Η πολιτική σιχαίνεται τα κενά

18/09/2015 / 2310net

Αν κάποιος προσπαθήσει να περιγράψει τον πολιτικό χάρτη στην Ελλάδα θα αναγκαστεί να μιλήσει όπως ο παράγοντας του Εδεσσαϊκού. «Κοιτάξτε, αυτοί ήταν Αριστεροί, αλλά μετά μας είπαν ότι δεν είναι αριστεροί, αλλά οι άλλοι τους είπαν όχι τώρα εμείς είμαστε αριστεροί, αλλά μετά τους είπαν όχι δεν είμαστε αριστεροί, αλλά τώρα είπαν ότι το κέντρο και τα λοιπά, αυτό ακριβώς τίποτα άλλο».
Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί. Ο οδοστρωτήρας της κρίσης έφερε ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, διέλυσε τις καθιερωμένες σχέσεις των κομμάτων με τον πολιτικό τους χώρο αλλά και με τον κόσμο που τους ψήφιζε.
Στη θέση των παλιών κομμάτων ήρθαν νέα, όχι για να φέρουν κάτι διαφορετικό, αλλά για να εκφράσουν μια ψευδεπίγραφη αλλαγή, ένα δήθεν καινούριο, διαφορετικό από το παλιό. Ταυτόχρονα μετατέθηκαν πολιτικά κόμματα σε άλλους χώρους για να μπορούν να συμπληρώσουν το παζλ της αστικής πολυσυλλεκτικότητας της δημοκρατίας τους.

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ΠΑΣΟΚ. Ξεκάθαρο ΠΑΣΟΚ, με ό,τι αυτό σημαίνει. Τόσο ΠΑΣΟΚ που σε λίγο οι εσωτερική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει και αντίστοιχους ΠΑΣΟΚικούς όρους. Μην εκπλαγείτε αν δείτε να ξεφυτρώνουν «εκσυγχρονιστές», «προεδρικοί» και τέτοιες γκρούπες. Βέβαια με τόσους αυθεντικούς ΠΑΣΟΚους που έχει μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μου φαινόταν παράξενο να εμφανιστούν ως επίσημη τάση οι «Παπανδρεϊκοί ΣΥΡΙΖΑιοι».
Γινόμενος λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ, δημιουργούνται δύο μεγάλα προβλήματα:
Α) Τι θα γίνει με το υπάρχον ΠΑΣΟΚ
Β) Πως θα καλυφθει το κενό του ΣΥΡΙΖΑ;
Όμως επειδή η πολιτική σιχαίνεται τα κενά η λύση έρχεται γρήγορα.
Η κενή Φώφη Γεννηματά, ξέθαψε το Λαλιώτη, τα βρήκε με ΓΑΠ και τους δικούς του, συμφώνησε με τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ. Παρόλα αυτά το ΠΑΣΟΚ έχει μείνει πια κενό. Δεν έχει σε ποιον να απευθυνθεί αφού τους πήρε όλο το ακροατήριο ο Τσίπρας. Έτσι, ξεμένει με όσους έχουν αλτσχάιμερ ή πάσχουν από χρόνια πασοκίτιδα σε τελικό στάδιο. Η προσπάθεια συσπείρωσης που επιχειρήθηκε είναι απλά ο επιθανάτιος ρόγχος του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ που εγκαταλείπει τα εγκόσμια αφήνοντας χρέη, σαρδάμ και σκάνδαλα.
Το κενό που δημιούργησε η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ καλύφθηκε αμέσως από τον Λαφαζάνη και την ΛΑΕ. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει ποσοστά ΠΑΣΟΚ και η ΛΑΕ ποσοστά προ 2012 ΣΥΡΙΖΑ και θα έχουμε επιστρέψει στο παρελθόν, νομίζοντας πως κάτι έχει αλλάξει, αλλά όλα θα είναι τα ίδια.
Βέβαια, η ίδια ιστορία εκτυλίσσεται και στις άλλες γωνιές του κοινοβουλίου.
Είχες για παράδειγμα μια χριστιανική ακροδεξιά με τον Καρατζαφέρη. Μόλις αυτός έγινε μετριοπαθής, μνημονιακός, δημιουργήθηκε το κενό και τσούπ, φτιάχτηκαν οι ΑΝΕΛ μα την Παναγία.
Είχες νεοφιλελεύθερους που εκφράζονταν μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Με τους πρώτους κραδασμούς φτιάχτηκε το ΠΟΤΑΜΙ για να προσφέρει τσιμεντοενέσεις στο πολιτικό σύστημα.
Όμως τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται νεοφιλελεύθερος, το ποτάμι δεν χρειάζεται, γι’αυτό και θα μειωθεί η επιρροή του σταδιακά. Όμως το κενό που θα αφήσει πίσω του, αυτό της ακατάσχετης μπουρδολογίας που αυτοπροβάλλεται ως εναλλακτική επιλογή αντίδρασης, έρχεται να το καλύψει ο μέχρι πρότινος γραφικός Λεβέντης, που μπορεί να υποστηρίζει τον Μπομπολα στις Σκουριές, να πιστεύει ότι πρέπει να ψηφίσουμε δυο-τρία μνημόνια όσο σκληρά κι αν είναι, να θαυμάζει τους Γερμανούς που είναι φίλοι μας, να συγκροτεί ψηφοδέλτια που με τόσους μαζεμένους συγγενείς θυμίζουν λίστα καλεσμένων σε ανοιχτό γάμο, αλλά ταυτόχρονα να προβάλλεται ως ψήφος διαμαρτυρίας, εντιμότητας και καθαρότητας.

Ωστόσο, μπαίνοντας στη Βουλή ο Λεβέντης και αναλαμβάνοντας ρόλο υποστήριξης αν χρειαστεί σε μια μνημονιακή κατεύθυνση, μένει κενό στην εκπροσώπηση της γραφικότητας. Όχι για πολύ όμως, αφού σπεύδει να το καλύψει με πρωτοφανή επιτυχία ο Θάνος ο Τζήμερος, ο οποίος μπορεί να μη διαθέτει τον πλούτο υβρεολογίου του Βασίλη Λεβέντη, διαθέτει όμως νιάτα, γελοιότητα και κανένα αυτοσεβασμό ώστε να μπορεί να διατηρήσει την εκπροσώπηση της γραφικότητας για πολλά χρόνια μέχρι να δικαιωθεί κι αυτός, όπως ο προκάτοχός του.

ΤΩΡΑ   ΚΚΕ