Για ποιους ήταν η κρίση ευκαιρία;

 Για ποιους ήταν η κρίση ευκαιρία;

Συχνά ακούμε από επαΐοντες ότι η κρίση είναι, εκτός των άλλων, και μια ευκαιρία. Ευκαιρία γενικώς και ο καθένας να μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει. Μια ευκαιρία η οποία προσφέρεται σε όλους και οι μόνοι που φταίνε για την απώλειά της είναι οι ίδιοι οι πολίτες που δεν την αξιοποιούν! Στο τέλος η κρίση χάνεται και τη θέση της παίρνει η ενοχή των πολιτών που υποφέρουν εξαιτίας  της ανικανότητάς τους.
 

Φυσικά αυτά είναι εγκεφαλικές κατασκευές αυτών που όχι μόνο δεν έχουν πληγεί από την κρίση αλλά μάλλον βγαίνουν κερδισμένοι. Ξεχωρίζουμε όμως όσους σοφά σκεπτόμενοι, υποδείχνουν ότι αφού η κρίση απέδειξε ότι τα μοντέλα οικονομικής πολιτικής, διακυβέρνησης, κρατικής δομής, Δημόσιας Διοίκησης, επιχειρηματικής δράσης κλπ, έχουν ακυρωθεί στην πράξη, χρειαζόμαστε μια εκ βάθρων αλλαγή και θεμελίωση νέας αναπτυξιακής πολιτικής. Η κρίση προσφέρει αυτή την ευκαιρία.

Δυστυχώς απ ό,τι φαίνεται η δεύτερη άποψη είναι μάλλον για να καλύπτουν κάποιοι την πρώτη, δεδομένου ότι στα 6 χρόνια της κρίσης αυτό που βγάζουν τα στοιχεία, για την Ελλάδα, είναι πως αυτή αποτέλεσε μια τεράστια ευκαιρία οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Γι αυτή την «ευκαιρία» μιλάμε! Μάλιστα από τα παγκόσμια στοιχεία που έχουμε, καταλαβαίνουμε ότι με τον ίδιο τρόπο λειτούργησε η κρίση ως «ευκαιρία» σε παγκόσμιο επίπεδο.

 

Η κρίση δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία.  Η ιστορία δείχνει ότι το ίδιο το σύστημα που ζούμε εμπεριέχει στα σπλάχνα του την κρίση. Είναι ένα σύστημα γεμάτο αδικίες και ανισότητες με κυριότερη την διαρκή συσσώρευση του πλούτου σε λίγα χέρια μεγαλοκεφαλαιούχων, τραπεζιτών, μονοπωλιστών, μεγαλομετόχων κ.α. από τη μια και της φτώχειας στις μάζες των ανθρώπων από την άλλη.

Ακόμη και μέσα στην κρίση, τα στατιστικά μας λένε ότι οι πολύ πλούσιοι αυξάνουν τον πλούτο τους! Σύμφωνα με τη βρετανική οργάνωση Oxfam, το 1% των πλουσίων της γης (72 εκατομμύρια) έχει περιουσία όση και το 99% των ανθρώπων (7,2 δισεκατομμύρια) και το 2016 θα το ξεπεράσει!

Στην Ελλάδα οι πλούσιοι αυξάνουν συνεχώς με κρίση και χωρίς κρίση τον πλούτο τους. Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής εταιρείας Wealth-X οι πλούσιοι Έλληνες αύξησαν την περιουσία τους στα χρόνια της κρίσης κατά 20% και φορολογήθηκαν κατά πολύ λιγότερο από τους φτωχούς. Τα νομικά πρόσωπα (ΑΕ. ΕΠΕ) για παράδειγμα, πληρώνουν μόνο 6% του συνόλου των φόρων! Μάλιστα από διάφορες μελέτες βγαίνει ότι ο πραγματικός συντελεστής φορολογίας κερδών, μετά το συνυπολογισμό των φοροαπαλλαγών, είναι κάτω από τον μισό του νομίμου (26%). Αυτό για να μη μας ξεγελάνε ότι δήθεν είναι βαρείς οι φόροι του μεγάλου κεφαλαίου και γι αυτό δεν έρχονται επενδύσεις. Άλλα είναι τα αίτια.

 

Αναμένοντας το (γκρίζο) τρένο της ανάπτυξης(;)

Μια τελευταία έρευνα του γερμανικού Ιδρύματος Μακροοικονομικών Μελετών Hans Böckler, στην οποία μετέχει και ο καθηγητής και πρώην υπουργός κ. Τ. Γιαννίτσης, διαπίστωσε ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα της κρίσης μεγάλωσε δραματικά. Στα χρόνια της κρίσης οι φόροι των φτωχότερων αυξήθηκαν κατά 337% ενώ οι φόροι των ευπόρων μόνο 9%.

Στα χρόνια της κρίσης, την ώρα που εδώ χάναμε τις δουλειές μας και φορτωνόμαστε φόρους, η άρχουσα τάξη και οι συν αυτής, έβγαλαν στο εξωτερικό τεράστια ποσά. Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel οι καταθέσεις των πλουσίων Ελλήνων στο εξωτερικό ανέρχονται σε 600 δισεκατομμύρια ενώ οι εδώ φιλοκυβερνητικοί αναλυτές τα κατεβάζουν στα 300 ή και 200 δισεκατομμύρια!  Σε κάθε περίπτωση, οι ο λαός έβγαλε με τον ιδρώτα του πλούτο μέσα από ένα άκρως διεφθαρμένο σύστημα μετατράπηκε σε κέρδη κάποιων που τα έβγαλε στο εξωτερικό. Στους ιθαγενείς  φορτώθηκαν τα δάνεια και το χρέος!

Καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτοί που φοροαπαλλάσσονται, και συχνά μιλούσαν κουνώντας το δάκτυλο για  και πατριωτισμό, έβγαλαν έξω τον πλούτο και τα κέρδη τους και μας φόρτωσαν τα χρέη.

Από την άλλη, μας υπόσχονταν ότι με τα μνημόνια, τους φόρους και τις περικοπές  που επέβαλαν, θα μειωθεί το χρέος. Όμως αυτό από 120% του ΑΕΠ έφτασε σήμερα στο 175% (325 δισεκατομμύρια). Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γ. Βάμβουκας μας λέει μάλιστα ότι, το πραγματικό δημόσιο χρέος της χώρας είναι 561 δισεκατομμύρια ευρώ ή 313,6% του ΑΕΠ υπολογίζοντας και τα δάνεια ΔΕΚΟ και άλλα χρέη από γραμμάτια, τίτλους (swaps) κλπ που τα έχει εγγυηθεί η κυβέρνηση!

Είδαμε πως η κρίση ήταν πραγματικά μια «ευκαιρία» αλλά μόνο για να κάνει τους πλούσιος πλουσιοτέρους. Με τέτοιου τύπου πολιτικές όμως καμία ευκαιρία ανάπτυξη και κανένα μέλλον δεν ξανοίγεται για τα χώρα.

Ας δούμε τώρα πως μεταφράστηκε στην κοινωνία μας αυτή η πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης.

Οι φόροι των φτωχότερων αυξήθηκαν, όπως είδαμε, κατά 337%. Κάποτε  είχαμε και αφορολόγητο ως επαγγελματίες 10-12 χιλιάδες ευρώ. Τώρα από το πρώτο ευρώ καταβάλουμε φόρο 26%!

Η νέα κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα επαναφέρει το αφορολόγητο αλλά από πρώτο στον κατάλογο μέτρων το πήγε μάλλον στις καλένδες. Πάλι οι δανειστές επιβάλλουν τη συνέχιση της αντιλαϊκής φορολογίας, όποια και αν είναι η κυβέρνηση.

Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες προεκλογικές υποσχέσεις που, απ ότι φαίνεται, ειπώθηκαν μόνο για την ψήφο, όπως και με προηγούμενες κυβερνήσεις. Όλοι ξέρουμε ότι, το σενάριο που παίζεται και τώρα με τους δανειστές και τον στραγγαλισμό της χώρας, είναι επανάληψη των προηγούμενων, ίδιων σεναρίων, για να μας επιβάλουν νέα μέτρα και όχι για να καταργήσουν παλιά.

Σύμφωνα με την ΓΣΕΒΕΕ, στα χρόνια της κρίσης έκλεισαν 230.000 μικρές επιχειρήσεις. Το βλέπουμε άλλωστε αυτό και στους δρόμους με τα κλειστά μαγαζιά.

Στα τελευταία 5 χρόνια 300.000 μικρομεσαίοι βγήκαν στην ανεργία και 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι απολύθηκαν! Όλοι αυτοί σχηματίζουν τον στρατό των ανέργων, πεινασμένων, αστέγων, απόκληρων και φτωχών της χώρας μας, στον 21 αιώνα της τεχνολογίας, των λέιζερ και των αυτοματισμών!

Σύμφωνα με την Eurostat, το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας αυξήθηκε από το 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013 και σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερο ενώ κάποιες άλλες αναλύσεις των στοιχείων της Eurostat ανεβάζουν την πραγματική φτώχεια στο 44%! Αυτό μεταφράζεται σε 3 ως 4,8 εκατομμύρια φτωχών (με τη σημερινή έννοια της φτώχειας)!

 Η Στατιστική Υπηρεσία μας πληροφόρησε πριν λίγες μέρες ότι, από το 2009 μέχρι το 2013 είχαμε μείωση των κτηνοτροφικών μονάδων μέχρι και 12,1% και του αριθμού των εκτρεφόμενων ζώων από 5,1% μέχρι 24,2% ανάλογα με το είδος. Δυστυχώς από αυτάρκη χώρα καταντήσαμε εξαρτημένη από εισαγωγές στα κτηνοτροφικά προϊόντα.

Το ΑΕΠ της χώρας μεταξύ 2009 και 2014 έπεσε κατά 28%. Ομοίως η παραγωγή καταβαραθρώθηκε, ενώ κάποιοι κλάδοι μικρομεσαίων καταστράφηκαν τελείως.  Σύμφωνα με τον ΙΟΒΕ ο Δείκτης Υπευθύνων Προμηθειών της Markit για τον τομέα μεταποίησης στην Ελλάδα (Purchasing Managers' Index–PMI βρισκόταν στις 48,4 μονάδες τον Φεβρουάριο, δηλαδή η παραγωγή μειώνονταν, ήταν κάτω των 50 μονάδων που είναι το όριο από το οποίο αρχίζει η μεγέθυνση. Με βάση το 100 τη δεκαετία έτη 1996-2006, ο δείκτης του ΙΟΒΕ για τις επιχειρηματικές προσδοκίες στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία τον Φεβρουάριο του 2015, ανέρχονταν στις 86,6 μονάδες, ελαφρώς χαμηλότερα σε σχέση µε το Φεβρουάριο του 2014 (89,9 μονάδες).

Όσο για τους μισθούς και τις συντάξεις, είναι γνωστή η συνεχής καρατόμησή τους που ξεπερνάει το 30-40%. Σήμερα πολλοί νέοι με δύο και τρία πτυχία δουλεύουν δήθεν ως εκπαιδευόμενοι ή για 300 ευρώ το μήνα με μερική απασχόληση η οποία φτάνει και τις… 8 ώρες την ημέρα! Και όμως, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, πάνω από τους μισούς νέους είναι άνεργοι και έτσι καταστρέφονται οι γνώσεις, τα νιάτα και η παραγωγή τους δύναμη.

Μια χώρα που έχει στην ανεργία πάνω από το 25% του εργατικού δυναμικού και πάνω από τις μισές επιχειρήσεις να υπολειτουργούν και να κινδυνεύουν κάθε μέρα με κλείσιμο, πως είναι δυνατόν να ανορθωθεί και να αντιμετωπίσει την κρίση; Και αντί να επιχειρήσουν οι κυβερνήσεις να συγκρουστούν με τους ξένους δανειστές το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ που τους λένε και «θεσμούς», οι οποίοι απομυζούν κάθε πόρο της χώρας και να κάνουν στροφή στην ανάπτυξη, συμφωνούν η μία μετά την άλλη με τους ξένους και βάζουν συνεχώς νέους φόρους ενώ η παραγωγή πέφτει. Με αυτές τις πολιτικές ο λαός μας δεν έχει καμία τύχη, πέρα από την μόνιμη λιτότητα, φτώχεια και δυστυχία.

Η νέα κυβέρνηση έταξε πολλά πριν αναλάβει. Σιγά - σιγά όλα όσα έταξε τα παίρνει πίσω ή τα μεταθέτει «σε βάθος τετραετίας» κάτι που έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Φυσικά δεν πήγαιναν ούτε σε βάθος διετίας με αποτέλεσμα να μας βάζουν μέτρα και να μη τα βγάζουν ποτέ. Όλες οι λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» γίνονται κάθε μέρα κουρέλι. Ετοιμάζονται να μας επιβάλουν νέους φόρους, νέα μνημόνια, νέα βάρη, νέες περικοπές, όπως και αν τα ονομάσουν.

Μέσα σε αυτό το κλίμα οι μικρομεσαίοι συνεχίζουν να συνθλίβονται. Αν δεν αλλάξουν ριζικά οι οικονομικές πολιτικές καμία ευκαιρία ανόρθωσης και ανάπτυξης δεν θα προβάλει. Όμως αυτό είναι άλλο ένα ακανθώδες πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία και η λύση του δεν είναι τόσο απλή.

Σ.Β.

Πηγή: eea.gr