Δυνατό ΚΚΕ, εγγύηση για το σήμερα και το αύριο του λαού

Δυνατό ΚΚΕ, εγγύηση για το σήμερα και το αύριο του λαού

Αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο «Βήμα» και την «Εφημερίδα των Συντακτών»

ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ

Το περασμένο Σάββατο και την Κυριακή δημοσιεύτηκαν οι συνεντεύξεις που παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και το δημοσιογράφο Τάσο Παππά και στο «Βήμα» και τον δημοσιογράφο Β. Χιώτη, αντίστοιχα.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τις απαντήσεις του Δ. Κουτσούμπα στα ερωτήματα που τέθηκαν στις δύο συνεντεύξεις.

Από τη συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

• Για το στόχο του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές και το αν η κατάληψη της τρίτης θέσης είναι ένας ρεαλιστικός στόχος.

«Ο στόχος του ΚΚΕ στις εκλογές της 25ηςΓενάρη είναι να βγει πολύ πιο δυνατό από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Οχι στενά ως κομματικός στόχος, αλλά γιατί μόνον έτσι την επόμενη μέρα θα μπορεί να αισθάνεται πιο σίγουρος ο λαός ότι θα έχει δίπλα του μια δύναμη που θα παλεύει για να κατακτήσει όσα του ανήκουν, για να μην περάσουν νέα μέτρα, νέα μείωση εισοδήματος, για να καταργηθούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων, να ανακτηθούν οι απώλειες, να οικοδομηθεί η λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, μέχρι να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία. Δε συνηθίζουμε να βάζουμε αριθμητικούς στόχους ή στόχους κατάταξης των κομμάτων. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα φαίνεται ότι υπάρχει πιθανότητα το ΚΚΕ να αναδειχτεί τρίτη δύναμη».

• Για το αν μπορούμε να έχουμε αλλαγή στη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ευρώπη στο βαθμό που συμβεί σε εθνικό επίπεδο αυτό που έγινε για πρώτη φορά σε γερμανικό κρατίδιο, με πρωθυπουργό που υποστηρίζεται από τους αριστερούς, τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους.

«Για να το καταλάβουν και οι αναγνώστες της εφημερίδας σας: Το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με το αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ στη Γερμανία. Βλέπετε, λοιπόν, ότι οι διαφορές δεν είναι αγεφύρωτες.
Η στάση της Γερμανίας δεν διαμορφώνεται από τους πολιτικούς συσχετισμούς και τις συνθέσεις των κυβερνήσεων συνεργασίας της, αλλά από τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων στον ανταγωνισμό τους και εντός της Ευρώπης και διεθνώς με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.τ.λ.
Οσο για το ερώτημα περί αλλαγής στάσης, εξαρτάται για ποια αλλαγή μιλάμε. Ηδη στο εσωτερικό της γερμανικής άρχουσας τάξης υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και προβληματισμός για τη μορφή διαχείρισης και τις προτεραιότητες των διεθνών συμμαχιών της χώρας. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν αφορούν την ουσιαστική βελτίωση της θέσης του λαού, δεν αμφισβητούν τον δρόμο των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων για τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης. Οπως δείχνουν τα παραδείγματα των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, μια μεταβολή προς πιο επεκτατική διαχείριση δεν συνιστά φιλολαϊκή πολιτική. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην κεντρική γερμανική κυβέρνηση μετέχουν και οι δυο βασικοί πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος, οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες».

• Για το αν υπάρχουν προϋποθέσεις στον καπιταλισμό, κάτω από τις οποίες ένα κομμουνιστικό κόμμα θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση.

«Η ιστορική γνώση και πείρα, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη, έχει δείξει ότι όπου συνέβη αυτό είχε αρνητικές και όχι θετικές επιπτώσεις στην ίδια την πάλη του λαού, στον προοδευτικό, ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό προσανατολισμό του κινήματος. Σε όλες τις σχετικές περιπτώσεις είχαμε υπονόμευση του εργατικού κινήματος, διάλυση, εξαφάνιση ή μετάλλαξη ΚΚ, ενσωμάτωσή τους και υλοποίηση αντιλαϊκών ευρωενωσιακών πολιτικών, ανεξάρτητα από τις όποιες αρχικές προθέσεις. Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος κ.τ.λ. είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αλλωστε, έχουμε πει ότι το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα από όλη αυτή την ιστορία και για το '89, όπου μέσω του τότε ΣΥΝ συμμετείχε σε κυβέρνηση αρχικά με τη ΝΔ και σε συνέχεια και με το ΠΑΣΟΚ. Και την πλήρωσε ακριβά αυτή την περίοδο. Αλλοι δυστυχώς δεν λένε να βγάλουν κανένα συμπέρασμα ακόμα».

Από τη συνέντευξη στο «Βήμα»

• Για την κυβέρνηση στην οποία θα δώσει το «παρών» του το ΚΚΕ.

«Φυσικά το ΚΚΕ δεν είναι αδιάφορο στο θέμα της κυβέρνησης. Λέει καθαρά ότι θα δώσει το "παρών" του σε μια διακυβέρνηση όπου ο ίδιος ο λαός θα είναι στην εξουσία, με άμεση κοινωνικοποίηση του πλούτου, με ταυτόχρονη αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που φρενάρουν μια φιλολαϊκή ανάπτυξη και βάζουν σε κίνδυνο κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας. Μια διακυβέρνηση που θα καταργήσει αμέσως τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους και φυσικά θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Οπως καταλαβαίνετε, αυτό συνιστά μια ριζικά διαφορετική πολιτική, μια ριζικά διαφορετική κοινωνική οργάνωση και οικονομία».

• Για την άποψη ότι το ευρώ αποτελεί εγγύηση για το λαό.

«Πόσα χρόνια ο λαός μας ζει μέσα στα συνθήματα για θυσίες, "εθνικούς στόχους" για την ΟΝΕ, το ευρώ, την ΕΕ και τα "χρυσά της κουτάλια"; Ομως, τα χάλια που βιώνει σήμερα, ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, προέκυψαν εξαιτίας όλων αυτών. Οταν ο λαός απαντά στις δημοκοπήσεις ότι θεωρεί εγγύηση το ευρώ, κυρίως έχει στο μυαλό του κάποιες καταθέσεις που μπορεί να χάσει, μια συμφορά που μπορεί να του 'ρθει. Θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει ότι το ΚΚΕ δεν θέτει τυχοδιωκτικά γενικά κι αφηρημένα έξοδο μόνο από το νόμισμα, από το ευρώ. Αν η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ δεν συνδυαστεί με συγκεκριμένο σχέδιο - πρόγραμμα στην οικονομία, στην κοινωνία, με νέα κοινωνική οργάνωση, σοσιαλιστική, δηλαδή με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική - λαϊκή εξουσία, τότε θα είναι τυχοδιωκτισμός, πορεία στα τυφλά. Το ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για όλα τα παραπάνω, αλλά και για το ότι δε θα αφήσει το λαό μόνο του. Θα είναι δίπλα στους αγώνες για διεκδικήσεις, για έξοδο από την κρίση προς όφελός του».

• Για το αν υπάρχει «κίνδυνος ακυβερνησίας».

«Πιστεύουμε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ακριβώς γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να υπάρχει κυβέρνηση. Υπάρχουν τα κόμματα που συμφωνούν σε βασικές στρατηγικές κατευθύνσεις, παρά τις όποιες διαφορές τους. Συμφωνούν, για παράδειγμα, στην εξασφάλιση της πορείας μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, συμφωνούν για την πορεία ανάπτυξης στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο. Συμφωνούν για την ανάγκη διαπραγμάτευσης του χρέους, έστω και με διαφορετικές συνταγές και εκδοχές. Ολοι τους όμως αναγνωρίζουν το χρέος σαν χρέος που οφείλει να πληρώσει ο λαός. Οπως βλέπετε, υπάρχει η αντικειμενική βάση συνεργασίας. Είναι απορίας άξιον γιατί προεκλογικά δεν το παραδέχονται. Κατά τη γνώμη μας, φυσικά και υπάρχει εξήγηση. Στοχεύουν στις ψήφους των πολιτών, διαπληκτίζονται μεταξύ τους στη βάση των υπαρκτών, επιμέρους όμως διαφορών τους και κρύβουν από το λαό τη στρατηγική - κύρια - σύμπλευσή τους».

• Για το αν η Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει οικονομικά χωρίς καμιά διαπραγμάτευση για το χρέος.

«Ναι, γιατί η Ελλάδα δεν είναι "ψωροκώσταινα". Η Ελλάδα έχει μεγάλο, ικανό εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, πλούσιες αναξιοποίητες ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο και γενικότερα παραγωγικές δυνατότητες. Δυνατότητες που παραμένουν "φυλακισμένες" στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης του κέρδους και των δεσμεύσεων της ΕΕ, για παράδειγμα τις ποσοστώσεις στην εγχώρια παραγωγή στο κρέας, στο γάλα, στη ζάχαρη. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας μπορεί να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων στην ευρύτερη περιοχή για να συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες, για παράδειγμα στην εισαγωγή και στην εξόρυξη του πετρελαίου. Και μπορεί αν ο λαός ορθώσει το ανάστημά του και πάρει το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια του».