ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ «ΣΧΕΔΙΟ Β»

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ «ΣΧΕΔΙΟ Β»

Εκτός ευρώ αλλά με τα μονοπώλια στη θέση τους

Συνέντευξη Τύπου έδωσαν χτες οι Αλ. Αλαβάνος και Κ. Παπουλής

Τη σύσταση πολιτικού φορέα με το όνομα «Σχέδιο Β», στη βάση του αποπροσανατολιστικού διλήμματος «ευρώ ή αποχώρηση από το ευρώ», ανακοίνωσε χτες ο πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, σε συνέντευξη Τύπου, μη κρύβοντας ότι το υπό διαμόρφωση κόμμα του επιδιώκει να προσεταιριστεί τον «ευρωσκεπτικισμό» που αναπτύσσεται, στη βάση και του προσανατολισμού εκτός ευρώ που αναπτύσσουν μερίδες της αστικής τάξης και στη χώρα μας, προκειμένου να υπηρετήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.

Τόσο ο Αλ. Αλαβάνος όσο και ο Κ. Παπουλής, που εισηγήθηκαν στη συνέντευξη Τύπου, δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνειών, αναφερόμενοι σε επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ως εργαλείο επιτάχυνσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, σκορπώντας αυταπάτες ότι έτσι, μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, θα έχει αποκατασταθεί το κοινωνικό κράτος, οι μισθοί και τα άλλα δικαιώματα των εργαζομένων που ανατράπηκαν και ανατρέπονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, με ή χωρίς ευρώ.

Ο Αλ. Αλαβάνος ισχυρίστηκε πως «η έκδοση εθνικού νομίσματος είναι μια μεγάλη τομή»και «απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία και την ανάκαμψη, κρίκος σε μια σειρά μετασχηματισμών, αριστερού προσανατολισμού». Σαν τέτοιους εμφάνισε την «άμεση παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τον οικονομικό σχεδιασμό, την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη δυναμική παρουσία των δημοσίων επενδύσεων, τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κράτους».

Αυτό που δε λένε, είναι ότι και με το «Σχέδιο Β» η οικονομία στην Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι καπιταλιστική, με κυρίαρχα τα μονοπώλια. Οτι θα υπάρξει υποτίμηση του νομίσματος, με θύματα τους εργαζόμενους και το λαϊκό εισόδημα. Από αυτή τη σκοπιά, μερίδες της πλουτοκρατίας που δεν έχουν άμεσο όφελος από το ευρώ (πχ κλάδος τουρισμού, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεξαγωγείς κ.ά.) και που έχουν συμφέρον από συμμαχίες με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (π.χ. ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία κλπ), θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους, ενώ θέλουν αναπροσανατολισμό στη διαπλοκή τους με τα μονοπώλια αυτών των κρατών.

Στον αντίποδα, ο λαός δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα, στο βαθμό που η «παραγωγική ανασυγκρότηση» θα συνεχίσει να βασίζεται στους καπιταλιστές και στο κράτος - αρωγό τους με δημόσιες επενδύσεις, γεγονός που προϋποθέτει μέτρα και ανατροπές για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Το δίλημμα εντός ή εκτός ευρώ είναι κάλπικο για το λαό. Προβάλλεται από διαφορετικά τμήματα των καπιταλιστών, με διαφορετικά συμφέροντα και η επιδίωξη να επιλέξει ο λαός με βάση αυτό, σημαίνει συστράτευσή του με τα διαφορετικά τμήματα των καπιταλιστών. Αρα, η πολιτική πρόταση Αλαβάνου χειραγωγεί το λαό, υποτάσσοντάς τον στους εκμεταλλευτές του.

Καθόλου τυχαία, τα παραδείγματα των χωρών (π.χ. Ρουμανία, Αργεντινή, Βενεζουέλα), που επικαλέστηκαν οι ομιλητές για να υπερασπιστούν το εθνικό νόμισμα, επιβεβαιώνουν πως για το λαό είναι μία από τα ίδια, αφού το εργαλείο του νομίσματος αξιοποιείται προς όφελος της αστικής εξουσίας, ότι οι λαοί δεν μπορούν να ευημερήσουν στον καπιταλισμό, ούτε να συνυπάρξουν αρμονικά με τους εκμεταλλευτές τους. Μόνη διέξοδος υπέρ του λαού είναι η αποδέσμευση από την Ευρωζώνη - ΕΕ, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους, ώστε να έχει αυτός στα χέρια του τα εργαλεία για ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις πραγματικές του ανάγκες.

Αλλωστε και το παράδειγμα της Αργεντινής αυτό αποδεικνύει, όπου το ξεπέρασμα της κρίσης έγινε με αποσύνδεση του εθνικού νομίσματος από το δολάριο, κίνηση που έδωσε ώθηση στις επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό, χωρίς όμως να αντιστραφεί η πορεία ανεξέλεγκτης πτώχευσης του λαού.