ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ
Δασκαλεύουν την υποταγή και το συμβιβασμό
Πρωτοστατούν στον εκφυλισμό των αγώνων και καλλιεργούν στους εργάτες την αυταπάτη ότι υπάρχουν λύσεις χωρίς αγώνες
 |
Περίπου στα μέσα Σεπτέμβρη ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτης είχε δηλώσει μεταξύ άλλων: «Είχα μια συζήτηση με κάποιους εκπαιδευτικούς... έβλεπαν με επιφυλακτικότητα την προκήρυξη νέων απεργιών, όταν γνωρίζουν ότι τα 30, 40, 50 ευρώ που θα χάσουν συμμετέχοντας, δεν είναι κάτι το αμελητέον πλέον. Αρα λοιπόν ίσως πρέπει να βρούμε και άλλους τρόπους... και το βράδυ ή το απόγευμα να κατεβούμε στους δρόμους και να διαδηλώνουμε».
Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις καλλιεργούν εδώ και καιρό στο συνδικαλιστικό κίνημα αντιλήψεις εκφυλισμού των απεργιών και αφοπλισμού του εργατικού κινήματος. Στον καιρό που απαιτείται ένα ρωμαλέο εργατικό κίνημα κόντρα στο φόβο και τη μοιρολατρία με καθαρό ταξικό προσανατολισμό αυτοί δασκαλεύουν την κουτοπονηριά, την υπεκφυγή, την αδράνεια. Θέλουν τους εργάτες αγανακτισμένους και οργισμένους μόνο στις πλατείες αλλά υποταγμένους και συμβιβασμένους στο χώρο δουλειάς. Κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να τους εμποδίσουν να οργανωθούν και να έρθουν σε σύγκρουση και ρήξη με τις αληθινές αιτίες και τους ενόχους των προβλημάτων τους.
Στην κατεύθυνση αυτή, συνδικαλιστές που δηλώνουν «ανεξάρτητοι», συνδικαλιστές που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΚίτες που ακόμα είναι στην ΠΑΣΚΕ, ΠΑΣΚίτες που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και μέλη του ΑΝΤΑΡΣΥΑ κηρύσσουν, ανέχονται, γίνονται οι ίδιοι απεργοσπάστες, παίρνουν άδειες ή ρεπό τις μέρες της απεργίας. Σε αυτό το παιχνίδι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συμπρωταγωνιστήσουν και οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ καθώς είναι ένα παιχνίδι ακίνδυνο για το σύστημα.
Εκφυλιστικές μεθοδεύσεις
Ο ρόλος που παίζουν αυτές οι δυνάμεις αποκαλύφτηκε και κατά τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έγιναν τους τελευταίους μήνες. Εξαιρετικά δείγματα της στάσης τους καταγράφηκαν στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης.
Αξίζει να ειπωθεί εκ των προτέρων ότι βασικό στοιχείο της δράσης αυτών των δυνάμεων είναι να προτείνουν στους εργαζόμενους να χτυπάνε κάρτα και μετά να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις (προκρίνουν κυρίως τη μορφή των καταλήψεων). Πρόκειται για πρόταση ανοιχτά υπονομευτική για τους αγώνες των εργαζομένων. Πρόταση πίσω από την οποία - στην πραγματικότητα - κρύβεται η αντίληψη ότι τα προβλήματα των εργαζομένων μπορούν να λυθούν χωρίς αγώνες. Λένε στους εργαζόμενους, να φαίνεται ότι δουλεύουν, για να μη χάνουν το μεροκάματο. Παρεμβαίνουν με αφετηρία την αντίληψη ότι οι θυσίες που απαιτούν οι αγώνες είναι «βάρος» για τους εργαζόμενους που πρέπει να βρουν τρόπο να ξεφορτωθούν. Ενώ η αλήθεια είναι πως η συμμετοχή στο συλλογικό και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα μπορεί να εξοπλίσει τους εργαζόμενους με τη δύναμη που απαιτεί η απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής: ενισχύοντας την ταξική οργάνωση, σφυρηλατώντας την ταξική τους ενότητα, ωριμάζοντας την ταξική τους συνείδηση, εξασφαλίζοντας δηλαδή μια σειρά στοιχεία καταλυτικά για τη δυναμική και την προοπτική των εργατικών αγώνων. Τέτοιους αγώνες όμως, δεν τους θέλουν αυτές οι δυνάμεις. Γι' αυτό με τη στάση τους υπονομεύουν την πρωτοπόρα δράση, βαφτίζουν τις θυσίες που απαιτεί ο ταξικός αγώνας «κόστος», καλλιεργούν την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν να αγωνίζεται η εργατική τάξη ενάντια σ' εκείνους που της κάνουν τη ζωή κόλαση αλλά να μη συναντήσει αντίδραση από την πλευρά τους. Θέλουν τους εργάτες απροετοίμαστους και ανοργάνωτους απέναντι στους αντιπάλους τους που πολύ καλά σχεδιασμένα εξαπολύουν ολομέτωπη επίθεση στη ζωή τους.
Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι το πλαίσιο αιτημάτων που υιοθετούν αυτές οι δυνάμεις είναι πλήρως ενσωματωμένο στο ασφυκτικό πλαίσιο που ορίζει η «ανταγωνιστικότητα», το «εφικτό», η ΕΕ, τελικά η κυρίαρχη τάξη, τα μονοπώλια. Καλλιεργούν μια λογική συναλλαγής με την εργοδοσία (στη συγκεκριμένη περίπτωση με τις δημοτικές αρχές).
Χαρακτηριστικά παραδείγματα
Στο Δήμο Αιγάλεω στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 26 Σεπτέμβρη ο πρόεδρος (ΠΑΣΚΕ) και ο γραμματέας (ΣΥΡΙΖΑ) αντί να απεργήσουν πήραν άδεια. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν οι περισσότεροι εργαζόμενοι καθώς από τους 450 απήργησαν μόνο οι 19. Οι υπόλοιποι πήραν ρεπό ή άδεια!
Στο Δήμο Λυκόβρυσης - Πεύκης, η πρόεδρος που δηλώνει «ανεξάρτητη» ήταν απεργοσπάστρια στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 18 Οκτώβρη, ενώ στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 6 και 7 Νοέμβρη πήρε άδεια. Επίσης, την περασμένη Πέμπτη, όταν ξεκίνησε η δεύτερη 48ωρη απεργία στους ΟΤΑ, ήταν απεργοσπάστρια. Ακόμα, μέλος της Διοίκησης του Σωματείου που είναι στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε άδεια αντί να απεργήσει στις 18 Οκτώβρη και στις 8 Νοέμβρη.
Στο Δήμο Αθήνας στο Σωματείο Εργαζομένων (ΣΕΔΑ) πριν περίπου δύο βδομάδες σε γενική συνέλευση αλλά και σε πρόσφατο διοικητικό συμβούλιο, ο πρόεδρος του Σωματείου (ΔΑΚΕ) υπερασπίστηκε σθεναρά τη θέση του οι εργαζόμενοι να χτυπάνε κάρτα και μετά να πηγαίνουν στην κινητοποίηση!
Στο Περιστέρι, ο εκπρόσωπος της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε στη γενική συνέλευση, που έγινε πριν την πρώτη 48ωρη, να γίνουν καταλήψεις Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη. Οταν οι ταξικές δυνάμεις ζήτησαν να διευκρινίσει τη θέση του για την απεργία απάντησε ότι μιλά μόνο για καταλήψεις. Την περασμένη Πέμπτη σε νέα γενική συνέλευση του Σωματείου ο πρόεδρος (ΠΑΣΚΕ) πρότεινε οι εργαζόμενοι να χτυπήσουν κάρτα και να κάνουν κατάληψη.
Στο Δήμο Ταύρου, ο πρόεδρος (ΠΑΣΚΕ), έθεσε το ίδιο ζήτημα (κάρτα και κατάληψη) παρουσιάζοντάς το ως επιθυμία των εργαζομένων. Το ίδιο είχε κάνει και στις 26 Σεπτέμβρη. Στελέχη της παράταξής του δεν πήραν μέρος στην απεργία στις 6 και 7 Νοέμβρη.
Στο Δήμο Νέας Ιωνίας, η πλειοψηφία στο ΔΣ του Σωματείου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΣΥΡΙΖΑ) ανέχεται το ίδιο καθεστώς εκφυλισμού των κινητοποιήσεων.
Στο Δήμο Κερατσινίου, η ΠΑΣΚΕ πρότεινε να γίνουν καταλήψεις χωρίς καμιά προετοιμασία και την ίδια ώρα δηλώνει ότι δεν βρίσκει κανέναν λόγο να γίνει γενική συνέλευση.
Στο Δήμο Καλλιθέας, ο πρόεδρος του Σωματείου (στη διοίκηση ...) πρότεινε και αυτός οι εργαζόμενοι να χτυπήσουν κάρτα και να κάνουν κατάληψη.
Στο Σωματείο Εργαζομένων στους ΟΤΑ νομού Χανίων συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, εκλεγμένοι στο ΔΣ, ήταν απεργοσπάστες και στην πρώτη και στη δεύτερη 48ωρη.
Δε θέλουν ούτε συνελεύσεις
Τα παραπάνω αποτελούν μόνο ένα κομμάτι της δράσης τους στους δήμους της χώρας. Ακόμα αξίζει να σημειωθεί ότι σε μια σειρά δήμους - και ορισμένοι από αυτούς που ήδη αναφέρθηκαν - οι δυνάμεις αυτές συστηματικά αρνούνται και παρεμποδίζουν την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων.
Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στα λόγια «πουλάνε αγώνα και επανάσταση με το κιλό», κραυγάζοντας για απεργίες διαρκείας και στην πράξη κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να εμποδίσουν τους εργαζόμενους να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που παρακινούν στον εκφυλισμό και την ίδια στιγμή μιλάνε για αναποτελεσματικότητα των αγώνων.
Οι εργάτες πρέπει να κάνουν οριστικά στην άκρη αυτές τις δυνάμεις. Να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, η ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Μόνο η συσπείρωση στη γραμμή της ανοιχτής ταξικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του μπορεί να δώσει στο κίνημα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί η αντιμετώπιση της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης, η συσπείρωση δυνάμεων για οριστική ρήξη με την πλουτοκρατία και για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου