Απέναντι στα λάθη του ΚΚΕ

 Απέναντι στα λάθη του ΚΚΕ

Η «λαθολογία» διεκδικεί το μεγαλύτερο ίσως μερίδιο στην αποτίμηση της Ιστορίας του ΚΚΕ, σύμφωνα με ιστορικούς «τύπου» Μαραντζίδη, αρθρογράφους του αστικού τύπου, «αριστερούς» δημοσιολόγους-ΚΚΕδολόγους, πρώην κομμουνιστές κ.ά. Πολλά άρθρα δεν θα μπορούσες να ξεχωρίσεις αν έχουν δημοσιευτεί σε φυλλάδα του Αλαφούζου ή του ΔΟΛ, ή στην «πρωινή εφημερίδα της αριστεράς», αν πρώτα δεν έβλεπες την υπογραφή τους.

Η «λογική» αυτή είναι απλή στη σύλληψη και βολική στην εφαρμογή της. Και αποτελεσματική. Τα αποτελέσματά της είναι ορατά στην γκάμα των   «επιχειρημάτων» που χρησιμοποιούν από «βαμμένοι» αντικομμουνιστές μέχρι πρώην μέλη και φίλοι του ΚΚΕ. Είναι η λογική του διαχωρισμού των μελών, των στελεχών και των ηγετών του ΚΚΕ από το κόμμα τους. Ο Άρης π.χ. ήταν «καλός» μα πολύ μεγάλος για ένα τόσο «μικρό» κόμμα ή ο Πλουμπίδης ήταν ο «άγιος» που προδόθηκε από το κόμμα του «διαβόλου». Έφτασαν στο σημείο να «υπερασπίζονται» τον Ζαχαριάδη, τον ηγέτη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αυτοί που πάντα απεχθάνονταν την ένοπλη πάλη, οι συμβιβασμένοι, οι ξεπουλημένοι του κινήματος.

Κανένας δεν υποστηρίζει ότι το ΚΚΕ δεν έκανε λάθη, και πρώτο το ίδιο το ΚΚΕ, που με γενναία  αυτοκριτική και αποφάσεις  τα έχει αναγνωρίσει και αποκαταστήσει. Λάθη που έγιναν κάτω από το λυσσασμένο κυνηγητό μιας αδίσταχτης και πανούργας άρχουσας τάξης, σε διωγμούς και εξορίες, στο βουνό, στην παρανομία, μπροστά στις κάνες των εκτελεστικών αποσπασμάτων. Εκεί που  δένεται το ατσάλι της ταξικής πάλης και όχι σε γραφεία και αναπαυτικούς καναπέδες.

Ανεξάρτητα από το πώς χρησιμοποιούν τα λάθη αυτά οι ταξικοί αντίπαλοι των κομμουνιστών και  όσοι ακόμα έχουν σκοπό να χτυπήσουν το ΚΚΕ, το ζήτημα είναι πώς στεκόμαστε απέναντι σε αυτά και ειδικά όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, ή  και πέρασαν κάποτε από τα «σχολειά» της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Τα επικαλούμαστε ως άλλοθι για τη δική μας αποχή από τους αγώνες, γιατί κουραστήκαμε, είτε γιατί απογοητευτήκαμε, είτε ακόμα και γιατί ποτέ δεν πιστέψαμε πραγματικά στην αποτελεσματικότητά τους; Ή τα μελετάμε και διδασκόμαστε από αυτά, αποκομίζοντας πείρα και γνώση για να συμβάλουμε με τις όποιες δυνάμεις και δυνατότητές μας στο να μην επαναληφτούν;

ΥΓ. Αφορμή για αυτή την αναφορά στάθηκε η φράση: «Η λαθολογία και ο μηδενισμός της Ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι η βάση για τη συλλήβδην απόρριψή του, που δικαιολογεί και την επιλογή όσων το εγκατέλειψαν σε διάφορες φάσεις της Ιστορίας του» που διαβάσαμε σε ένα εύστοχο σχόλιο της στήλης «Από μέρα σε μέρα» του Ριζοσπάστη .

Παρασκευή 11 Ιούλη 2014.