ΒΡΕΤΑΝΙΑ Πώς στήνεται ο εγκλωβισμός του λαού σε νέες αυταπάτες

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Πώς στήνεται ο εγκλωβισμός του λαού σε νέες αυταπάτες

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της δήθεν αριστερής πλατφόρμας του Εργατικού Εντ Μίλιμπαντ

Ο Εντ Μίλιμπαντ, που πλασάρεται ως αντινεοφιλεύθερος

Το σκηνικό της ψευδεπίγραφης «αριστερής» αντιπολίτευσης που στήνουν διαχειριστές του εκμεταλλευτικού συστήματος σε πολλές χώρες, όπως συμβαίνει στη χώρα μας με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην Ιταλία ή στη Γαλλία, έχει τη δική του εκδοχή και στη Μεγάλη Βρετανία με το λεγόμενο Εργατικό Κόμμα και τον ηγέτη του Εντ Μίλιμπαντ. Η δήθεν «αριστερή» πλατφόρμα του αναπτύχθηκε την Τρίτη στο συνέδριο του κόμματος στο Μάντσεστερ.
Σε αυτήν τη συνάντηση ο αστός πολιτικός έκανε «σημαία» την κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) ως στοιχείο δήθεν που διαφοροποιεί τους Εργατικούς από τους Συντηρητικούς «Τόρις», του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, που βρίσκονται στην κυβέρνηση μαζί με τους Φιλελεύθερους του Νικ Κλεγκ. Ετσι υποσχέθηκε ότι μια κυβέρνησή του στις εκλογές του ερχόμενου χρόνου θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στο συγκεκριμένο τομέα, δηλαδή 20.000 νοσηλευτές, 8.000 παθολόγους γιατρούς, με κονδύλια που θα φτάνουν σε 2,5 δισ. στερλίνες το χρόνο για ένα νέο πρόγραμμα που θα ονομάζεται «Time to care» (Ωρα για φροντίδα), που θα περιλαμβάνεται σε ένα 10χρονο πρόγραμμα ανόρθωσης της χώρας.
Απαντώντας στο ερώτημα που του απευθύνουν οι άλλοι διαχειριστές του συστήματος για το πού θα βρεθούν τα κονδύλια, ανέφερε ότι «θα πατάξει τη φοροδιαφυγή, θα επιβάλλει φόρο στις καπνοβιομηχανίες και θα φορολογήσει τη μεγάλη ακίνητη περιουσία αξίας 2 εκατομμυρίων στερλινών και άνω». Τα «μέτρα» αυτά φυσικά ακούγονται και από άλλους που πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», ότι μπορούν να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό.

Υποκρισία και παραλλαγή της αντιλαϊκής πολιτικής

Οι υποσχέσεις του «αριστερού» Μίλιμπαντ γίνονται με δεδομένη τη λειτουργία της Υγείας ως εμπορεύματος, για ένα δήθεν ισχυρό εθνικό σύστημα Υγείας που θα συνυπάρχει με την επιχειρηματικότητα στην Υγεία, τα ιδιωτικά μαγαζιά, που όλα αυτά τα χρόνια και με κυβερνήσεις Συντηρητικών και με κυβερνήσεις Εργατικών ανδρώνεται και απομυζά τους Βρετανούς εργάτες και τα λαϊκά στρώματα. Αλλωστε ήταν επί των εργατικών κυβερνήσεων του Τόνι Μπλερ και του Γκόρντον Μπράουν, οι οποίες συνέχισαν το δρόμο που άνοιξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις των Συντηρητικών, που βάθυνε η εμπορευματοποίηση της Υγείας με κύριο μοχλό τις λεγόμενες Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα. Ιδού ορισμένα από τα αποτελέσματα για τα οποία ο Μίλιμπαντ δεν έβγαλε άχνα:
Πιο χαρακτηριστική η περίπτωση του Νοσοκομείου Στάφορντ, όπου σε έρευνα που έγινε για τα χρόνια 2005-2008 (επί κυβερνήσεων Εργατικών) αποδείχτηκε αυξημένος αριθμός θανάτων, τουλάχιστον 1.200 ανθρώπων, που συνδέθηκε με τις τεράστιες περικοπές στις δαπάνες του νοσοκομείου και τη συμπίεση του κόστους. Η υπόθεση του συγκεκριμένου νοσοκομείου έφερε στην επιφάνεια και άλλα τουλάχιστον 5 δημόσια νοσοκομεία με ανάλογα στοιχεία και αυξημένους θανάτους που αποδόθηκαν επίσης στις ελλείψεις.
Αργότερα, το Φλεβάρη του 2012, με κυβέρνηση και πάλι Συντηρητικών και τη λεγόμενη μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας, προχώρησε και επίσημα η ιδιωτικοποίηση του πρώτου νοσοκομείου. Η βρετανική ιδιωτική εταιρεία νοσοκομειακών ιδρυμάτων «Circle» «αναλαμβάνει τη διαχείριση» του νοσοκομείου του Χίντσινγκμπρουκ στο Χάντινγκτον, στην Ανατολική Αγγλία. Ποια ήταν η μορφή που επιλέχτηκε; Η μορφή της εκμετάλλευσης που επιλέχτηκε για το συγκεκριμένο νοσοκομείο είναι ιδιαίτερα συμφέρουσα για το κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου θα εξακολουθήσουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι, που σημαίνει ότι μπορούν να απολυθούν στο πλαίσιο των περικοπών, ενώ όσοι μείνουν θα εξακολουθούν να πληρώνονται από το Δημόσιο. Ο ιδιώτης έτσι θα έχει καθαρό κέρδος χωρίς «μισθολογικά έξοδα». Το συμβόλαιο ανάμεσα στη NHS και τη «Circle» υπογράφηκε για μια περίοδο δέκα ετών. Στην ίδια πορεία βαδίζουν άλλα 20 νοσοκομεία. Το αποτέλεσμα να αυξάνουν οι περιπτώσεις κυρίως ηλικιωμένων που πεθαίνουν από ελλιπή περίθαλψη.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση το Φλεβάρη του 2013 της 81χρονης Γκλόρια Φόστερ, που, λόγω των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών Υγείας μέσω δήμων, πέθανε αβοήθητη χωρίς φάρμακα, ακόμα και τροφή γιατί η ιδιωτική εταιρεία «Carefirst24», που είχε σύμβαση με το Δήμο του Σάρεϊ και «πελάτισσα την ηλικιωμένη», δεν έστειλε βοήθεια γιατί ήταν απασχολημένη με τη δίωξη εναντίον της επειδή είχε εργαζόμενους μετανάστες χωρίς χαρτιά.

Υπηρετούν την ίδια στρατηγική

Το δήθεν ισχυρό χαρτί της Υγείας, που παίζει ο «αριστερός» Μίλιμπαντ, αποδεικνύει ότι τα διάφορα μείγματα διαχείρισης είναι το ίδιο καταστροφικά για τα λαϊκά στρώματα. Οι εξαγγελίες με τις οποίες προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους δεν μπορούν να κρύψουν την ταύτιση στη στρατηγική ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Αλλωστε, η κριτική που ασκήθηκε στον Μίλιμπαντ από άλλες δυνάμεις είναι ότι δεν κοστολόγησε τα μέτρα που προτείνει ή ότι θα δημιουργηθούν «τρύπες» που δεν μπορούν να καλυφθούν. Δηλαδή το πλαίσιο της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, θεωρείται δεδομένο. Οι προτάσεις που προτείνουν οι Εργατικοί της Βρετανίας μοιάζουν με αυτά που ακούγονται και στη χώρα μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά, για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης, «πατάνε» στις χαμηλές απαιτήσεις που έχει δημιουργήσει η καπιταλιστική κρίση και στις οποίες συμβάλλουν και οι συμβιβασμένες εργοδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Μόνο που αυτά τα «ψίχουλα» είναι πολύ μακριά από τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, αυτών που παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο και απέχουν πολύ από τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Αυτές όμως οι ανάγκες και στη Βρετανία και στην Ελλάδα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν γιατί πνίγονται στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, που και οι διάφοροι «αριστερούληδες» υπηρετούν, όσο και αν προσπαθούν να πλασάρουν διάφορες δήθεν ανακουφίσεις.
Κατά τα άλλα, ο Μίλιμπαντ στην πλατφόρμα του υποσχέθηκε αντινεοφιλελεύθερα μέτρα, στήριξη δήθεν των μικρών επιχειρήσεων έναντι των μεγάλων, ενίσχυση της καινοτομίας, στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας, δημιουργία νέου προγράμματος κατοικιών, βελτιώσεις στην Παιδεία με ενίσχυση της μαθητείας, ψήφο από τα 16 χρόνια. Αυτό που διεκδικεί είναι ο ρόλος του καλύτερου διαχειριστή που θα εξασφαλίσει την καπιταλιστική ανάκαμψη. Προβάλλει ότι αν επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, θα κερδίσουν και οι εργαζόμενοι. Μόνο που οι εποχές που η αστική τάξη και κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος έκανε κάποιες παραχωρήσεις, έχει περάσει ανεπιστρεπτί λόγω της εξέλιξης του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αναδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη της συνολικής σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου και όσο αυτό δεν το κάνουν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, θα μένουν εγκλωβισμένοι στη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που τους τσακίζει.

Δ.