Ετοιμότητα - επαγρύπνηση μπροστά στο νέο γύρο της επίθεσης

Ετοιμότητα - επαγρύπνηση μπροστά στο νέο γύρο της επίθεσης

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στους δυο νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση στις 8 Μάη και την προηγούμενη Κυριακή κι άρχισαν τα όργανα για τον επόμενο γύρο των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και των ανατροπών, που θα στοιχίσουν νέες απώλειες στους εργαζόμενους και στο λαό. Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου ξέρουν ότι τα μέτρα για την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, είναι «βαρέλι δίχως πάτο» για το λαό.

Γι' αυτό, από τη μια, προσπαθούν να τον φορτώσουν με αυταπάτες ότι τα δύσκολα τάχα πέρασαν και ότι έχει κι αυτός να λαμβάνει από την ανάπτυξη, ενώ, από την άλλη, με τη βοήθεια και των δυνάμεων που στηρίζουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, απευθυνόμενοι στα πιο μαχητικά τμήματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σπέρνουν απογοήτευση, προπαγανδίζοντας την «αναποτελεσματικότητα» των αγώνων.
Ο απεγκλωβισμός από τις αυταπάτες και η απόκρουση της προσπάθειας να απαξιωθούν οι αγώνες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, είναι προϋπόθεση για να μπορέσει το κίνημα να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις του και να σταθεί με μαχητικότητα απέναντι στη νέα επίθεση που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία.

Νέα εποχή - νέα μέτρα

Η ανάπτυξη την οποία υπόσχονται, δε θα φέρει ανάκτηση των απωλειών. Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο μνημόνιο που ψήφισε με τα άλλα αστικά κόμματα και στους νόμους που το υλοποιούν, ενσωμάτωσε όλες τις προηγούμενες ανατροπές και τις εμπλουτίζει με νέες.
Ετσι, η «νέα εποχή» που λένε ότι αρχίζει μετά το κλείσιμο της «αξιολόγησης», φέρνει μαζί της νέα μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον κλάδο του Τουρισμού, που επηρεάστηκε λιγότερο από την καπιταλιστική κρίση και τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει τάση παραπέρα ανάπτυξης. Τα ρεκόρ των αφίξεων και των τζίρων για τους μεγαλοξενοδόχους σπάνε το ένα μετά το άλλο, αλλά η κατάσταση της εργατικής τάξης σ' αυτόν τον κλάδο επιδεινώνεται αντί να βελτιώνεται.
Για παράδειγμα, οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες έχουν μειώσει δραστικά το ποσοστό των εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, με αποτέλεσμα το μισό προσωπικό να εργάζεται πλέον με ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενώ οι μισθοί είναι μειωμένοι από τον Ιούλη του 2012 κατά 15%. Ιδια είναι η κατάσταση και σε εκείνους του κλάδους που είτε πλήγηκαν περισσότερο από την κρίση, είτε περιέχονται τώρα στη λίστα με τους δυναμικούς και αναπτυσσόμενους τομείς της οικονομίας.
Η ευελιξία στην αγορά εργασίας, οι χαμηλοί μισθοί και η δυνατότητα των εργοδοτών να ανακυκλώνουν το εργατικό δυναμικό, ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι παγιωμένο καθεστώς, ιδιαίτερα μετά τους νόμους που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα είναι εκ περιτροπής και μερικής απασχόλησης, ενώ το 60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα ανακυκλώνεται κάθε χρόνο στην ανεργία, μετρώντας τουλάχιστον μια απόλυση, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» την περασμένη Πέμπτη.

«Κόφτης» και «δότης» για το κεφάλαιο

Η πολιτική και αυτής της κυβέρνησης έχει πράγματι και «κόφτη» και «δότη», όπως είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός. Μόνο που και οι δύο δουλεύουν για το κεφάλαιο, είναι οι δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής: Ο «κόφτης» κόβει μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και ο «δότης» μοιράζει απλόχερα προνόμια και χρήμα στο κεφάλαιο, για να γίνουν οι επενδύσεις του πιο αποδοτικές.
Ετσι, αν το Ασφαλιστικό και ο νόμος για τη νέα φοροληστεία του λαού, με αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 1,9 δισ. ευρώ μέχρι το 2018 είναι ο «κόφτης», ο «δότης» που έρχεται από πίσω είναι ο αναπτυξιακός νόμος, τον οποίο η κυβέρνηση σχεδιάζει να φέρει στη Βουλή τη βδομάδα που έρχεται. Ο νόμος αυτός, σύμφωνα με το προσχέδιο που δημοσιεύτηκε, προβλέπει γενναίες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, χρηματοδότηση για την κάλυψη του λεγόμενου κόστους εργασίας, ακόμα και κάλυψη του «επιχειρηματικού κινδύνου» για τους κεφαλαιοκράτες που θα επενδύσουν στην ελληνική οικονομία.
Ο «κόφτης», που προηγήθηκε, βελτίωσε τις προϋποθέσεις για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, που κυριαρχούν, οι μισθοί στα όρια της στατιστικής φτώχειας για την πλειοψηφία των εργαζομένων και η πρόσφατη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, είναι παράγοντες που αθροιστικά συντείνουν στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Το «αιμοβόρο» πακέτο των Εργασιακών

Χωρίς αμφιβολία, το πιο «αιμοβόρο» από τα επόμενα «πακέτα», είναι οι αλλαγές στα Εργασιακά, που έχουν συμφωνήσει η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο. Ο χρονικός ορίζοντας για τις νέες αντεργατικές αλλαγές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις ομαδικές απολύσεις και το συνδικαλιστικό νόμο, τοποθετείται κοντά στο φθινόπωρο. Θυμίζουμε ότι και σ' αυτό το θέμα, η προηγούμενη κυβέρνηση έβγαλε μπόλικη «λάντζα» στο σχεδιασμό και στην προετοιμασία, η οποία θα αξιοποιηθεί από τη σημερινή κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Επιτροπή των εμπειρογνωμόνων που έχει συστήσει γι' αυτόν το σκοπό.
Η μεταρρύθμιση στα Εργασιακά και στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων, από τη μια, θα θωρακίσει νομικά την άθλια κατάσταση που επικρατεί σήμερα για τους εργαζόμενους στην αγορά εργασίας και, από την άλλη, θα βάλει τα θεμέλια για να πάει ένα βήμα πιο πέρα η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων και των μισθών στις ανάγκες του κεφαλαίου, υιοθετώντας τις «βέλτιστες» αντεργατικές πρακτικές που ισχύουν και σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Συμπληρωματικά σ' αυτά, θα λειτουργήσει η αλλαγή προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου, όπως συζητιέται, με στόχο να γίνει πιο δύσκολη η λειτουργία των Συνδικάτων, να μπουν νέα εμπόδια στην οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων. Οι αλλαγές αυτές θα γίνει προσπάθεια να νομιμοποιηθούν πάνω στο έδαφος των φαινομένων σήψης και εκφυλισμού που υπάρχουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, με ευθύνη του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ανησυχούν, γι' αυτό παίρνουν μέτρα

Για να δούμε όμως: Αν, όπως λένε, δεν τους ανησυχούν οι αγώνες και η οργάνωση των εργαζομένων, τότε γιατί προετοιμάζουν τέτοιες αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο; Γιατί μαζί με την εργοδοσία συκοφαντούν τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, εκβιάζουν ακόμα και απολύουν πρωτοπόρους εργαζόμενους, ή προσπαθούν με γαλιφιές και ψέματα να παρέμβουν με τις συνδικαλιστικές τους δυνάμεις στο περιεχόμενο των κινητοποιήσεων;
Σίγουρα, οι αγώνες που έγιναν έως τώρα είναι αναντίστοιχοι της επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο και της ορμής με την οποία συντρίβει ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Προκύπτουν όμως ενθαρρυντικά στοιχεία και πείρα από τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος που πρέπει να αξιοποιηθεί από τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.
Αλλωστε, οι πιο θερμοί κήρυκες της «αναποτελεσματικότητας» των αγώνων, είναι αυτοί που τους πολέμησαν ή τους υπονόμευσαν με το μεγαλύτερο σθένος: Η κυβέρνηση, η εργοδοσία, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Αυτοί δηλαδή που θέλουν τα συνδικάτα να παίζουν το ρόλο του κοινωνικού εταίρου και όχι βέβαια του οργανωτή της εργατικής τάξης, που θα κινητοποιούν δυνάμεις και θα οργανώνουν αγώνες σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Εκεί κρίνεται η αποτελεσματικότητα ενός αγώνα: Στο κατά πόσον καταφέρνει να αποκαλύψει την αντιλαϊκή πολιτική πλατιά στο λαό, να εμποδίσει την προσπάθεια της κυβέρνηση και του κεφαλαίου να νομιμοποιήσουν τα μέτρα στη λαϊκή συνείδηση. Στο κατά πόσον εμποδίζει την εργοδοσία και τα κόμματά της να κάνουν τους εργαζόμενους συμμέτοχους στην εφαρμογή της πολιτικής τους. Στο κατά πόσον δημιουργεί προϋποθέσεις για τη συνέχεια, με δεδομένο ότι η αναμέτρηση με την πολιτική του κεφαλαίου δεν είναι μια κι έξω, αλλά απαιτεί αγώνες με συνέχεια, επιμονή και ταξική συνέπεια, με εναλλαγή και διαρκή προσαρμογή των μορφών πάλης. Κατά πόσον έχει τέτοιο περιεχόμενο που να βοηθάει στο να συνειδητοποιείται από εργαζόμενους η ανάγκη σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Επίσης, κρίνεται από το κατά πόσον βοηθάει τα συνδικάτα να κάνουν βήματα στην οργανωτική τους ανασύνταξη, στη μαζικότητα και στο ζωντάνεμα των συλλογικών διαδικασιών, στο κέρδισμα περισσότερων εργαζομένων με την ταξική γραμμή στο κίνημα. Κατά πόσον συμβάλλει και προωθεί την κοινή δράση και τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Ετοιμότητα - επαγρύπνηση

Τα προβλήματα για την εργατική τάξη θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα από την εφαρμογή των φόρων και των άλλων μέτρων, παράλληλα με την ανεργία, την απληρωσιά και τις απολύσεις που είναι γενικευμένο φαινόμενο. Ολα αυτά τα μέτωπα απαιτούν παρεμβάσεις, με πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων. Κανείς να μην αισθάνεται μόνος απέναντι στην εργοδοσία και την αντιλαϊκή πολιτική.
Μπροστά στο νέο γύρο της επίθεσης, δεν χωράνε αναστολές, καθυστερήσεις και απογοητεύσεις. Το καλοκαίρι που έρχεται θα είναι «θερμό» από τη σκοπιά του αντιλαϊκού νομοθετικού έργου, προετοιμάζοντας ένα ακόμα πιο ζεστό φθινόπωρο, όταν θα συζητιούνται και θα ψηφίζονται τα Εργασιακά. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα χρειάζεται να δείξουν ετοιμότητα και επαγρύπνηση, να μην αφήσουν την εργοδοσία και την κυβέρνηση να κερδίσουν χρόνο στη φάση της προετοιμασίας για τη νέα επίθεση.