Τι υπηρετεί το «παράλληλο πρόγραμμα» της κυβέρνησης;

Τι υπηρετεί το «παράλληλο πρόγραμμα» της κυβέρνησης;

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

«...H κυβέρνηση δεν έχει ούτε ώρα για χάσιμο. Ούτε ως προς την υλοποίηση των προαπαιτούμενων, ώστε να μείνει το πρόγραμμα με τους δανειστές σε τροχιά, να εκταμιευτεί η δόση, να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και να αρχίσει εντός του 2015 η σκληρή διαπραγμάτευση για το χρέος, ούτε ως προς την υλοποίηση του παράλληλου προγράμματος, έξω από τον "κορσέ" των διεθνών δεσμεύσεων, με στόχο περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, την ενίσχυση εδώ και τώρα της επιχειρηματικότητας και της αγοράς εργασίας και την πάταξη της διαφθοράς».
Αυτά έγραφε την Κυριακή 11/10/2015 στο κύριο άρθρο της η «Αυγή». Δεν είναι κάτι το καινούργιο. Οταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε στη Βουλή το τρίτο μνημόνιο, με τη στήριξη και άλλων πολιτικών πυλώνων του κεφαλαίου όπως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ πρόβαλλε δύο βασικά ζητήματα, ως παράγοντες υπεροχής του ΣΥΡΙΖΑ στην εφαρμογή του μνημονίου, έναντι των άλλων κομμάτων που το ψήφισαν. Το ένα είναι η «αγωνιστική» τάχα διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς, κάτι που τα άλλα κόμματα, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν όταν συγκυβερνούσαν, ενώ το Ποτάμι, έλεγε, είναι αδοκίμαστο σε τέτοιες δουλειές για το σύστημα. Ηταν το ένα βασικό του επιχείρημα εγκλωβισμού του λαού στη στήριξη ή ανοχή της πολιτικής της κυβέρνησης.
Το δεύτερο, είναι η ικανότητά του να χειραγωγεί προβάλλοντας τη δυνατότητά του να λειάνει οξείες γωνίες του μνημονίου, δηλαδή να απαλύνει τις συνέπειες του μνημονίου στο λαό, με το διαβόητο «παράλληλο πρόγραμμα», κάτι που μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει. Αυτή η παγίδα ήταν και το δεύτερο βασικό περιεχόμενο στην προεκλογική του τακτική.

Ενταγμένο στην καπιταλιστική οικονομία

Προκύπτει το ερώτημα: «Μπορεί πράγματι αυτό το παράλληλο πρόγραμμα να αποτελέσει μέσο λαϊκής ανακούφισης»; Το κύριο άρθρο όμως της «Αυγής», εντάσσει και το παράλληλο πρόγραμμα στην ενίσχυση εδώ και τώρα της επιχειρηματικότητας, δηλαδή στη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Γράφει σχετικά:
«"Αγώνα σε έξι μέτωπα ξεκινάει η κυβέρνηση, άμεσος στόχος η ταχεία υλοποίηση του παράλληλου προγράμματος" τα οποία είναι:

• Αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης: Από το βήμα της Βουλής, η αν. υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, δεσμεύτηκε για διεύρυνση παροχών όσο και δικαιούχων. Σε συνεργασία με τον υπουργό Υγείας, Ανδρέα Ξανθό, η υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων συμπολιτών μας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Επίσης, θα καθιερωθούν τα σχολικά γεύματα.
• Ανεργία: Στη μάστιγα αυτή, η κυβέρνηση θα απαντήσει με πλέγμα δράσεων, μεταξύ των οποίων ειδικά σχέδια για τους ανέργους που είναι άνω των 40 - 50 ετών ή σε περιοχές με μεγάλη ανεργία.
• ΕΣΠΑ: Σε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα των κονδυλίων που μπορεί να δώσει "ανάσες" στην επιχειρηματικότητα και κατ' επέκταση, δουλειές, με στόχο παροχής ρευστότητας 4,5 δισ. ευρώ ως το τέλος του τρέχοντος έτους.
• Ραδιοτηλεοπτικές άδειες, νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών.
• Συμβάσεις του Δημοσίου: Η κυβέρνηση επιταχύνει τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο των συμβάσεων του Δημοσίου. Στόχος θα είναι η εξυγίανση του χώρου, ώστε με ενιαίους κανόνες διαφάνειας να προχωρήσουν έργα χρήσιμα για τον τόπο.
• Πάταξη λαθρεμπορίου: Αφορά την ισονομία μεταξύ των πολιτών».

Ενίσχυση επιχειρηματικών ομίλων...

Τι είναι όμως όλα τα παραπάνω;
Πρώτον: Το ΕΣΠΑ αποτελεί ταμείο χρηματοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και του κράτους για έργα υποδομών, τα οποία κατασκευάζουν και εκμεταλλεύονται επίσης μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι με μακροχρόνιες συμβάσεις με το κράτος. Από το ΕΣΠΑ θα χρηματοδοτηθεί το διαβόητο πακέτο των 35 δισ. ευρώ του Γιούνκερ για καπιταλιστικές επενδύσεις.
Δεύτερον: Οι συμβάσεις του Δημοσίου αποτελούν τις συμφωνίες για κατασκευή και εκμετάλλευση από επιχειρηματικούς ομίλους μεγάλων έργων υποδομών, ή άλλων δημόσιων έργων. Πάλι το κεφάλαιο ωφελείται. Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και άλλοι πριν από αυτόν, διαβεβαιώνει ότι αυτές οι συμβάσεις θα συναφθούν με «διαφάνεια».
Τρίτον: Τα περίφημα έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες δεν θα αξιοποιηθούν προς όφελος των εργατικών - λαϊκών αναγκών όπως διατυπώνονται, αλλά για διάφορες λειτουργικές ανάγκες του αστικού κράτους, την πληρωμή του χρέους, την επιδότηση καπιταλιστικών επενδύσεων. Αλλωστε, οι περίφημες δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού που καλύπτουν εργατικές - λαϊκές ανάγκες, καθορίζονται από το μνημόνιο και μειώνονται σε όλους τους τομείς, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. Ενώ καθιερώνεται και ο «αυτόματος κόφτης» δαπανών μέσω του περίφημου Δημοσιονομικού Συμβουλίου που θα ελέγχει ώστε οι προϋπολογισμοί να είναι ισοσκελισμένοι.
Τέταρτον: Το ίδιο αφορά και τα έσοδα από την πάταξη του λαθρεμπορίου. Εκτός από αυτό, αποτελεί και προσπάθεια αποκατάστασης του ανταγωνισμού σε ορισμένους κλάδους της οικονομίας, το ξαναμοίρασμα μεριδίων αγοράς, αφαιρώντας από ορισμένους επιχειρηματικούς ομίλους συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Από τα παραπάνω κανένα όφελος δεν θα προκύψει για το λαό. Η περίφημη ανάκαμψη η οποία έχει ως στόχο να στηριχθούν τέτοιες ενέργειες δεν θα σηματοδοτήσει αποκατάσταση ούτε δικαιωμάτων, ούτε εισοδήματος. Ισα - ισα, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται σε Ασφαλιστικό, Εργασιακά κ.λπ. παράλληλα γκρεμίζεται και ό,τι έχει μείνει όρθιο. Αυτό άλλωστε είναι το έδαφος των νέων και παλιών αντιλαϊκών μέτρων πάνω στα οποία θα πατήσει η όποια ανάκαμψη.
Είναι καθαρό ότι αντιμετωπίζονται δύο ζητήματα: Από τη μια η άμεση κρατική ενίσχυση του κεφαλαίου και από την άλλη ο καθορισμός των όρων μοιράσματος της πίτας ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους που ντύνουν με τα περί καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Επιδιώκουν ταυτόχρονα να πείσουν λαϊκές δυνάμεις ότι αυτά αποτελούν τη βασική αιτία της κρίσης και ότι η αντιμετώπισή τους θα εξαλείψει τις κρίσεις, θα ανασάνει ο λαός. Είναι σκόπιμος αποπροσανατολισμός για να «βγαίνει λάδι» ο καπιταλισμός που αναπαράγει οικονομικές κρίσεις και μόνο η ανατροπή του θα τις εξαλείψει. Κρύβουν επίσης ότι αυτά τα φαινόμενα δεν μπορούν να τα εξαλείψουν γιατί είναι σύμφυτα με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν, δηλαδή της νόμιμης κλοπής (είτε με είτε χωρίς διαπλοκή) του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι.

...και ψίχουλα στους εξαθλιωμένους

Ας δούμε τώρα τα προγράμματα ανεργίας. Είναι επιδοτούμενα στις επιχειρήσεις προγράμματα. Αρα ωφελούνται κερδοσκοπώντας περισσότερο οι καπιταλιστές με τζάμπα εργατική δύναμη. Ταυτόχρονα, ανακυκλώνουν και δεν αντιμετωπίζουν την ανεργία. Τέτοια προγράμματα εφαρμόζονται εδώ και χρόνια σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη και στην ΕΕ, αλλά η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται, συνεχίζει να υπάρχει. Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα της κρίσης που είναι πρωταθλήτρια σ' αυτό. Ασπιρίνες σε αγιάτρευτη αρρώστια είναι. Και επειδή το ξέρουν, γι' αυτό εφαρμόζουν τέτοια προγράμματα. Αλλωστε, η ανάπτυξη με την παραγωγική ανασυγκρότηση που υπόσχονται, με καινοτομία και ανταγωνιστικότητα, σημαίνει επενδύσεις με στόχο άνοδο της παραγωγικότητας, δηλαδή παραγωγή με μέσα παραγωγής που δε χρειάζονται πολλή ζωντανή εργασία, δηλαδή πολλούς εργαζόμενους.
Τέλος, μιλούν για «κοινωνικό εισόδημα», έτσι το ονομάζουν, γι' αυτό παρουσιάζεται από την «Αυγή» ενιαία ως δράσεις των υπουργείων Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Υγείας. Η Θ. Φωτίου, μιλώντας στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις είπε:
«Το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης που σχεδιάζουμε στη θέση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος θα συνδυάζει την εισοδηματική στήριξη και υπηρεσίες σε είδος (στέγη, υγεία, μετακίνηση), με στοχευμένη εκτίμηση των προσωπικών αναγκών των δικαιούχων», είπε στη Βουλή η αν. υπουργός, συμπληρώνοντας: Το πρόγραμμα περιλαμβάνει παροχές σε τρόφιμα, είδη γενικής καθαριότητας και προσωπικής υγιεινής, αλλά και κρίσιμες υπηρεσίες νομικής και ψυχοκοινωνικής στήριξης, καθώς και κοινωνικά φροντιστήρια». Πώς το οργανώνουν; Είπε ότι προωθούν «κοινωνικές συμπράξεις στις οποίες συμμετέχουν Περιφέρειες, Δήμοι, Εκκλησία, ΜΚΟ, ΝΠΙΔ (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) και ΝΠΔΔ (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου). Συμμετέχουν ακόμα και οι άτυπες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης».
Ουσιαστικά, αντικαθιστούν μέρος του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος με παροχές σε είδος από κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, φαρμακεία, και άλλες φιλανθρωπικές δράσεις όπως συσσίτια κ.λπ. Ετσι και το κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού για παροχή υπηρεσιών Πρόνοιας μειώνεται σημαντικά, αυτό επιδιώκουν και την ιδιωτική πρωτοβουλία, δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους, αναβαθμίζουν στη λαϊκή συνείδηση, ως το μοχλό συντήρησης της ζωής των φτωχών. Να θυμίσουμε εδώ ότι ήδη μεγάλα σούπερ μάρκετ παραχωρούν δωρεάν τρόφιμα που βρίσκονται σε ημερομηνία λήξης. Να θυμίσουμε επίσης την εξαγγελία της κυβέρνησης για τα ιατρεία της γειτονιάς ως πυρήνα της πρωτοβάθμιας Υγείας που σημαίνει θεσμοθέτηση των κοινωνικών ιατρείων. Μόνο που αυτά είναι μακριά από τις πραγματικές ανάγκες παροχής υπηρεσιών Υγείας, αφού πέρα από διάγνωση δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα άλλο.
Αλλωστε, προβάλλοντας την πείρα από εφαρμογή ανάλογων προγραμμάτων, η Θ. Φωτίου είπε: «Με 200 εκατομμύρια η κυβέρνησή μας δημιούργησε ένα δίχτυ προστασίας... Περιλαμβάνει στοχευμένες και συνεχείς παροχές σε είδος, που παράλληλα ενισχύουν τις τοπικές αγορές (με την κάρτα αλληλεγγύης) και την κοινωνική συνοχή (με τον τρόπο επιδότησης του ενοικίου)... το 17% της αγροτικής παραγωγής που θάβεται κατευθύνεται στις 57 συμπράξεις, οι οποίες τις διαθέτουν στα θύματα της κρίσης, σε ιδρύματα, σε συσσίτια κ.λπ... Θα προωθήσουμε άμεσα νομοθετικές ρυθμίσεις χωρίς πληθυσμιακούς περιορισμούς για τις "αγορές χωρίς μεσάζοντες" και για τη διάθεση προϊόντων που μπορούν να καταναλωθούν με ασφάλεια από μεγάλες αλυσίδες εμπορίας τροφίμων στις κοινωνικές συμπράξεις». Ετσι, λοιπόν, και οι επιχειρηματικοί όμιλοι ενισχύονται και γίνονται πυλώνας κοινωνικής πολιτικής, αλλά και το όλο εγχείρημα συμβάλλει στην ενσωμάτωση, αμβλύνοντας τις διαθέσεις αγωνιστικής διεκδίκησης ικανοποίησης λαϊκών αναγκών (κοινωνική συνοχή).
Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι εθίζουν λαϊκές δυνάμεις να ζουν σε τέτοιες συνθήκες, να φυτοζωούν δηλαδή, ικανοποιώντας τις ελάχιστες δυνατές ανάγκες που μπορούν να κρατούν τον άνθρωπο στη ζωή. Η θεσμοθέτησή τους δείχνει ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει με την πολιτική της κυβέρνησης και καμιάς κυβέρνησης που υπηρετεί το κεφάλαιο.
Ας σκεφτούν οι άνθρωποι του μόχθου. Αυτή είναι η ζωή που τους αξίζει; Χρειάζεται να αποτινάξουν την όποια μοιρολατρική ανοχή σε τέτοιες παροχές μόνιμης φτώχειας. Μπορούν με οργανωμένη δράση, στα ταξικά συνδικάτα, στη λαϊκή συμμαχία και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να διεκδικούν κάλυψη όλων των αναγκών τους σε σύγκρουση και ρήξη με τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους.

Ι.