ΙΤΑΛΙΑ Κάλπες διαχείρισης της βάρβαρης λιτότητας

ΙΤΑΛΙΑ

Κάλπες διαχείρισης της βάρβαρης λιτότητας

«Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» το σύνθημα των Κομμουνιστών της Ιταλίας. Κάλεσμα όχι για άλλη διαχείριση αλλά για ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα και αύριο, για μία ακόμη πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, οι Ιταλοί ψηφοφόροι μετά την απόφαση του πρώην Ευρωπαίου επιτρόπου και ισόβιου γερουσιαστή τεχνοκράτη Μάριο Μόντι να μη συνεχίσει να κρατά τα ηνία της χώρας, μετά την απόφαση της συμμαχίας υπό το κόμμα του Μπερλουσκόνι «Λαός της Ελευθερίας» να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την κυβέρνηση τεχνοκρατών που κυβερνά τη χώρα από το Νοέμβρη του 2011.

Το διακύβευμα, μεταξύ των κύριων διεκδικητών της εκλογικής νίκης και κατ' επέκταση πιθανότατα της πρωθυπουργίας, δεν είναι άλλο από τον τρόπο συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής που εδώ και χρόνια ακολουθείται, και η οποία πήρε ιδιαίτερα βάρβαρα χαρακτηριστικά μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Μόντι.

Ο ισόβιος γερουσιαστής, επικαλούμενος το γνωστό - και στην Ελλάδα - επιχείρημα της «διάσωσης της χώρας από τη χρεοκοπία», έθεσε σε εφαρμογή σκληρά μέτρα λιτότητας και μάλιστα χωρίς καν την υπογραφή μνημονίου, προκειμένου η καπιταλιστική κρίση να μετακυλιστεί στις πλάτες των εργαζομένων και να διασφαλιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η μεγάλη μάχη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, αναμένεται να δοθεί ανάμεσα στην κεντροαριστερή συμμαχία υπό τον Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, στηνκεντροδεξιά συμμαχία υπό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στη συμμαχία υπό τον Μάριο Μόντι - ο οποίος, τελικά, μετά από αρκετές ταλαντεύσεις εισήλθε στην πολιτική αρένα - και στο Κίνημα πέντε Αστέρων, του ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο. Στη συμμαχία υπό τον Μπερσάνι, «Κοινό καλό», συμμετέχουν το Δημοκρατικό Κόμμα, το κόμμα της Αριστερής Οικολογίας και Ελευθερίας του Νίκι Βέντολα, το ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Δημοκρατικό Κέντρο κ.ά. Τον Μπερλουσκόνι στηρίζουν το κόμμα του, «Λαός της Ελευθερίας», η Λίγκα του Βορρά, το κόμμα Δεξιά, το κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας, το κόμμα των Συνταξιούχων κ.ά. Τέλος, τον Μόντι στηρίζουν τα κόμματα Επιλογή Πολιτών, Ενωση για το Κέντρο καθώς και το Κόμμα Μέλλον και Ελευθερία, του οποίου ηγέτης είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τζιανφράνκο Φίνι, πρώην ηγέτης της συντηρητικής «Εθνικής Συμμαχίας» αλλά και του φασίζοντος «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος».

Εκτός αυτών, και χωρίς κανείς να αποκλείει το ενδεχόμενο κάποιου είδους μετεκλογικής συνεργασίας, οι οπορτουνιστικές δυνάμεις συμμετέχουν με το συνασπισμό «Επανάσταση των Πολιτών», που απαρτίζεται από την Κομμουνιστική Επανίδρυση και το Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών, το κόμμα της Ιταλίας των Αρχών, την Ομοσπονδία των Πρασίνων και το Πορτοκαλί Κίνημα. Επίσης, την ψήφο των Ιταλών διεκδικούν το κόμμα «Σταματήστε την Παρακμή», το Κόμμα της Αμνηστίας - της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας, τοκόμμα «Αγαπώ την Ιταλία», το κόμμα Ιταλών Ρεφορμιστών, το τροτσκιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών και τα νεοφασιστικά «Νέα Δύναμη», «Τρίχρωμη Φλόγα» και «Κάζα Πάουντ». Δικαίωμα ψήφου για την ανάδειξη των 630 βουλευτών έχουν όλοι οι Ιταλοί άνω των 18 χρόνων ενώ για την ανάδειξη των 315 γερουσιαστών - καθώς οι άλλοι τέσσερις είναι ισόβιοι - έχουν όλοι οι Ιταλοί άνω των 25 ετών.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δημοσιεύτηκαν στις 8 Φλεβάρη, έδιναν το προβάδισμα στη συμμαχία υπό τον Μπερσάνι με ποσοστά μεταξύ 33,8% και 35,2%, με τη συμμαχία υπό τον Μπερλουσκόνι ν' ακολουθεί με ποσοστά μεταξύ 27,4% - 29,5%, στο «Κίνημα πέντε αστέρων» του Γκρίλο έδιναν ποσοστά μεταξύ 14,7% - 18,8% και στη συμμαχία υπό τον Μόντι ποσοστά μεταξύ 13,9% - 16%. Την είσοδό της στη Βουλή φαίνεται να διασφαλίζει και η συμμαχία της «Επανάστασης των Πολιτών» με ποσοστά μεταξύ 3,5% και 4,2%. Τελευταίες διαρροές από εταιρείες δημοσκοπήσεων υποστήριζαν ότι, τα τελευταία 24ωρα, έχει αναστραφεί το κλίμα και καταγράφεται αύξηση του ποσοστού του «Κινήματος των πέντε αστέρων» του Γκρίλο, που τείνει ν' αγγίξει το 20%, και μείωση της συμμαχίας υπό τον Μόντι στο 11%.

Ξιφουλκούν για καλύτερη διαχείριση

Σε βασικό σημείο αντιπαράθεσης της προεκλογικής εκστρατείας αναδείχτηκε η αντιμετώπιση του υπέρογκου χρέους, το οποίο πλέον αγγίζει τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ, ή αλλιώς το 126% του ΑΕΠ, δηλαδή το υψηλότερο όλης της περιόδου μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουδείς εκ των βασικών διεκδικητών της εξουσίας δεν αμφισβήτησε την πραγματική αιτία του προβλήματος: Τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, το κεφάλαιο, τα κέρδη του. Αντίθετα, αντιπαρατέθηκαν στο επίπεδο της καλύτερης διαχείρισης και επιδίωξαν να μοιράσουν υποσχέσεις είτε δεσμευόμενοι, όπως ο Μπερλουσκόνι, για μείωση της φορολογίας των ακινήτων, είτε, όπως ο Μπερσάνι, για «ελάφρυνση των βαρών», είτε, όπως ο Γκρίλο, για «διαφάνεια και αντιμετώπιση της διαφθοράς». Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πρότεινε τη μαζική πώληση κρατικών μετοχών από εταιρείες δημόσιου χαρακτήρα, πρόταση που αντιμετωπίστηκε θετικά από τις αγορές, καθώς αξίζει να υπενθυμιστεί ότι το ιταλικό κράτος διατηρεί το 30% των ενεργειακών κολοσσών ΕΝΙ και ENEL καθώς και το σύνολο των μετοχών του Ταχυδρομείου και των Σιδηροδρόμων. Ο Μπερσάνι δεν απορρίπτει την ιδέα «ορισμένων» ιδιωτικοποιήσεων, έριξε το μεγαλύτερο βάρος της προεκλογικής του εκστρατείας στην προοπτική «αναδιαπραγμάτευσης» του πακέτου των μέτρων και των στόχων που η απερχόμενη κυβέρνηση Μόντι συμφώνησε με τις Βρυξέλλες. Χαρακτηριστικές της ξεκάθαρης τοποθέτησης της συμμαχίας υπό τον Μπερσάνι υπέρ μιας «καλύτερης διαχείρισης» είναι και οι δηλώσεις του Νίκι Βέντολα, που συμμετέχει στο συνασπισμό. Ο Βέντολα υπεραμύνθηκε της πρότασης αναδιαπραγμάτευσης του πακέτου των μέτρων αλλά εξέφρασε την άποψη ότι «το Σύμφωνο Σταθερότητας θα μπορούσε να διατηρηθεί σε ό,τι αφορά τις τρέχουσες δαπάνες του Δημοσίου, αλλά όχι στον τομέα των επενδύσεων και της ανάπτυξης, ώστε να μπορέσει να δοθεί νέα, δυναμική ώθηση και στα δημόσια έργα»! Στο πλευρό της κεντροαριστεράς και ο Πιέτρο Ινγκράο, πρώην ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού ΚΚ, ο οποίος διατέλεσε επί χρόνια πρόεδρος του Κοινοβουλίου, που δήλωσε ανοιχτά ότι θεωρεί τον Βέντολα ελπίδα για μια «πραγματική αλλαγή», εννοείται στο πλαίσιο του συστήματος. Ο Μόντι, εννοείται, από την πλευρά του, υπεραμύνθηκε, προεκλογικά, της γραμμής που ακολουθείται μέχρι σήμερα υπό την εποπτεία του, επιμένοντας στο γεγονός ότι κατάφερε να εξασφαλίσει πρωτογενές πλεόνασμα και αποφεύγοντας να σχολιάσει το ότι η εξυπηρέτηση του χρέους απαιτεί ετησίως 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο Γκρίλο, τέλος, τάχθηκε υπέρ του προσωρινού «παγώματος» των τόκων των ιταλικών ομολόγων, με όλους τους υπόλοιπους να τον κατηγορούν ότι μια τέτοια κίνηση θα οδηγούσε σε χρεοκοπία, αλλά και ως «λαϊκιστή» λόγω των καθημερινών επιθέσεών του κατά των πολιτικών για διαφθορά, για παράνομο πλουτισμό, για σειρά προνομίων κ.λπ.

Ούτε τα νούμερα δεν ευδοκιμούν

Στο πλαίσιο ποιας πραγματικότητας γίνεται όλη αυτή η αντιπαράθεση; Στο πλαίσιο της πραγματικότητας των ερειπίων των όποιων κατακτήσεων των Ιταλών εργαζομένων. Τα νούμερα, από μόνα τους, είναι αποκαλυπτικά... Η ανεργία σκαρφάλωσε στο ποσοστό ρεκόρ για την Ιταλία, μετά το 1983, του 11,2%, δηλαδή σε αριθμούς των 2.875.000 ανθρώπων. Η ετήσια αύξησή της άγγιξε το 19,7%. Ανάμεσα στους νέους η ανεργία ξεπέρασε μέσα σε ένα μόλις χρόνο το 37% από το 30%. Στον εξαθλιωμένο νότο, όπου ένας στους τέσσερις είναι χωρίς δουλειά, σχεδόν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να φύγουν, ενώ μέσα σε μόλις ένα χρόνο αυξήθηκε κατά ένα εκατομμύριο ο αριθμός των Ιταλών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αγγίζοντας πλέον τα 10 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία ISTAT, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 5,4% πέρσι, η παραγωγή είναι 25% κάτω από το όριο του 2008, χιλιάδες επιχειρήσεις, κυρίως μικρές, πτώχευσαν, δεκάδες χιλιάδες οι απολύσεις. Και όλα αυτά την ώρα που ΕΕ, η ιταλική αστική τάξη αλλά και άλλες ευρωπαϊκές, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, ακόμα και οπορτουνιστές θιασώτες της θεωρίας περί «συμμαχίας του Νότου», «πανηγύριζαν» για τις «επιτυχημένες» επιλογές της κυβέρνησης Μόντι, για τη «σωτηρία» της Ιταλίας, την οποία μάλιστα έφερναν ως παράδειγμα προς μίμηση.

Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται

Από άλλη οπτική γωνία βλέπει την καπιταλιστική κρίση, τις συνέπειές της αλλά και τη διέξοδο το Κομμουνιστικό Κόμμα - Κομμουνιστές Λαϊκή Αριστερά. Ο Γραμματέας του κόμματος, Μάρκο Ρίτσο, με αφορμή την πρόσφατη συμπλήρωση των 92 χρόνων από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (21 Γενάρη), σημείωσε πως «οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης είναι όλο και πιο καταστροφικές για τους εργαζόμενους. Φτώχεια, ανεργία, τσάκισμα των δικαιωμάτων, καταστροφή του περιβάλλοντος, πόλεμος. Η μοναδική λύση για την πραγματική αλλαγή περνάει από την ανοικοδόμηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, την πάλη για το σοσιαλισμό». Συμπλήρωσε ότι «το κόμμα προτιμά την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων παρά την ανάδειξη ορισμένων βουλευτών καθώς σήμερα δεν είναι δυνατές οι ενδιάμεσες καταστάσεις, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να καλυτερεύσει, δεν εξανθρωπίζεται». Η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος - Κομμουνιστές Λαϊκή Αριστερά, στις αρχές Γενάρη αποφάσισε, λόγω και των δυσκολιών που βάζει το εκλογικό σύστημα (συλλογή υπογραφών από όλες τις περιφέρειες για την κατάθεση ψηφοδελτίων σε όλη την επικράτεια), να υποβάλει ψηφοδέλτιο μόνο στην εκλογική περιφέρεια Εξωτερικού - Ευρώπης, όπου ανήκουν οι Ιταλοί μόνιμοι κάτοικοι στο εξωτερικό.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ