Νομος ειναι το δικιο του εργατη

 Γιατί παλεύει για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών

Μόνο το ΚΚΕ λέει σήμερα στο λαό ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσει καλύτερα, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, που καθορίζονται από την υψηλή παραγωγικότητα της εργασίας, το υψηλό επίπεδο ανάπτυξης της τεχνολογίας και της τεχνικής σε όλους τους τομείς.

Αυτός ο δρόμος, ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική λαϊκή ευημερία, περνάει μέσα από τη ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους. Προϋποθέτει να αλλάξει χέρια η εξουσία, να πάρει ο λαός τον πλούτο στα χέρια του, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό.

Προϋποθέτει να αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ και να απαλλαγεί ο λαός από το βραχνά του χρέους, διαγράφοντάς το μονομερώς. Κάθε εμπόδιο, κάθε ανάχωμα προς αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται να παραμεριστεί. Να γίνουν βήματα στην οργάνωση της λαϊκής πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, με ισχυρό ΚΚΕ. Σ' αυτό θα συμβάλει και το δυνάμωμα του Κόμματος στις εκλογές.

Στον αντίποδα, ένα από τα βασικά στοιχεία στην προεκλογική καμπάνια των κομμάτων που στήριξαν διαχρονικά επιλογές σε βάρος του λαού και ψήφισαν μνημόνια, είναι ότι αν κληθούν να σχηματίσουν ή να συμμετέχουν σε κυβέρνηση, θα προωθήσουν την «αναδιανομή του εισοδήματος» και την «κοινωνική δικαιοσύνη».

Αραδιάζουν, μάλιστα, μια σειρά από μέτρα, απ' αυτά που σκέφτονται να εντάξουν στα λεγόμενα «αντισταθμιστικά», ή στα «παράλληλα προγράμματά» τους, για να πείσουν το λαό ότι έχουν καλές προθέσεις και ότι μετά τις εκλογές θα «απαλύνουν» τον πόνο από την εφαρμογή των μέτρων του τρίτου και των προηγούμενων μνημονίων.

Ποιοι τα λένε αυτά; Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και οι ΑΝΕΛ, που μόλις πριν από δυο μήνες ψήφισαν την παραπέρα μείωση των συντάξεων, την καθήλωση των μισθών στα σημερινά άθλια επίπεδα, την παραπέρα συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων με τη διατήρηση και την αύξηση της βαριάς φορολογίας (ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, αγρότες).

Δηλαδή, αφού «έκαψαν» κυριολεκτικά το λαό με την πολιτική τους, τώρα του λένε πως θα τον αλείψουν με λάδι. Το θράσος τους δεν έχει όρια και πρέπει να απαντηθεί και στην κάλπη. Πολύ περισσότερο που με το νέο πακέτο στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό που ακολουθεί μετά τις εκλογές, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα βρεθούν σε ακόμα χειρότερη μοίρα.

Τα ίδια υπόσχεται όμως και η Λαϊκή Ενότητα, που μέχρι χτες συγκυβερνούσε με τον ΣΥΡΙΖΑ και έχει το δικό της μερτικό στη διαμόρφωση της σημερινής, αρνητικής για το λαό κατάστασης. Μάλιστα, τα στελέχη της θέτουν το ερώτημα και προς το ΚΚΕ: «Καλά, εσείς δεν θέλετε αναδιανομή του εισοδήματος;». Αντιγράφει αυτά που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του περασμένου Γενάρη, γι' αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ 2.

Πού οδηγούν αυτές οι λογικές; Πρώτον, όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από το εύρος αυτών που υπόσχονται, συνδέουν τη σχετική βελτίωση της ζωής του λαού με την καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία όλοι «δουλεύουν». Επομένως, θέλουν να στοιχίσουν το λαό πίσω από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, να παλεύει με τις δικές της σημαίες, κόντρα στα πραγματικά του συμφέροντα.

Δεύτερο, ενισχύουν τις αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να υπάρξει «δίκαιη κατανομή» του πλούτου σε μια ταξική, εκμεταλλευτική κοινωνία. Τρίτο ενισχύουν στο λαό τη λογική της ανάθεσης ότι είναι δυνατόν, ψηφίζοντας μια κυβέρνηση να αποσπάσει αυξήσεις στους μισθούς, μείωση στους φόρους, ακόμα και μεγαλύτερη φορολόγηση του κεφαλαίου, χωρίς ταξική σύγκρουση και πάλη ενάντια στην εργοδοσία και το κράτος της, τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς που συμμετέχει η χώρα.

Η μεγαλύτερη, όμως, συνεισφορά τους στο σύστημα είναι ότι «εκπαιδεύουν» το λαό να συμβιβάζεται με τα ψίχουλα που πέφτουν κάθε φορά από το πλούσιο τραπέζι της πλουτοκρατίας, ώστε να μη διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών του, που είναι σήμερα εφικτή, με την προϋπόθεση ότι θα πάρει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία και όλο τον πλούτο που παράγει.

Κατανομή του πλούτου υπέρ του λαού σε μια ταξική κοινωνία είναι αδύνατο να υπάρξει. Θεμέλιος λίθος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης είναι το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλον τρόπο πέρα από τη διαρκή συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Οποια βελτίωση υπάρξει στη ζωή του λαού θα προκύψει ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης με το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ως αποτέλεσμα της ταξικής πάλης και όχι ως προϊόν μιας κυβέρνησης αστικής διαχείρισης. Αυτό άλλωστε απέδειξε και το 7μηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Θυμίζουμε ότι ακόμα και τις εποχές που η ελληνική καπιταλιστική οικονομία κατέγραφε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ υπέγραφε αυξήσεις στους μισθούς της τάξης των 0,66 και 0,77 ευρώ τη μέρα, παίρνοντας τα εύσημα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που τώρα μιλάνε για αναδιανομή εισοδήματος. Μάλιστα, πολλά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας ήταν τότε από τα κορυφαία του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τέτοια είναι η ...αναδιανομή που υπόσχονται!