ΣΥΡΙΖΑ - KEA Ο φερετζές «παντιέρα ρόσα» και τι πραγματικά θέλουν να αποκρύψουν

ΣΥΡΙΖΑ - KEA

Ο φερετζές «παντιέρα ρόσα» και τι πραγματικά θέλουν να αποκρύψουν

«Δεν είναι τόσο τρομερός και βλαβερός ο ανοιχτός οπορτουνισμός, που απωθεί αμέσως την εργατική μάζα από κοντά του, όσο αυτή η θεωρία της χρυσής μέσης, που δικαιολογεί με μαρξιστικά λογάκια την οπορτουνιστική πρακτική, υποστηρίζοντας με μια σειρά σοφιστείες το άκαιρο της επαναστατικής δράσης και άλλα».Οι θέσεις του Λένιν έχουν επιβεβαιωθεί και τεκμηριωθεί από την ίδια τη ζωή άπειρες φορές. Δεν περίμεναν ασφαλώς το Συνέδριο του ΚΕΑ που έγινε την περασμένη βδομάδα στη Μαδρίτη για να επιβεβαιωθούν.
«Evviva il comunismo e la liberta" («Ζήτω ο κομμουνισμός κι η ελευθερία») τραγουδούσαν οι εκπρόσωποι του διεθνούς οπορτουνισμού στο κλείσιμο του Συνεδρίου του ΚΕΑ, προεξάρχοντος του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα. Κι αν η ΝΔ μέσα από ανακοίνωση της εκπροσώπου Τύπου της έσπευσε να ρίξει νερό στο μύλο της άσφαιρης διπολικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρώντας να αποδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ ακρότητες και ροπή προς τον κομμουνισμό, χαρακτηριστικά που σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν έχει, η όλη αυτή εικόνα δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Ποιοι είναι αυτοί, όμως, που έβαλαν στο στόμα τους το «παντιέρα ρόσα» (κόκκινη σημαία), επιστρατεύοντας μπροστά στις κάμερες τα μεγάλα μέσα για να πείσουν ότι όσα λένε στις ομιλίες τους και γράφουν στις αποφάσεις τους οδηγούν στον ...προχωρημένο κομμουνισμό;

Σοσιαλδημοκράτες διαχειριστές του συστήματος που πανηγύρισαν την ανατροπή του σοσιαλισμού

Με τραγούδια επαναστατικά... με τα μπούνια στη διαχείριση του καπιταλισμού

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Καταρχήν και μόνο η όλη συζήτηση εξαρχής προκαλεί θυμηδία και μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Η αλήθεια που επιχειρούν να κρύψουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ είναι ότι αποτελούν διαχειριστές του συστήματος. Η «παντιέρα ρόσα» κι ο κουρνιαχτός που σηκώνουν ΚΕΑ και ΣΥΡΙΖΑ είναι απαραίτητα αξεσουάρ στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την όλο και πιο φανερή και επιταχυνόμενη σοσιαλδημοκρατικοποίησή τους. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί τις αναγκαίες προσδοκίες προκειμένου μετά να έχει και ως κυβερνώσα αριστερά ανάλογο χρόνο αναμονής - ανοχής από την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το θεατρικό σκηνικό στήθηκε τη μέρα που το ΚΕΑ αποφάσιζε με την υποψηφιότητα Τσίπρα να δηλώσει κι από το πόστο του προέδρου της Κομισιόν «παρόν» και ετοιμότητα να αναλάβει ως και την πρώτη ευθύνη στην ΕΕ, προκειμένου να υπηρετήσει αυτή τη διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση του κεφαλαίου που από τη φύση της είναι τέτοια. Το «παρφουμάρισμα» που επιχειρούν με επαναστατικά τραγούδια δεν μπορεί να καλύψει την μπόχα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που υπηρετούν. Πασχίζουν να ωραιοποιήσουν την ΕΕ και τους αντεργατικούς στόχους της που δήθεν ξεστράτισαν, να ωραιοποιήσουν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, να καλλιεργήσουν την πλάνη ότι τα μονοπώλια θα έχουν την εξουσία και ταυτόχρονα θα υπάρχει περιθώριο ο λαός να ευημερεί.Ομως, όσα τεχνάσματα κι αν μεταχειρίζονται, η Ιστορία κατέγραψε ότι το '91 ήταν αυτοί που εν χορώ μαζί με την αστική τάξη πανηγύριζαν για την ανατροπή του σοσιαλισμού, μιλώντας για το «τέλος των απολυταρχικών καθεστώτων» και κήρυτταν το πέρας των πολέμων και την «απαρχή της επικράτησης της δημοκρατίας».
Οχι, δηλαδή, απλά δεν υποστηρίζουν το σοσιαλισμό - κομμουνισμό αλλά πολύ περισσότερο είναι διαπιστωμένοι αντίπαλοι και πολέμιοί του.
Αυτοί είναι και σήμερα που χύνουν σε κάθε ευκαιρία το αντικομμουνιστικό τους δηλητήριο δίνοντας τα διαπιστευτήριά τους στην αστική τάξη, στην οποία σε τελική ανάλυση παρέχουν κάθε εξυπηρέτηση.

Και επίθεση στη σοσιαλιστική Κούβα

Οπως έγραψε σε άρθρο του μετά το Συνέδριο του ΚΕΑ, στέλεχος του Γερμανικού ΚΚ που συμμετείχε στο Συνέδριο, «μια Δανή αντιπρόσωπος (σ.σ. της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας Δανίας) απέρριψε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης για την Κούβα δήθεν λόγω του ελλείμματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν και υποστήριξε ότι υπάρχουν ορισμένα κοινωνικά κεκτημένα. Την ακολούθησε περίπου το 1/5 των αντιπροσώπων...». Δεν είναι η πρώτη φορά ασφαλώς που οι οπορτουνιστές επιτίθενται στη σοσιαλιστική Κούβα επιχειρώντας να δικαιολογήσουν και να δικαιώσουν την προπαγάνδα των καπιταλιστών εναντίον της περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταπατούνται στην Κούβα». Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, κι ο πρόγονός του ο ΣΥΝ, μέσα από την εφημερίδα «Αυγή» έχει άλλωστε πρωταγωνιστήσει ουκ ολίγες φορές σε ανάλογες επιθέσεις κατά το παρελθόν.
Τα ίδια και χειρότερα κάνουν βέβαια τα κόμματα - μέλη του ΚΕΑ στις χώρες τους... όπως οι Κοκκινοπράσινοι της Δανίας. Με αφορμή μια αναφορά του υπουργού Εξωτερικών της Δανίας στην Κούβα και μια δημόσια συζήτηση που ακολούθησε για την Κούβα, η επικεφαλής του κόμματος των Κοκκινοπράσινων, κόμματος - μέλους του ΚΕΑ, δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι «η Κούβα είναι μια δικτατορία που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Πρωτοπόροι στην παραχάραξη της Ιστορίας

Δεν αποτελούν ασφαλώς οι Δανοί του ΚΕΑ εξαίρεση. Π.χ., η «Λίνκε» στη Γερμανία, στον τομέα της αντικομμουνιστικής δράσης πρωτοστατεί εδώ και χρόνια. Προχτές μόλις, στις 17 του Δεκέμβρη, έγιναν από τους Γερμανούς οπορτουνιστές στα κεντρικά γραφεία της «Λίνκε» στο Βερολίνο τα αποκαλυπτήρια μιας πλάκας που ανέγραφε τα εξής ανιστόρητα και αντικομμουνιστικά:
«Τιμάμε τη μνήμη χιλιάδων Γερμανών κομμουνιστριών και κομμουνιστών, αντιφασιστριών και αντιφασιστών που στη Σοβιετική Ενωση από το 1930 μέχρι και τη δεκαετία του 1950 αυθαίρετα υπέστησαν διώξεις, αφαίρεση δικαιωμάτων, εκτοπισμό σε στρατόπεδα αναμόρφωσης, ήταν για δεκαετίες εξόριστοι, δολοφονήθηκαν».
Το εν λόγω αντικομμουνιστικό μνημείο - όπως και η εκδήλωση του ευρωβουλευτή της «Λίνκε», Σολτς, στο Ευρωκοινοβούλιο με το ίδιο θέμα - μετά την ανοιχτή καταγγελία του ΚΚΕ πήρε διαστάσεις και προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις αναγκάζοντας το περιοδικό «Der Spiegel» να προστατέψει τη «Λίνκε», ενώ κομμουνιστές αλλά και βετεράνοι αντιφασίστες στη Γερμανία κατήγγειλαν την προκλητική ανέγερση του μνημείου.
Βέβαια, αυτό το αντικομμουνιστικό μνημείο δεν είναι το μοναδικό. Το 2006 είχε ανεγερθεί πέτρινη πλάκα από μια αντικομμουνιστική ομάδα με την επιγραφή «Στα θύματα του Σταλινισμού», η οποία βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την είσοδο στο χώρο όπου είναι τα μνημεία των κομμουνιστών ηγετών Λίμπκνεχτ, Λούξεμπουργκ. Η δήμαρχος τότε του Λίχτενμπεργκ (ενός από τους 12 δήμους που απαρτίζουν το Βερολίνο) από τη «Λίνκε» είχε δηλώσει τη μέρα των αποκαλυπτηρίων ότι η πλάκα αυτή «συνδέεται ιδιαίτερα με τη ρήξη με τον σταλινισμό ως σύστημα».
Το εν λόγω μνημείο δεν έχασε ευκαιρία να επισκεφθεί και η φασιστική οργάνωση «Junge Nationale» φέτος την 1η Αυγούστου και κατέθεσε λουλούδια...
Δεν συνεχίζουμε γιατί ο κατάλογος ανάλογων γεγονότων δεν έχει τέλος. Η αστική τάξη με μια φωνή μαζί με τους οπορτουνιστές χτυπούν το σοσιαλισμό στο όνομα της σταλινολογίας για να ενοχοποιήσουν την ταξική πάλη και το δικαίωμα της εργατικής τάξης της Σοβιετικής Ενωσης να υπερασπίζεται την εξουσία της. Επιχειρούν να δυσφημίσουν το σοσιαλισμό ιδιαίτερα την περίοδο που κατέγραψε στην ΕΣΣΔ τα πολύ μεγάλα επιτεύγματα και ανάμεσά τους τη συντριβή του εκτρώματος του φασισμού που σήμερα ενισχύεται γιατί τον θρέφει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Εχουν όμως μεγάλο πρόβλημα και οι καπιταλιστές και τα στηρίγματά τους τύπου ΚΕΑ γιατί δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αναπολούν το σοσιαλισμό στις χώρες που τον έζησαν, σύμφωνα με όλες τις έρευνες που έχουν γίνει με μεγάλα ποσοστά ακόμα και στη νεολαία. Παρά τους τόνους λάσπης και πληρωμένης προπαγάνδας οι λαοί που τον έζησαν νοσταλγούν το σοσιαλισμό και τον θεωρούν ανώτερο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, αισθανόμενοι προδομένοι γιατί αυτόν τον ανατρέψανε δυνάμεις που δεν τους είπαν ότι θα έρθει ο καπιταλισμός αλλά τους έταξαν «περισσότερο και καλύτερο σοσιαλισμό».
Αυτά που κατέγραψε η Ιστορία δεν μπορούν να σβήσουν όσα αγάλματα του Λένιν και αν γκρεμίσουν, όσα άλλα στη θέση τους κι αν στήσουν...