Εξοπλισμό με μηχανήματα βιοϊατρικής τεχνολογίας και στελέχωση με το ανάλογο εξειδικευμένο, μόνιμο προσωπικό.
Το Κέντρο Υγείας αποτελεί τον κρίκο σύνδεσης με τα νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ.
Με ευθύνη του Κέντρου Υγείας να υπάρχει σύνδεση με τους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, άθλησης και ψυχαγωγίας. Να αναπτυχθεί ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού και παιδιάτρου που θα παρακολουθούν όλα τα μέλη της οικογένειας.
Παίρνοντας υπόψη τη σύνθεση του πληθυσμού, τη γεωγραφική θέση, τις παραγωγικές δραστηριότητες και τα επιδημιολογικά δεδομένα, τα Κέντρα Υγείας πρέπει να διαθέτουν ανάλογες ειδικότητες γιατρών, Κέντρα Γυναίκας και Παιδιού με την απαραίτητη στελέχωση και υποδομή.
Να εφαρμόζουν προγράμματα προγεννητικού ελέγχου, οικογενειακού προγραμματισμού και στήριξης των οικογενειών με ανάπηρο παιδί.
Δημιουργία δημόσιων - δωρεάν κέντρων σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος Υγείας για τη φυσική - ιατρική αποκατάσταση.
Δωρεάν υπηρεσίες σχολικής Υγιεινής με την κατάλληλη υποδομή και στελέχωση. Ειδικά μέτρα παρακολούθησης και βοήθειας για την ψυχοκοινωνική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου.
Ιδιαίτερη φροντίδα για την προστασία της γυναίκας σε όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας.
Ανάπτυξη, σε όλη τη χώρα, με ειδική μέριμνα στις νησιωτικές -παραμεθόριες περιοχές, του συστήματος έκτακτης προνοσοκομειακής φροντίδας (ΕΚΑΒ).
Λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας (συστηματικοί εμβολιασμοί, προληπτικοί έλεγχοι, κλπ.), που να συνδέονται με όλες τις βαθμίδες του δημόσιου συστήματος Υγείας και να παρέχονται δωρεάν.
Δημόσια - δωρεάν Ψυχική Υγεία, υψηλής ποιότητας, με σύγχρονες υποδομές, με βάση τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής, με πλήρη διασύνδεση του Κέντρου Ψυχικής Υγείας και της δημόσιας ψυχιατρικής κλινικής ή νοσοκομείου.
Εκεί που χρειάζεται, δημόσιο δίκτυο ξενώνων, οικοτροφείων και διαμερισμάτων αυτόνομης και ημιαυτόνομης διαβίωσης με επιστημονική καθοδήγηση και βασικό προσανατολισμό την πρόληψη και την πλήρη επανένταξη στην παραγωγή και στην κοινωνία.
Λειτουργία κρατικού οργανισμού φαρμάκου που θα έχει την ευθύνη της παραγωγής, εισαγωγής, ελέγχου και διάθεσης όλων των σύγχρονων σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά.
Ανάπτυξη κρατικής βιομηχανίας ιατρικών μηχανημάτων και αναλώσιμου υγειονομικού υλικού.
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων για την πλήρη κάλυψη των αναγκών με γιατρούς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με κατώτερο βασικό μισθό 1.700 ευρώ.
Αναβάθμιση των νοσοκομείων και άνοιγμα ειδικοτήτων ώστε να απορροφηθούν οι ειδικευόμενοι γιατροί.
Ο χρόνος αναμονής για ειδικότητα να υπολογίζεται σαν συντάξιμος χρόνος και να δίνεται επίδομα ανεργίας.
Ενταξη των υγιειονομικών στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
Οχι στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, 6ωρο - 5ήμερο - 30ωρο με μία εφημερία τη βδομάδα για τους γιατρούς.
Ουσιαστικά μέτρα για την Υγιεινή - Ασφάλεια των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς.
Συγκρότηση κρατικού Σώματος Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφαλείας, πλήρως στελεχωμένου με το ανάλογο επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό (γιατροί και μηχανικοί εργασίας, επιθεωρητές, κλπ.), που θα λειτουργεί στο Κέντρο Υγείας κάθε περιοχής. Κατάργηση των Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας - Πρόληψης του Επαγγελματικού Κινδύνου (ΕΞΥΠΠ).
Ανάπτυξη της ειδικότητας των γιατρών εργασίας και οργάνωση ειδικών μονάδων που θα ασχολούνται με τη διερεύνηση, διάγνωση και αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών.
Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου με την καταβολή εργοδοτικής εισφοράς.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ - ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Οι ανάπηροι, οι χρονίως πάσχοντες, οι ηλικιωμένοι που χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα βιώνουν τη βαρβαρότητα της αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού, που στέκεται εχθρικά απέναντι στις ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών που υποφέρουν.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι τα 180.000 παιδιά με αναπηρίες και σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, που βρίσκονται εκτός ειδικής αγωγής. Οι 4.000 παραπληγικοί το χρόνο, λόγω της απουσίας πολιτικής πρόληψης της αναπηρίας, προστασίας της ζωής και της ασφάλειας των εργαζομένων στους τόπους δουλιάς, στο οδικό δίκτυο, στο σχολείο, στους χώρους άθλησης. Μόνο 500 παιδιά με αυτισμό από τα 30.000 πηγαίνουν σε κάποιο ειδικό σχολείο.
Αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρετεί την επιχειρηματική δραστηριότητα είναι ότι υπάρχουν μόνο 200 δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης από τα 2.000 που χρειάζεται η χώρα μας. Την ίδια ώρα είναι σε εξέλιξη ιδιωτικό επενδυτικό σχέδιο δεκάδων δισ. ευρώ με κριτήριο το κέρδος από τον ανθρώπινο πόνο.
Το ΚΚΕ παλεύει για τη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων:
-- Πολιτική πρόληψης της αναπηρίας:
Με ασφαλή και υψηλής ποιότητας δημόσια έργα, που σε συνδυασμό με μια πολιτική ενίσχυσης των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς, μπορεί να οδηγήσει στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων.
Πλήρες δημόσιο δίκτυο υπηρεσιών πρώιμης και έγκαιρης διάγνωσης και παρέμβασης της γέννησης ανάπηρων παιδιών.
Αμεση ενίσχυση σε προσωπικό και υποδομές των δημόσιων Μονάδων Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ) και των δημόσιων μεταμοσχευτικών κέντρων συμπαγών οργάνων και μυελού των οστών. Επέκταση των δημόσιων ΜΤΝ σε όλη τη χώρα με βάση τις ανάγκες και κατάργηση των ιδιωτικών. Μέτρα για την ανάπτυξη δωρεάς οργάνων, ιστών και μυελού των οστών και της εθελοντικής αιμοδοσίας.
Δωρεάν παροχή όλων των απαραίτητων θεραπειών, φαρμάκων, αναλώσιμων υγειονομικών υλικών, με πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
-- Πρόνοια:
Δημόσιο δωρεάν σύστημα Πρόνοιας που θα απευθύνεται σε όλο το λαό με πλήρες δίκτυο εξειδικευμένων υπηρεσιών.
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ειδικού επιστημονικού αλλά και βοηθητικού, για τη στελέχωση και την παραπέρα αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και των ιδρυμάτων Πρόνοιας.
Να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δράση στο χώρο της Πρόνοιας, άμεση ή συγκαλυμμένη μέσω των λεγόμενων φιλανθρωπικών οργανώσεων, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, ή των δήμων.
Δημόσια κέντρα, κλειστής ή ανοιχτής, προσωρινής ή μόνιμης παραμονής για ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες, παιδιά σε κρίση, με αυτισμό, βαριά νοητική υστέρηση, ψύχωση και πολλαπλά ανάπηρα παιδιά.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει μια κοινωνική πολιτική με υπηρεσίες κοινωνικής και ιατρικής φροντίδας και περίθαλψης στο σπίτι που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες όλων των ηλικιωμένων, των αναπήρων, των χρονίως πασχόντων με ευθύνη του κράτους. Να είναι πλήρως στελεχωμένες από ειδικούς επιστήμονες, νοσηλευτικό βοηθητικό μόνιμο προσωπικό.
Κοινωνικές υπηρεσίες και ειδικά δημόσια ιατροκοινωνικά κέντρα διάγνωσης και ψυχολογικής στήριξης των νέων ζευγαριών που μεγαλώνουν παιδί με χρόνιο πρόβλημα ή αναπηρία.
Μέτρα στήριξης της ανάπηρης γυναίκας, ιδιαίτερα της μητέρας.
Οι οικογένειες των μεταναστών και της μειονότητας που έχουν ανάπηρο μέλος, καθώς και τα παιδιά τους, χωρίς κανέναν αποκλεισμό, να έχουν πλήρη δικαιώματα στη δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση, Υγεία - Πρόνοια και Ειδική Αγωγή.
Ολοκληρωμένο δίκτυο κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα της τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, που θα συμβάλλει εκτός των άλλων στη βελτίωση της ζωής της γυναίκας, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου της.
Απαιτούνται κρατικοί - δωρεάν σύγχρονοι βρεφονηπιακοί σταθμοί και δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων.
Δημιουργία δικτύου κρατικών κατασκηνώσεων για όλα τα παιδιά των εργαζομένων και των ανέργων.
-- Εργασιακά δικαιώματα των αναπήρων:
Κατοχύρωση του δικαιώματος στη δουλιά όλων των ικανών προς εργασία αναπήρων.
Αμεση πρόσληψη με ευθύνη του κράτους όλων των αναπήρων ή χρονίως πασχόντων που αποφοιτούν από τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση.
Επέκταση στον ιδιωτικό τομέα των μειωμένων ωραρίων που ισχύουν στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για βαριά ανάπηρους και γονείς.
Αύξηση των ημερών άδειας για βαριά ανάπηρους, χρονίως πάσχοντες και γονείς βαριά αναπήρων, όπως παιδιών με αυτισμό, νοητική υστέρηση και πολλαπλές αναπηρίες.
Μειωμένο ωράριο εργασίας κατά 2 ώρες για τις μονογονεϊκές οικογένειες με ανάπηρα παιδιά και αυξημένη κατά μία βδομάδα καλοκαιρινή άδεια.
Δημόσιο δίκτυο προστατευόμενων εργαστηρίων για ανάπηρους και ψυχικά πάσχοντες που δεν μπορούν να ενταχθούν στην «αγορά εργασίας».
-- Ειδική Αγωγή:
Δημόσια δωρεάν Ειδική Αγωγή, για όλα τα παιδιά με αναπηρίες και σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες που έχουν ανάγκη το ειδικό σχολείο (π.χ., για τυφλούς, κωφούς, παιδιά με αυτισμό, μέση νοητική υστέρηση, βαριά αναπηρία) ή ειδικές τάξεις. Στήριξη με ειδικούς παιδαγωγούς και άλλο βοηθητικό προσωπικό στα κοινά σχολεία.
Η Ειδική Αγωγή να συμβάλλει στην ανάπτυξη του ειδικού μαζικού αθλητισμού και της πολιτιστικής δημιουργίας.
-- Οικονομική στήριξη:
Ενοποίηση όλων των επιδομάτων αναπηρίας σε ένα. Μετατροπή του σε κοινωνική σύνταξη και επέκτασή του σε κατηγορίες αναπήρων που σήμερα δεν το παίρνουν, όπως ημιπληγικοί, κωφοί από 18 έως 65 ετών, κλπ.
Κοινωνική σύνταξη ή επιδόματα που να μην είναι κάτω από τα 650 ευρώ για εργαζόμενους ανάπηρους και συνταξιούχους με πλήρη σύνταξη. Για άνεργους και ανίκανους προς εργασία 1.120 ευρώ. Τα ποσά να προσαυξάνονται για τις πιο βαριές κατηγορίες, αυτισμό, πολλαπλές αναπηρίες, κλπ.
-- Εργασιακά - κοινωνικά δικαιώματα για τις εργαζόμενες γυναίκες:
Αδειες κυήσεων, τοκετού και θηλασμού για όλες τις γυναίκες ανεξάρτητα σε ποιον τομέα δουλεύουν. Δύο μήνες πριν και πέντε μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού, με πλήρεις αποδοχές και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Μειωμένο ωράριο, δηλαδή δύο και μία ώρες, αντίστοιχα, στα πρώτα δύο και τέσσερα χρόνια για τον άνδρα ή τη γυναίκα κατά την επιλογή τους.
Να αυξηθούν οι γονικές άδειες σε περίπτωση ασθένειας του παιδιού ή για την παρακολούθηση της εκπαίδευσής τους.
Να απαγορευτεί η νυχτερινή εργασία των γυναικών στη βιομηχανία. Για ορισμένα άλλα επαγγέλματα, όπως, π.χ., το επάγγελμα της νοσηλεύτριας, να ισχύει η απαγόρευση νυχτερινής δουλιάς από τη διαπίστωση της εγκυμοσύνης και για όλη την προσχολική ηλικία των παιδιών.
Το ΚΚΕ θα προχωρήσει σε πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων για τις θέσεις και τις προτάσεις του, για τον αγώνα υπεράσπισης των δικαιωμάτων στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ταυτόχρονα, θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για ένα ισχυρό ενωτικό λαϊκό κίνημα που διαθέτει αδάμαστη θέληση να διεκδικήσει και να κατακτήσει, να δείξει τη δύναμή του, να δείξει ότι συγκεντρώνει δυνάμεις για συνολική ρήξη και ανατροπή. Στο πεδίο του αγώνα θα συνεχίσει πιο πλατιά το διάλογο για την ανάγκη ο λαός να αναζητήσει, μέσα και από την ίδια την πείρα, την εναλλακτική λύση, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης από το λαό και υπέρ του λαού, το δρόμο συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Νοέμβρης 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου