Όταν oι λύκοι τρώγαν παιδιά

 Όταν oι λύκοι τρώγαν παιδιά

Στη Λευκή Τρομοκρατία της Πελοποννήσου έχουμε αναφερθεί πολλαπλώς στο παρελθόν, προσφάτως διαβάσαμε το εξαιρετικό βιβλίο του Γιάννη Λέφα, Χιλιάδες τέσσερις σταυροί στο μαρτυρικό Μοριά, των εκδόσεων Αλφειός. Πρόκειται για μια κοπιαστική δουλειά του συγγραφέα που συγκέντρωσε πάνω από 4.000 δολοφονιών του δεξιού παρακράτους, της Χωροφυλακής και ορισμένων τμημάτων του Εθνικού Στρατού. Το βιβλίο φυσικά δεν είναι και δεν μπορεί να είναι πλήρες. Εντύπωση μας προκάλεσαν ορισμένα περιστατικά κτηνώδους δολοφονίας παιδιών και αυτά θα παρουσιάσουμε εδώ.

Καλλιόπη θυγατέρα Σωτήρη Πέτρουλα, 12 ετών: Στις 20 Ιανουαρίου του 1946 πυροβολήθηκε στο πόδι από χίτες και χωροφύλακες στο χωριό Μοναστήρι του Τσίγκου. Οι χίτες απαγόρευσαν σε τοπικό γιατρό να της αφαιρέσει τις σφαίρες από το πόδι και το παιδί πέθανε από γάγγραινα μερικές μέρες μετά.

Χριστοφίλη θυγατέρα Σωτήρη Πέτρουλα, 14 ετών: Εκτελέστηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1946 από χίτες και χωροφύλακες του 2ου Μηχανοκίνητου Λόχου Χωροφυλακής.

Πέτρος Πέτρουλας του Χαρίλαου, ετών 15: Δολοφονήθηκε στα τέλη του Ιουνίου του 1947 ενώ κρυβόταν με τη μητέρα του Ελισάβετ, στο χωριό Σκαμνίτσα.

Ποτούλα Πέτρουλα του Χαρίλαου, ετών 16: Δολοφονήθηκε στα τέλη του Ιουνίου του 1947 ενώ κρυβόταν με τη μητέρα της Ελισάβετ και τον αδελφό της Πέτρο, στο χωριό Σκαμνίτσα.

Παναγιώτα θυγατέρα Δημ. Κάσση, ετών 8: Γεννήθηκε στο χωριό Πάλυρος Λακωνίας, όπου 58 από τις 60 οικογένειες ήταν στο πλευρό του ΔΣΕ. Στα τέλη του Αυγούστου του 1948 πήγαινε ψωμί στον 14χρονο αδελφό της Μιχάλη που φύλαγε τα πρόβατα του Μιχαλόλια. Στο δρόμο την συνάντησαν παρακρατικοί χίτες και τη ρώτησαν ποιανού είναι και πού πάει. Εκείνη τους απάντησε ότι είναι κόρη του Δημήτρη Κάσση και πάει στον αδερφό της ψωμί. Οι χίτες άρχισαν να την χτυπούν με γροθιές και τα κοντάκια των όπλων τους. Μερικές ώρες μετά επέστρεψε στο σπίτι της και είπε ότι την χτύπησαν οι χίτες. Την επομένη το παιδί δεν αισθανόταν καλά. Ένιωθε ζάλη και έχασε τις αισθήσεις της. Λόγω της έλλειψης γιατρού στο χωριό, αλλά και του ότι κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για το παιδί, να φέρει γιατρό ή να του βρει το παιδί πέθανε μετά από 3 ημέρες.

Θεόδωρος Μιχαλακάκος ετών 12: Από το χωριό Νύφι Λακωνίας. Δάρθηκε από χίτες της περιοχής του και στάλθηκε στις Παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Πέθανε κάτω από άγνωστες συνθήκες στην Παιδόπολη της Λέρου.

Ηλίας Σκιαδάς και Χρήστος Κούτσαρης, μαθητές της Β' Γυμνασίου Σπάρτης: Κατάγονταν από τον Άγιο Γεώργιο Λακωνίας. Δολοφονήθηκαν με οπλοπολυβόλο στο ποτάμι του χωριού του από τους παρακρατικούς του Παυλάκου.

Γιάννης Κουμπαράος ετών 14: Από τη Σπαρτιά Λακωνιάς. Παιδί ακόμα αναγκάστηκε να ακολουθήσει του αντάρτες μετά τη μάχη της Άρνας, λόγω του φόβου ότι θα δολοφονούνταν για τη δράση των αδελφών του. Σκοτώθηκε από ΛΟΚατζήδες το 1949 στο Μαίναλο ενώ κρύβονταν σε σπηλιά.

Θυγατέρα Στέλιου Πουλάκου, μαθήτρια της 6ης Δημοτικού: Δολοφονήθηκε από τους χίτες της Αγίας Κυριακής στο χωριό της Μούσγα Λακωνίας.

Δωροθέα Καστάνη 14 ετών: Εκτελέστηκε με τη μητέρα της Αναστασία στις 13 Μαΐου 1949 στην τοποθεσία "Καρέα" Διλάγκαδου Ταυγέτου από το 9ο Ελαφρύ Τάγμα Πεζικού, μαζί με άλλους αμάχους και αρρώστους.

Καρμούλος, ετών 8: Δολοφονήθηκε στο πατρικό του σπίτι στην Πάτρα, στις 3 Ιουνίου 1945, από ΕΟΒίτες, επειδή σε έφοδο που έκαναν δεν βρήκαν τον κομμουνιστή πατέρα του.

Σταύρος Γρεβενίτης ετών 13: Δολοφονήθηκε στο Τσάσι Λακωνίας, από τον Γιάννη Παυλάκο, μαζί με τον πατέρα του και τον μεγάλο του αδελφό. Η αιτία ήταν έκρηξη νάρκης σε δρόμο δίπλα στο μαντρί τους, την ύπαρξη της οποίας υποτίθεται ότι αυτοί γνώριζαν.

Νίκος Σκλιάμης ετών 13: Αετόπουλο της Κατοχής, δολοφονήθηκε 30 Αυγούστου 1948 στη Δημητσάνα.