Εφοπλιστές: Ετοιμάζουν ρεσάλτο στον πλούτο του λαού

Εφοπλιστές: Ετοιμάζουν ρεσάλτο στον πλούτο του λαού
«Μαχαίρια ακονίζουν» Έλληνες εφοπλιστές και ξένα μονοπώλια πάνω από τον υποθαλάσσιο ορυκτό πλούτο της χώρας. Πολυεθνικές κολοσσοί των επτά θαλασσών που πιάνουν όλο το φάσμα, από την έρευνα και την εξόρυξη, μέχρι την υγροποίηση, την αποθήκευση και μεταφορά καυσίμου. Δίνουν μιαν ιδέα ποιοι σκοπεύουν να καρπωθούν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, να (ξανα)βγάλουν πακτωλό χρημάτων με την υποστήριξη αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ, άλλων μορφωμάτων του καπιταλισμού όπως η Χρυσή Αυγή που τάζει σε κάθε ιμπεριαλιστή μερίδιο από τον πλούτο αυτό του λαού και του τόπου.

Γενικά, με την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ, τις προσφορές που κατατέθηκαν από ενεργειακούς γίγαντες του εξωτερικού, οι οποίοι βλέπουν την Ελλάδα ως ενεργειακό κόμβο και για άλλες αγορές, την ενδεχόμενη ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ και τα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων που θα βγουν για πώληση, η χώρα γίνεται πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ταυτόχρονα, αυτοί οι ανταγωνισμοί διαπλέκονται με ανταγωνισμούς ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα που σπεύδουν να τοποθετηθούν σε μια σειρά χρυσοφόρους (όπως διαβλέπουν) τομείς, και γι' αυτό αναπτύσσουν σχέσεις με μονοπώλια διαφορετικών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών (άλλοι με ΗΠΑ, άλλοι με Ρωσία, Κίνα) προσβλέποντας ότι μέσα από μια τέτοια «συμμαχία» θα ισχυροποιηθούν για να «χτυπήσουν» περισσότερες, σημαντικότερες «δουλειές».

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το τελευταίο διάστημα δημοσιεύματα του οικονομικού Τύπου, επικαλούμενα αναλύσεις «εταιρειών συμβούλων» και «επενδυτικών τραπεζών» (Morgan Stanley, DVB Bank, Deutsche Bank, σκανδιναβικές τράπεζες που παρακολουθούν από κοντά τον κλάδο των υποθαλάσσιων γεωτρήσεων) τονίζουν ότι επιχειρηματικά συμφέροντα παγκόσμιου βεληνεκούς αναμένεται να στοιχηθούν πίσω από το «άνοιγμα» της ελληνικής «αγοράς» εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Οτι γενικά η Νοτιοανατολική Μεσόγειος αποδεικνύεται de facto ένα από τα πεδία μάχης στα οποία πρώτες θα συγκρουστούν σκληρά οι εταιρείες υπεράκτιων γεωτρήσεων, οι οποίες προηγούνται των μεγάλων ενεργειακών ομίλων που θα εκμεταλλευτούν τα ευρήματα.

Μάλιστα, η περιλάλητη αμερικανική τράπεζα επενδύσεων Morgan Stanley αναφέρει ότι η ζήτηση για υδρογονάνθρακες διεθνώς δημιουργεί συνθήκες «bull market» (ραγδαίας ανόδου της τιμής μετοχής) για τις μετοχές των ναυτιλιακών επιχειρήσεων που έχουν πλοία διεξαγωγής ερευνών. Κορυφαία επιλογή (για αγορά μετοχής) των τέτοιων «αναλυτών» φέρεται να είναι η νορβηγική Petroleum Geo-Services (PGS), εταιρεία που επιλέχτηκε από το ελληνικό δημόσιο να διενεργήσει σεισμογραφικές έρευνες σε Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης, προκειμένου να εντοπιστούν τα σημεία που θα «χτυπήσουν» μετά οι εταιρείες εξόρυξης. Θυμίζουμε ότι εξετάστηκαν προσφορές που είχαν καταθέσει και άλλες επτά τέτοιες εταιρείες: TGS-NOPEC GEOPHYSICAL COMPANY ASA. DOLPHIN GEOPHYSICAL. ION GEOPHYSICAL CORPORATION. SPEC PARTNERS LTD. CGGVERITAS. SPECTRUM GEO LIMITED. FUGRO MULTICLIENT SERVICES AS. Η συμμετοχή οκτώ κορυφαίων στον κλάδο τους ξένων εταιρειών στο διαγωνισμό για τις σεισμικές έρευνες σε Κρήτη και Ιόνιο, αποτυπώνει το τεράστιο ενδιαφέρον των μονοπωλίων για τον ελληνικό υποθαλάσσιο ενεργειακό πλούτο.

Μετά την ολοκλήρωση των ερευνών και αφού εντοπιστούν κοιτάσματα, οι «παραχωρησιούχοι» των υπεράκτιων οικοπέδων (όσοι αναδειχτούν και επισήμως εκμεταλλευτές τους στους διαγωνισμούς των αστικών κυβερνήσεων) αναμένεται να αναζητήσουν πλοία που σχετίζονται με τις γεωτρήσεις βαθέων υδάτων (deepwater).
Ιλιγγιώδη ποσά

Ήδη Έλληνες εφοπλιστές που διαθέτουν πλοία και πλωτές πλατφόρμες υπεράκτιων γεωτρήσεων (ή ετοιμάζονται να αποκτήσουν), εξοπλισμός απολύτως απαραίτητος για εξορύξεις στις ελληνικές θάλασσες, παίρνουν θέση. Τα πλοία τους μπορούν να τρυπήσουν περιοχές όπου οι σεισμικές έρευνες υπέδειξαν και να ξεκινήσουν τη διαδικασία ανάκτησης κοιτασμάτων. Χαρακτηριστικό της έντασης κεφαλαίου του συγκεκριμένου ναυτιλιακού κλάδου είναι το κόστος των πλοίων αυτών, που υπολογίζεται σε 600.000.000 δολάρια για το καθένα. Επιπλέον, οι ημερήσιοι ναύλοι των πλοίων αυτών, ανάλογα με τον τύπο τους και το βάθος που καλούνται να φτάσουν, στις ναυλαγορές βγαίνουν με ναυλοσύμφωνα που «κλειδώνουν» ημερήσια έσοδα από 200.000 ως 600.000 δολάρια.

Χαρακτηριστικά η «Ocean Rig» που εξαγοράστηκε το 2008 από τη «DryShips» του εφοπλιστή Γιώργου Οικονόμου διαθέτει τέσσερα τέτοια πλοία και δύο πλατφόρμες γεώτρησης, και οι έξι μονάδες κατασκευασμένες για λειτουργία σε πολύ μεγάλα βάθη, συν το γεγονός ότι έχει υπό κατασκευή άλλα τρία τέτοια πλοία. Τα τρυπάνια και τα πλοία της δουλεύουν σε Αγκόλα, Κονγκό, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Τουρκία, Γροιλανδία, νησιά Φόκλαντ, Καναδά, στα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ στον Κόλπο του Μεξικού, Νορβηγία, Γκάνα, Ακτή Ελεφαντοστού, Βραζιλία, Τανζανία. Ενδεικτικά, η μια πλατφόρμα γεώτρησης που διαθέτει, η «Eirik Raude», αρχές Φλεβάρη έκλεισε 12μηνο ναυλοσύμφωνο για εργασίες στη Δυτική Αφρική έναντι 217.000.000 δολαρίων.

Ίσως, λόγω της τέτοιας διασποράς δραστηριοτήτων λέγεται ότι η «Ocean Rig» θα ανοίξει άλλα δύο νέα γραφεία σε Αγκόλα και Βραζιλία. Παραπέρα, τρυπάνια και πλοία της έχουν μισθωθεί σε μια σειρά πολυεθνικές ενεργειακούς κολοσσούς όπως «Exxon», BP, «Chevron», «Total», «Shell», «Petrobras», «Cairn Energy», «PetroCanada», «Imperial Oil», «Repsol», «Statoil Hydro», ENI, «Exxon». Συνεργασίες που δείχνουν και την αλληλοεξάρτηση των τέτοιων ελληνικών επιχειρήσεων με τα μονοπώλια του εξωτερικού, την σύμπλευσή τους όποτε είναι να βάλουν στο χέρι πλούτη των λαών.

Σημειωτέον ότι η «Ocean Rig» μεταφέρει από τη Νορβηγία στην Ελλάδα το αρχηγείο της, μετακινώντας εδώ και στελέχη της από τη Νορβηγία. Δύο λόγοι λέγεται ότι συντέλεσαν στη μετακόμιση. Kαταρχάς, ότι η Ελλάδα μελλοντικά θα αποτελέσει κόμβο για δραστηριότητες που σχετίζονται με εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεύτερον ότι η διαχείριση πλέον μιας τέτοιας εταιρείας στην Ελλάδα συγκριτικά με τη Νορβηγία είναι πολύ πιο «ανταγωνιστική» από άποψη κόστους. Ότι με πρόσχημα την κρίση, οι αποδοχές των Ελλήνων στελεχών έχουν περικοπεί περίπου 30%, καθώς μπόνους και έξτρα αμοιβές έκαναν «φτερά».

Στο χώρο αυτό δραστηριοποιείται και ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος. Η «Metrostar» του έχει κατά 60% (το άλλο 40% η νορβηγική «Odfjell Drilling») την «Deep Sea Metro» που έχει στην κατοχή της δύο σύγχρονα πλωτά γεωτρύπανα (κτίστηκαν σε ναυπηγεία της Ν. Κορέας, παραδόθηκαν το 2011). Και αυτά έχουν ενοικιαστεί σε ενεργειακούς ομίλους. Το ένα τρυπά στην Τανζανία για το «BG Group» έναν από τα μεγαθήρια διεθνώς στην εξόρυξη φυσικού αερίου. Το άλλο στη Βραζιλία για την «Petrobras».

Στην αγορά των ultra - deepwater drillships (πλοία γεώτρησης βαθέων υδάτων) ετοιμαζόταν να εισέλθει και ο Βίκτορας Ρέστης, σύμφωνα με δηλώσεις του το καλοκαίρι 2012 στη Lloyds List. Από το 2010 εξαγόρασε την «Aries Offshore Services» με έδρα τη Νορβηγία, την μετονόμασε σε «Golden Energy Offshore» και διαχειρίζεται ήδη τέσσερα πλοία βοηθητικά προς τον κλάδο άντλησης πετρελαίου. Οσον αφορά τα πλωτά γεωτρύπανα, όπως ανέφερε, αγόρασε ποσοστό στην «Χ-Drill», η οποία ήταν σε συζητήσεις με ναυπηγεία σε Κορέα και Κίνα.
Κοπάδι οι καρχαρίες

Αλλά δεν σταματούν εκεί οι εφοπλιστές που συνωστίζονται πάνω από το ορυκτό πλούτο της χώρας. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Κεφάλαιο» της 15/12/2012 η εξόρυξη πετρελαίου ή φυσικού αερίου στη θάλασσα γεννά και ζήτημα επεξεργασίας τους. Στις λύσεις της offshore βιομηχανίας (όπως ονομάζεται η βιομηχανία υπεράκτιων εκμεταλλεύσεων υδρογονανθράκων) συμπεριλαμβάνονται τα δεξαμενόπλοια FPSO (Floating Production, Storage and Offloading - Παραγωγή, Αποθήκευση και Εκφόρτωση) για το αργό πετρέλαιο και για το φυσικό αέριο το οποίο μπορούν και να το υγροποιήσουν. Στο πεδίο αυτό φέρεται να ποντάρει για μεγάλους τζίρους ο Πέτρος Γ. Λιβανός που ελέγχει «μερίδιο» στην «Euronav», από τους μεγαλύτερους λειτουργούς τέτοιων πλοίων.

Ακολούθως η μεταφορά προς έναν τερματικό σταθμό όπως της Ρεβυθούσας (ή άλλους, νέους σταθμούς εκφόρτωσης φυσικού αερίου), γίνεται με δεξαμενόπλοια μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου ή LNG (Liquified Natural Gas). Στον κλάδο αυτό, όπου κάθε πλοίο γράφεται ότι κοστίζει περί τα 200.000.000 δολάρια, τα τελευταία χρόνια έχουν επενδύσει οι Γιάννης Αγγελικούσης («Maran Gas»), Γιώργος Προκοπίου («Dynagas»), Γιώργος Οικονόμου («Cardiff»), Θ. Κανελλάκης («Alpha Tankers») και Πέτρος Γ. Λιβανός («GasLog» όπου συμμετέχει και το ίδρυμα «Ωνάση»).

Τέλος, αυτή η offshore βιομηχανία έχει μεγάλες ανάγκες και από υποστηρικτικές υπηρεσίες που παρέχουν εξειδικευμένοι στόλοι ρυμουλκών και μεταφορικών φορτηγίδων ή γερανών, κλάδος όπου διαθέτουν στόλους όμιλοι όπως του Τσαβλίρη και η «Βερνίκος - Αργοναύτης».

Αυτοί οι οξύτατοι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί στο έδαφος της Ελλάδας, οι «επενδύσεις», οι διαγκωνισμοί για «συμβόλαια», οι ευκαιριακές συμμαχίες με γνώμονα αποκλειστικά τα κέρδη μιας χούφτας ολιγαρχών, τίποτε καλό δεν προοιωνίζονται για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας. Ίσα ίσα που ο, σε εξέλιξη, ανταγωνισμός στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (με χώρες όπως ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Ισραήλ, Τουρκία κ.ά. να κονταροχτυπιούνται για κοιτάσματα, γεωτρήσεις, αγωγούς, δικαιώματα διέλευσης) εμπεριέχει κιόλας τον κίνδυνο γενικευμένου πολέμου στην περιοχή. Χώρια το γεγονός ότι (και) με πρόσχημα την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, ισοπεδώνεται ό,τι απέμεινε από εργασιακά, ασφαλιστικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Τίποτε δεν έχει ο λαός να κερδίσει χαρίζοντας τον πλούτο της γης του και το μόχθο του στον ένα κεφαλαιοκράτη ή τον άλλον. Μονόδρομος ο ταξικός αγώνας του για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, για άλλη τάξη στην εξουσία, προκειμένου με κεντρικό σχεδιασμό, με αξιοποίηση του έμπειρου επιστημονικού, τεχνικού, εργατικού δυναμικού, να καλύπτονται στο έπακρο οι λαϊκές ανάγκες, με το λαό αφέντη στον τόπο και τον πλούτο του.