«Η ΕΕ με την ελεύθερη κίνηση προσώπων
δεν δίνει μία διέξοδο ιδιαίτερα στη νεολαία να ψάξει και να βρει δουλειά
στο εξωτερικό από το να είναι άνεργη στην Ελλάδα;»
-- Η ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού όχι μόνο δεν είναι «ελευθερία» για τους νέους εργαζόμενους αλλά άλλου είδους δεσμά. Ακόμα και αν φαινομενικά δίνεται προσωρινή διέξοδος από την ανεργία δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στη σύγχρονη ανάγκη για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Γιατί η πολιτική που υλοποιείται σήμερα στην Ελλάδα δεν διαφέρει από την πολιτική που έχει υλοποιηθεί σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ. Συχνά προβάλλουν τους ονομαστικούς μισθούς που ισχύουν σε μια χώρα, όπως, π.χ., η Γερμανία, και λένε ότι με τέτοιους μισθούς η ζωή θα είναι καλύτερη. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι καλύπτονται περισσότερες ανάγκες, αφού σε κάθε χώρα είναι διαφορετικοί οι όροι διαβίωσης. Δεν πρέπει επίσης να αγνοείται το γεγονός ότι αυτοί οι μισθοί είναι αποτέλεσμα εντατικής εκμετάλλευσης. Κρύβεται ότι οι καλοί μισθοί όλο και περισσότερο «πολιορκούνται» από την πίεση που ασκεί ο διεθνής ανταγωνισμός. Επίσης, ότι μεγάλα τμήματα εργαζομένων που μεταναστεύουν σε αυτές τις χώρες αμείβονται με μισθούς μικρότερους από τους αντίστοιχους των ντόπιων ακόμα και σε εξειδικευμένη επιστημονική εργασία. Παρά τις υπαρκτές διαφορές λόγω ανισομετρίας στην ΕΕ, ορισμένα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Στη ναυαρχίδα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, στη Γερμανία, περισσότεροι από 7 εκατομμύρια απασχολούνται με 450 ευρώ το μήνα στο πλαίσιο των λεγόμενων minijobs. Στη Μεγάλη Βρετανία η πραγματική ανεργία φτάνει το 13-14%, μαζί με το ένα εκατομμύριο ανέργους που δεν καταγράφονται, γιατί λαμβάνουν διάφορα επιδόματα, και 5% των εργαζομένων που απασχολούνται περιστασιακά και αδυνατούν να βρουν μόνιμη απασχόληση.
-- Η προώθηση της «κινητικότητας» των εργαζομένων (γεωγραφικής, επαγγελματικής και εκπαιδευτικής) αποτελεί στρατηγικό στόχο για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της. Η ΕΕ από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), προβλέπει την ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού. Μαζί καθιερώθηκαν όμως και οι άλλες 3 ελευθερίες, αυτές της διακίνησης εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων στο πλαίσιο της ΕΕ. Για παράδειγμα, η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να μεταφέρουν σε άλλες χώρες της ΕΕ τα εργοστάσιά τους, την παραγωγή, με κριτήριο την εξασφάλιση μέγιστου κέρδους. Αυτή τη στιγμή, π.χ., ένα στα τέσσερα ενδύματα που προορίζονται για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς κατασκευάζεται στη Βουλγαρία (η κινητικότητα αυτή υπήρξε πριν η Βουλγαρία γίνει μέλος της ΕΕ, το 2007, και ενισχύθηκε στη συνέχεια), όπου λειτουργούν 270 ελληνικές επιχειρήσεις με 22.000 εργαζόμενους. Οι Ελληνες επιχειρηματίες είναι στις πρώτες θέσεις των επενδυτών στις βαλκανικές χώρες, γι' αυτό άλλωστε αποσκοπούν στην είσοδο αυτών των κρατών στην ΕΕ. Στο σύνολό τους οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη συγκεκριμένη χώρα απασχολούν πάνω από 35.000 άτομα. Αυτή η περιβόητη ελευθερία κίνησης κεφαλαίων άφησε χιλιάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα χωρίς δουλειά. Αντίστοιχα παραδείγματα - συνέπειες αυτών των «ελευθεριών» υπάρχουν και σε άλλους κλάδους, όπως η αμυντική βιομηχανία, η ναυπηγική βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή κ.ά.
-- Οι εκμεταλλευτές, η ΕΕ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου παρουσιάζουν σαν «καινοτομία», ως «παράδεισο ευκαιριών» τη μετανάστευση. Ανεξάρτητα από το αν ένας νέος σήμερα μεταναστεύσει ή όχι, πρέπει να κρίνει, να σκεφτεί: Γιατί σήμερα δεν μπορεί να σπουδάσει, να δουλέψει και να ζήσει στη χώρα του και αναγκάζεται να μεταναστεύσει; Σήμερα, στην Ελλάδα, με κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων σε όλους τους κλάδους, μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνολικά η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Αυτή είναι η διέξοδος υπέρ του λαού και της νεολαίας και απαιτεί αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία. Γι' αυτήν την προοπτική παλεύει το ΚΚΕ, σ' αυτήν την προοπτική συγκεντρώνει δυνάμεις στους καθημερινούς αγώνες.
-- Η ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού όχι μόνο δεν είναι «ελευθερία» για τους νέους εργαζόμενους αλλά άλλου είδους δεσμά. Ακόμα και αν φαινομενικά δίνεται προσωρινή διέξοδος από την ανεργία δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στη σύγχρονη ανάγκη για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Γιατί η πολιτική που υλοποιείται σήμερα στην Ελλάδα δεν διαφέρει από την πολιτική που έχει υλοποιηθεί σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ. Συχνά προβάλλουν τους ονομαστικούς μισθούς που ισχύουν σε μια χώρα, όπως, π.χ., η Γερμανία, και λένε ότι με τέτοιους μισθούς η ζωή θα είναι καλύτερη. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι καλύπτονται περισσότερες ανάγκες, αφού σε κάθε χώρα είναι διαφορετικοί οι όροι διαβίωσης. Δεν πρέπει επίσης να αγνοείται το γεγονός ότι αυτοί οι μισθοί είναι αποτέλεσμα εντατικής εκμετάλλευσης. Κρύβεται ότι οι καλοί μισθοί όλο και περισσότερο «πολιορκούνται» από την πίεση που ασκεί ο διεθνής ανταγωνισμός. Επίσης, ότι μεγάλα τμήματα εργαζομένων που μεταναστεύουν σε αυτές τις χώρες αμείβονται με μισθούς μικρότερους από τους αντίστοιχους των ντόπιων ακόμα και σε εξειδικευμένη επιστημονική εργασία. Παρά τις υπαρκτές διαφορές λόγω ανισομετρίας στην ΕΕ, ορισμένα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Στη ναυαρχίδα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, στη Γερμανία, περισσότεροι από 7 εκατομμύρια απασχολούνται με 450 ευρώ το μήνα στο πλαίσιο των λεγόμενων minijobs. Στη Μεγάλη Βρετανία η πραγματική ανεργία φτάνει το 13-14%, μαζί με το ένα εκατομμύριο ανέργους που δεν καταγράφονται, γιατί λαμβάνουν διάφορα επιδόματα, και 5% των εργαζομένων που απασχολούνται περιστασιακά και αδυνατούν να βρουν μόνιμη απασχόληση.
-- Η προώθηση της «κινητικότητας» των εργαζομένων (γεωγραφικής, επαγγελματικής και εκπαιδευτικής) αποτελεί στρατηγικό στόχο για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της. Η ΕΕ από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), προβλέπει την ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού. Μαζί καθιερώθηκαν όμως και οι άλλες 3 ελευθερίες, αυτές της διακίνησης εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων στο πλαίσιο της ΕΕ. Για παράδειγμα, η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να μεταφέρουν σε άλλες χώρες της ΕΕ τα εργοστάσιά τους, την παραγωγή, με κριτήριο την εξασφάλιση μέγιστου κέρδους. Αυτή τη στιγμή, π.χ., ένα στα τέσσερα ενδύματα που προορίζονται για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς κατασκευάζεται στη Βουλγαρία (η κινητικότητα αυτή υπήρξε πριν η Βουλγαρία γίνει μέλος της ΕΕ, το 2007, και ενισχύθηκε στη συνέχεια), όπου λειτουργούν 270 ελληνικές επιχειρήσεις με 22.000 εργαζόμενους. Οι Ελληνες επιχειρηματίες είναι στις πρώτες θέσεις των επενδυτών στις βαλκανικές χώρες, γι' αυτό άλλωστε αποσκοπούν στην είσοδο αυτών των κρατών στην ΕΕ. Στο σύνολό τους οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη συγκεκριμένη χώρα απασχολούν πάνω από 35.000 άτομα. Αυτή η περιβόητη ελευθερία κίνησης κεφαλαίων άφησε χιλιάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα χωρίς δουλειά. Αντίστοιχα παραδείγματα - συνέπειες αυτών των «ελευθεριών» υπάρχουν και σε άλλους κλάδους, όπως η αμυντική βιομηχανία, η ναυπηγική βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή κ.ά.
-- Οι εκμεταλλευτές, η ΕΕ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου παρουσιάζουν σαν «καινοτομία», ως «παράδεισο ευκαιριών» τη μετανάστευση. Ανεξάρτητα από το αν ένας νέος σήμερα μεταναστεύσει ή όχι, πρέπει να κρίνει, να σκεφτεί: Γιατί σήμερα δεν μπορεί να σπουδάσει, να δουλέψει και να ζήσει στη χώρα του και αναγκάζεται να μεταναστεύσει; Σήμερα, στην Ελλάδα, με κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων σε όλους τους κλάδους, μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνολικά η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Αυτή είναι η διέξοδος υπέρ του λαού και της νεολαίας και απαιτεί αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία. Γι' αυτήν την προοπτική παλεύει το ΚΚΕ, σ' αυτήν την προοπτική συγκεντρώνει δυνάμεις στους καθημερινούς αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου