Το νέο δασικό νομοσχέδιο, καιει τα δαση

Το νέο δασικό νομοσχέδιο, καιει τα δαση

Τις επόμενες μέρες, αναμένεται η κατάθεση στη Βουλή από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ του νέου δασικού νομοσχεδίου.

Αποτελεί συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής διαχρονικά στον τομέα των Δασών: Του Ν. 998/1979 (ΝΔ), με τον οποίο προσπάθησαν να αποδεσμεύσουν από την όποια προστασία της δασικής νομοθεσίας περίπου 15 εκατομμύρια στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων. Του Ν. 1734/1987 (ΠΑΣΟΚ), γνωστού ως νόμου για τα βοσκοτόπια, με τον οποίο προσπάθησαν να αποδεσμεύσουν 40 περίπου εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων μέσω της μετονομασίας τους σε βοσκότοπους. Οι προσπάθειες κρίθηκαν αντισυνταγματικές. Ακόμη μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 (ΠΑΣΟΚ) και του Νόμου 3208/2003 που προέκυπτε απ' αυτήν, ο οποίος, στο όνομα της «βιώσιμης» και «αειφόρου ανάπτυξης», άνοιξε τη λεωφόρο της εμπορευματοποίησης των δασικών οικοσυστημάτων.
Η ουσία όλων των αλλαγών, μετά το 1975, βρίσκεται στην επιδίωξη της εμπορευματοποίησης, μέσω της μεταβολής του προορισμού των δασών και δασικών εκτάσεων και της αλλαγής του χαρακτήρα και της ιδιοκτησίας τους.
Η σημερινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα δασικά οικοσυστήματα, είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας και της πολιτικής ΕΕ - άρχουσας τάξης, που στοχεύει στη θωράκιση της κερδοφορίας των ομίλων. Βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής είναι η εμπορευματοποίηση της γης και των δασών, οι ιδιωτικοποιήσεις. Η κρατική πολιτική αντιμετωπίζει τις επενδύσεις στα δάση ως μία ακόμα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των μονοπωλιακών ομίλων. Ταυτόχρονα, η ιδιωτικοποίηση κρατικών δασικών εκτάσεων αποτελεί και μια μέθοδο κρατικής χρηματοδότησης των μονοπωλίων, αφού οι σχετικές επενδύσεις γίνονται με εξαιρετικά μικρές δαπάνες για τη γη.

Η πολιτική έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της γης και της χρήσης της, η προώθηση ορισμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων προϋποθέτουν: Την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, την ιδιωτικοποίηση. Την απλοποίηση της νομοθεσίας προς όφελος της ατομικής ιδιοκτησίας, τον αποχαρακτηρισμό. Την εκχώρηση δημόσιων δασών και δασικών εκτάσεων και παράκτιων περιοχών. Την εξασφάλιση της ανταποδοτικότητας σε κάθε δραστηριότητα στη γη. Την ενίσχυση της κερδοφορίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε εκτός σχεδίου περιοχές. Τη νομιμοποίηση δραστηριοτήτων που μέχρι σήμερα ήταν παράνομες.
Αλλωστε, στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, ένα μεγάλο μέρος της στρατηγικής της αστικής τάξης για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», την οποία η συγκυβέρνηση υλοποιεί, εμφανίζεται μέσα από την προώθηση επιλογών στη γη, το χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, υποτάσσεται, αντικειμενικά, στους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι άρρηκτα δεμένη με την εμπορευματοποίηση της γης και της χρήσης της και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που έχουν συνδιαμορφώσει οι αστικές κυβερνήσεις και προωθούνται στο πλαίσιο και της ΕΕ.
Η πολιτική των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων οδήγησε στον πολυτεμαχισμό της δασικής γης, στη σκόπιμη διαιώνιση του ιδιοκτησιακού προβλήματος, που διευκόλυνε την επέκταση της ιδιωτικής σε βάρος της δημόσιας δασικής γης, ιδιαίτερα σε περιοχές με τεράστιο οικονομικό ενδιαφέρον.

Οι στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής

Η σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνέχεια των προηγούμενων, στο πλαίσιο της πολιτικής γης και πράσινης ανάπτυξης, του χωροταξικού σχεδιασμού, συνολικότερα της οργάνωσης του κοινωνικού χώρου που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πλαίσιο των σχέσεων παραγωγής στις οποίες κινούνται, επιταχύνει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την επέκταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της χρήσης γης.
Αντιμετωπίζει το ζήτημα, στη βάση ότι οι μέχρι σήμερα «πρωτοβουλίες» δεν «απελευθέρωσαν» τη δασική γη, τα δασικά οικοσυστήματα από την όποια νομική προστασία, ώστε να αποτελέσουν κερδοφόρα διέξοδο στα συσσωρευμένα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.
Είναι εναρμονισμένη με τη γενικότερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου στο πλαίσιο της στρατηγικης της ΕΕ, της προσαρμογής των δασών στους νόμους της καπιταλιστικης αγοράς, της λεγόμενης «πράσινης» ανάπτυξης, των οδηγιών για τα δασικά συστήματα και τελευταία το 7ο πρόγραμμα περιβαλλοντικής δράσης. Αναδεικνύουν το ρόλο της ως πυλώνα στήριξης της εξουσίας της άρχουσας τάξης και της κερδοφορίας των ομίλων.
Το υπό κατάθεση σχετικό νομοσχέδιο, αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, του δημόσιου πλούτου. Στο όνομα της «βιώσιμης ανάπτυξης», έρχεται να άρει όλα τα εμπόδια στη δράση του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει να χρησιμοποιήσει τα δημόσια δασικά οικοσυστήματα, τη δημόσια δασική περιουσία ως κερδοφόρα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Παραδίδει τα δασικά οικοσυστήματα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε ολόκληρες περιοχές με διαδικασίες «fast - track» αλλάζουν οι χρήσεις γης, σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα του δασικού πλούτου, με αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Προωθεί τη συγκέντρωση στην κτηνοτροφία.
Γι' αυτό με το νέο νομοσχέδιο επιτρέπονται ουσιαστικά όλες οι επεμβάσεις που ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους στα δασικά οικοσυστήματα και δε συνεχίζονται οι κυβερνητικές «πρωτοβουλίες» αλλαγής χαρακτήρα, προορισμού, ιδιοκτησίας, που από το 1975 μέχρι σήμερα έβγαιναν αντισυνταγματικές ή δημιουργούσαν «εμπόδια» στην «ελευθερία» της επιχειρηματικής δραστηριότητας, των συμφερόντων και των επιλογών της άρχουσας τάξης και των ομίλων.
Πολύ περισσότερο που επιδιώκεται το ξεπέρασμα, με την παραχώρησή τους, «εμποδίων» στις επενδύσεις μέχρι σήμερα, λόγω του ιδιοκτησιακού των δασικών οικοσυστημάτων.
Συνολικά, το νομοσχέδιο εξειδικεύει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στα δασικά οικοσυστήματα προς όφελος του κεφαλαίου, το οποίο κρίνει σήμερα ότι η κερδοφορία του θα εξυπηρετηθεί όχι κυρίως με τον αποχαρακτηρισμό τους όπως βασικά επεδίωκε μέχρι σήμερα, αλλά με την εξασφάλιση της «νομιμότητας» των επεμβάσεών του μέσα σ΄ αυτά και με την ανάθεση της διαχείρισης ευαίσθητων περιοχών προς όφελός του.
Πιο συγκεκριμένα:

• Παραδίδει τα δασικά οικοσυστήματα στους επιχειρηματικούς ομίλους, διευρύνοντας τις κατηγορίες επιτρεπόμενων επεμβάσεων, εντείνοντας την εμπορευματοποίηση ιδιαίτερα στο τουριστικό κεφάλαιο (διεύρυνση μορφών και χώρου δραστηριοποίησης - σύνθετα τουριστικά καταλύματα), επιχειρήσεις διαχείρισης απορριμμάτων, υδροηλεκτρικές επιχειρήσεις, στο βιομηχανικό γενικά και κατασκευαστικό κεφάλαιο.
• Εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα της κτηνοτροφίας, σε βάρος της μέχρι σήμερα παραγωγικής μορφής με τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους, σε συνδυασμό με την ΚΑΠ και τις ενισχύσεις που συνδέονται με τις βοσκήσιμες - χορτολιβαδικές εκτάσεις.
• Παραχωρεί το δικαίωμα επενδύσεων ουσιαστικά χωρίς δαπάνες στη γη, αφού θα παραχωρούνται και δε θα είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν (γιατί να αγοράζουν, άλλωστε), ακόμη και σε προστατευμένες περιοχές.
• Νομιμοποιεί όλες τις προ του έτους 1975 (εμφύλιος, δικτατορία) τις παράνομες εκχερσώσεις, αγοραπωλησίες, κατατμήσεις και αλλαγές χρήσης δασών και δασικών εκτάσεων και αναγνωρίζει δικαιώματα ιδιοκτησίας καταπατήσεων, με παράλληλη κατάργηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου στις εκτάσεις αυτές, αφού δεν θα ισχύει το μαχητό υπέρ του Δημοσίου τεκμήριο κυριότητας.
• Αποδίδει κυριότητα σε διακατεχόμενα δάση απεμπολώντας τα δικαιώματα του Δημοσίου απέναντι σε διεκδικητές που τα διακατέχουν.
• Δίνει τη δυνατότητα ανταλλαγής των εκτάσεων που έχουν οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί (ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ιδιοκτήτες) μέσω της τράπεζας γης και περιοχών υποδοχής ανταλλαγής.
• Προβλέπει τη μη υποχρεωτική κήρυξη ως αναδασωτέων εκτάσεων που έχουν εκχερσωθεί.
• Βγάζει από τις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας τις χορτολιβαδικές εκτάσεις, οι οποίες θα μπορούν και να πολεοδομηθούν, ενώ για να εντάσσονται σε προγράμματα της ΕΕ θα εμφανίζονται δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις ως ιδιωτικές βοσκήσιμες(!)
• Με υπουργική απόφαση (!) θα καθορίζεται η αξία ενός δασικού οικοσυστήματος για παραχώρηση ή ανταλλαγή.
• Παρατείνει την παράνομη λειτουργία χιονοδρομικών κέντρων και λατομικών - μεταλλευτικών επιχειρήσεων χωρίς άδεια από 2-3 χρόνια, ενώ το τίμημα της εκμετάλλευσης αυτών θα αφορά την επιφανειακή επέμβαση κι όχι την υπόγεια εξόρυξη.
• Οταν κριθεί ότι η αποκατάσταση των εκτάσεων όπου γινόταν εξόρυξη είναι «δύσκολη» δεν υποχρεούνται να την αποκαταστήσουν και προτείνεται άλλη πιο «εύκολη» (βλέπε πιο οικονομική).
• Δίνει κυριότητα στα κληροτεμάχια μετά το 1975, τα οποία πλέον δεν θα υπάγονται στη δασική νομοθεσία.

Η φιλολαϊκή αξιοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων αποδεικνύεται ασύμβατη με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - άρχουσας τάξης, καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Δασικά οικοσυστήματα προς όφελος του λαού

Τα δασικά οικοσυστήματα που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του φυσικού περιβάλλοντος είναι κοινωνικό αγαθό, λαϊκή περιουσία. Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων με μια δασική πολιτική που θα εξασφαλίζει την προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους, την ανάπτυξή τους ως βασικού τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την οικολογική τους ανόρθωση, τη συνολική επίλυση των προβλημάτων, στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης. Τότε μόνο τα δάση και οι δασικές εκτάσεις μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος των λαϊκών αναγκών, ως στοιχείο μιας φιλολαϊκής πολιτικής γης και περιβάλλοντος.
Το ΚΚΕ εκτιμά ότι η προστασία και η αξιοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, της γης προς όφελος του λαού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με την πάλη για την αποτροπή της επέκτασης της δράσης των μονοπωλιακών ομίλων στα δάση, την ανατροπή της δασοκτόνας κρατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών νόμων, την απόσυρση του νέου δασικού νόμου, που καταστρέφουν τα δάση. Οργανωμένη παρέμβαση με στόχο την κοινωνικοποίηση της γης και του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την αξιοποίησή τους με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η ανάπτυξη, που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και εξασφαλίζει ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, απαιτεί έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο, απαιτεί το δρόμο της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και της μονομερούς διαγραφής του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.