Στο δρόμο προς το 20ό Συνέδριο
Χτες ανακοινώθηκε επίσημα ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής του 20ού Συνεδρίου
του ΚΚΕ (30 Μαρτίου-2 Απριλίου). ενώ οι θέσεις της ΚΕ για το συνέδριο
θα κυκλοφορήσουν την προσεχή Κυριακή με το Ριζοσπάστη.
Ένας καλός φίλος και καλοφαγάς λέει πως κανονικά το 20ό συνέδριο έπρεπε να το φάμε, κάνοντας ό,τι και διάφορες αεροπορικές-σιδηροδρομικές εταιρίες με το 13 (ή άλλα γρουσούζικα νούμερα) που το παρακάμπτουν κατά την αρίθμηση των θέσεων και προχωρούν κατευθείαν στο επόμενο, το 14.
Για το κόμμα, το 13ο συνέδριο παραλίγο να είναι και το τελευταίο του, αν είχαν νικήσει οι ανανεωτικοί με το Δραγασάκη. που επιδίωκαν να διαχυθεί στο χυλό του Συνασπισμού και να πάψει να υφίσταται αυτοτελώς. Κι άντε μετά να μη γίνεις προληπτικός. Προχωρήσαμε άμεσα όμως -μες στην ίδια χρονιά- στο 14ο, της ανασυγκρότησης.
Το 20ό βέβαια δεν προβλέπεται εξίσου δραματικό, άλλο αν διάφοροι (true) "αυθεντικοί κουκουέδες" σκίζουν τα ρούχα τους, φωνάζουν πως η ηγεσία τα αναθεωρεί όλα και το κόμμα κάνει (κατα)στροφή αλά Νικήτα και... -ποιος ξέρει;- ίσως την τελευταία μέρα των εργασιών διαβάσει στους συνέδρους ο ΓΓ μια μυστική έκθεση για τα λάθη του Φλωράκη και την 'αποχαριλαοποίηση' του κόμματος, που θα προορίζεται για δημοσίευση στον τρίτο τόμο του δοκιμίου, αλλά θα διαρρεύσει νωρίτερα στο Βήμα του Λαμπρόπουλου και την Εφ-Συν του Πετρόπουλου*.
Φαντάσου δηλ να μην είχε ψηφιστεί το νέο Πρόγραμμα τρία χρόνια πριν, στο 19ο, και να ερχόταν προς ψήφιση τώρα, στο 20ό, πόσο ευφάνταστους πολιτικούς συνειρμούς και πρωτότυπες συνδέσεις θα είχαμε να διαβάσουμε σε διάφορους διαδικτυακούς υπονόμους, που φαντάζονται πως το κόμμα είναι στο χείλος του γκρεμού, δηλαδή, με σοβιετικούς όρους, κάπου στο 28ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (τα πρακτικά του οποίου είχαν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά με τίτλο "για έναν ανθρώπινο, δημοκρατικό σοσιαλισμό") και στο τέλος των εργασιών, θα βγει ο Γκόρμπι να πει: σύντροφοι διαλυόμαστε!
*Εν τω μεταξύ το δίδυμο "βαθύ λαρύγγι" είναι κάπως ντεφορμέ το τελευταίο διάστημα. Ο μεν πρώτος αξιοποίησε το θάνατο του Φιντέλ για να μας υπενθυμίσει μια παλιότερη διαρροή εσωτερικού σημειώματος -την κριτική ματιά του ΚΚΕ στις εξελίξεις στην Κούβα- και να κρατήσει το όνομά του στην επικαιρότητα εν όψει συνεδρίου. Αλλά είναι τόσο χυδαίος που καταντά κωμικός από τον τίτλο κιόλας: σκληρή κριτική στο "αδελφό" κόμμα του Φιντέλ -αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας ολόκληρης σχολής.
Καταρχάς τα κόμματα έχουν τίτλους ιδιοκτησίας και το κουβανικό είναι του Φιντέλ. Συνεπώς, κάθε κριτική στρέφεται βασικά -αν όχι αποκλειστικά- εναντίον του και προσπαθεί να τον αποκαθηλώσει.
Κατά δεύτερον, δε θεωρείται "αδελφό" κόμμα, αφού αυτό μπαίνει σε εισαγωγικά, για να τονίσει τη ρήξη με το ΚΚΕ.
Κατά τρίτον, η κριτική του ΚΚΕ είναι σκληρή, ασορτί με άλλα αντίστοιχα ονομαστικά σύνολα, όπως το "σιδηρά κυρία του Περισσού" παλιότερα για την Αλέκα, που ήταν κάτι σαν κόκκινη Θάτσερ. Κι αν έχεις γαλουχηθεί με τον ατσάλινο σφο και το "πώς δενότανε το ατσάλι" δε μπορείς να 'σαι τίποτα λιγότερο από σιδηρούς. Κι η κριτική σου δεν είναι ποτέ ήπια ή συντροφική, αλλά μόνο σκληρή και ανελέητη, σαν σατράπης.
(Με την ευκαιρία να προσθέσω στο χτεσινό φωτογραφικό κολάζ, την εικόνα του κόκκινου δημαρχείου της Αθήνας, που προπονείται από τώρα για να είναι έτοιμο τη στιγμή της εφόδου. Θα μου πεις βέβαια πως το κόκκινο αντιστοιχεί στο βασικό χρώμα της τούρκικης σημαίας, σε ένδειξη αλληλεγγύης στο σουλτάνο και τις εκατοντάδες συλλήψεις Κούρδων που έκανε τις τελευταίες μόνο ώρες. Σκέψου όμως την ημισέληνο με ένα σφυράκι να την τέμνει κάθετα, τι ωραία που φαίνεται...)
Όσο για το δεύτερο, είχε γράψει πριν από κάνα δίμηνο ένα αδιάφορο και -παραδόξως- σχετικά χαμηλών τόνων για τα δεδομένα του κείμενο στην ΕφΣυν,
απλώς για να δείξει ότι ξέρει από μέσα τι γίνεται, όπου ανακοίνωνε πως
οι θέσεις για το Συνέδριο θα κυκλοφορούσαν την περασμένη Κυριακή, δηλαδή
προχτές. Η προφητεία απέτυχε, αλλά ο προφήτης ανακοίνωσε πως το προηγούμενο δημοσίευμά του επιβεβαιώθηκε επί της ουσίας! Πώς δεν είπε ότι το άλλαξαν κι επίτηδες, για να τον εκθέσουν...
Δεν ξέρω πώς μου ήρθε κι εμένα ο παραλληλισμός, αλλά θυμάμαι πριν από μερικούς μήνες ένα δημοσιολόγο, που τερμάτιζε -με κάθε πιθανή έννοια- μια συγκεκριμένη, δημόσια μορφή παρέμβασής του για να συνεχίσει από άλλο, πιο ατακαδόρικο μετερίζι, να (μην) απαντά στα πώς και τα γιατί του τερματισμού, λέγοντας πως θα μιλήσει όταν πρέπει να μιλήσει, δηλ στον προσεχή προσυνεδριακό διάλογο. Κι όταν κάποιος άλλος επέμεινε και τον πρόγκηξε, του απάντησε με τη χαρακτηριστική, γαλατική του ευγένεια (Αστερίξ, να του δείξω κι εγώ πόσο ευγενικός είμαι;) και με τη φράση:
-Είσαι το 20ό Συνέδριο; Είσαι το 20ό Συνέδριο;
Δε θυμάμαι τη συνέχεια (αν ήταν δηλ ή όχι) αλλά έκτοτε αυτή έχει γίνει αγαπημένη ατάκα της Party-dog, που σκέφτεται το φάντασμα του Νικήτα να πλανάται πάνω από τα κομμουνιστικά κόμματα και να στοιχειώνει τους συντρόφους, λέγοντας:
-Ου-ου... είμαι το εικοστό συνέδριο-ο-ο-ο...
Μια άλλη ιδέα για την οποία έχει δεσμευτεί η κε του μπλοκ απέναντι στην Party-dog, αλλά δεν έχει τις τεχνικές γνώσεις να την υλοποιήσει, είναι η δημιουργία ενός ερωτηματολογίου, με συγκεκριμένες πολιτικές ερωτήσεις, όπου ανάλογα με τις απαντήσεις και το πολιτικό στίγμα που σκιαγραφούν για κάθε παίκτη (πχ αν έχει περισσότερα άλφα ή βήτα, ή ένα άθροισμα πόντων που θα παίρνει από κάθε απάντηση) θα προκύπτει η πολιτική του ένταξη ή το Συνέδριο που του ταιριάζει περισσότερο.
Μερικά παραδείγματα ερωτήσεων.
Θεωρείτε πως η Ελλάδα είναι:
-Μερκελοκρατούμενη και αποικία χρέους
-βαθιά εξαρτημένη από ΕΕ και ΝΑΤΟ
-ενδιάμεση κι εξαρτημένη
-ενδιάμεση κι ενταγμένη στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα
-ενδιάμεση με ορισμένα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά
-ιμπεριαλιστική χώρα
Θεωρείτε πως μια κυβέρνηση ΑΑΔΜ
-μπορεί (ενδέχεται) να προκύψει σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης
-μπορεί (δύναται) να προκύψει σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης
-μπορεί και πρέπει να προκύψει, ανεξαρτήτως συνθηκών
-δεν υπάρχει μπορεί, υπάρχει δε θέλουμε
-δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό να σχηματιστεί-εμφανιστεί στο έδαφος του καπιταλισμού
-μπορεί να προκύψει μόνο στη λαϊκή-εργατική διακυβέρνηση
Κοκ. Η κατάταξη θα προκύπτει με βάση κάποια κομβικά συνέδρια. Σχηματικά μιλώντας, όσοι είναι στην εποχή της ΕΔΑ και του 8ου συνεδρίου, θα μένουν μετεξεταστέοι, όπως κι οι οπαδοί-θιασώτες του 13ου. Η εξάρτηση του 10ου συνεδρίου πιάνει οριακά τη βάση (10). Οι μαθητές του 15(ου) δεν είναι μέτριοι, αλλά έχουν κάποιες αδυναμίες, ενώ του 19(ου) πλησιάζουν στο άριστα, αλλά χάνουν κάποια μόρια στα εργαστήρια και την πράξη. Αρκεί βέβαια να μην ξεπεράσουν το 20 και "καούν", όπως γίνεται στην εικοσιμία.
Με προβληματίζουν όμως περιπτώσεις, όπως το Λαϊκό Στρώμα που όταν τρολάρει λέει πως είναι με το αριστερό ΑΑΔΜ και τη δεξιά Λαϊκή Συμμαχία, κάπου μεταξύ 15ου και 19ου, δηλ με το 17ο και περιμένοντας τον εμπλουτισμό του 18ου.
Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω δεν είναι παρά αγνό, συντροφικό τρολάρισμα κι όποιος τα εκλάβει διαφορετικά, κακό του κεφαλιού του.
Όσο για τις θέσεις, θα έχουμε χρόνο να τις μελετήσουμε τα Χριστούγεννα, δίπλα στο τζάκι, περιμένοντας τον Άι Βασίλη.
(Μα δεν υπάρχει ο Άι. -Ναι, ενώ τζάκι έχουμε...)
Και να τις συζητήσουμε από του χρόνου -όχι εδώ- εκεί που πρέπει.
Αλλιώς, θα έρθει να σας βρει και να σας τιμωρήσει το πνεύμα του συνεδρίου με τη μορφή του Νικήτα. Ή έστω της Party-dog.
-Ου-ου-ου... Είμαι το 20ό Συνέδριο...
Ένας καλός φίλος και καλοφαγάς λέει πως κανονικά το 20ό συνέδριο έπρεπε να το φάμε, κάνοντας ό,τι και διάφορες αεροπορικές-σιδηροδρομικές εταιρίες με το 13 (ή άλλα γρουσούζικα νούμερα) που το παρακάμπτουν κατά την αρίθμηση των θέσεων και προχωρούν κατευθείαν στο επόμενο, το 14.
Για το κόμμα, το 13ο συνέδριο παραλίγο να είναι και το τελευταίο του, αν είχαν νικήσει οι ανανεωτικοί με το Δραγασάκη. που επιδίωκαν να διαχυθεί στο χυλό του Συνασπισμού και να πάψει να υφίσταται αυτοτελώς. Κι άντε μετά να μη γίνεις προληπτικός. Προχωρήσαμε άμεσα όμως -μες στην ίδια χρονιά- στο 14ο, της ανασυγκρότησης.
Το 20ό βέβαια δεν προβλέπεται εξίσου δραματικό, άλλο αν διάφοροι (true) "αυθεντικοί κουκουέδες" σκίζουν τα ρούχα τους, φωνάζουν πως η ηγεσία τα αναθεωρεί όλα και το κόμμα κάνει (κατα)στροφή αλά Νικήτα και... -ποιος ξέρει;- ίσως την τελευταία μέρα των εργασιών διαβάσει στους συνέδρους ο ΓΓ μια μυστική έκθεση για τα λάθη του Φλωράκη και την 'αποχαριλαοποίηση' του κόμματος, που θα προορίζεται για δημοσίευση στον τρίτο τόμο του δοκιμίου, αλλά θα διαρρεύσει νωρίτερα στο Βήμα του Λαμπρόπουλου και την Εφ-Συν του Πετρόπουλου*.
Φαντάσου δηλ να μην είχε ψηφιστεί το νέο Πρόγραμμα τρία χρόνια πριν, στο 19ο, και να ερχόταν προς ψήφιση τώρα, στο 20ό, πόσο ευφάνταστους πολιτικούς συνειρμούς και πρωτότυπες συνδέσεις θα είχαμε να διαβάσουμε σε διάφορους διαδικτυακούς υπονόμους, που φαντάζονται πως το κόμμα είναι στο χείλος του γκρεμού, δηλαδή, με σοβιετικούς όρους, κάπου στο 28ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (τα πρακτικά του οποίου είχαν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά με τίτλο "για έναν ανθρώπινο, δημοκρατικό σοσιαλισμό") και στο τέλος των εργασιών, θα βγει ο Γκόρμπι να πει: σύντροφοι διαλυόμαστε!
*Εν τω μεταξύ το δίδυμο "βαθύ λαρύγγι" είναι κάπως ντεφορμέ το τελευταίο διάστημα. Ο μεν πρώτος αξιοποίησε το θάνατο του Φιντέλ για να μας υπενθυμίσει μια παλιότερη διαρροή εσωτερικού σημειώματος -την κριτική ματιά του ΚΚΕ στις εξελίξεις στην Κούβα- και να κρατήσει το όνομά του στην επικαιρότητα εν όψει συνεδρίου. Αλλά είναι τόσο χυδαίος που καταντά κωμικός από τον τίτλο κιόλας: σκληρή κριτική στο "αδελφό" κόμμα του Φιντέλ -αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας ολόκληρης σχολής.
Καταρχάς τα κόμματα έχουν τίτλους ιδιοκτησίας και το κουβανικό είναι του Φιντέλ. Συνεπώς, κάθε κριτική στρέφεται βασικά -αν όχι αποκλειστικά- εναντίον του και προσπαθεί να τον αποκαθηλώσει.
Κατά δεύτερον, δε θεωρείται "αδελφό" κόμμα, αφού αυτό μπαίνει σε εισαγωγικά, για να τονίσει τη ρήξη με το ΚΚΕ.
Κατά τρίτον, η κριτική του ΚΚΕ είναι σκληρή, ασορτί με άλλα αντίστοιχα ονομαστικά σύνολα, όπως το "σιδηρά κυρία του Περισσού" παλιότερα για την Αλέκα, που ήταν κάτι σαν κόκκινη Θάτσερ. Κι αν έχεις γαλουχηθεί με τον ατσάλινο σφο και το "πώς δενότανε το ατσάλι" δε μπορείς να 'σαι τίποτα λιγότερο από σιδηρούς. Κι η κριτική σου δεν είναι ποτέ ήπια ή συντροφική, αλλά μόνο σκληρή και ανελέητη, σαν σατράπης.
(Με την ευκαιρία να προσθέσω στο χτεσινό φωτογραφικό κολάζ, την εικόνα του κόκκινου δημαρχείου της Αθήνας, που προπονείται από τώρα για να είναι έτοιμο τη στιγμή της εφόδου. Θα μου πεις βέβαια πως το κόκκινο αντιστοιχεί στο βασικό χρώμα της τούρκικης σημαίας, σε ένδειξη αλληλεγγύης στο σουλτάνο και τις εκατοντάδες συλλήψεις Κούρδων που έκανε τις τελευταίες μόνο ώρες. Σκέψου όμως την ημισέληνο με ένα σφυράκι να την τέμνει κάθετα, τι ωραία που φαίνεται...)
 |
| Του Φώτη Δαγκλή από το twitter |
Δεν ξέρω πώς μου ήρθε κι εμένα ο παραλληλισμός, αλλά θυμάμαι πριν από μερικούς μήνες ένα δημοσιολόγο, που τερμάτιζε -με κάθε πιθανή έννοια- μια συγκεκριμένη, δημόσια μορφή παρέμβασής του για να συνεχίσει από άλλο, πιο ατακαδόρικο μετερίζι, να (μην) απαντά στα πώς και τα γιατί του τερματισμού, λέγοντας πως θα μιλήσει όταν πρέπει να μιλήσει, δηλ στον προσεχή προσυνεδριακό διάλογο. Κι όταν κάποιος άλλος επέμεινε και τον πρόγκηξε, του απάντησε με τη χαρακτηριστική, γαλατική του ευγένεια (Αστερίξ, να του δείξω κι εγώ πόσο ευγενικός είμαι;) και με τη φράση:
-Είσαι το 20ό Συνέδριο; Είσαι το 20ό Συνέδριο;
Δε θυμάμαι τη συνέχεια (αν ήταν δηλ ή όχι) αλλά έκτοτε αυτή έχει γίνει αγαπημένη ατάκα της Party-dog, που σκέφτεται το φάντασμα του Νικήτα να πλανάται πάνω από τα κομμουνιστικά κόμματα και να στοιχειώνει τους συντρόφους, λέγοντας:
-Ου-ου... είμαι το εικοστό συνέδριο-ο-ο-ο...
Μια άλλη ιδέα για την οποία έχει δεσμευτεί η κε του μπλοκ απέναντι στην Party-dog, αλλά δεν έχει τις τεχνικές γνώσεις να την υλοποιήσει, είναι η δημιουργία ενός ερωτηματολογίου, με συγκεκριμένες πολιτικές ερωτήσεις, όπου ανάλογα με τις απαντήσεις και το πολιτικό στίγμα που σκιαγραφούν για κάθε παίκτη (πχ αν έχει περισσότερα άλφα ή βήτα, ή ένα άθροισμα πόντων που θα παίρνει από κάθε απάντηση) θα προκύπτει η πολιτική του ένταξη ή το Συνέδριο που του ταιριάζει περισσότερο.
Μερικά παραδείγματα ερωτήσεων.
Θεωρείτε πως η Ελλάδα είναι:
-Μερκελοκρατούμενη και αποικία χρέους
-βαθιά εξαρτημένη από ΕΕ και ΝΑΤΟ
-ενδιάμεση κι εξαρτημένη
-ενδιάμεση κι ενταγμένη στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα
-ενδιάμεση με ορισμένα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά
-ιμπεριαλιστική χώρα
Θεωρείτε πως μια κυβέρνηση ΑΑΔΜ
-μπορεί (ενδέχεται) να προκύψει σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης
-μπορεί (δύναται) να προκύψει σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης
-μπορεί και πρέπει να προκύψει, ανεξαρτήτως συνθηκών
-δεν υπάρχει μπορεί, υπάρχει δε θέλουμε
-δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό να σχηματιστεί-εμφανιστεί στο έδαφος του καπιταλισμού
-μπορεί να προκύψει μόνο στη λαϊκή-εργατική διακυβέρνηση
Κοκ. Η κατάταξη θα προκύπτει με βάση κάποια κομβικά συνέδρια. Σχηματικά μιλώντας, όσοι είναι στην εποχή της ΕΔΑ και του 8ου συνεδρίου, θα μένουν μετεξεταστέοι, όπως κι οι οπαδοί-θιασώτες του 13ου. Η εξάρτηση του 10ου συνεδρίου πιάνει οριακά τη βάση (10). Οι μαθητές του 15(ου) δεν είναι μέτριοι, αλλά έχουν κάποιες αδυναμίες, ενώ του 19(ου) πλησιάζουν στο άριστα, αλλά χάνουν κάποια μόρια στα εργαστήρια και την πράξη. Αρκεί βέβαια να μην ξεπεράσουν το 20 και "καούν", όπως γίνεται στην εικοσιμία.
Με προβληματίζουν όμως περιπτώσεις, όπως το Λαϊκό Στρώμα που όταν τρολάρει λέει πως είναι με το αριστερό ΑΑΔΜ και τη δεξιά Λαϊκή Συμμαχία, κάπου μεταξύ 15ου και 19ου, δηλ με το 17ο και περιμένοντας τον εμπλουτισμό του 18ου.
Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω δεν είναι παρά αγνό, συντροφικό τρολάρισμα κι όποιος τα εκλάβει διαφορετικά, κακό του κεφαλιού του.
Όσο για τις θέσεις, θα έχουμε χρόνο να τις μελετήσουμε τα Χριστούγεννα, δίπλα στο τζάκι, περιμένοντας τον Άι Βασίλη.
(Μα δεν υπάρχει ο Άι. -Ναι, ενώ τζάκι έχουμε...)
Και να τις συζητήσουμε από του χρόνου -όχι εδώ- εκεί που πρέπει.
Αλλιώς, θα έρθει να σας βρει και να σας τιμωρήσει το πνεύμα του συνεδρίου με τη μορφή του Νικήτα. Ή έστω της Party-dog.
-Ου-ου-ου... Είμαι το 20ό Συνέδριο...
 |
| Ου-ου! Είμαι το 20ό Συνέδριο-ο-ο-ο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου