Ενδιαφέρουσες δισκογραφικές εκδόσεις

Ενδιαφέρουσες δισκογραφικές εκδόσεις

Από το «Μαγικό κλειδί», που ήταν και η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του στιχουργού Παρασκευά Καρασούλου το 1987 (σε μουσική Στέφανου Κορκολή και ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη) έως σήμερα, τα τραγούδια του έμειναν πολλές φορές στα χείλη μας αλλά και στην καρδιά μας. Τραγούδια όπως η «Μικρή πατρίδα», οι «Δον Κιχώτες», «Τον εαυτό του παιδί», το «Δυο μέρες μόνο», το «Εφτά ζωές» και δεκάδες άλλα, διαμόρφωσαν μια ταυτότητα εντελώς ιδιαίτερη για τον στιχουργικό λόγο του Παρασκευά Καρασούλου στην τέχνη του ελληνικού τραγουδιού.

Η Μικρή Αρκτος, γιορτάζοντας τα 25 χρόνια της στιχουργικής παρουσίας του Παρασκευά Καρασούλου στο ελληνικό τραγούδι, παρουσιάζει τις Τρεις Τελείες, μια ειδική έκδοση - αναφορά στο έργο του όλα αυτά τα χρόνια. Την έκδοση συναποτελούν ένα καλαίσθητο βιβλίο (με τους στίχους των επιλεγμένων τραγουδιών και τρία ζωγραφικά έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη που προλογίζουν κάθε ενότητα) και 3 cd με 45 τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφικής δουλειάς του στιχουργού, επανατοποθετημένων σε τρεις θεματικές ενότητες - άξονες.

Ο τόπος, ο χρόνος και το πρόσωπο αναδιατάσσουν δραματουργικά το υλικό των επιλεγμένων τραγουδιών σε τρεις νέους κύκλους που αποτελούν ο καθένας και ένα από τα τρία cd της έκδοσης. Είναι στην πραγματικότητα οι τρεις κυρίαρχες «δημιουργικές εμμονές» του στιχουργού που λειτούργησαν ως άξονες έμπνευσης και δημιουργίας του στην πορεία των είκοσι πέντε αυτών χρόνων.

Τρεις τελείες, λοιπόν, ως ενότητες αναφοράς αλλά και ως σημεία στίξης δηλωτικά της αναμονής των επόμενων ταξιδιών που οι στίχοι του Παρασκευά Καρασούλου μέλλεται να μας ταξιδέψουν... Μουσική: Γιώργος Ανδρέου, Δήμητρα Γαλάνη, Θέμης Καραμουρατίδης, Στέφανος Κορκολής, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραμής, Θοδωρής Οικονόμου, Nicola Piovani, Μάριος Φραγκούλης. Ερμηνεύουν: Δήμητρα Γαλάνη, Μαρία Δημητριάδη, Μάριος Φραγκούλης, Παντελής Θεοχαρίδης. Συμμετέχουν: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Στέφανος Κορκολής, Γιώργος Νταλάρας, Αλκηστις Πρωτοψάλτη, Μόρφω Τσαϊρέλη, Τάνια Τσανακλίδου, Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Τα μυστικά του κήπου

Το 2001 ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός θέλησε να συγκεντρώσει τραγούδια και μουσικές του που είχαν γραφτεί την τελευταία δεκαετία για παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Αναζήτησε ερμηνευτές να τραγουδήσουν και πάλι αυτά τα τραγούδια στο στούντιο, αναδημιουργώντας το κλίμα των παραστάσεων αλλά και διεκδικώντας την αυτονομία τους έξω και πέρα από τις ιστορίες που τα είχαν γεννήσει. Στην παρέα του συνδημιουργού της Λιλιπούπολης βρίσκονταν ήδη σημαντικοί στιχουργοί όπως οι: Μιχάλης Γκανάς, Σταμάτης Δαγλελένης, Αγαθή Δημητρούκα, Ξένια Καλογεροπούλου, Παρασκευάς Καρασούλος, Κώστας Καρτελιάς, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Λένα Κιτσοπούλου, Δημήτρης Μαυρίκιος, Θωμάς Μοσχόπουλος, Λίνα Νικολακοπούλου, Θανάσης Παπακωνσταντίνου.

Ολοι οι τραγουδιστές ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό, δέχθηκαν να «παίξουν» και να αναζητήσουν τα μυστικά τοπία αυτών των τραγουδιών. Αλλωστε, ένα επιπλέον μυστικό αυτών των τραγουδιών ήταν πως ναι μεν απευθύνονταν σε παιδιά, αλλά σε παιδιά όλων των ηλικιών. Ετσι, οι πιο αγαπημένοι Ελληνες ερμηνευτές έγιναν οι φωνές αυτών των γοητευτικών και παράξενων μυστικών τραγουδιών: Χρόνης Αηδονίδης, Χάρις Αλεξίου, Νένα Βενετσάνου, Θανάσης Βέγγος, Δήμητρα Γαλάνη, Σαβίνα Γιαννάτου, Δώρος Δημοσθένους, Χρήστος Θηβαίος, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Λιζέττα Καλημέρη, Μελίνα Κανά, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Ελλη Πασπαλά, Διονύσης Σαββόπουλος, Μαρία Φαραντούρη, Αρης Χριστοφέλλης, Ψαραντώνης (στην επανέκδοση του δίσκου προστέθηκε στη μεγάλη συντροφιά των τραγουδιστών και η Ελευθερία Αρβανιτάκη με ένα τραγούδι που «έλειπε» από την πρώτη έκδοση).

Ο δίσκος όταν κυκλοφόρησε, το 2001, με τον τίτλο «Τα Μυστικά του Κήπου», γνώρισε μεγάλη επιτυχία, τα τραγούδια του αγαπήθηκαν και ακούστηκαν πολύ, όμως τα τελευταία χρόνια ήταν εκτός εμπορίου. Η Μικρή Αρκτος ανέλαβε την επανέκδοση των «Μυστικών του Κήπου», προσθέτοντας στην ήδη σημαντική παρέα καλλιτεχνών μια μεγάλη ομάδα εικαστικών, οι οποίοι δούλεψαν με κέφι επιστρατεύοντας την τέχνη τους και ζωγραφίζοντας τα τραγούδια με κέφι, έμπνευση και φαντασία.

Ετσι η επανέκδοση του Κήπου πραγματοποιείται, τώρα, σε βιβλίο που περιέχει και το cd, μια έκδοση που με την επιμέλεια της Ιριδας Κρητικού κοσμείται από έργα με τις υπογραφές σημαντικών ζωγράφων, όπως: Ηώ Αγγελή, Δάφνη Αγγελίδου, Γιάννης Αδαμάκης, Στέλιος Αλεξάκης, Αλέξης Βερούκας, Μαριλίτσα Βλαχάκη, Μάριος Βουτσινάς, Ανδρέας Γεωργιάδης, Σάββας Γεωργιάδης, Κωνσταντίνος Εσσλιν, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Αλεξάνδρα Ισακίδη, Θεόφιλος Κατσιπάνος, Χρήστος Κεχαγιόγλου, Ανδρέας Κοντέλλης, Βασίλης Λιαούρης, Τάσος Μαντζαβίνος, κ.ά.

Μουσικό κουτί

Τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ «Και Πάλι Παιδί», ο Γιάννης Κότσιρας επανέρχεται δισκογραφικά με το νέο του cd («Μίνως»), στο οποίο ο ερμηνευτής για πρώτη φορά είναι και ο συνθέτης σε όλα τα τραγούδια της έκδοσης αυτής, ενώ επίσης υπογράφει και στιχουργικά δύο κομμάτια του δίσκου. Συνεργάζεται στα άλλα τραγούδια του cd με τον Αρη Δαβαράκη, τον Οδυσσέα Ιωάννου, την Ολγα Μοσχοχωρίτου και τον νεότερο Σταύρο Σταύρου. Ενα τραγούδι του δίσκου ερμηνευτικά το μοιράζεται με τον ηθοποιό Σπύρο Παπαδόπουλο.

Εντεκα τραγούδια και δύο μουσικά θέματα είναι το περιεχόμενο αυτού του τόσο προσωπικού άλμπουμ, που για τίτλο ο ίδιος επέλεξε και λεκτικά και εικαστικά ένα παιδικό δικό του «Μουσικό Κουτί». Ξεφυλλίζοντας τους τίτλους των τραγουδιών ακόμα και πριν την ακρόασή τους, υποψιάζεσαι με την πρώτη ματιά ότι ο καλλιτέχνης επιλέγει να τραγουδήσει θέματα που αγγίζουν καθημερινά τη νέα σκληρή ελληνική πραγματικότητα, είτε είναι απόλυτα κοινωνικής χροιάς, είτε πραγματεύονται πιο προσωπικά ανθρώπινα συναισθήματα: «Ελεύθεροι ηττημένοι», «Κάντε όλοι στην άκρη», «Παίρνω ό,τι δίνω», «Δύο ξένοι», «Ολα είναι ψέματα», «Για σένα», κ.ά.

Σ. Α.

    

Ο μέγας χορηγός της βίας

1. Αντιμετωπίζοντας τις πράξεις των μπάτσων του ενθουσιαστικά, το κράτος αναδεικνύεται σε μέγα χορηγό της βίας.

2. Σε μια δημοκρατία για πιθήκους, η βία εγκαθίσταται στη ζωή μας ως δόγμα που δεν έχει ανάγκη από καμία αλήθεια, αφού στηρίζεται στους χειρουργούς που επανδρώνουν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

3. Οταν το κράτος βάζει τα καλά του, το κάνει για να αναδείξει τη βία ως αυτοσκοπό. Ρίχνει το γάντι σ' αυτούς που θεωρεί αδύναμους, κινητοποιώντας από τα δυσώδη γραφεία του ένστολους οπλισμένους. Αυτοί κρύβουν μέσα τους την ανασφάλεια και όλα τα ελαττώματα μιας ύπαρξης που δεν εκπαιδεύτηκε σωστά για το ρόλο της, και με την πρώτη ευκαιρία δαγκώνει. Δεν είναι τυχαία η συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντι στις δημόσιες πυκνές εμφανίσεις των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής. Με τη μεταμόρφωσή τους σε γατούλες και με τη φροντίδα τους ν' ανοίγουν κάθε φορά το δρόμο για την επέλαση των χρυσαυγιτών στις σκοτεινές ζώνες της Αθήνας καλύπτουν τη χυδαιότητα, την αναιμία και τη δειλία της χρυσαυγίτικης ορδής. Πλασμένοι από την ίδια ύλη συσκότισης, ελλείψει αντικειμένου, πορεύονται αγκαλιά, οι μακάβριοι, και ανάλογα με τις ορέξεις τους ξεσπούν στον κόσμο.

4. Η δημοσιογραφική φλυαρία εξελίσσεται ατιμωρητί. Από τη μια, με το πρόσχημα των παιδαγωγικών λόγων δικαιώνονται οι ξυλοδαρμοί των κρατουμένων «πυρήνων της φωτιάς» στο σοβαρό επεισόδιο της Κοζάνης και, από την άλλη, αποκαθίσταται από τον Τάσο Τέλλογλου («Καθημερινή», 29.1.13) ο δολοφόνος Ντερτιλής ως «καλός αξιωματικός αλλά πολύ δύσκολος και επίμονος άνθρωπος» (Να θυμίσω πως το κάθαρμα δήλωνε περήφανο όταν καθάρισε έξω από το Πολυτεχνείο τον φοιτητή Μιχάλη Μυρογιάννη).

5. Η βλακώδης προσπάθεια των κύκλων των δημοσκοπήσεων να φανούν σοβαροί και ανεξάρτητοι δυσκολεύουν την κατάστασή μας. Παρόλο που επιστρατεύονται όλοι οι δημοσιογράφοι, με επικεφαλής τον Πρετεντέρη, που γουργουρίζει ευτυχισμένος σαν γάτος κάθε φορά που παρουσιάζει ποσοστά της αρεσκείας του, τελικά τα αποτελέσματα, ενώ φαίνονται θετικά για την εξουσία, φαίνεται ότι έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα αποτελέσματα στον κόσμο από αυτά που περίμεναν οι σχεδιαστές τους: Κάθε φορά υπάρχει έντονη δυσφορία και απαξίωση που ουδείς μπορεί ν' αναχαιτίσει. Σωπαίνουμε, βετεράνοι της σιωπής, μπροστά στη χυδαιότητα των δημοσκόπων και φυλάμε το σάλιο μας για τα χειρότερα.

6. Παραπαίοντας ο Σαμαράς μέσα στα ψέματά του, συναντά μόνο όσους θεωρεί συνενόχους του. Ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι είναι ο τελευταίος σταυροφόρος και ότι αυτό που υπερασπίζεται παίρνει διαστάσεις Αποκαλύψεως. Οσο για τη δίψα του για επιβολή, αυτή φανερώνει τη ροπή του προς τη γελοιότητα, που είναι τόσο ισχυρή ώστε ξεπερνά τις δυνάμεις του.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ