Ποιοι μισθοί Βουλγαρίας; Βρετανικός «μισθός διαβίωσης»

Ποιοι μισθοί Βουλγαρίας; Βρετανικός «μισθός διαβίωσης» 


Το κατώτατο ημερομίσθιο στη Μεγάλη Βρετανία διαμορφώνεται στα 4,42 € την ώρα (110,50 €/μήνα) για νέους 16-17 ετών, στα  5,98 € (149,50 €/μήνα) για τους νέους άνω των 18 και στα 7,43 € (185,75 €/μήνα) για νέους άνω των 21.
Μετά και την τελευταία ετήσια αύξηση των 0,30 € (μήπως σας θυμίζει το ποσό της ιλιγγιώδους αύξησης των 0,77 € που υπέγραφε προ κρίσης η ΓΣΕΕ με τους εργοδότες το 2008;). Δηλαδή από ένα μέσο όρο 8,65 €, τώρα το κατώτατο ημερομίσθιο διαμορφώνεται στα 8,95 € γι’ αυτούς που μένουν εκτός Λονδίνου και από 9,97 € στα 10,27 € για εκείνους που μένουν στο Λονδίνο.

Ο μισθός διαβίωσης και πώς αυτός ορίζεται δεν είναι κάτι καινούριο, όμως μπροστά και στο νέο κύκλο κρίσης, που απειλεί την οικονομία της Βρετανίας, έρχεται ως ακόμη ένα εργαλείο που απ ΄τη μια θα ανεβάσει τη φορολογία στους εργαζόμενους και απ ΄την άλλη θα κάνει το βρετανικό κεφάλαιο ακόμα πιο ισχυρό έναντι των εντός και εκτός της ΕΕ ανταγωνιστών του.
Η εξοικείωση με την ιδέα των μισθών διαβίωσης καλλιεργείται μέσα στη βρετανική κοινωνία απ' το 2001, με καμπάνιες που διαφημίζουν τα «οφέλη» των λεγόμενων «μισθών διαβίωσης», μέσα στα οποία είναι η βελτίωση των φορολογικών εσόδων του βρετανικού κράτους, η μείωση του κόστους των επιδομάτων, καθώς και η αύξηση του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τους εμπνευστές, το μέτρο αυτό θα βγάλει απ’ τη φτώχεια (!) χιλιάδες οικογένειες, θα είναι ένα αντίβαρο απέναντι στην πολιτική της λιτότητας και θα δώσει το αίσθημα στους εργαζόμενους ότι η κοινωνία δεν τους πετάει έξω, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εργαστούν και να γίνουν ενεργά μέλη.
Μόνο ένα στοιχείο: Ο «μισθός διαβίωσης» θα διαμορφώσει το κατώτατο ημερομίσθιο απ ’ τα σημερινά επίπεδα των 7,43 € για νέους άνω των 21 ετών στα 8,95 € για τους εκτός και στα 10,27 € για τους εντός Λονδίνο κατοίκους. Δηλαδή θα βγάλουν απ’ τη φτώχεια χιλιάδες οικογένειες με 1,87 € αύξηση την ημέρα στο κατώτατο ημερομίσθιο (!!!) και ενώ η μερική απασχόληση έχει φτάσει στα ύψη. Ενδεικτικά επίσημα στοιχεία στο τέλος του 2012 δείχνουν ότι από τις 316.000 νέες θέσεις εργασίας από το 2011, πάνω από τα δύο τρίτα ήταν μερικής απασχόλησης, κατά μέσο όρο 15,8 ώρες τη βδομάδα και μόλις 155 λίρες αμοιβή τη βδομάδα.
Τελικά, ποιοι κρύβονται πίσω από αυτό το βαθιά αντιδραστικό μέτρο; Το «νέο» περιτύλιγμα για τους μισθούς διαβίωσης, προσαρμοσμένο  στις απαιτήσεις των μονοπωλίων μπροστά και στην κρίση και την ίδια στιγμή στηριγμένο στις ολοένα και χαμηλότερες αξιώσεις για καλύτερη ζωή με δικαιώματα απ΄τους εργαζόμενους, ξεκίνησε απ΄ την επιτροπή κατοίκων του Ανατολικού Λονδίνου το 2001, οι οποίοι ήθελαν να παραμείνουν στην εργασία τους, αλλά διαπίστωσαν ότι παρά τις δύο δουλειές που είχαν και όπου αμείβονταν με τον κατώτατο μισθό, δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα και επίσης δεν τους έμενε χρόνος για την οικογένειά τους και για κοινωνική ζωή. Δηλαδή, αντί για δύο δουλειές, να έχουν μια και απ’ την οποία θα αμείβονται με βάση τους μισθούς διαβίωσης. Η κατάντια του εργατικού κινήματος και των αντίστοιχων ΓΣΕΕ στη Βρετανία δεν θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στο κεφάλαιο όταν έχει διαμορφώσει τέτοιες απόψεις στους εργαζόμενους. Εκστρατεία υπέρ αυτού του μέτρου ανέλαβε το λεγόμενο Ίδρυμα για τους μισθούς διαβίωσης (Living wage Foundation). Μετά από μια σειρά ενεργειών και το λογικό ενδιαφέρον των εργοδοτών, η Ανώτατη Αρχή του Λονδίνου (Greater London Authority) καθιέρωσε μια επιτροπή για τον υπολογισμό του μισθού διαβίωσης.
Ο μισθός διαβίωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο υπολογίζεται από το Κέντρο για την Έρευνα και την Κοινωνική Πολιτική και ορίζεται ως το χαμηλότερο ωριαίο ποσοστό για να εξασφαλιστεί ένα βασικό, αλλά αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης. Τα μεγέθη που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό είναι στέγαση, Δημοτικός Φόρος, Μετακίνηση, Φροντίδα Παιδιού, όλα τα άλλα κόστη (ένα «κανονικό καλάθι νοικοκυράς»). Δηλαδή, τα λιγότερα δυνατά έξοδα που απαιτούνται για την οριακή αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Μέσα στα κόστη δεν υπολογίζονται τα δάνεια και τα έξοδα για την εκπαίδευση (με τα χαμηλότερα ετήσια δίδακτρα να ανέρχονται στα 10.788 €).
 Όποιος εργοδότης δέχεται να πληρώσει το μισθό διαβίωσης (το οποίο είναι σε εθελοντική βάση μιας και δεν έχει νομική ισχύ), παίρνει μια πιστοποίηση απ’ το συγκεκριμένο Ίδρυμα και μπορεί να αναρτήσει στην ιστοσελίδα και στα γραφεία αυτό το πιστοποιητικό.
Είναι αξιοσημείωτοι οι λόγοι που οι εργοδότες δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον για να υπαχθούν σ’ αυτό το μέτρο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιδρύματος, το 70% των εργοδοτών βλέπει ότι η καταβολή του μισθού διαβίωσης έχει θετικό αντίκτυπο στους καταναλωτές αφού έχει αυξήσει την ευαισθητοποίησή τους απέναντι στην εταιρεία (άρα και του κύκλου εργασιών της) λόγω της εικόνας του «ηθικού εργοδότη» στα μάτια τους. Σύμφωνα με έρευνες, το 50% των εργαζομένων θεωρούν ότι ο μισθός διαβίωσης τους έκανε πιο πρόθυμους να εφαρμόσουν αλλαγές στις εργασιακές πρακτικές τους (έτσι αποδίδει στην ουσία το Ίδρυμα την αποδοχή σε αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις), τους έδωσε τη δυνατότητα να απαιτούν λιγότερες παραχωρήσεις για να επιτευχθεί αλλαγή και τους έκανε να υιοθετήσουν τις αλλαγές πιο γρήγορα. Πλήρης υποταγή δηλαδή στις ορέξεις του κεφαλαίου, κάτι που σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι διάφορα ιδρύματα, συμβούλια, «ανεξάρτητα ερευνητικά κέντρα», ανώτερες και κατώτερες αρχές της Βρετανίας έχουν βαλθεί να πείσουν τους εργαζόμενους ότι με 1,87 € παραπάνω την ημέρα δεν ανήκουν πλέον στα φτωχά στρώματα και ότι ένας «ανθρώπινος» καπιταλιστής είναι εφικτό να υπάρχει και μάλιστα με πιστοποιητικό.
Στο χορό αυτών των εξελίξεων μπαίνει πλέον και το κόμμα των Εργατικών. Βλέπει με καλό μάτι την πλήρη υιοθέτηση αυτού του μέτρου και το πλασάρει μάλιστα σαν το αντίβαρο στην πολιτική λιτότητας του κυβερνώντος κόμματος. Διαμηνύουν ότι δεσμεύονται οι μισθοί διαβίωσης να επεκταθούν σε σχέση με τους μισθούς που υπάρχουν τώρα. Όπως ανέφερε ο ηγέτης των Εργατικών Ed Miliband, θα παρουσιάσει συγκεκριμένο σχέδιο για την υιοθέτηση του μισθού διαβίωσης στα 8,95 € για εκατομμύρια εργαζόμενους. Υπάρχει εμπειρία στην Ελλάδα τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη, μιας και τέτοια μέτρα άνοιξαν την πόρτα στους εργοδότες για γενικευμένη μείωση μισθών.
Για να δοθεί και μια «ηθική» διάσταση στο θέμα, οι Εργατικοί εξετάζουν τρόπους για να γίνει ο μισθός διαβίωσης το νέο πρότυπο, συμπεριλαμβάνοντας τη δημοσιοποίηση και διαπόμπευση των εταιρειών που δεν πληρώνουν το μισθό. Έτσι θα διαχωρίζονται οι «καλοί» απ’ τους «κακούς», οι «ηθικοί» και «ανήθικοι» εργοδότες.
Τα εργατικά σωματεία είναι σε πλήρη ταύτιση με τη γραμμή αυτή και μάλιστα βάζουν μπροστά σαν άμεσο αίτημα τη διεκδίκηση οι μισθοί διαβίωσης να είναι ένα καθολικό μέτρο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πανεπιστήμιο του Wolverhampton. Είναι το πρώτο πανεπιστήμιο το οποίο υιοθετεί το μέτρο. Το πανεπιστήμιο απασχολεί 2.300 εργαζόμενους, ενώ το μέτρο αυτό θα αφορά τους 220. Το πανεπιστήμιο, στην προσπάθειά του να πάρει κι αυτό τον τίτλο του «ηθικού» εργοδότη, έχει στο πλάι του και τα 2 ξεπουλημένα σωματεία και το Ίδρυμα για τους μισθούς διαβίωσης.
Με βάση και τις παραπάνω εξελίξεις, οι «καπιταλιστικοί παράδεισοι» και οι «μεγάλες ευκαιρίες» που περιμένουν στο εξωτερικό κυρίως τους χιλιάδες νέους που φεύγουν από την Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από ένα κακόγουστο αστείο. Οι διάφορες παραλλαγές στη διαχείριση της κρίσης, αλλά και οι τρόποι εξαπάτησης των εργαζομένων για να βάλουν πλάτη, μπορεί να διαφέρουν. Το κύριο παραμένει. Ενιαία επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και διασφάλιση των κερδών των μονοπωλίων. Η μεγάλη πλειοψηφία των Βρετανών ζει στην ανέχεια. Πάνω από 300.000 νοικοκυριά δεν έχουν πρόσβαση στη θέρμανση, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με επιδόματα ή με μισθούς εξαθλίωσης. Σε τέτοιες καταστάσεις το 1,87 € παραπάνω την ημέρα είναι «θείο δώρο» για τους εμπνευστές του και προσπαθούν να πείσουν και τους εργαζόμενους να το βλέπουν έτσι. Η κατάσταση αυτή δεν είναι μακριά απ ’ αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Η απότομη μείωση στο βιοτικό επίπεδο πολλών νοικοκυριών, αλλά και η μαζική εξαθλίωση ανοίγει την όρεξη στα αστικά επιτελεία... Είτε να χρησιμοποιήσουν «τα μαντρόσκυλά τους», τους φασίστες της Χρυσής Αυγής για να προσφέρουν με το βούρδουλα εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους στα αφεντικά με 18€ τη μέρα μεροκάματο, είτε βάζει μπροστά την «εκλεπτυσμένη» σοσιαλδημοκρατία του Βρετανικού Εργατικού κόμματος για να παραδώσει στα μονοπώλια εργαζόμενους που θα νιώθουν καλά δουλεύοντας με έναν «ηθικό» εργοδότη.
902.gr