Η προκλητική ανισότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού: στοιχεία και συμπεράσματα

Η προκλητική ανισότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού: στοιχεία και συμπεράσματα

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι το σύστημα που τρέφεται από την αδικία και τον άνισο καταμερισμό του πλούτου. Ο Μαρξ προέβλεψε ότι η ανάπτυξη του καπιταλισμού θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη συγκέντρωση του κεφαλαίου, μια τεράστια συσσώρευση του πλούτου από τη μια πλευρά της κοινωνίας και συσσώρευση φτώχειας, μιζέριας και αφόρητων βασάνων από την άλλη.

Πιο συγκεκριμένα, συμφώνα με την έκθεση για τον Παγκόσμιο Πλούτο του 2012 της ελβετικής τράπεζας Κρεντί Σουίς, 29 εκατομμύρια άτομα έχουν προσωπική περιουσία πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια σε όλον τον κόσμο, δηλαδή το 0,6 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχουν συνολικά περιουσία αξίας 87,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία αντιστοιχεί στο 39,3% του παγκόσμιου πλούτου. Αν φυσικά σε αυτούς συμπεριλάβουμε και τους εύπορους, δηλαδή αυτούς που έχουν στη κατοχή τους περιούσιες από 100.000 μέχρι 1 εκατομμύριο δολάρια και αντιστοιχούν στο 7,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, βλέπουμε ξεκάθαρα πως το 8,1 % του πληθυσμού της Γης κατέχει το 82,4 % του παγκόσμιου πλούτου. Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο 92% του πληθυσμού της Γης κατέχει μετά βίας το 18% του παγκόσμιου πλούτου. Ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι το γεγονός ότι στο 70% του παγκόσμιου πληθυσμού αντιστοιχεί το 3% του παγκόσμιου πλούτου.

Αυτή η ανισότητα δεν έχει να κάνει με πλούσιες και φτωχότερες χώρες. Αναλυτικότερα, οι Γάλλοι εκατομμυριούχοι είναι αναλογικά περισσότεροι από τους Γερμανούς, γεγονός το οποίο μπορεί να προκαλέσει έκπληξη αν σκεφτούμε πως η γερμανική οικονομία, εδώ και δεκαετίες θεωρείται η πιο ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία. Επιπλέον, όσον αφορά τον τομέα των επενδύσεων, αξίζει να σημειωθεί πως πρωταθλητές για το πρώτο πεντάμηνο του 2011 αναδεικνύονται οι Έλληνες εφοπλιστές στις αγοραπωλησίες πλοίων έχοντας επενδύσει 1,9 δισ. για την αγορά 67 πλοίων, σύμφωνα με τα στοιχεία του ναυλομεσιτικού οίκου Allied Shipbroking. Και αυτά, σε μια χώρα όπου σημειώνονται λιποθυμιές μαθητών από ασιτία και αυτοκτονίες λόγω κρίσης.

Όμως σε τι οφείλεται αυτή η ανισότητα; Η βάση της διαδικασίας συγκέντρωσης του κεφαλαίου βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις πλεονεκτούν σε σχέση με τις μικρές, λόγω του ότι όσο πιο μεγάλο είναι το κεφάλαιο τόσο πιο μεγάλο αριθμό εργατών εκμεταλλεύεται. Όταν γεννήθηκε το καπιταλιστικό σύστημα, οι σχέσεις μεταξύ των καπιταλιστών καθορίζονταν από τον ανταγωνισμό, ο οποίος ήταν το βασικό κίνητρο της καπιταλιστικής προόδου. Η αντικατάσταση του ανταγωνισμού από το μονοπώλιο σήμανε την αρχή της αποσύνθεσης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Τώρα που βρισκόμαστε στη πιο βαθιά κρίση του καπιταλισμού, η πίτα των κερδών για τους καπιταλιστές μειώνεται και αυτοί επιδιώκουν να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Αυτό το πετυχαίνουν περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις από τους εργαζόμενους, αυξάνοντας τη φορολογία, ενώ αυτοί απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές και τέλος φορτώνοντας τα υπέρογκα χρέη που οι ίδιοι δημιούργησαν, στις πλάτες των εργαζομένων.

Ποιά είναι η λύση στην ανισότητα αυτή; Όπως εξηγήσαμε παραπάνω η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο καπιταλιστικό σύστημα. Τώρα που βιώνουμε την πιο βαθιά ιστορικά κρίση, τα αποτελέσματα της ανισότητας φαίνονται πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η απάντηση πρέπει να δοθεί από τους εργαζομένους, οι οποίοι είναι απαραίτητο να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και κατά συνέπεια τα μέσα παραγωγής της κοινωνίας, με σκοπό να σχεδιάσουν δημοκρατικά την οικονομία, σε εθνική αλλά και στη συνέχεια σε παγκόσμια κλίμακα. Να ξεριζώσουν δηλαδή μια για πάντα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει δίκαιος καταμερισμός του παγκοσμίου πλούτου, και απαλλαγμένος από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, ο άνθρωπος θα είναι πραγματικά ελεύθερος.