Ζεσταίνουν τις μηχανές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων...

Ζεσταίνουν τις μηχανές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων...

...ενώ η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εμπλέκει όλο και βαθύτερα το λαό στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους

Ελληνικά μαχητικά στη ΝΑΤΟική άσκηση «Trident Juncture» εκπαιδεύονται στον εναέριο ανεφοδιασμό, γεγονός που παραπέμπει σε επιχειρήσεις πολύ μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους...

Η προώθηση των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων σε όλο το τόξο από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική βρέθηκε στο επίκεντρο της Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη βδομάδα.

Με το πρόσχημα των τζιχαντιστών και της διαχείρισης του Προσφυγικού, πάρθηκαν αποφάσεις παραπέρα συγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά και περαιτέρω ενίσχυσης της οικονομικής διείσδυσης σε όλη αυτήν την περιοχή, στην οποία συγκρούονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ με αυτά άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και πρώτα και κύρια της Ρωσίας, με επίδικο τον έλεγχο στρατηγικής σημασίας «προγεφυρωμάτων», ενεργειακών πηγών και διαύλων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.
Στο πλαίσιο αυτών ακριβώς των επικίνδυνων αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ξεχωρίζουν δύο στοιχεία:
Το πρώτο είναι ότι οι αποφάσεις αυτές σηματοδοτούν ανοιχτή στήριξη της τουρκικής αστικής τάξης, την ίδια ώρα που οξύνεται η κόντρα με τη Ρωσία. Τα «πρόσθετα μέτρα στήριξης» της Τουρκίας, που ανήγγειλε η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, όπως και τα «ανταλλάγματα» που έδωσε στην τουρκική αστική τάξη η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας, σχετίζονται άμεσα με τον καθοριστικό ρόλο που αυτή παίζει για την προώθηση των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, με τη γεωστρατηγική της θέση και την οικονομική - στρατιωτική της ισχύ.
Το άλλο στοιχείο, που πρέπει να σημάνει συναγερμό για το λαό της χώρας μας, είναι ότι όλες οι παραπάνω αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ φέρουν την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία αναζητά ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου και προβαίνει σε «μπαράζ προσφορών» (βάσεων, μέσων, δυνάμεων, «διαμεσολάβησης» κ.ο.κ.) στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες.

Η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ

Η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ (1 - 2 Δεκέμβρη) επιβεβαίωσε ότι μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της λυκοσυμμαχίας στην Ουαλία (Σεπτέμβρης 2014) για την αποφασιστική ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, η λυκοσυμμαχία προωθεί πλέον συστηματικά και την αντίστοιχη ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στο όνομα της «προσαρμογής της Συμμαχίας στις προκλήσεις από το Νότο».
Στην πρώτη περίπτωση, το πρόσχημα ήταν η «επιθετικότητα της Ρωσίας», στη δεύτερη η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα, και στις δύο περιπτώσεις, κίνητρο των επικίνδυνων αποφάσεων και κινήσεων του ΝΑΤΟ είναι η επιδίωξη των ευρωατλαντικών μονοπωλίων να κερδίσουν θέσεις σε βάρος των ανταγωνιστών τους, κορυφαία θέση μεταξύ των οποίων, σε όλη αυτή τη γεωγραφική περιοχή, έχουν τα ρωσικά μονοπώλια.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, κατά τη διάρκεια της Συνόδου της περασμένης βδομάδας, ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, υπογράμμισε ότι «βελτιώνουμε την ετοιμότητα και τη δυνατότητα ανταπόκρισης (responsiveness) των δυνάμεών μας, να αντιμετωπίζουμε απειλές από το νότο, καθώς και από την ανατολή».
«Μόλις πραγματοποιήσαμε τη μεγαλύτερη άσκησή μας εδώ και μια δεκαετία στα νότια της Συμμαχίας», πρόσθεσε, αναφερόμενος στη ΝΑΤΟική άσκηση «Trident Juncture», που πραγματοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στη Μεσόγειο (αλλά και στον Ατλαντικό Ωκεανό), με τη συμμετοχή και ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ταυτόχρονα, η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, εκτός από το να δώσει πλήρη κάλυψη στη στάση της Τουρκίας και την πιο ενεργό εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας («η Τουρκία έχει το δικαίωμα να υπερασπίζεται την εδαφική της ακεραιότητα και τον εναέριο χώρο της», επανέλαβε για πολλοστή φορά ο Γ. Στόλτενμπεργκ, αναφερόμενος στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικό μαχητικό), ανήγγειλε τη λήψη «πρόσθετων μέτρων στήριξης» της Τουρκίας.
Τα μέτρα αυτά συνιστούν στην πραγματικότητα συγκέντρωση επιπλέον ΝΑΤΟικών στρατιωτικών μέσων και δυνάμεων σε βάσεις στην Τουρκία, στα σύνορα με τη Συρία και συνολικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο: ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Ισπανία ανακοίνωσαν ήδη τη «συμβολή» τους με αεροπορικές, ναυτικές και πυραυλικές δυνάμεις, ενώ ο γγ του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι περιμένει «και από άλλους συμμάχους να αναλάβουν περισσότερες δεσμεύσεις»...
Ολα αυτά ενώ κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, όχι με την ταμπέλα του ΝΑΤΟ, αλλά με αυτήν της «συμμαχίας κατά του Ισλαμικού Κράτους», με τον γγ του ΝΑΤΟ βέβαια να «καυχιέται» ότι η αποτελεσματικότητα αυτής της συμμαχίας «βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διαλειτουργικότητα μεταξύ των συμμάχων και των εταίρων τους που έχει οικοδομηθεί στη διάρκεια πολλών χρόνων επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ»...
Την ίδια ώρα, η εντεινόμενη κόντρα των ευρωατλαντικών μονοπωλίων με τη ρωσική πλευρά αποτυπώθηκε και σε άλλες αποφάσεις της ΝΑΤΟικής Συνόδου: Πέρα από τις συζητήσεις στην Επιτροπή ΝΑΤΟ - Ουκρανίας για την παραπέρα στήριξη της κυβέρνησης του Κιέβου, αλλά και την απόφαση να παραμείνει τουλάχιστον για όλο το 2016 η ΝΑΤΟική δύναμη 12.000 ανδρών στο Αφγανιστάν, καθαρά τέτοιο στοιχείο αποτέλεσαν και οι συζητήσεις για την «πολιτική ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ, η οποία εστιάζει στα Βαλκάνια και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.
Με αυτά τα δεδομένα και παρά τις αντιδράσεις της Ρωσίας, η Σύνοδος υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ αποφάσισε να προσκαλέσει το Μαυροβούνιο να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις ένταξης στη λυκοσυμμαχία (σ.σ. πρόκειται για το τελικό στάδιο στη διαδικασία ένταξης μιας υποψήφιας χώρας στο ΝΑΤΟ), ενώ σε ειδική δήλωσή τους οι υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ αναφέρουν ότι η διαδικασία παραμένει ανοιχτή και για τις άλλες χώρες που έχουν εκδηλώσει αντίστοιχο ενδιαφέρον, δηλαδή τις ΠΓΔΜ, Γεωργία και Βοσνία - Ερζεγοβίνη.

Η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας

Με έμφαση σε διαφορετικό πρόσχημα, τη διαχείριση του Προσφυγικού, η προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή της Μέσης Ανατολής βρέθηκε στο επίκεντρο και των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας (29 Νοέμβρη).
Οπως και το ΝΑΤΟ, έτσι και η ΕΕ δεν έμεινε στη νομιμοποίηση της συνολικής στάσης της Τουρκίας, αλλά προχώρησε και στην προσφορά μιας σειράς «ανταλλαγμάτων» στην τουρκική αστική τάξη, όπως το ξεμπλοκάρισμα μιας σειράς κεφαλαίων για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, χορήγηση οικονομικής βοήθειας ύψους 3 δισ. ευρώ και δρομολόγηση της κατάργησης της βίζας.
Τα «ανταλλάγματα» αυτά βέβαια δεν ήταν στον «αέρα»: Συνοδεύονται από την αναβάθμιση των εμπορικών και των ενεργειακών σχέσεων της Τουρκίας με την ΕΕ, τη «δημιουργία επιχειρηματικής βάσης για την προσέγγιση των επιχειρηματικών κύκλων», την αναβάθμιση της θέσης της Τουρκίας σε «στρόφιγγα» της ΕΕ, για την «επιβολή τάξης στις μεταναστευτικές ροές» και την «απορρόφηση» μόνο όσων μεταναστών και προσφύγων θεωρούνται «χρήσιμοι» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Είναι προφανές ότι η στήριξη αυτή δίνει πλεονεκτήματα στην τουρκική αστική τάξη στον ανταγωνισμό της με τις αστικές τάξεις άλλων χωρών της περιοχής και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, καθώς και για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο...

Κυβέρνηση: Βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρ' όλα αυτά, μετά τη συμφωνία της στην ενεργοποίηση του άρθρου 42.7 της Συνθήκης της ΕΕ, της θεσμικής «ομπρέλας» δηλαδή για τη στρατιωτική συνδρομή όλων των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή, υπέγραψε όλες τις παραπάνω επικίνδυνες αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Οι σοβαρές ευθύνες της γι' αυτές τις υπογραφές δεν «κουκουλώνονται» ούτε με τα... τιτιβίσματα του Αλ. Τσίπρα για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, ούτε βέβαια με τις... «ενστάσεις» του Ν. Κοτζιά για την ταμπέλα με την οποία θα επιχειρούν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, αν θα λέγονται ΝΑΤΟ δηλαδή ή... «συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους», γιατί... «ο αραβικός κόσμος δεν έχει την καλύτερη εικόνα για το ΝΑΤΟ»!
Πολύ περισσότερο, επιχειρώντας να ενισχύσει τη θέση της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει να γίνει «χρήσιμη στο παγκόσμιο σύστημα», όπως λέει χαρακτηριστικά ο υπουργός Εξωτερικών, αρπάζοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους της και εμπλέκοντας το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
«Η Ελλάδα είναι σημαντικός παίκτης της περιοχής», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ν. Κοτζιάς μετά τη συνάντησή του, την Παρασκευή στην Αθήνα, με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, για να επαναλάβει στη συνέχεια τα περί «τριγώνου αστάθειας» στην περιοχή, μέσα στο οποίο η Ελλάδα «εκπέμπει σταθερότητα» και προσφέρεται για «διαπραγματεύσεις», «διαβουλεύσεις» και «διαιτησία».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση «προσφέρει» πολύ περισσότερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς: Μεταξύ άλλων, προτείνει τη δημιουργία νέων ΝΑΤΟικών βάσεων στο Αιγαίο και την Κρήτη, επέκταση και ενίσχυση της βάσης της Σούδας. Συζητά την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών των ΗΠΑ στο Καστέλι Ηρακλείου, δίνει 500 εκατ. δολάρια στην αμερικάνικη «Lockheed Martin» για την ανακατασκευή αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, διαφημίζει την ετοιμότητά της να συμβάλει στον τομέα των «πληροφοριών» στις επικείμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...
«Πυξίδα» της κυβέρνησης σε αυτήν την εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι η προσπάθεια του εγχώριου κεφαλαίου να μη χάνει θέσεις στους διεθνείς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, να «εξισορροπεί την απώλεια ισχύος στον οικονομικό τομέα» λόγω της κρίσης, όπως σημείωνε κατά την επίσκεψή του στην Τεχεράνη το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Ν. Κοτζιάς. «Η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ενεργητική», ανέφερε χαρακτηριστικά, «όσοι φοβούνται το κόστος από δράσεις και ενέργειες, θα πρέπει να σκέφτονται το κατά κανόνα μεγαλύτερο κόστος της αδράνειας (...) Διότι όσο κάποιος αδρανεί, τόσο κάποιοι άλλοι καταλαμβάνουν θέσεις και αποκτούν επιρροή στα σημεία του ορίζοντα στα οποία δεν υπάρχει δράση»...
Παράδειγμα «ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής» της συγκυβέρνησης είναι η αναφορά του Ν. Κοτζιά, κατά τη διάρκεια των δηλώσεων με τον Τζ. Κέρι, για την ανάγκη ενίσχυσης της σταθερότητας «στη γραμμή Αίγυπτος - Σουδάν - Σομαλία». Αναφορά καθόλου τυχαία: Αφορά στον άξονα που βρέχεται από την Ερυθρά Θάλασσα, την «ασφάλεια» του οποίου ιεραρχεί το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, με πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού να συμμετέχουν ανά διαστήματα στη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ στην περιοχή, EUNAVFOR ATALANTA.
Η «ενεργητική εξωτερική πολιτική» της ελληνικής κυβέρνησης εκτιμάται από τα γεράκια του ιμπεριαλισμού - «είμαστε μαζί (...) σαν σύμμαχοι του ΝΑΤΟ στον ευρωατλαντικό χώρο, οπουδήποτε υπάρχουν προβλήματα ασφαλείας, από το Αφγανιστάν μέχρι το Κόσσοβο», δήλωσε χαρακτηριστικά από την Αθήνα ο Τζον Κέρι - ωστόσο για το λαό σημαίνει όλο και μεγαλύτερους κινδύνους εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Οι εξελίξεις «τρέχουν» και επιβάλλουν επιφυλακή, ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς, αγώνα για να γίνει πράξη το σύνθημα «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»! Τα λαϊκά συμφέροντα υπηρετούνται μόνο με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με εργατική - λαϊκή εξουσία.