Επικίνδυνα για τους εργάτες διλήμματα
Είναι γεγονός ότι οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από τις λεγόμενες διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας για τα μέτρα που πρέπει να εφαρμόσει η κυβέρνηση ώστε να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση, μέτρα που βάζουν ταφόπλακα σε όποιο εργασιακό δικαίωμα έχει απομείνει χρεοκοπώντας ολοκληρωτικά την εργατική τάξη, προβλήθηκε με δραματικούς τόνους από τα αστικά ΜΜΕ ως το έσχατο σημείο πριν τη χρεοκοπία. Είναι επίσης γνωστό ότι στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων τέθηκε το ζήτημα «εφαρμογή των σκληρών μέτρων ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», αφού ήδη με το «κούρεμα» βρίσκονται σε «ελεγχόμενη χρεοκοπία», που σημαίνει «ευρώ ή δραχμή» και μάλιστα ότι υπάρχει ήδη έτοιμο το σχέδιο Β', δηλαδή η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η δραχμή, μαζί με τις συνέπειες. Αρα το δίλημμα που βάζουν είναι «νέα άγρια αντεργατικά μέτρα καθολικής χρεοκοπίας του λαού ή ελεγχόμενη χρεοκοπία και παραμονή στο ευρώ». Το ΚΚΕ από την αρχή, αυτής της καθολικής επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα τόνιζε ότι τα μέτρα δεν έχουν σχέση με το χρέος αλλά με την οικονομική καπιταλιστική κρίση και την αντιμετώπισή της σε όφελος του κεφαλαίου, καταστρέφοντας την εργατική τάξη. Με δεδομένη τη συγχρονισμένη οικονομική κρίση σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ και τα μεγάλα κρατικά χρέη πολλών κρατών ή τα πολλά κρατικά ομόλογα υπερχρεωμένων κρατών που διαχειρίζονται τράπεζες άλλων κρατών, συνθέτουν ένα οξύ πρόβλημα στα πλαίσια της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπου αποφασίζονται παντού άγρια αντιλαϊκά μέτρα, ενώ ταυτόχρονα η όξυνση των ανταγωνισμών για το ποιου κράτους το κεφάλαιο θα χάσει λιγότερα σε συνδυασμό με την ανισομετρία, που σημαίνει ότι το κεφάλαιο των αδύνατων καπιταλιστικών κρατών θα χάσει περισσότερα, ωθούν σε δυσκολίες ή και αδιέξοδα στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης σε κάθε κράτος - μέλος, αλλά και στην ΕΕ. Από την πρώτη στιγμή, επίσης, εδώ και δύο χρόνια, που άρχισε η συζήτηση για τη λεγόμενη αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους της Ελλάδας, το ΚΚΕ μίλησε για επιδίωξη ελεγχόμενης χρεοκοπίας από την αστική εξουσία, ακριβώς γιατί η ανεξέλεγκτη θα έφερνε μεγάλη καταστροφή κεφαλαίων λόγω οικονομικής κρίσης.
***
Η κρίση καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη. Οι καπιταλιστές μέσω των κυβερνήσεών τους εφαρμόζουν πολιτική που τσακίζει την εργατική δύναμη. Δεν είναι μόνο το κλείσιμο επιχειρήσεων που ωθεί στην ανεργία. Η πτώση της παραγωγής επίσης ωθεί σε απολύσεις και ανεργία. Ωθεί ταυτόχρονα σε δραστική μείωση μισθών, σε ελαστικές σχέσεις εργασίας, σε χτύπημα των ασφαλιστικών ταμείων, άρα και των συντάξεων και των παροχών Υγείας - Πρόνοιας κ.λπ. Που σε συνδυασμό με το χρέος ωθούν σε δραστικές περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό στα ασφαλιστικά ταμεία, στον τομέα Υγείας - Πρόνοιας κ.λπ. και τεράστια φορολογία στο λαό. Δηλαδή σε καταστροφή εργατικής δύναμης. Η μόνιμη απειλή «αντεργατικά μέτρα ή χρεοκοπία» στόχο έχει να επιβάλλει στην εργατική τάξη να αποδεχτεί ή να υποταχτεί στην καταστροφή της, για να βγει όσο γίνεται πιο αλώβητο το κεφάλαιο από την κρίση. Στην ίδια ρότα και το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή»... Αποπομπή από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή σημαίνει καταστροφή της οικονομίας, λένε οι αστοί. Πράγματι επιστροφή στη δραχμή σημαίνει μεγάλη υποτίμηση του κεφαλαίου, επομένως μεγάλη καταστροφή του. Αυτό «πονάει» τους αστούς. Βεβαίως, σημαίνει και υποτίμηση μισθών. Αλλά είναι επικίνδυνο να μπαίνει η εργατική τάξη σ' αυτό το δίλημμα όταν ήδη τη χρεοκοπούν, και αυτή η χρεοκοπία είναι ατέρμονη. Δεν πρέπει να κάνει δικά της τα διλήμματα των αστών. Ακόμη και μέσα στους αστούς υπάρχουν τμήματά τους που είναι υπέρ της δραχμής και στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, αν πάμε στη δραχμή, θα κερδίσουν όσοι έχουν σχέση με τον τουρισμό, αφού θα γίνει πολύ φτηνός για τους τουρίστες από το εξωτερικό και θα κερδοφορούν πολλαπλάσια. Υπάρχουν αυτοί που έβγαλαν κεφάλαια στις τράπεζες της Ελβετίας και αλλού σε ευρώ, μπορούν να επενδύσουν σε διάφορους τομείς της οικονομίας με ελάχιστα κεφάλαια ή να αγοράσουν τομείς που ιδιωτικοποιούνται πάμφθηνα και να βγάλουν γρήγορα και μεγάλα κέρδη. Το ίδιο και για τα μονοπώλια άλλων κρατών που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
***
Η εργατική τάξη, ο λαός δεν πρέπει να μπουν σ' αυτά τα διλήμματα και να επιλέξουν με ποιο τμήμα του κεφαλαίου τους συμφέρει να συνταχτούν, να συμμαχήσουν. Και τώρα, με το ευρώ, καταστρέφονται και με τη δραχμή θα καταστραφούν. Ισως πολύ περισσότερο, αλλά είναι βαθιά λαθεμένο το δίλημμα με το μεγαλύτερο ή με το μικρότερο κακό. Για την εργατική τάξη το πραγματικό δίλημμα είναι «με τα μονοπώλια ή με την κοινωνικοποίησή τους». Στα κάλπικα αστικά διλήμματα να απαντήσει η εργατική τάξη, ο λαός με αντεπίθεση, ρήξη και ανατροπή, για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.
Ι.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
9/2/2012
-- Ωρα ευθύνης και απόφασης
7/2/2012
-- Να πάρει ο λαός το λόγο
19/11/2011
-- Οπορτουνιστές και ευρώ
25/9/2011
-- Για την περί χρεοκοπίας συζήτηση
9/12/2010
-- Γιατί ο Στρος Καν μίλησε για υποτίμηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου