Ζουν ανάμεσα μας ("αναρχικοί" υπέρ ψήφου -που αλλού;- στον ΣΥΡΙΖΑ!)
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αντιπαράθεση των επιχειρημάτων που ακολουθεί, από την οποία απουσιάζουν εντελώς τα ζητήματα παραμονής της χώρας σε Ευρώ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, οι δεσμεύσεις του Μάαστριχτ, και άλλες τέτοιες μικρής σημασίας "λεπτομέρειες"...
Παραθέτουμε το κείμενο που άνοιξε την συζήτηση (οι υπογραμμίσεις δικές μας), και την πιο σπαρταριστή (και εμφανώς ακροδεξιά) απάντηση σε αυτό, που σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις κανείς δεν μπήκε στον κόπο να λογοκρίνει:
_________
Δυναμικοί αναρχικοί vs εκλογιστές αναρχικοί
1537800
από dynamic anarchy Ιαν. 2, 2015, 12:01 μμ.,
Αν ήμασταν σε καταστάσεις προ 2008 που δεν υπήρχαν οριακές καταστάσεις
και αντικειμενικοί λόγοι να ψηφίσουμε ο,τιδήποτε, δεν θα σκεφτόμουν να
ψηφίσω τίποτα.
Χωρίς να πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει σε βάθος την βαθιά οπισθοδρομική, συντηρητική τάξη των πραγμάτων της ελληνικής κοινωνίας, γιατί απλώς και να θέλει δεν μπορεί,
λόγω της ίδιας της δομής της ελληνικής πραγματικότητας, δηλαδή της
ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει να παραδεχτούμε αυτό που βλέπουμε
καθημερινά τόσο στο διαδίκτυο, όσο και στις τηλεοράσεις, όσοι τις
παρακολουθούν ακόμα: δηλαδή ότι γίνεται μεγάλη μάχη να αποδυναμωθεί η όποια Αριστερά ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Μέχρι και ο Παπανδρέου βγήκε από το λήθαργο και την ύπνωση που τον είχαν βάλει και έχει το θράσος να ιδρύει κόμμα, χωρίς κανέναν άλλο σκοπό, από το να κόψει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ. Ιδρύει κόμμα αυτός που επί εποχής του μπήκαμε στα μνημόνια και ευελπιστεί να μαζέψει τα χαμένα του πράσινα ά-λογα που λοξοδρόμησαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπουμε επίσης κι άλλα κόμματα διάττοντες αστέρες, όπως αυτό της "Τελείας" του Γκλέτσου και τα μόνα νέα που ακούμε γι αυτούς είναι η πολεμική τους (προβοκάτσια στην ουσία) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το πρόσφατο περιστατικό της επίσκεψής του (του Γκλέτσου) στην Κέρκυρα. Του γελοίου αυτού θεατράνθρωπου του είπαν οι οικοδεσπότες του Συριζαίοι, ότι υπήρξε εσκεμμένη καθυστέρηση στη βοήθεια από ελληνικής κυβέρνησης για το ναυτικό δυστύχημα ώστε το Norman Atlantic να βγει από τα ελληνικά ύδατα και να αναλάβουν την εποπτεία της διάσωσης οι Ιταλοί και αυτός ο τιποτένιος ο Γκλέτσος το μόνο που βρήκε να πει και να ξεκινήσει ο καυγάς ήταν, "δηλαδή κι αν ήταν ο Τσίπρας κυβέρνηση τι θα έκανε;".
Να μιλήσουμε μήπως για τον βομβαρδισμό κινδυνολογίας που μας έρχεται από τα υψηλά κλιμάκια της ΕΕ και των Βρυξελλών, αλλά και από την συγκυβέρνηση εδώ, για τον "μέγα κίνδυνο" του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ χαλάει τη μανέστρα της πολιτικο-οικονομικής διοίκησης και διαχείρισης της ΕΕ και κάνουν το παν να αποτρέψουν την περίπτωση να αναλάβει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, διότι μιας και τη θεωρούν επαρχία τους, φοβούνται ότι αυτός ο "έπαρχος" δεν θα είναι και τόσο του χεριού τους. Δηλαδή φοβούνται ότι θα δηλώσει ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, δηλαδή διαχειρίσιμο και θα προβεί στη διαγραφή του, έστω και μονομερή. Και ο φόβος τους είναι ότι αν γίνει αυτό, τότε πολλοί άλλοι νότιο-ευρωπαίοι λαοί, με πολύ μεγαλύτερα χρέη, μπορεί να θελήσουν να τον μιμηθούν.
Έτσι και σε σχέση με ένα πρόσφατο άρθρο που διάβασα στη Βιβλιοθήκη του μέσου, σε σχέση με τους "αναρχικούς εκλογιστές" του Μαλατέστα και θεωρώντας τον εαυτό μου δυναμικό αναρχικό και όχι στατικό, θα ήθελα να επισημάνω ότι η στατικότητα στις απόψεις, γενικά μοιάζει με την συντήρηση. Η δυναμικότητα από την άλλη, η προσαρμοστικότητα στις περιστάσεις και η ευελιξία στις κάθε δεδομένες συνθήκες που μεταλλάσσονται διαρκώς, είναι αυτό που κρατάει το πνεύμα του αγώνα ζωντανό και αυτό που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Αν ήμασταν σε καταστάσεις προ 2008 που δεν υπήρχαν οριακές καταστάσεις και αντικειμενικοί λόγοι να ψηφίσουμε ο,τιδήποτε, δεν θα σκεφτόμουν να ψηφίσω τίποτα και όντως δεν ψήφιζα τίποτα μέχρι το 2012, παρότι είμαι 49 χρόνων.
Επειδή όμως δεν είμαστε σε εκείνες τις εποχές και επειδή η καλυμμένη ακροδεξιά εξαπλώνεται ύπουλα στις αδαείς μάζες, θα σκεφτώ διπλά και τριπλά αν πρέπει να συμμετέχω ή όχι σε ετούτο το απρόσμενο χειμωνιάτικο εκλογικό πανηγυράκι. Χωρίς να περιμένω να με σώσει από ο,τιδήποτε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλω να αφήσω τα ΜΜΕ και την αδαή μάζα να ορίσει αυτό που θα αντιμετωπίσω κι εγώ το αμέσως επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση που θα αναδειχτεί στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Σε κάθε περίπτωση αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί τόσο σκάρτος, δεν θα έχω χάσει και τίποτα, αν όμως κάνει έστω και λίγα προς το γενικότερο συμφέρον όλων μας, γιατί να σταθώ κι εγώ εμπόδιο στην όποια μικρή ή μεγάλη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της ελληνικής κοινωνίας του 2015;
***
Και μετά από αυτό το χαριτωμένο και εμφανώς συντεταγμένο εντός της Κουμουνδούρου κειμενάκι, πάμε στην πιο σπαρταριστή ανταπάντηση σε αυτό, που ομολογουμένως μας άφησε σύξυλους:
Αξίζει πάντως να παρακολουθήσει κανείς όλη την αντιπαράθεση, έχει ένα
ενδιαφέρον, και όχι μόνο για το τι κρίνεται και τι όχι, άξιο λογοκρισίας
στο εν λόγω μέσο...
Και τέλος ένα μουσικό σχόλιο από εμάς:
Μέχρι και ο Παπανδρέου βγήκε από το λήθαργο και την ύπνωση που τον είχαν βάλει και έχει το θράσος να ιδρύει κόμμα, χωρίς κανέναν άλλο σκοπό, από το να κόψει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ. Ιδρύει κόμμα αυτός που επί εποχής του μπήκαμε στα μνημόνια και ευελπιστεί να μαζέψει τα χαμένα του πράσινα ά-λογα που λοξοδρόμησαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπουμε επίσης κι άλλα κόμματα διάττοντες αστέρες, όπως αυτό της "Τελείας" του Γκλέτσου και τα μόνα νέα που ακούμε γι αυτούς είναι η πολεμική τους (προβοκάτσια στην ουσία) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το πρόσφατο περιστατικό της επίσκεψής του (του Γκλέτσου) στην Κέρκυρα. Του γελοίου αυτού θεατράνθρωπου του είπαν οι οικοδεσπότες του Συριζαίοι, ότι υπήρξε εσκεμμένη καθυστέρηση στη βοήθεια από ελληνικής κυβέρνησης για το ναυτικό δυστύχημα ώστε το Norman Atlantic να βγει από τα ελληνικά ύδατα και να αναλάβουν την εποπτεία της διάσωσης οι Ιταλοί και αυτός ο τιποτένιος ο Γκλέτσος το μόνο που βρήκε να πει και να ξεκινήσει ο καυγάς ήταν, "δηλαδή κι αν ήταν ο Τσίπρας κυβέρνηση τι θα έκανε;".
Να μιλήσουμε μήπως για τον βομβαρδισμό κινδυνολογίας που μας έρχεται από τα υψηλά κλιμάκια της ΕΕ και των Βρυξελλών, αλλά και από την συγκυβέρνηση εδώ, για τον "μέγα κίνδυνο" του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ χαλάει τη μανέστρα της πολιτικο-οικονομικής διοίκησης και διαχείρισης της ΕΕ και κάνουν το παν να αποτρέψουν την περίπτωση να αναλάβει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, διότι μιας και τη θεωρούν επαρχία τους, φοβούνται ότι αυτός ο "έπαρχος" δεν θα είναι και τόσο του χεριού τους. Δηλαδή φοβούνται ότι θα δηλώσει ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, δηλαδή διαχειρίσιμο και θα προβεί στη διαγραφή του, έστω και μονομερή. Και ο φόβος τους είναι ότι αν γίνει αυτό, τότε πολλοί άλλοι νότιο-ευρωπαίοι λαοί, με πολύ μεγαλύτερα χρέη, μπορεί να θελήσουν να τον μιμηθούν.
Έτσι και σε σχέση με ένα πρόσφατο άρθρο που διάβασα στη Βιβλιοθήκη του μέσου, σε σχέση με τους "αναρχικούς εκλογιστές" του Μαλατέστα και θεωρώντας τον εαυτό μου δυναμικό αναρχικό και όχι στατικό, θα ήθελα να επισημάνω ότι η στατικότητα στις απόψεις, γενικά μοιάζει με την συντήρηση. Η δυναμικότητα από την άλλη, η προσαρμοστικότητα στις περιστάσεις και η ευελιξία στις κάθε δεδομένες συνθήκες που μεταλλάσσονται διαρκώς, είναι αυτό που κρατάει το πνεύμα του αγώνα ζωντανό και αυτό που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Αν ήμασταν σε καταστάσεις προ 2008 που δεν υπήρχαν οριακές καταστάσεις και αντικειμενικοί λόγοι να ψηφίσουμε ο,τιδήποτε, δεν θα σκεφτόμουν να ψηφίσω τίποτα και όντως δεν ψήφιζα τίποτα μέχρι το 2012, παρότι είμαι 49 χρόνων.
Επειδή όμως δεν είμαστε σε εκείνες τις εποχές και επειδή η καλυμμένη ακροδεξιά εξαπλώνεται ύπουλα στις αδαείς μάζες, θα σκεφτώ διπλά και τριπλά αν πρέπει να συμμετέχω ή όχι σε ετούτο το απρόσμενο χειμωνιάτικο εκλογικό πανηγυράκι. Χωρίς να περιμένω να με σώσει από ο,τιδήποτε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλω να αφήσω τα ΜΜΕ και την αδαή μάζα να ορίσει αυτό που θα αντιμετωπίσω κι εγώ το αμέσως επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση που θα αναδειχτεί στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Σε κάθε περίπτωση αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί τόσο σκάρτος, δεν θα έχω χάσει και τίποτα, αν όμως κάνει έστω και λίγα προς το γενικότερο συμφέρον όλων μας, γιατί να σταθώ κι εγώ εμπόδιο στην όποια μικρή ή μεγάλη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της ελληνικής κοινωνίας του 2015;
***
Και μετά από αυτό το χαριτωμένο και εμφανώς συντεταγμένο εντός της Κουμουνδούρου κειμενάκι, πάμε στην πιο σπαρταριστή ανταπάντηση σε αυτό, που ομολογουμένως μας άφησε σύξυλους:
Και τέλος ένα μουσικό σχόλιο από εμάς:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου