Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ο ευρωπαϊκός χωροφύλακας των κερδών των μονοπωλίων
 |
«Σας υπενθυμίζω ότι πριν από αρκετούς μήνες η Κεντρική Επιτροπή δημοσίευσε και κυκλοφόρησε τη Διακήρυξη για τις Ευρωεκλογές. Χρειάστηκε όμως έναν εκσυγχρονισμό αυτή η Διακήρυξη γιατί εν τω μεταξύ μεσολάβησε η κρίση. Το τελικό κείμενο για τις Ευρωεκλογές είναι αυτό που ήταν ένθετο στο χτεσινό "Ριζοσπάστη". Θυμίζω, επίσης, ότι στις 20 σελίδες της Διακήρυξης αυτής δεν περιλαμβάνονται μόνο εκτιμήσεις, ανασκόπηση εξελίξεων, οι γενικές θέσεις του ΚΚΕ και οι θέσεις απέναντι στην ΕΕ, αλλά και συγκεκριμένοι στόχοι πάλης, μέτωπα πάλης, θέσεις για τα μεγάλα προβλήματα που, αν θέλετε, καθορίζουν και τα επιμέρους. Ετσι που όποιος διαβάσει αυτήν τη Διακήρυξη μπορεί να έχει μια συνολική και ειδική γνώση του τι θέλει, τι παλεύει και τι προτείνει στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα το ΚΚΕ.
 |
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχτούν να κάνουν την παραμικρή θυσία για την κρίση
Πρέπει κανείς να πάρει υπόψη του το εξής πράγμα: ότι κόντρα σε όσα λέγονταν αυτά τα χρόνια, αποδείχτηκε ότι η ΕΕ δεν μπορεί να γλιτώσει ούτε την κρίση, ούτε φέρνει τη σύγκλιση σε επίπεδο ανάπτυξης και ανάμεσα στους λαούς, ούτε, πολύ περισσότερο, να εξασφαλίζει συνεχή, σταθερή ανοδική πορεία στο βιοτικό επίπεδο. Ούτε μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη, τη δημοκρατία, ούτε, αν θέλετε, και την πολιτιστική ανάπτυξη, που κι αυτή κάνει τη ζωή του λαού καλύτερη, ούτε ασφάλεια για το σήμερα και σιγουριά για το αύριο.
Δεν υπάρχει δυνατότητα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση σε μια Ελλάδα όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια, γενικότερα το κεφάλαιο, στην Ευρώπη των μονοπωλιακών μεγαθηρίων. Ρεαλιστικό δεν είναι αυτό που ακούμε από τα άλλα κόμματα και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, ότι μπορεί η ΕΕ να βγει από την κρίση, εξυπηρετώντας και τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των εργαζομένων. Ρεαλιστικό είναι αυτό που λέμε εμείς ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχτούν να κάνουν την παραμικρή θυσία για την κρίση και ότι στα πλαίσια της ΕΕ δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος. Για να υπάρχει χρειάζεται ένα φιλεργατικό, φιλολαϊκό μέτωπο πάλης σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Στάση αναμέτρησης απέναντι στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις σε εθνικό επίπεδο, ανεξάρτητα αν στις κυβερνήσεις βρίσκονται φιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ή οι λεγόμενες κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Για εμάς ένα όνομα αξίζει για την ΕΕ. Είναι ο ευρωπαϊκός χωροφύλακας των κερδών των μονοπωλίων στο σύνολο της Ευρώπης και σε κάθε χώρα. Η ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνεργασία κρατών για να συντονίσουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, που έχουν έδρα σε εθνική βάση και βεβαίως η δράση τους επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη και εκτός Ευρώπης. Και από αυτήν την άποψη, όποιος θέλει να δείξει ένα πνεύμα αντίστασης στην ΕΕ, ένα πνεύμα σαφούς καταδίκης, έως να φτάσει και στη θέση ότι η Ελλάδα εντός της ΕΕ δεν έχει μέλλον, αλλά πρέπει να υπάρξει ρήξη, αποδέσμευση από αυτήν, όλη αυτή η γκάμα των ανθρώπων μπορούν να εκφραστούν με το ΚΚΕ, να τιμωρήσουν κυριολεκτικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και να μην εμπιστευτούν τα κόμματα της λάιτ κριτικής προς την ΕΕ, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που όταν το κίνημα είναι κάτω και η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν έχει βρεθεί σε υψηλά επίπεδα, είναι αναφανδόν υπέρ της ΕΕ, όταν ο λαός αφυπνίζεται τότε κάνει κάποια κριτική και τίποτα παραπάνω ή μια αριστερή βερμπαλιστική φρασεολογία. Και, βεβαίως, ο ΛΑ.Ο.Σ., που παίζει το ρόλο της συντηρητικοποίησης των εργαζομένων, αυτό επιδιώκει. Είναι χαρακτηριστικό ότι δε δέχεται κανένα μέτρο, ακόμη και φορολογία σε βάρος των επιχειρηματιών, πολύ περισσότερο δε δέχεται αφαίρεση κερδών τους. Είναι ένα κόμμα το οποίο, όσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει, είναι ρατσιστικό, εθνικιστικό, αντιπροσωπεύει κυριολεκτικά το παρελθόν.
Βασικό κριτήριο η στάση των κομμάτων απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ
Βασικό κριτήριο πρέπει να είναι η στάση των κομμάτων απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ας μην πουν οι εργαζόμενοι ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι μια υπόθεση παλιά και ότι "μας γυρνάτε στο 1992". Ο,τι ζούμε σήμερα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης, όχι μόνο απορρέει από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι η ίδια η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ολες οι κατοπινές, απλώς εξειδικεύουν τις γενικές κατευθύνσεις. Και θέλω να σας θυμίσω ότι το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα, σε χαλεπή περίοδο, που πήγε κόντρα στο ρεύμα σε όλη την Ευρώπη και είμαστε περήφανοι γι' αυτό, που καταψηφίσαμε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τον Ιούλη του 1992, η Συνθήκη του Μάαστριχτ εγκρίθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Και μιλάμε τώρα ότι με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ κατοχυρώνεται ο πυλώνας της κοινής εσωτερικής αγοράς. Καταργούνται τα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ προς όφελος της κερδοφορίας των πολυεθνικών. Βέβαια, καταργούνται στα λόγια, καταργούνται για το κεφάλαιο. Δεν καταργούνται οι αντιθέσεις ανάμεσα στη γαλλική αστική τάξη, τη γερμανική αστική τάξη, τη βρετανική. Καθιερώνονται οι 4 γνωστές ελευθερίες, η ελεύθερη διακίνηση προσώπων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίου.
Τι έλεγαν τότε οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού; Κώστας Μητσοτάκης, πρωθυπουργός τότε: "Γυρίζω ευτυχής και περήφανος. Στο Μάαστριχτ πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Πρώτα την ασφάλεια που εγγυάται η πολιτικά ενωμένη Ευρώπη και η συμμετοχή μας στην ΕΕ, την οποία πετύχαμε σε πείσμα πολλών αντιδράσεων". Οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας μπορούν να απαντήσουν! Γιατί, όταν λέμε ασφάλεια δεν εννοούμε την ασφάλεια κάποιων χωρών, εννοούμε γενικά την ασφάλεια όλων. Βεβαίως, εμείς όταν λέμε ασφάλεια εννοούμε την ασφάλεια του λαού, να αισθάνεται ότι δεν τον απειλεί η ανεργία, η φτώχεια, η επιδείνωση των δικαιωμάτων του βιοτικού επιπέδου. Ανδρέας Παπανδρέου, τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αξιωματική αντιπολίτευση: «Ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει για την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Οι δείχτες - στόχοι συνιστούν το όραμα ενός Ευρωπαίου τραπεζίτη. Αυτά, δε, ανεξαρτήτως του ότι και πάλι θα έπρεπε να ψηφίσουμε για το Μάαστριχτ». Δηλαδή, είπαμε και μια κουβέντα για την Ευρώπη, το όραμα του τραπεζίτη, αλλά εμείς θα ψηφίσουμε!...
Ανάλογη ήταν και η θέση του Συνασπισμού. Αλλά ας δούμε τι λέει σήμερα ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, όπου υποτίθεται ότι έχει βάλει νερό στο κρασί του, υποτίθεται στην ευρωλαγνεία. Λέει το εξής: "Το ζήτημα για μας τότε", δηλαδή όταν ψήφισε ο Συνασπισμός τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, "ήταν αν θα είμαστε αρνητικοί στην ενοποίηση, στην ολοκλήρωση της Ευρώπης συνολικά ή αν θα είμαστε ανεκτικοί στην ολοκλήρωση της Ευρώπης, ασκώντας μια κριτική στον τρόπο που αυτή θα γίνει. Επιλέξαμε το δεύτερο δρόμο". Ο εύκολος δρόμος! Ψηφίζω και μετά ρίχνω και μια κριτική και θεωρώ ότι αυτό αποτελεί συγχωροχάρτι... Αποτέλεσμα. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν ενεργά, συναποφάσισαν σε όλα τα της ΕΕ, και σε όλα τα κατοπινά.
Εδώ να το ξεκαθαρίσουμε. Εμείς δε λέμε ότι η ΕΕ μας επιβάλλει, απ' έξω. Υπάρχει συναπόφαση και αυτό μετράει. Στο κάτω - κάτω κανείς αν δεν θέλεις δεν μπορεί να στο επιβάλει απέξω. Υπάρχει συναπόφαση.
Θέλουμε να προσθέσουμε και κάτι άλλο. Η ΕΕ δεν είναι απλώς η ενιαία αγορά, είναι και ο Ευρωστρατός, ο οποίος είναι ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ. Κρίσιμο ζήτημα. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν για την ίδρυση και ισχυροποίηση του Ευρωστρατού ως κυβερνήσεις και ως αντιπολίτευση. Ο Συνασπισμός πρόσφερε από την πρώτη στιγμή και επί της ουσίας στήριξη στον Ευρωστρατό. Και μάλιστα είπε: "Εχει νόημα ο Ευρωστρατός αν εντάσσεται στην προοπτική της πολιτικής ενοποίησης και αυτονόμησης της Ευρώπης".
Αυτό δεν είναι τίποτα! Θέλει Ευρωστρατό που βοηθάει στην ενοποίηση και στην αυτονόμηση της Ευρώπης. Αυτονόμηση από πού; Από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μα η ΕΕ είναι αυτόνομη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι αυτόνομη ιδεολογικά και πολιτικά, από τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι άλλο θέμα. Δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, τι τον θέλεις τον Ευρωστρατό; Για να απειλείς τις Ηνωμένες Πολιτείες στη διαμάχη με τις αγορές; Και μάλιστα εντάσσει τον Ευρωστρατό στην πολιτική της ενοποίησης. Ο Ευρωστρατός είναι ιμπεριαλιστικός, καθαρά πράγματα. Και μάλιστα παραμένει ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ. Η ίδια η ΕΕ λέει "δε χρειάζεται παντού να πηγαίνει το ΝΑΤΟ, μπορούμε να πάμε εμείς". Και το ρόλο τον ζούμε, δεν θα ήθελα να πω λεπτομέρειες.
Εμείς, επίσης, ως περιεχόμενο στη μάχη των Ευρωεκλογών θέτουμε το ίδιο περιεχόμενο που θα θέσουμε και στη μάχη των εθνικών εκλογών. Υπάρχει διαφορά στις δύο αναμετρήσεις; Υπάρχει μια διαφορά, αλλά για εμάς δεν είναι καθοριστική. Στη μια σχηματίζεται εθνικό Κοινοβούλιο και στην άλλη Ευρωκοινοβούλιο. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, χρειάζεται η καταδίκη της πολιτικής της ΕΕ. Και στις εθνικές εκλογές πρέπει να καταδικαστεί η ΕΕ. Χρειάζεται η καταδίκη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και χρειάζεται να μην αποτελέσουν εναλλακτική επιλογή τα κόμματα εκείνα που είτε συντηρητικοποιούν τη λαϊκή συνείδηση, είτε αμβλύνουν το ριζοσπαστισμό της.
Η ΕΕ είναι συμμαχία θηρίων
Η καταδίκη της ΕΕ είναι μονόδρομος. Και θέλω να σταθώ στο εξής ζήτημα, στους μύθους που αποκαλύφθηκαν. Αν πριν λίγα χρόνια μπορούσε κανείς να εξηγήσει το φαινόμενο της πίστης σε κάποιες εξαγγελίες - ψέματα, λέμε εμείς - και στους μύθους, σήμερα κατά τη γνώμη μας δεν υπάρχει τέτοια δικαιολογία. Ναι, η ΕΕ είναι μονόδρομος μόνο για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας των κρατών - μελών και των κομμάτων που τα υπηρετούν. Πραγματικά, μια Ελλάδα έξω από την ΕΕ θα δημιουργούσε προβλήματα σε επιχειρηματικά μεγαθήρια της Ελλάδας, γιατί δε θα είχαν όλο αυτό το οπλοστάσιο, τη νομιμοποίηση και την αβάντα της ΕΕ. Το δικό τους λοιπόν μονόδρομο συμφερόντων τον βαφτίζουν μονόδρομο για τους λαούς.
Είναι ρεαλιστικό αυτό που εμείς λέμε, ότι η Ελλάδα μπορεί να βρει το δρόμο, ο ελληνικός λαός μπορεί να βρει το δρόμο του μέσα από την πάλη που ξεκινάει το λιγότερο από την ανυπακοή και απειθαρχία και φτάνει έως την ουσιαστική ρήξη με την ίδια την ΕΕ. Εμείς θεωρούμε ότι η συνεργασία στην Ευρώπη θα είναι ωφέλιμη μόνο όταν πάψει να υπάρχει πλουτοκρατία σε όσο γίνεται περισσότερες χώρες της ΕΕ και βεβαίως τελικά σε όλη την Ευρώπη. Και, αν θέλετε, όταν η Ευρώπη γίνει σοσιαλιστική, τότε μπορούμε να μιλάμε για την Ευρώπη της συνεργασίας, για την Ευρώπη που πραγματικά θα προσχωρήσουν οι λαοί εθελοντικά και όχι με τη δύναμη των όπλων, με τα βερεσέ, με τους ψεύτικους μύθους των κοινοτικών ποσών. Θα προσχωρήσουν εθελοντικά, γιατί θα τους συμφέρει μια τέτοια Ευρώπη και όχι στο όνομα κάποιων πακέτων.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι αδελφότητα, είναι μία συμμαχία θηρίων, κυριολεκτικά. Οταν έγινε η ΕΟΚ, τους ένωνε η αντίθεση, η πάλη, το μίσος προς το σοσιαλιστικό σύστημα. Σήμερα, τους ενώνει η προσπάθεια για την ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των λαών και η προσπάθεια να ισχυροποιήσουν στις πλάτες των λαών την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για να διεκδικήσουν μερίδια και εκτός Ευρώπης, στη Λατινική Αμερική και αλλού, απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε περιφερειακές καπιταλιστικές δυνάμεις που αναπτύσσονται.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αδελφότητα μόνο όταν πρόκειται να πάρουν κοινές αποφάσεις εναντίον των λαών. Για κοιτάξτε, τώρα στην κρίση, η Γαλλία τσακώνεται με τη Γερμανία, η Γερμανία τα φτιάχνει με τη Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία "κλείνει μάτι" στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην αρχή ικέτευαν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τώρα τείνουν χέρι προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και με την πλάτη των Ηνωμένων Πολιτειών να πιέσουν, για να πάρουν κοινοτικά ποσά για τους δικούς τους επιχειρηματίες, για τη δική τους τάξη.
Απάτη κυριολεκτικά και μύθος είναι ότι τα κοινοτικά κονδύλια έσωσαν την Ελλάδα. Εάν η Ελλάδα ήταν μακριά απ' τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μια Ελλάδα βεβαίως της λαϊκής εξουσίας, της εργατικής εξουσίας, που θα οργάνωνε την οικονομία και την κοινωνία στη βάση των ανθρώπινων αναγκών και όχι του κέρδους, δε θα είχε έσοδα; Δε θα είχε χρήματα; Θα συγκέντρωνε πλούτο, με τη διαφορά ότι θα ανήκε στο λαό.
Να συμφωνήσουμε στην απειθαρχία και στην ανυπακοή
Θα μου πείτε, μπορεί η Ελλάδα να σταθεί αυτάρκης και μόνη της; Εμείς λέμε όχι, σε έναν τέτοιο κόσμο. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, θα μπορούσε πραγματικά τότε να διεκδικήσει ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις, αξιοποιώντας και τις αντιθέσεις ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες, αλλά και αξιοποιώντας τα θετικά αποτελέσματα που οπωσδήποτε προοδευτικά και σταδιακά θα έρθουν και στην Ευρώπη και σε όλη τη Γη, μια που η Ελλάδα δε θα έχει την τύχη να είναι η μοναδική που συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Συγκρούσεις τέτοιες, βαθύτερες ή λιγότερο βαθιές, θα αναπτύσσονται τα επόμενα χρόνια και στην Ευρώπη και αλλού. Χειρότερα θα ήταν για το κεφάλαιο εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για το λαό θα ήταν καλύτερα, πολύ καλύτερα.
Αυτό, σε όλη τη διάρκεια της εκλογικής εκστρατείας θα προσπαθήσουμε να το επιβεβαιώσουμε. Θα φέρουμε μόνο δύο παραδείγματα:
Παράδειγμα πρώτο. Οι αγροτικές επιδοτήσεις που είχαν ημερομηνία λήξης και οι οποίες δόθηκαν στους αγρότες μόνο και μόνο για να πουλάνε φθηνά προϊόντα στις βιομηχανίες μεταποίησης και στους άλλους βιομήχανους.
Παράδειγμα δεύτερο. Ολα αυτά τα περίφημα κοινωνικά προγράμματα. Το πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι", το πρόγραμμα της φύλαξης στα σχολεία ή των γυναικών που κάνουν τους τροχονόμους. Προσλήφθηκαν με τα προγράμματα αυτά με τα κοινοτικά ποσά, τελειώνουν τα κοινοτικά ποσά, τους πετάνε στους Δήμους, οι Δήμοι δεν τους πληρώνουν και πάει λέγοντας. Δειγματοληπτικά κοινωνικά προγράμματα έχουμε.
Επομένως, εμείς καλούμε και εκείνους που δε συμφωνούν με τη θέση μας για Λαϊκή Εξουσία - Λαϊκή Οικονομία, για αποδέσμευση, να 'ρθουν μαζί μας. Είναι ανάγκη να δείξουν ότι επιθυμούν την αντεπίθεση, ότι επιθυμούν ένα σάλπισμα μιας ανασύνταξης του κινήματος. Επιθυμούν να τιμωρήσουν.
Να το πω, για άλλη μια φορά, με σαφήνεια και καθαρότητα. Δε χρειάζεται να συμφωνήσουν σε όλα μαζί μας. Αλλωστε, κανέναν δεν μπορούμε να τον βάλουμε στο τσεπάκι μας. Να συμφωνήσουμε στην απειθαρχία και στην ανυπακοή.
Παράδειγμα ένα και τελειώνω, τι θα γίνει με τη σύνταξη των γυναικών στα 65 χρόνια; Είναι αίσχος, κυριολεκτικά, αυτό που γίνεται. ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, τα φερέφωνα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των άλλων ψάχνουν νομικούς τρόπους για να ξεφύγουν. Το θέμα είναι πολιτικό, ταξικό, κοινωνικό. Η γενική τάση είναι συνταξιοδότηση στα 65, 67, 71. Δεν έχει σχέση με την ισοτιμία των δύο φύλων. Καμία σχέση με την ισοτιμία των δύο φύλων. Ισα - ίσα είναι ένδειξη της ανισοτιμίας των δύο φύλων η εξίσωση. Υπάρχουν βιολογικοί και κοινωνικοί όροι που απαγορεύουν την εξίσωση. Είναι άλλο πράγμα να πέσουν και τα όρια συνταξιοδότησης των ανδρών και των γυναικών. Θα υπάρχει, και πρέπει να υπάρχει, και στις συνθήκες του σοσιαλισμού η διαφορά των 5 χρόνων.
Πολύ περισσότερο, το πάνε για επαγγελματικά Ταμεία, τον δεύτερο στην ουσία ιδιωτικοποιημένο πυλώνα της Ασφάλισης, που δίπλα στον κρατικό με τα ψίχουλα, ο δεύτερος είναι αυτός όπου οι εργαζόμενοι θα ανευρίσκουν πόρους και θα μοιράζονται συντάξεις ανάλογα με τους πόρους. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα δεύτερο πυλώνα που καταργεί τα Ταμεία τα επικουρικά. Είναι ο Προκρούστης και στην κατώτατη σύνταξη και τότε βεβαίως ανοίγει η όρεξη, για όσους μπορούν, του τρίτου πυλώνα, της καθαρά ιδιωτικής ασφάλισης. Θα κοροϊδεύουμε τον κόσμο;
Ανυπακοή και απειθαρχία, για να μην εφαρμοστεί. Εμείς αυτό λέμε. Αυτό είναι πιο ρεαλιστικό απ' το να λες πρέπει να συμμορφωθώ και να βρω τρόπους μεταβατικούς να κερδίσω χρόνο. Και τέλος, το ΠΑΣΟΚ αυτό λέει, να μη θιγούν τα ώριμα δικαιώματα. Για να μην ομολογήσει ότι από εδώ και μπρος θα ισχύουν τα 65 χρόνια για όλους. Με αυτά νομίζουμε ότι λέμε καθαρά τις θέσεις μας. Πιστεύουμε ότι οι θέσεις μας συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον. Θα συζητήσουμε πολύ και μέχρι τις Ευρωεκλογές. Ολα τα αποδεικτικά μας όπλα θα διαδίδονται πλατιά στο λαό».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
23/5/2009
-- Το ΚΚΕ είναι με την Ελλάδα του εργαζόμενου λαού
17/4/2009
-- Μέσα από την εκλογική μάχη να αναπτερωθεί το ηθικό του λαού
8/4/2009
-- Η υπογραφή της εργατικής τάξης πρέπει να είναι ΚΚΕ
8/7/2008
-- Να μπήξουν οι λαοί ένα μεγάλο καρφί στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης
14/3/2008
-- Απειθαρχία, ανυπακοή και προοπτική ρήξης με την ΕΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου