Η «σοβιετία», οι «μπολσεβίκοι» και η ύπουλη γελοιότητα...

Η «σοβιετία», οι «μπολσεβίκοι» και η ύπουλη γελοιότητα...

Ο κλέφτης φωνάζει: Μ' έκλεψαν!
Ο φονιάς παραπονιέται: Θέλουν να με σκοτώσουν!
Ο ψεύτης δεν πιστεύει τίποτα.
Μπ. Μπρεχτ
Τι κι αν μέρα με τη μέρα και ο πλέον ανίδεος βλέπει ότι αυτή η κυβέρνηση επιλέχτηκε από το κεφάλαιο για να υπηρετήσει μέχρι κεραίας τη στρατηγική του και τις ανάγκες του σε κάθε επίπεδο και τομέα, από τις φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο και τη φοροληστεία στο λαό, μέχρι το ξήλωμα του Ασφαλιστικού και τα σπίτια στα χέρια τραπεζιτών; Τι κι αν μεταξύ σοβαρού και αστείου και με πικρή ειρωνεία οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν αυτές τις μέρες ότι «τελικά δεν ήταν οι κομμουνιστές που τάχα θα μας παίρναν τα σπίτια, αλλά οι τράπεζες», αυτό δηλαδή για το οποίο προειδοποιούσαν οι κομμουνιστές; Ολα αυτά δεν πτοούν το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και τα διάφορα παπαγαλάκια της που έχουν σταθερά για στόχο να χτυπάνε το εργατικό και λαϊκό κίνημα και βέβαια την πρωτοπορία του - το ΚΚΕ - «διά της πλαγίας»...
Και στο σενάριο αυτό που μεθοδικά και με στοχοπροσήλωση δουλεύουν, δεν μπορούν παρά να αξιοποιούν κάθε είδους γελοιότητα και γελοίο, κάθε είδους λάσπη και λασπολόγο, κάθε είδους αντικομμουνισμό παλιάς κοπής ή και «σικάτης»... Το παραμύθι έχει ως εξής: Η βαρβαρότητα που ζούμε, που φέρει ατόφια τη σφραγίδα του καπιταλισμού και της συμμετοχής της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, είναι λέει περίπου... «σοσιαλισμός». Τα ελάχιστα δικαιώματα των εργαζομένων, που είχαν κατακτήσει και τώρα ξηλώνονται ως «εμπόδιο» και «κόστος», για να ξαναπάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία που βυθίστηκε στην κρίση, είναι λέει η τελευταία... σοβιετία. Και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνει η νέα σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, υπηρετώντας τα συμφέροντα των καπιταλιστών είναι λέει ...«μπολσεβικισμός». Ενώ οι « κομμουνιστικές ιδεοληψίες» είναι αυτές που οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ να παίρνει μέτρα υπερφορολόγησης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Ε, και ο ΣΥΡΙΖΑ περίπου το ΚΚΣΕ...

***

Ποιος δε θυμάται τον Πάγκαλο να μιλάει για τους «νεοκομμουνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ, τον Σαμαρά και λοιπούς για τους «σταλινικούς» ΣΥΡΙΖΑίους, για να μην πάμε και παλιότερα, όταν το ίδιο παραμύθι παιζόταν με το ΠΑΣΟΚ που τάχα «έφερε το σοσιαλισμό στην Ελλάδα»;
Αυτήν την παραμύθα προσπάθησαν προχτές στη Βουλή να ξαναζεστάνουν από βουλευτές του Ποταμιού ως τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, με την απαραίτητη πάντα συνδρομή και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον βουλευτών του. Ο πρώτος μας εξήγησε ότι «η κυβέρνηση φέρνει τον μαρξισμό σε κάθε ελληνική οικογένεια και απαλλοτριώνει την ιδιοκτησία μέσω των τραπεζών»! Ο δεύτερος, ως γνήσιο μαντρόσκυλο των καπιταλιστών, ότι δεν παίρνουν τα σπίτια του κόσμου οι τράπεζες, αλλά «οι κομμουνιστές που ψήφισαν οι Ελληνες». Και οι ΣΥΡΙΖΑίοι, όπως ο βουλευτής Μαντάς, τροφοδοτώντας το μύλο απ' την ανάποδη, ενημερώνοντας μας ότι «εκείνος είναι κομμουνιστής» παρ' όλο που στηρίζει μια πολιτική που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, την ίδια ώρα που προσφέρει στο πιάτο του κεφαλαίου μια σειρά προνόμια, εξασφαλίζει νέα πεδία κερδοφορίας του. Ε, για τα αστικά ΜΜΕ που κάποια εξ αυτών παρουσιάζουν και τον Τσακαλώτο ως περίπου το «νέο Μαρξ», το μυαλό σταματά...

***

Κι όμως πίσω από αυτήν την παρέλαση της γελοιότητας, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και το ίδιο το σύστημα προσπαθούν να πετύχουν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: Να αξιοποιήσουν την όποια δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να τη διοχετεύσουν ενάντια στο εργατικό κίνημα, στο σοσιαλισμό, στις κομμουνιστικές αξίες. Το «τον είδαμε και το σοσιαλισμό» που ακουγόταν από ορισμένους στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ταυτίζοντας το σοσιαλισμό με την 8ετή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επαναλαμβάνεται σήμερα με το «είδαμε και την αριστερά, είδαμε και τους κομμουνιστές», αναφερόμενοι στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Να συκοφαντήσουν έτσι καραμπινάτα το σοσιαλισμό, να τσουβαλιάσουν στις συνειδήσεις του λαού την καπιταλιστική βαρβαρότητα με το δρόμο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, αυτόν της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, όρο και για την απαλλαγή από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, δεινά που πληρώνει σήμερα πολύ ακριβά. Ταυτόχρονα, επιδιώκουν κάνοντας το άσπρο μαύρο να συντηρήσουν μια εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ σε εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις, ταυτίζοντάς τον με κάτι που δεν είναι. Αβάντα, δηλαδή, στη μεγάλη προσφορά του στο σύστημα που δεν είναι άλλη από τη δυνατότητα της σοσιαλδημοκρατίας να περνάει τα πιο βάρβαρα μέτρα για λογαριασμό του κεφαλαίου υπό τους ήχους της «παντιέρα ρόσα».
Ε, η ύπουλη αυτή προσπάθεια δεν πρέπει και δε θα τους περάσει...

Τ. Γ.