«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου»...

«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου»...

Στην προχτεσινή κοινή τους δήλωση, ο Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ εξέφρασαν, μεταξύ άλλων, τη συμφωνία τους για τον «εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας». Μπορεί οι φράσεις αυτές να ηχούν «παράξενα» στα αφτιά των εργαζομένων, ωστόσο τις έχουν ξανακούσει πολλές φορές στο παρελθόν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν ζήσει και στο πετσί τους την εφαρμογή μέτρων απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις, στην προσπάθεια να καταστεί το ασφαλιστικό σύστημα «δίκαιο, βιώσιμο και αποτελεσματικό», όπως με ένα στόμα λένε ο Τσίπρας με τον Γιούνκερ.

***

Για του λόγου το αληθές, θυμίζουμε ενδεικτικά τα εξής:

• Λίγο πριν τις εκλογές του 2007, ο τότε υποψήφιος πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, δεσμευόταν σε συνέντευξη Τύπου ότι θα προχωρήσει «σε διάλογο, με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλους τους κοινωνικούς εταίρους, για να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο, δίκαιο, βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα».
• Λίγες μέρες αργότερα, τον Σεπτέμβρη του 2007, με τη ΝΔ πλέον στην κυβέρνηση, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, παρουσίαζε τις 11 προτεραιότητες της νέας διακυβέρνησης. Μεταξύ αυτών και τη «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος μετά από έναν ευρύ κοινωνικό και πολιτικό διάλογο, που ξεκινά άμεσα, ώστε να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο, δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα».
• Το Δεκέμβρη του 2007 ακολούθησε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Στα συμπεράσματά της αποτυπώθηκε, ανάμεσα σε άλλα, και ο στόχος «να αναπτυχθεί η προσέγγιση του κύκλου ζωής προς την εργασία, με το να προωθηθεί η παράταση του ενεργού επαγγελματικού βίου και ο εκσυγχρονισμός των συνταξιοδοτικών συστημάτων».
• Ολα τα παραπάνω, ήρθε να τα συνοψίσει η μελέτη που εκπόνησε ο ΣΕΒ το Μάη του 2014, με τον τίτλο «Ο ρόλος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας». Η συγκεκριμένη μελέτη περιλαμβάνει ξεχωριστό κεφάλαιο με τίτλο «Βιώσιμο και δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα» (!), όπου ο ΣΕΒ ξεκαθαρίζει από την πρώτη αράδα: «Πλέον, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις σε βασικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του ασφαλιστικού για να είναι βιώσιμο και δίκαιο, με προσθήκη ανταποδοτικού σκέλους στον πρώτο, δημόσιο και συλλογικό πυλώνα του και προώθηση του δεύτερου και του τρίτου πυλώνα του».
• Είχε προηγηθεί, το Φλεβάρη του 2012, η παρουσίαση της «Λευκής Βίβλου» για τις συντάξεις που εκπόνησε η ΕΕ. Εκεί διασαφηνίζονται επακριβώς όροι όπως η «βιωσιμότητα». Γράφεται, μεταξύ άλλων: «Η βιωσιμότητα και η επάρκεια των συνταξιοδοτικών συστημάτων εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο θα υποστηρίζονται από τις εισφορές, τους φόρους και την αποταμίευση εκ μέρους των ατόμων που βρίσκονται στην αγορά εργασίας». Δηλαδή, στο άμεσο μέλλον, τα συνταξιοδοτικά συστήματα θα εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τους ίδιους τους ασφαλισμένους, όπως σε μεγάλο βαθμό γίνεται και σήμερα, με τις αλλεπάλληλες μειώσεις της κρατικής χρηματοδότησης και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
• Ακόμα πιο πριν, τον Οκτώβρη του 2012, το ΕΛΙΑΜΕΠ, το ΙΟΒΕ και μερικοί ακόμα φορείς των επιχειρηματιών διοργάνωσαν εκδήλωση με θέμα «Για ένα βιώσιμο και δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα». Εκεί, συμφωνήθηκε απ' όλους τους ομιλητές ότι «το ασφαλιστικό σύστημα έχει σοβαρότατα προβλήματα μακροχρόνιας επιβίωσης (...) Η βιωσιμότητά του μπορεί να στηριχθεί στην ενοποίηση και στην αναγνώριση ύπαρξης τριών διακριτών και ισχυρών πυλώνων: Από την μία πλευρά του δημόσιου πυλώνα που θα καλύπτει την υποχρεωτική δημόσια ασφάλιση και από την άλλη πλευρά ενός επαγγελματικού/συλλογικού πυλώνα και ενός ιδιωτικού πυλώνα/ιδιωτικής πρόνοιας. Οι πυλώνες αυτοί πρέπει να βρίσκονται σε απόλυτη συνεννόηση και συνεργασία».

***

Αρα, όταν οι ασφαλισμένοι ακούν από το στόμα του Τσίπρα να επαναλαμβάνει ακριβώς τους ίδιους όρους για το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης (εκσυγχρονισμός, δημοσιονομικά βιώσιμο, δίκαιο κ.ά.) πρέπει να φέρνουν στο νου τι ακολούθησε μετά από κάθε παρόμοια εξαγγελία που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Πρέπει, δηλαδή, να σκέφτεται ότι το «δίκαιο και δημοσιονομικά βιώσιμο» ασφαλιστικό σύστημα είναι αυτό που τον καταδικάζει σήμερα σε συντάξεις πείνας, σε δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, σε βαρβάτες πληρωμές για στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας και πάει λέγοντας. Στην ίδια ρότα συνεχίζει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ και η κατάσταση θα χειροτερέψει για τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους αν δε σπάσει το κλίμα της ανοχής και της αναμονής, αν η κυβέρνηση, η εργοδοσία και η ΕΕ δε βρουν απέναντί τους σαν ένα τείχος τους εργαζόμενους και το λαό.