Σχεδιασμένο στις λεπτομέρειες το τσάκισμα των εργαζομένων

Σχεδιασμένο στις λεπτομέρειες το τσάκισμα των εργαζομένων

Μετά και τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ η κυβέρνηση άνοιξε πανιά πλέον γι' άλλες θάλασσες. Ο αντιπρόεδρός της εμφανίστηκε ήδη στη σύναξη των βιομηχάνων την προηγούμενη Δευτέρα παρουσιάζοντας το όραμά του για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, που απαιτεί εργαζόμενους με τσακισμένα εργατικά δικαιώματα.

Από το βράδυ της περασμένης Κυριακής, με τις «καθιερωμένες» πια διαδικασίες - εξπρές και τις ψήφους των κυβερνητικών βουλευτών, έγινε νόμος του κράτους το έκτρωμα, με το οποίο η κυβέρνηση, για λογαριασμό του κεφαλαίου, μεταξύ άλλων, απογείωσε τη φοροαφαίμαξη του λαού εκτινάσσοντας τους έμμεσους φόρους, «άνοιξε» την αγορά των «κόκκινων» δανείων, με ό,τι αυτό σημαίνει ακόμα και για την πρώτη κατοικία, νομοθέτησε το «υπερ-ταμείο» ιδιωτικοποιήσεων και επέβαλε το λεγόμενο «κόφτη» για την αυτόματη λήψη πρόσθετων μέτρων σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους του κεφαλαίου και των μνημονίων.
Χρειάστηκε, βέβαια, να βαφτίσει το κρέας ψάρι: Ονόμασε τις ιδιωτικοποιήσεις «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας» και το διαρκές κόψιμο δαπανών κοινωνικής πολιτικής «πρωτογενές πλεόνασμα», που βεβαίως καλείται να συνεχίσει να πληρώνει πολύμορφα ο λαός. Με τους μισθούς και τις συντάξεις να είναι μόνιμα στον Προκρούστη, η κυβέρνηση είχε το θράσος να ζητήσει χειροκρότημα γιατί, όπως είπε, η πολιτική της δεν περιλαμβάνει μόνο κόφτη αλλά και δότη! Από μια άποψη αλήθεια λέει: Η πολιτική της κόβει από τους εργάτες και δίνει στους κεφαλαιοκράτες.

Κόβει απ' τους πολλούς για να δώσει στους λίγους

Η κριτική, πάντως, που ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση μόνο κόβει κόβει κόβει δεν είναι σωστή. Η κυβέρνηση κινείται με όρους κοινωνικής ευαισθησίας. Παράδειγμα: Από τις περικοπές απέκλεισε το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και γενικότερα τις δαπάνες για την εκτέλεση Δημοσίων Συμβάσεων. Εξαίρεσε, δηλαδή, από τις περικοπές δαπανών τα πακέτα στήριξης για τα αφεντικά της, τους ομίλους στις Κατασκευές, στην Ενέργεια, στις Τηλεπικοινωνίες, στις δημόσιες συμβάσεις. Και δεν μιλάμε για ψίχουλα. Σχεδόν 10 δισ. ευρώ το χρόνο είναι ο σχετικός λογαριασμός. Τόσα ακριβώς είναι τα έξοδα του κράτους που θεωρούνται ιερά και δεν πρέπει να τα ακουμπήσει κανείς, εκτός από αυτούς για τους οποίους προορίζονται, καθώς αφορούν στις πληρωμές προς το μεγάλο κεφάλαιο.
Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι δεν θα χρειαστεί να εφαρμοστεί ο «κόφτης» στις δημόσιες δαπάνες καθώς, όπως είπαν τα στελέχη της, «θα πιάσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους» χωρίς την εφαρμογή του, με τα μέτρα που έχουμε ήδη λάβει... Πρόκειται για στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, που προσπαθεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι 5 έως 6 δισ. ευρώ είναι τα επιπλέον φορολογικά έσοδα που βαρύνουν ήδη τα λαϊκά στρώματα. Και οι επιτυχίες συνεχίζονται: Με δραστική αύξηση στις κλίμακες του ΕΝΦΙΑ και εξαντλητικούς φορολογικούς συντελεστές ακόμα και στα αγροτεμάχια. Ο στόχος ήδη ορατός: Να επιταχυνθεί η συγκέντρωση της γης και της ακίνητης ιδιοκτησίας λαϊκών οικογενειών στα χέρια μονοπωλιακών ομίλων, που πληρώνουν ελάχιστο έως καθόλου φόρο κατοχής των ακινήτων.

«Ο,τι καλύτερο...»

Διόλου τυχαία στο διήμερο που οργάνωσαν οι βιομήχανοι ο Μυτιληναίος χαρακτήρισε την πολιτική της κυβέρνησης «ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί», εκτιμώντας παράλληλα ότι «υπάρχει μια στροφή στο ρεαλισμό». Στροφή που, κατά τον ίδιο, πρέπει να ολοκληρωθεί με την ικανοποίηση και όσων ακόμα από τα αιτήματα των βιομηχάνων εκκρεμούν και περικλείονται στο τρίπτυχο «φορολογία, ενεργειακό κόστος και κόστος χρηματοδότησης των επιχειρήσεων». Με στόχο, όπως είπε χαρακτηριστικά έτερος των ομοτράπεζων του κ. Δραγασάκη, το στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας I. Nimac, «να μπουν οι πολιτικοί στα παπούτσια των επενδυτών». Στόχο που ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έδειξε να αποδέχεται, λέγοντας ότι, πράγματι, ήρθε η ώρα να ξεπεραστούν οι «άγονες αντιπαραθέσεις του παρελθόντος». Πώς θα γίνει αυτό; Με ένα ποσό της τάξης των 9 - 11 δισ. από την εκταμίευση της δόσης και άλλα 6 δισ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ θα γίνει και η αποπληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις. Εδώ κολλά το «εκεί που μας χρωστούσανε μας παίρνουν και το βόδι».
Μέσα σ' ένα κλίμα τέτοιας τρελής χαράς φτάσαμε το ξημέρωμα της Πέμπτης στη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, για την οποία το ΚΚΕ εκτίμησε ότι «με τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ για το κλείσιμο της "αξιολόγησης" επικυρώνεται και επιβραβεύεται το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης. Η συμφωνία επιβεβαιώνει ότι ο κατήφορος δεν έχει τέλος, αφού κάθε εκταμίευση δόσης έχει ως προϋπόθεση νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η όποια "ελάφρυνση" του χρέους, το οποίο δεν δημιούργησε ο λαός, θα συνοδευτεί με νέα πακέτα μέτρων στις διάφορες φάσεις συζήτησής του, ανεξάρτητα από το πώς θα εκφράζονται και πώς θα καταλήγουν κάθε φορά οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στο ΔΝΤ και σε τμήματα των αστικών τάξεων της ΕΕ».
Κρατώντας αυτό στα υπόψη η επόμενη μέρα προδιαγράφεται ήδη απειλητική. Το δηλώνει εξάλλου η ίδια η κυβέρνηση: «Εχουμε ήδη αποδείξει ότι πρωταρχικό μας μέλημα ήταν και είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών». «Το ίδιο προοδευτικό κοινωνικό πρόσημο ισχύει και για την επόμενη μέρα, της οικονομικής ανάκαμψης». Και συνιστούν απειλή αυτές οι δηλώσεις γιατί ακριβώς ξεστομίζονται από μια κυβέρνηση, η οποία μόλις έχει ψηφίσει το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό, τη νέα απογείωση της αντιλαϊκής φοροληστείας, την παράδοση των «κόκκινων» δανείων για τη λαϊκή κατοικία στα funds, τον «αυτόματο κόφτη», το «υπερ-ταμείο» ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ.

Η χαρά των βιομηχάνων

Την Πέμπτη, ο «Ριζοσπάστης» παρουσίασε τα στοιχεία για την ανεργία, από τα οποία προκύπτει ότι η κινητικότητα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας έχουν «χτυπήσει κόκκινο» και ότι η εργοδοσία διαθέτει ισχυρό νομικό οπλοστάσιο για να απολύει εργαζόμενους, όταν και όπως επιβάλλεται από τα οικονομικά της συμφέροντα.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη» του υπουργείου Εργασίας, το 60% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα έχασαν το 2015 τη δουλειά τους, είτε επειδή έληξε η σύμβασή τους είτε επειδή απολύθηκαν από τον εργοδότη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα συντριπτικό ποσοστό από το σημερινό εργατικό δυναμικό ανακυκλώνεται στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, με ελαστικές και βραχύχρονες μορφές απασχόλησης, όταν δεν απαξιώνεται στην ανεργία.
Ειδικά για τη νέα γενιά, η πραγματικότητα αυτή είναι ακόμα σκληρότερη, καθώς, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, περισσότερες από τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα, είναι εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης. Η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, ακόμα και μια σύμβαση αορίστου χρόνου, είναι «όνειρο απατηλό» για τους νέους εργαζόμενους.

Μπροστά οι επόμενες ανατροπές

Μπροστά μας πλέον ξεδιπλώνεται όλο το περίφημο «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Οι προειδοποιητικές βολές για τα Εργασιακά έχουν ήδη πέσει, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση, προσπαθώντας να συγκαλύψει τον ίδιο το χαρακτήρα της ΕΕ, ισχυρίζεται ότι «η ακραία λιτότητα δεν είναι ιδρυτικός κανόνας της ΕΕ». Αποψη με την οποία φαίνεται να διαφωνούν εκτός των άλλων και οι Γάλλοι εργαζόμενοι, που αυτές τις μέρες στρέφονται ενάντια στο νόμο της γαλλικής κυβέρνησης, που διευκολύνει δραστικά τις απολύσεις, διευρύνει τα περιθώρια της μεγάλης εργοδοσίας να προσαρμόζει τα ωράρια εργασίας στις εκάστοτε ανάγκες της, στη λογική της «διευθέτησης» ωρών εργασίας, όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες - και στην Ελλάδα -, αναβαθμίζει τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, αχρηστεύοντας ουσιαστικά τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να είναι έτοιμη σήμερα να πάει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση στα Εργασιακά, ανοίγοντας ξανά ζήτημα ομαδικών απολύσεων και νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις. Η λεγόμενη υιοθέτηση των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ, την οποία διαφημίζει, είναι το προανάκρουσμα της νέας επίθεσης σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Αποδεικνύεται για μια φορά ακόμα - όπως και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού - πως η αντεργατική επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι σε επιφυλακή. Να μην αφήσουν περιθώρια στην κυβέρνηση να «βάλει μπροστά» την παραπέρα αποδιάρθρωση των Εργασιακών. Οργανώνοντας αποφασιστικά την πάλη τους, με μέτωπο στην εργοδοσία και τα κόμματά της, να απορρίψουν «διαλόγους» και «επιτροπές» με τα οποία θα επιχειρηθεί να περάσουν προαποφασισμένες ανατροπές.