Απόφαση ΕΚΤ για ομόλογα: «Ιστορική» για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Απόφαση ΕΚΤ για ομόλογα: «Ιστορική» για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Είναι γεγονός ότι η απόφαση του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) την περασμένη βδομάδα για τόνωση της ρευστότητας στις αγορές καλωσορίστηκε ως «ιστορική» από τα αστικά ΜΜΕ, ντόπια και ξένα, με εξαίρεση τις ενστάσεις κάποιων γερμανικών ΜΜΕ, λόγω αντίθεσης της κυβέρνησης Μέρκελ. Αλλά και τα κόμματα διαχείρισης και του ευρωμονόδρομου στην Ελλάδα έχουν την ίδια εκτίμηση. Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο σημαιοφόρος στις θριαμβολογίες και ο «νονός» της «ιστορικότητας» της απόφασης. Η «Αυγή» στο κύριο άρθρο της στις 6/1/2015 είχε γράψει: «Η αντιπαράθεση στην Ευρωζώνη, που αυτές τις μέρες σχηματοποιείται ανάμεσα στη Μέρκελ και στον Ντράγκι, αντιστοιχεί στην αναγκαστική αναζήτηση διεξόδου στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Η συζήτηση για τη μετα-νεοφιλελεύθερη εποχή αποκτά τη δική της δυναμική».

***

Ποια όμως είναι η απόφαση της ΕΚΤ; Να αγοράσει κρατικά ομόλογα από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης ενισχύοντας με χρήμα τα κρατικά ταμεία ή τις τράπεζες με απώτερο προορισμό του τις επενδύσεις των επιχειρηματιών. Αυτήν την απόφαση, λοιπόν, χαιρέτισε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι καιρός τώρα που πάνω στο ζήτημα της πολιτικής διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της εξόδου απ' αυτήν σε όφελος του κεφαλαίου βεβαίως, εντείνονται όχι μόνο οι συζητήσεις αλλά και οι αντιθέσεις για το ποιο μείγμα αστικής πολιτικής είναι το πλέον αποτελεσματικό για γοργή καπιταλιστική ανάπτυξη. Το θέμα δεν είναι καινούργιο, υπάρχει από την έναρξη εκδήλωσης της κρίσης. Παράδειγμα αποτέλεσε η πολιτική διαχείρισης των ΗΠΑ, όπου η Κεντρική τους Τράπεζα FED, «τυπώνοντας» δολάρια ενίσχυσε τράπεζες αλλά και μεγάλα μονοπώλια στην παραγωγή. Η ανάγκη για αλλαγή μείγματος πολιτικής αξιοποιήθηκε από κύκλους των ΗΠΑ, αλλά και των λεγόμενων κρατών του νότου με σκοπό την άσκηση πίεσης στην Ευρωζώνη και τη Γερμανία για εγκατάλειψη του αυστηρού δημοσιονομικού μείγματος πολιτικής στην ΕΕ και την Ευρωζώνη με βάση τους δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας που απαιτούν όχι ελλείμματα, μικρό κρατικό χρέος.

***

Ομως, τον τελευταίο χρόνο έχει «φουντώσει» η συζήτηση. Στην οποία συζήτηση δεν παίρνουν μέρος μόνο οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και της ΕΕ ή τα διάφορα επιτελεία των κρατών - μελών της, αλλά και διεθνείς διακρατικοί καπιταλιστικοί οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και η Παγκόσμια Τράπεζα, λόγω μεγάλων ανησυχιών για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας.
Προς τα κάτω αναθεώρησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) τις εκτιμήσεις για παγκόσμια ανάπτυξη... εφιστά την προσοχή στην υποχώρηση του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη. Ο ρυθμός ανάπτυξης στην Ευρωζώνη αναμένεται να διαμορφωθεί στο 1,2% το 2015 και στο 1,4% το 2016, προβλέψεις που είναι κατά 0,2% και 0,3% χαμηλότερες από τις εκτιμήσεις που είχαν δημοσιευτεί τον Οκτώβρη. Πιο απαισιόδοξες είναι οι προβλέψεις για τις ισχυρότερες οικονομίες των «19». Η οικονομική δραστηριότητα στη Γερμανία αναμένεται να επεκταθεί κατά 1,3% το 2015, δηλαδή χαμηλότερα κατά 0,2% από τις εκτιμήσεις του Οκτώβρη, και κατά 1,5% το 2016. Η ανάπτυξη στη Γαλλία εκτιμάται να κινηθεί στο 0,9% το 2015 και στο 1,3% το 2016 και στην Ιταλία σε 0,4% και 0,8%, αντίστοιχα. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ως «απογοητευτική προοπτική» των οικονομιών στην Ευρωζώνη, στην Ιαπωνία και σε άλλες ισχυρές οικονομίες.

***

Ολοι αυτοί οι οργανισμοί, προβάλλοντας το μεγάλο αποπληθωρισμό, επέμεναν (η διευθύντρια του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ είναι η αιχμή του δόρατος αυτής της άποψης), για μέτρα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σαν αυτά των ΗΠΑ, δηλαδή να βρεθεί τρόπος να «τυπώσει» ευρώ, ως ένα μέτρο χαλάρωσης, για να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, δηλαδή χρήμα για επενδύσεις. Η απόφαση λέει ότι το χρήμα από την αγορά κρατικών ομολόγων πρέπει να δοθεί στη λεγόμενη πραγματική οικονομία, δηλαδή στους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις. Αυτοί θα ωφεληθούν και όχι οι λαοί. Αυτό έκανε πρόσφατα (22 Γενάρη), η ΕΚΤ, δηλαδή δίνει ρευστό στις τράπεζες, αγοράζοντας κρατικά ομόλογα. Γύρω απ' αυτό το ζήτημα, αν δηλαδή θα έπρεπε η ΕΚΤ να αγοράσει κρατικά ομόλογα, είχε επίσης ξεσπάσει αντιπαράθεση ανάμεσα στη Γερμανία, από τη μια μεριά, να αντιδρά και τις Γαλλία, Ιταλία, από την άλλη, να ζητούν και να επιδιώκουν την εφαρμογή του μέτρου, επειδή Γαλλία, Ιταλία βρίσκονται σε ύφεση, έχοντας τεράστια κρατικά χρέη (2 τρισ. ευρώ είναι το χρέος της Γαλλίας, 2,3 τρισ. ευρώ είναι το χρέος της Ιταλίας), και συνεπώς χρειάζονται κρατικό χρήμα για επενδύσεις, είτε του δημοσίου είτε επιδοτώντας επιχειρηματικούς ομίλους, όπως βεβαίως και η Ελλάδα. Αυτή, λοιπόν, την απόφαση της ΕΚΤ τη χαρακτήρισε ιστορική ο ΣΥΡΙΖΑ, πασχίζοντας να πείσει ακόμη ότι δικαιώνεται η δική του πολιτική, επειδή ήταν και δική του πρόταση.

I.