Η σκοτεινή και καταστροφική πλευρά των ΜΚΟ και του... «εθελοντισμού»
Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος.
Τον δρόμο τον φτιάχνεις προχωρώντας.
Φτωχοί άνθρωποι με τα πόδια
και βαδίζουν στην βρωμερή γη ...
- ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΑΤΣΑΔΟ
Για να επιτευχθεί αυτό, τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης αναδεικνύουν το ρόλο τους στην εκπαίδευση, την καταπολέμηση της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, την προστασία του περιβάλλοντος, την προώθηση των πολιτικών ελευθεριών, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ, αλλά, με καλά κρυμμένη την σκοτεινή πλευρά τους.
Υπάρχουν περίπου 40.000 ΜΚΟ που επιδοτούνται από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί με το συγκεκριμένο σκοπό της ενίσχυσης των ιμπεριαλιστών της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.
Η ιδέα της δημιουργίας μη κυβερνητικών οργανώσεων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τις υπηρεσίες πληροφοριών για τη δημιουργία των κοινωνικών δικτύων στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αρχικά εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του σαράντα. Ωστόσο, το έργο αυτό πραγματοποιήθηκε σχεδόν μια δεκαετία μετά και ξεκίνησε το 1961. Άρχισε να καθοδηγείται μετά από τον θρίαμβο της κουβανικής επανάστασης το 1959, όταν με εκτελεστική διαταγή δημιουργήθηκε η Αμερικανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID). Επίσημος σκοπός της ήταν να ενισχύσει την αμερικανική εξωτερική πολιτική συνεργασίας με τις χώρες που παίρνουν οικονομική, γεωργική, πολιτική και ανθρωπιστική βοήθεια.
Το 1972 ο Αμερικανός καθηγητής Γουλιέλμος Α. Ντάγκλας ετοίμασε μια πιο σύνθετη ιδέα, ενός πρωτοτύπου, μιας μελλοντικής ΜΚΟ στο βιβλίο του «Η ανάπτυξη της δημοκρατίας». Σύμφωνα με τον μελετητή, οι άνθρωποι στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική ήταν σαν ένα «παιδί» που χρειάζεται για την ανάπτυξή του, κατά την αμερικανική άποψη, «την επιτροπεία, τη ρύθμιση και τον έλεγχο της κυβέρνησης των ΗΠΑ.» Αργότερα η έννοια αυτή κάλυψε ολόκληρο τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου του αμερικανικού λαού. Για τον Ντάγκλας, η διαδικασία της παγκόσμιας μεταμόρφωσης δεν θα μπορούσε να γίνει από τις κυβερνήσεις και έπρεπε να οικοδομηθούν οργανώσεις βάσης σε κάθε μέρος του πλανήτη υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ, από ειδικευμένους οργανισμούς. Αυτές οι οργανώσεις βάσης το 1980 πήραν την μορφή μη κυβερνητικών οργανώσεων που ενσωματώθηκαν ως ζωτικής σημασίας εργαλεία του «Project Δημοκρατία» για την ενίσχυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης του κόσμου κάτω από την κηδεμονία της Ουάσινγκτον.
Για να εκπληρώσουν οι ελεγχόμενες ΜΚΟ τα καθήκοντά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έπρεπε να αποσταθεροποιήσουν κυβερνήσεις που δεν σχετίζονται με την πολιτική των ΗΠΑ, μέσω μιας λεπτής εργασίας, αποκρύπτοντας τους ανατρεπτικούς σκοπούς τους με κάποια πραγματικά προγράμματα, όπως η καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας. Την ίδια στιγμή, η USAID ήταν ακριβώς αυτή που έστειλε τον περίφημο Αμερικανό ειδικό στα βασανιστήρια Dan Mitrione(*) στη Βραζιλία την οχταετία 1960-1967, το 1965 στη Δομινικανή Δημοκρατία και στην Ουρουγουάη στα 1969-1970. Η USAID επίσης συμμετείχε ενεργά σε όλα τα πραξικοπήματα και απόπειρες πραξικοπημάτων που έλαβαν χώρα στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική από το 1961 έως σήμερα, σε στενή συνεργασία με τη CIA, DIA (Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών, το FBI, η DEA, NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας) κ.λπ. Ενώ στη Σοβιετική Ένωση και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, η USAID μαζί με άλλες ΜΚΟ, όπως το National Endowment for Democracy (NED) έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να εξαλείψουν την ιδεολογική επιρροή της ΕΣΣΔ ως ιδεολογικοί ιεραπόστολοι και λειτουργοί της αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή της CIA και της μυστικής οργάνωσης της USAID για τη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα στο Κονγκό, το θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή και τις εκατοντάδες επιθέσεις κατά του Φιντέλ Κάστρο, ανάγκασε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να δημιουργήσει το NED το 1983. Ο Πρόεδρος Ronald Reagan, στη συνέχεια, ανακοίνωσε ότι «αυτό το πρόγραμμα δεν ενεργεί πίσω από τη σκιά, θα είναι ορατό, ενώ θα συνάδει(!) με τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.»
Ο δημιουργός του, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Georgetown, Allen Weinstein ήταν πιο συγκεκριμένος, όταν κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το 1991, είπε: «… Η NED εκπληρώνει πολλά καθήκοντα σήμερα υπό την ευθύνη της CIA» Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1986 ο πρώτος διευθυντής του NED, Carl Gershman αναγνώρισε ότι η οργάνωσή του ήταν ένα μέτωπο για την CIA.
Η Διακήρυξη Αρχών υπογράφεται από νεοσυντηρητικούς ηγέτες, όπως ο Elliot Abrams (είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο Ιράν Contragate), ο Φράνσις Φουκουγιάμα (συγγραφέας του Τέλους της Ιστορίας), ο Ζαλμάι Χαλιλζάντ (πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν) και ο Max Weber (ένας Δημοκρατικός συντάκτης του τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα). Ο τελευταίος χαρακτηριστικά αναφέρει: «θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη, να αναλάβουμε μοναδικό ρόλο στη διατήρηση και την επέκταση της ασφάλειας, της ευημερίας, των αρχών μας και της διεθνής τάξης.»
Για να επιτευχθεί αυτό το έργο δημιουργήθηκε η NED και τέσσερις οργανώσεις: το Δωρεάν Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο, το Κέντρο Διεθνών Ιδιωτικών Επιχειρήσεων, το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων και η υποτελής του ΜΚΟ Freedom House. Η USAID είναι επίσημα αφιερωμένη στη χρηματοδότηση και την υποστήριξη των δυνάμεων των μεγάλων «οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών» σε σχεδόν 100 χώρες. Για το σκοπό αυτό έχουν ένα ισχυρό προϋπολογισμό: Τα κεφάλαια της USAID για το 2016 USAID ανέρχονται σε 22.300.000.000 δολάρια ενώ το NED έχει στη διάθεσή του 170 εκατ. Με αυτά τα χρήματα δεν θα είναι δύσκολο να δημιουργήσουν τις ΜΚΟ που σχετίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ μέσω των οργανώσεων βάσης. Αυτό εξηγεί γιατί οι Ινδιάνοι Miskito της Νικαράγουας έγιναν οι συνεργάτες της αντεπανάστασης και της CIA κατά τη διάρκεια της επανάστασης των Σαντινίστας. Εξηγεί, επίσης, την πρόσφατη πορεία των ιθαγενών ενάντια στην κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό και το υπό αμφισβήτηση έργο των 31 ΜΚΟ στον Αμαζόνιο με προϋπολογισμό 56,2 εκατομμύρια δολάρια από τη NED, τη USAID και αρκετές άλλες ξένες ΜΚΟ, κατ 'ουσίαν προερχόμενες από τις ΗΠΑ. Οι Ινδιάνοι του Αμαζονίου έκαναν πορεία 700 χιλιομέτρων για να διαμαρτυρηθούν βίαια ενάντια στην πιθανή μελλοντική επανεκλογή του Ραφαέλ Κορέα!
Ένα από τα καθήκοντα που σχετίζονται με τα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης - ΜΚΟ είναι η εκπαίδευση χιλιάδων αντιφρονούντων σε χώρες που δεν ακολουθούν την αμερικανική γραμμή και η επιρροή στις προεδρικές, βουλευτικές και δημοτικές εκλογές σε αυτά τα έθνη.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε κάθε χώρα που διαφωνεί με την πολιτική των ΗΠΑ θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα 10% του πληθυσμού που να υποστηρίζει τη Βόρεια Αμερική και να μπορεί να αποτελέσει την πέμπτη φάλαγγα για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, για παράδειγμα σε χώρες όπως η Ρωσία , η Κίνα, η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βραζιλία, ο Ισημερινός, η Αργεντινή, η Βολιβία, η Νικαράγουα, η Αρμενία, η Λευκορωσία, το Τατζικιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Ουζμπεκιστάν και η Αίγυπτος.
Στη συνέχεια, το ζήτημα είναι να οργανώσει και να χρηματοδοτήσει τους πιθανούς αντάρτες και την πλύση εγκεφάλου μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό συνέβη στην Πολωνία το 1989, όταν το NED, σε συνεργασία με το Βατικανό έδωσε στο κίνημα αλληλεγγύης 2.5 εκατομμύρια δολλάρια που προβλέπονται για την προώθηση της υποψηφιότητας του φιλο-αμερικανικού ηγέτη Λεχ Βαλέσα για την προεδρία. Στη συνέχεια, το NED και η USAID χρηματοδοτούν οργανώσεις όπως «η Αντίσταση» στη Σερβία, «Khmara» στη Γεωργία, «PORA» στην Ουκρανία, «Kelker» στο Κιργιστάν, «Zubr» στη Λευκορωσία. Στη συνέχεια, προώθησε την «επανάσταση των ρόδων» στη Γεωργία, η «επανάσταση της τουλίπας» στο Κιργιστάν, την «πορτοκαλί επανάσταση» και στη συνέχεια «Μαϊντάν» στην Ουκρανία, προσπάθησε χωρίς επιτυχία μια επανάσταση στην Αρμενία με το σύνθημα «Ερεβάν Electric» και επίσης απέτυχε πρόσφατα στο Χονγκ Κονγκ στην προσπάθεια να υποκινήσει την «επανάσταση των ομπρελών».
Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης στη Λατινική Αμερική, όπως ο Leopoldo Lopez και ο Henrique Capriles στη Βενεζουέλα, ο Mauricio Ρόδας στο Εκουαδόρ, ο Aécio Neves στη Βραζιλία είναι δημιουργίες του NED και είναι δεσμευμένοι στον αγώνα τους ενάντια στις νόμιμα εκλεγμένες προοδευτικές κυβερνήσεις. Κύρια ατζέντα τους είναι να αποσταθεροποιήσουν τις κυβερνήσεις αυτές και να επιστρέψουν τις χώρες τους στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ. Όλοι έχουν στενές επαφές με τον πρώην Πρόεδρο της Κολομβίας Άλβαρο Ουρίμπε και την ακροδεξιά της Λατινικής Αμερικής.
Ωστόσο, καθώς ο χρόνος περνά τις χώρες του πλανήτη μας όλο και περισσότεροι αποκτούν συνείδηση και συνειδητοποιούν τους στόχους της USAID, του NED και των θυγατρικών τους ΜΚΟ και λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα. Τώρα υπάρχουν τρεις χώρες των BRICS: η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία οι οποίες θέσπισαν την καταχώριση ξένων πρακτόρων που αφορούν ΜΚΟ οι οποίες λαμβάνουν κονδύλια από το εξωτερικό. Οι τωρινοί Αμερικανοί ηγέτες, οι νεοφιλελεύθεροι και οι νεοσυντηρητικοί γνωρίζουν ότι η χώρα τους έχει πάψει να αντιπροσωπεύει μια δημοκρατία, αλλά έγινε ένα αυταρχικό κράτος που κλίνει όλο και περισσότερο προς τον ολοκληρωτισμό.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε από Counterpunch, ο Αμερικανός επιστήμονας Henry Giroux Α έγραψε ότι «οι σκοτεινές εποχές δεν ανήκουν στο μέλλον, αλλά υπάρχουν ήδη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα μείνουν έτσι για πάντα.»
______________________________________
(*) Ο Daniel Anthony "Dan" Mitrione (4 Αύγ του 1920 - 10 του Αύγ του 1970) ήταν ένας γεννημένος στην Ιταλία Αμερικανός αξιωματικός της αστυνομίας, Federal Bureau of Investigation παράγοντα και της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών σύμβουλος για τηνΚεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών στη Λατινική Αμερική. Σκοτώθηκε από το Τουπαμάρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου