Το μνημόνιο και τα στάδια του πένθους
Τελικά οι εκλογές αυτές δεν ήταν ανούσιες και άσκοπες. Δεν έγιναν απλά για να ξεφορτωθεί ο Τσίπρας τα αριστερά βαρίδιά του. Είχαν κάτι περισσότερο, κάτι σημαντικότερο αλλά δεν το είχαμε καταλάβει: Ήταν μαζική αποστολή αυτοκτονίας.
Ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία, εξέλεξε μια βουλή με 94.5% μνημονιακών δυνάμεων, πράγμα που σημαίνει ότι στο κεντρικό, όπως παρουσιαζόταν στον κυρίαρχο πολιτικό λόγο, ζήτημα, αυτό του μνημονίου, έχει αλλάξει ριζικά στάση. Για την ακρίβεια, μάλλον η στάση του λαού στην κρίση και τα μνημόνια θυμίζει τα στάδια του πένθούς:
Στην αρχή είναι η άρνηση. Αρνείσαι να πιστέψεις αυτό που σου συμβαίνει. Κρίση εμείς; Περικοπές μισθών και συντάξεων εμείς; Όχι, δεν μπορεί, κάτι δεν πάει καλά. Κάποιος μου κάνει πλάκα. Μάλλον είναι ένα κακό όνειρο. Θα ξυπνήσω και θα είναι όλα όπως πριν.
Μετά έρχεται ο θυμός. Γιατί να συμβαίνει αυτό σε μένα; Τι φταίει; Φταίνε οι γερμανοί, οι υδραυλικοί που δεν κόβουν αποδείξεις, οι δημόσιοι υπάλληλοι που ξύνονται. Φταίω κι εγώ που είχα αγοράσει δεύτερο ζευγάρι παπούτσια. Αλλά θα πετάξω ένα γιαούρτι, θα αγανακτήσω μαζί με τους άλλους και θα δουν αυτοί.
Αμέσως επόμενο στάδιο είναι η διαπραγμάτευση. Τι θα μπορούσε να έχει γίνει για να αποφευχθεί η απώλεια; Αν δίναμε μια βάση στους Ρώσους; Αν είχαμε πιο σοβαρό κράτος; Αν βοηθούσαμε τους Έλληνες επιχειρηματίες; Αν δεν είχαμε μπει στο ευρώ;
Για να περάσουμε μετά στο στάδιο της κατάθλιψης. Εκεί όπου αυτός που βιώνει την απώλεια χάνει την όρεξή του να κάνει το παραμικρό. Από τις μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις βρεθήκαμε στις συγκεντρώσεις υποστήριξης της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης, σε άνευρες πολιτικές διεργασίες, σε χαλάρωμα των αντανακλαστικών του εργατικού κινήματος.
Το τελευταίο στάδιο, αυτό που ζούμε τώρα είναι αυτό της αποδοχής. Αποδεχόμαστε την απώλεια, δηλαδή το μνημόνιο, και η ζωή συνεχίζεται. Ίσως νιώθουμε λίγες ενοχές όπως όταν χάνεις κάποιον δικό σου και ενώ θέλεις να συνεχίσεις τη ζωή σου αισθάνεσαι κάπως άσχημα, αλλά προχωράμε. Μπροστά, μνημονιακά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου