ΤΩΡΑ ΚΚΕ Γιατί παλεύει για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο

Γιατί παλεύει για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της οικονομικής κρίσης, αποκάλυψε το χαρακτήρα της ως κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας, έδειξε ότι τα μνημόνια δεν ήταν η αιτία, αλλά το μέσο για να ξεπεραστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Η αιτία και η αρρώστια για το λαό είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει τους εργαζόμενους για λύσεις όπου και το κεφάλαιο και ο λαός μπορούν να ωφεληθούν. Κοιτάει κάθε άνθρωπο του μόχθου στα μάτια, γιατί ποτέ δεν υποσχέθηκε λύσεις διά ανάθεσης, ούτε προβλήθηκε ως σωτήρας. Το κάλεσμά του ήταν πάντα κάλεσμα στους εκμεταλλευόμενους, στους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, στα φτωχά λαϊκά στρώματα να πάρουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια σε ρήξη με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, να πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας και να οργανώσουν την παραγωγή και την κοινωνία με βάση τις δικές τους ανάγκες. Αυτό μπορεί να γίνει με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, με εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με μονομερή διαγραφή του χρέους που δεν είναι του λαού, αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.

Η πρόταση του ΚΚΕ και η ρεαλιστικότητά της πηγάζει από το τι συμφέρει σήμερα τα λαϊκά στρώματα και τι μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες τους. Και αυτό για τους εξής λόγους:

-- Είναι η πρόταση εκείνη που μπορεί να τελειώσει με την ανισομετρία, τις δυσαναλογίες της παραγωγής, με τις οποίες είναι συνυφασμένος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, αφού ο κάθε ξεχωριστός καπιταλιστής προσπαθεί να θωρακίσει τα δικά του συμφέροντα στη λογική τού «ο θάνατός σου η ζωή μου» με τους ανταγωνιστές του μακριά από προτεραιότητες που έχει ανάγκη ο λαός. Αναλογική και ισόμετρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων μπορεί να υπάρξει αν φύγει απ' τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος.
-- Η Ελλάδα μπορεί να παράγει τεράστιο αριθμό προϊόντων που σήμερα εισάγει. Πρώτα και κύρια να λύσει το διατροφικό πρόβλημα, αξιοποιώντας την πλούσια γη και το κλίμα που διαθέτει, με πυρήνα τον παραγωγικό συνεταιρισμό και την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία μεταποίησης να δώσει ασφαλή, υγιεινά τρόφιμα και να αξιοποιήσει στη συνέχεια και αμοιβαίες συνεργασίες με άλλες χώρες με εξαγωγές. Μπορεί να αναπτυχθεί η βιομηχανία που αξιοποιεί εγχώριες πρώτες ύλες στην ένδυση και την υπόδηση, στην παραγωγή καλλιεργητικών εφοδίων, λιπασμάτων, βιομηχανικές μονάδες που μπορούν να στηρίξουν άλλες απαραίτητες υποδομές για να αντιμετωπιστούν π.χ. ζητήματα ασφαλών και φτηνών μεταφορών, λαϊκής στέγης, αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας.
-- Η λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τον τεράστιο αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, που μπορεί να τροφοδοτήσει την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία. Τέτοιος είναι ο βωξίτης που μπορεί να δώσει προϊόντα αλουμινίου, το νικέλιο για την παραγωγή κραμάτων χάλυβα. Αλλα μέταλλα όπως ψευδάργυρος, χρυσός (π.χ. στις Σκουριές Χαλκιδικής με ισόρροπη ανάπτυξη και σεβασμό στο περιβάλλον). Ο λευκόλιθος, το φημισμένο μάρμαρό της.
-- Η τεράστια τεχνογνωσία της χώρας στη ναυπηγοεπισκευή που σήμερα ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός καταστρέφει, μπορεί να γίνει εργαλείο ανάπτυξης. Με ακτοπλοΐα προσαρμοσμένη στις λαϊκές ανάγκες τα ναυπηγεία θα δώσουν δουλειά σε χιλιάδες τεχνίτες.
-- Ακόμα και στο ζήτημα της Ενέργειας, που συχνά προβάλλεται ως «δισεπίλυτο» πρόβλημα υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Λιγνίτης, υδάτινο δυναμικό, κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που δεν εξορύσσονται, γιατί τώρα δεν συμφέρει το κεφάλαιο. Λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές από το αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
-- Η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να αναπτύξει περαιτέρω τη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, την αμυντική βιομηχανία, τα πλαστικά που διαθέτει η χώρα αλλά σήμερα είναι στα χέρια των μεγαλοκαπιταλιστών, που ανάλογα με το πού εξασφαλίζουν το κέρδος που θέλουν αναπτύσσουν ή συρρικνώνουν κλάδους.

Γίνεται φανερό ότι ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης, όπου η παραγωγή μπαίνει στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών μπορεί να αντιμετωπίσει την ανεργία, να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά, να εξασφαλίσει κοινωνικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου δωρεάν, που θα χρηματοδοτούνται από το συνολικό κοινωνικά παραγόμενο από το λαό πλούτο και το νέο σχεδιασμό που θα στοχεύει στη λαϊκή ευημερία. Η Παιδεία, η Υγεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός γίνονται πραγματικά δημόσια αγαθά και σταματάνε να είναι βραχνάς για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Αυτός ο άλλος δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, τελειώνει με τις αιτίες των κρίσεων και μπορεί να γίνει πραγματικότητα με αποφασισμένο, οργανωμένο λαό, με λαϊκή συμμαχία που συγκρούεται με τον καπιταλισμό και τα μονοπώλια. Η ψήφος στο ΚΚΕ και την Κυριακή, η συμπόρευση μαζί του παντού είναι άλλο ένα βήμα προς αυτήν την προοπτική.