Η νέα αντικομμουνιστική επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η νέα αντικομμουνιστική επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Είναι κάτι περισσότερο από κατάπτυστο να εξισώνονται οι κομμουνιστές (αυτοί δηλαδή που αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή του αντιφασιστικού κινήματος, καθώς και οι κύριοι αιμοδότες του) με τους Ναζί. Προκαλεί ανατριχίλα και ταυτόχρονα αηδία. Καταμαρτυρεί ωστόσο ταυτόχρονα την αγωνία του καπιταλισμού να χρεοκοπήσει στη συνείδηση των λαών την εναλλακτική του σοσιαλισμού. 
Αυτό που είναι σίγουρα ανυσυχητικό είναι το γεγονός ότι και την δεκαετία του 193ο, της ανόδου του φασισμού προηγήθηκε ακριβώς η όξυνση του αντικομμουνισμού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται; θα δούμε…
*          *         *
Στο στόχαστρο τα λαϊκά κινήματα και οι κομμουνιστές


Στις 2 Απρίλη στο Ευρωκοινοβούλιο θα συζητηθεί ψήφισμα που θεσμοποιεί την ανιστόρητη εξίσωση φασισμού – κομμουνισμού
Από παλιότερη κινητοποίηση στο Στρασβούργο ενάντια στο Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο




Σε έγκλημα θέλουν να αναγορεύσουν οι ιμπεριαλιστές τον κομμουνισμό. Ο αντικομμουνισμός μετά το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το 2006, τη «Διακήρυξη της Πράγας» το 2008, αλλά και τη δημόσια ακρόαση που διοργανώθηκε την ίδια χρονιά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έρχεται να θεσμοθετηθεί και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά και τη διοργάνωση ημερίδας από την Τσέχικη Προεδρεία και τη συζήτηση στην Ολομέλεια του Σώματος της περασμένης βδομάδας, με θέμα «Ευρωπαϊκή Συνείδηση και Ολοκληρωτισμός», τα συμπεράσματα της οποίας μέσω των ψηφισμάτων θα τεθούν σε ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 2 Απρίλη.


Μέχρι την Παρασκευή είχαν κατατεθεί, σύμφωνα με τη διαδικασία, πέντε ψηφίσματα εκ μέρους των πολιτικών ομάδων (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Φιλελεύθεροι, UEN, Πράσινοι και Σοσιαλιστές) και μία κοινή πρόταση. Πληροφορίες θέλουν την κοινή πρόταση να στηρίζεται τελικά από το ΕΛΚ, τους Φιλελεύθερους και την UEN, με τη στάση των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών να παραμένει σε εκκρεμότητα.
Κοινή παραχάραξη της ιστορίας και στόχευση στο μέλλον


Τα ψηφίσματα φέρουν ως κοινό χαρακτηριστικό στο σύνολό τους, το χυδαίο αντικομμουνισμό, την προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, το χαρακτηρισμό των σοσιαλιστικών χωρών σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, αντίστοιχα του φασισμού και του ναζισμού. Ο στόχος βεβαίως δεν είναι μόνο το παρελθόν αλλά κυρίως το μέλλον ώστε να στιγματιστεί η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση, το χτύπημα της πρωτοπορίας του κινήματος ως προπομπός για να χτυπηθεί συνολικά το εργατικό – λαϊκό κίνημα, να χειραγωγηθούν και να αφοπλιστούν οι συνειδήσεις των νέων γενιών.


Χαρακτηριστικό των προθέσεων του κοινού ψηφίσματος είναι η αναφορά ότι «καταδικάζει ισχυρά και απερίφραστα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχτηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα», ενώ αναφερόμενο στη δήθεν «πρέπουσα διατήρηση της ιστορικής μνήμης», το ψήφισμα ζητά «συνολική επανεκτίμηση της ευρωπαϊκής ιστορίας και πανευρωπαϊκή αναγνώριση όλων των ιστορικών πτυχών της σύγχρονης Ευρώπης», δηλαδή ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στα πρότυπα της εμπέδωσης του αντικομμουνισμού, με στόχο την ενίσχυση της «ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»…


Συνεχίζοντας το κείμενο δεν παραλείπει να δηλώσει απαιτήσεις για οικονομική και πολιτική στήριξη τόσο των παρόντων μέσων χρηματοδότησης αντικομμουνιστικών πρωτοβουλιών καθώς και ΜΚΟ «οι οποίες συμμετέχουν ενεργά στην έρευνα και τη συλλογή εγγράφων που σχετίζονται με τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της σταλινικής περιόδου», παράλληλα για τη «θέσπιση μιας Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας Μνήμης και Συνείδησης, που θα προσφέρει στήριξη για τη δικτύωση και τη συνεργασία μεταξύ των εθνικών ερευνητικών ιδρυμάτων που ειδικεύονται στο θέμα της ιστορίας του ολοκληρωτισμού, καθώς και για τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κέντρου μνημείου συλλογής αποδεικτικών στοιχείων για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων».


Επαναφέρεται η απαίτηση να ανακηρυχθεί η «23η Αυγούστου ως Πανευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, για να τους αποδοθούν τιμές με αξιοπρέπεια και αμεροληψία». Η ημερομηνία αυτή δεν έχει επιλεγεί τυχαία. Στις 23/8/39 υπογράφτηκε το «Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ», «σύμφωνο μη επίθεσης» που αξιοποίησε η Σοβιετική Ενωση για να προετοιμαστεί για την αναπόφευκτη επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας. Η ΕΣΣΔ εξάντλησε πριν κάθε προσπάθεια για συμφωνία με Αγγλία-Γαλλία προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τη ναζιστική Γερμανία, αλλά αυτές οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απέρριψαν κατηγορηματικά κάθε τέτοια πρόταση, «σπρώχνοντας» τη Γερμανία σε πόλεμο ενάντια στην ΕΣΣΔ. Αλλά οι εξελίξεις δεν ήρθαν όπως επεδίωκαν. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνσιμοί, παρά τον κοινό τους αντισιβιετικό – αντισοσιαλιστικό σκοπό, υπερίσχυσαν και η Γερμανία επιτέθηκε στους άλλους ιμπεριαλιστές.


Αυτό λοιπόν το γεγονός του Συμφώνου αξιοποιείται χρόνια τώρα από την αντίδραση και τους οπορτουνιστές για να κρυψούν ότι πριν η ΕΣΣΔ είχε επιδιώξει συνεννόηση με τη Βρετανία και τη Γαλλία, αλλά αυτές την είχαν απορρίψει. Επίσης, θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με αστικά δημοκρατικά πολιτεύματα ή με φασιστικά ενεργούσαν έχοντας στόχο την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας.
Συμφωνούν στον αντικομμουνισμό


Η προσπάθεια συκοφάντησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας εκφράζεται και στα ξεχωριστά ψηφίσματα των ομάδων, των οποίων οι βασικές επιδιώξεις και θέσεις υιοθετούνται και στο κοινό ψήφισμα, με το ΕΛΚ να δηλώνει ξεκάθαρα ότι το κείμενο του συντάχθηκε με οδηγό το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, του 2006, την ακρόαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 8 Απρίλη του 2008, την «Διακήρυξη της Πράγας σχετικά με την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό».


Στα κείμενα δεν παραλείπεται η αναφορά στη νεολαία, στα σχολικά βιβλία και στη διαπαιδαγώγηση των επόμενων γενεών, με βάση τις παραπάνω θέσεις, με τον αντικομμουνισμό να είναι ο κοινός παρονομαστής ΕΛΚ, Φιλελευθέρων, UEN και Πρασίνων.


Χαρακτηριστικές είναι και οι θέσεις των Σοσιαλιστών, που παρά το ότι δεν προσυπογράφουν προς το παρόν το κοινό ψήφισμα και διατείνονται ότι δήθεν αναζητούν την ιστορική αλήθεια, καταλήγουν στον ίδιο αντικομμουνιστικό δρόμο. Στο κείμενο της ομάδας τους αναφέρουν ότι «οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν πως ο ναζισμός και ο σταλινισμός είχαν ουσιαστικές διαφορές, παρά ορισμένες ομοιότητες, αν και από την οπτική γωνία των θυμάτων, δεν έχει σημασία ποιο καθεστώς του αφαίρεσε την ελευθερία, τους βασάνισε, ή τους δολοφόνησε για οποιονδήποτε λόγο», και καταλήγουν: «Ζητάμε την καθιέρωση Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων, ιδιαίτερα του ναζισμού και του σταλινισμού, που να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία και ζητάμε από την επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τον Οίκο Ευρωπαϊκής Ιστορίας να υποβάλουν προτάσεις για κατάλληλη ημερομηνία που θα μπορούσε να εξυπηρετεί για να υπενθυμίζει στους πολίτες της Ευρώπης τους κινδύνους του ολοκληρωτισμού», αποδεικνύοντας ότι ουσιαστικά συντάσσονται με την ανιστόρητη εξίσωση ναζισμού – φασισμού.
Κλιμακώνεται η επίθεση


Οι ευθύνες της κλιμάκωσης της αντικομμουνιστικής εκστρατείας είναι τεράστιες και επιβαρύνουν ξεκάθαρα πλέον, όλες τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που συμμετείχαν και συναποφάσισαν αυτή την ενέργεια που στρέφεται ενάντια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα με όργανο τη διαστρέβλωση της ιστορίας και στόχο τις λαϊκές συνειδήσεις και κυρίως των νέων ανθρώπων. Η επίθεση θα συνεχιστεί και στις 15 – 16 του Απρίλη οπότε και αναμένεται η διεθνής διάσκεψη που διοργανώνεται από την τσεχική προεδρία με θέμα: «Αντίσταση και αντιπολίτευση στο κομμουνιστικό καθεστώς στην Τσεχοσλοβακία και την Κεντρική Ευρώπη».


Ωστόσο, οι εμπνευστές της αντικομμουνιστικής εκστρατείας θα πρέπει να ξέρουν, όπως με έμφαση υπογράμμισε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ότι οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι. Δεν πρόκειται να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας στον ιμπεριαλισμό. Η ανατροπή του είναι κοινωνική ανάγκη και θα την υπηρετήσουν με συνέπεια.