Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ

   Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ

• 
  

του Νίκου Αμπατιέλου

Μέσα από αυτό το άρθρο δεν επιδιώκουμε να γίνει εκτενής αναφορά στην κατάσταση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος1, αλλά κύρια να φωτίσουμε ορισμένα ζητήματα, αλλά και καθήκοντα που προκύπτουν για τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, έχοντας εφόδιο τις σύγχρονες στρατηγικές επεξεργασίες του Κόμματός μας, όπως και την πείρα των τελευταίων χρόνων.

Η σχεδιασμένη παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ στους νέους και τις νέες των εργατικών, λαϊκών οικογενειών έχει στόχο να δυναμώνει το ταξικό κριτήριο της νεολαίας για την ανάπτυξη της οργάνωσης και δράσης γύρω απ’ τα οξυμμένα προβλήματα, αλλά κυρίως για την άνοδο της συμμετοχής της στην ταξική πάλη και στον αντιμονοπωλιακό-αντικαπιταλιστικό αγώνα.

Γύρω από αυτό κρίνεται και όλη η δράση, ο σχεδιασμός στο κίνημα, η ικανότητα προβολής της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, η διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις που δρουν σε αυτό, αλλά και η κλιμάκωση της αυτοτελούς ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος με μορφές και τρόπους που βοηθούν να προσεγγίζονται και να πείθονται οι νέοι και οι νέες των εργατικών, λαϊκών οικογενειών.

Η υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού, λαϊκού κινήματος είναι κρίσιμη για το παρόν και το μέλλον του μεγαλύτερου μέρους της νεολαίας. Έχει απασχολήσει και χρειάζεται να απασχολήσει ακόμη περισσότερο το επόμενο διάστημα τα όργανα, τις Οργανώσεις, μέλη και φίλους της ΚΝΕ, η ανάγκη να δυναμώσει η συμβολή της ΚΝΕ ώστε περισσότερες νεανικές και πιο μαχητικές δυνάμεις να πάρουν τη θέση τους στο κίνημα της λαϊκής αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής. Αυτό να γίνει από τη σκοπιά της πείρας, από τη μέχρι σήμερα δουλειά μας, από δυσκολίες και ελλείψεις, από τις δυνατότητες που ανοίγονται και κυρίως από τη σκοπιά της ικανότητάς μας στην οργάνωση και στην καθοδήγηση των αγώνων της νεολαίας για τα δικαιώματά της με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, για τη συμμετοχή των νέων στην ταξική πάλη.

Και είναι κρίσιμος στόχος η ανατροπή αυτής της κατάστασης που υπάρχει στο κίνημα και η οποία είναι αναντίστοιχη με την επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα συνολικά της εργατικής τάξης, του λαού. Γι’ αυτό και συνολικά το Κόμμα ξεχωρίζει ως βασικό καθήκον την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος, που βεβαίως παίζει και τον καταλυτικό ρόλο συνολικά στο λαϊκό κίνημα και στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της πάλης, αλλά και στις μορφές, στις προϋποθέσεις που δημιουργούνται για την ανάπτυξη και το δυνάμωμα του αντιμονοπωλιακού αγώνα στα τμήματα-κινήματα νεολαίας.

Ταυτόχρονα, η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό:

• Από το επίπεδο οργάνωσης και συνείδησης της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης και των νέων που αύριο θα την αποτελούν και που βρίσκεται σήμερα στα σχολεία, στις σχολές κατάρτισης και στη μαθητεία, αλλά και ένα σημαντικό τμήμα στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια, νέοι και νέες που στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα στελεχώσουν αύριο την καπιταλιστική παραγωγή ως εργατικό-επιστημονικό δυναμικό, καθώς είναι αυξημένα τα ποσοστά μισθωτής εργασίας, ιδιαίτερα στους δυναμικούς και αναπτυσσόμενους κλάδους και ειδικότητες, από απόφοιτους Πανεπιστημίων και ΤΕΙ.2

• Από το να δυναμώνει ο προσανατολισμός του αγώνα των τμημάτων της νεολαίας για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, του αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Από τη συνάντηση και τη συμπόρευση του μαθητικού - φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος με το εργατικό - λαϊκό.

Από αυτήν τη σκοπιά μετράμε και τη δική μας δράση και ευθύνη, τα καθήκοντα που απορρέουν στις σημερινές συνθήκες και στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα που είναι ιδιαίτερα σύνθετα. Για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην προσπάθεια να περάσει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα σε αντεπίθεση, να συμβάλει, με πολυμορφία και σταθερότητα, τόσο στην εναντίωση και αντίσταση απέναντι στις αναδιαρθρώσεις που προωθούνται στην τεχνική και ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και στην πάλη για να αλλάξουν οι κοινωνικοί και πολιτικοί όροι που παρεμποδίζουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της πλειοψηφίας των μαθητών - σπουδαστών - φοιτητών, των οικογενειών τους, του λαού γενικότερα.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΣ

Ο βαθμός ετοιμότητας του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος είναι πίσω από τις ανάγκες, καθώς εξακολουθεί να παραμένει σε βαθιά κρίση και υποχώρηση, γεγονός που εκφράζεται στην απομαζικοποίηση των συλλόγων, στη διαλυτική λειτουργία, στο λαθεμένο προσανατολισμό που κυριαρχεί στην πλειοψηφία των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων. Πανελλαδικά όργανα στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα δεν υπάρχουν από το 1995 που έγιναν για τελευταία φορά τα πανσπουδαστικά συνέδρια της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. Από το σύνολο των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων που υπάρχουν πανελλαδικά σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, είναι αρκετοί αυτοί που ουσιαστικά δε λειτουργούν. Σε πολύ λίγους συλλόγους ξέρουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές ακόμα και ποιοι αποτελούν το διοικητικό συμβούλιο που οι ίδιοι εξέλεξαν.

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση είναι όπλο του κινήματος ο ριζοσπαστικός πόλος που διαμορφώνεται, οι σύλλογοι, οι επιτροπές αγώνα, οι επιτροπές ετών, οι χιλιάδες φοιτητές που συσπειρώνονται στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Είναι σημαντική η συμβολή του ΜΑΣ σε όποια θετική αγωνιστική διεργασία εκφράστηκε στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ τα προηγούμενα χρόνια. Το ΜΑΣ δημιουργήθηκε ως πόλος συσπείρωσης φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, επιτροπών ετών και εξαμήνων, επιτροπών αγώνα, για να παλέψει μαζί με το λαό ενάντια στην πολιτική της ΕΕ που υλοποιείται από τις κυβερνήσεις, διεκδικώντας τις σύγχρονες ανάγκες της σπουδάζουσας νεολαίας στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, για επιστήμη στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών και όχι του κέρδους των μονοπωλίων.

Χαρακτηριστικό των δυνατοτήτων που υπάρχουν είναι ότι, ενώ στην ιδρυτική του συνάντηση το ΜΑΣ μετρούσε συσπείρωση 17 φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων και 117 επιτροπών αγώνα, στην τελευταία Πανελλαδική του Συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη του 2015, συμμετείχαν 54 φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι και εκπρόσωποι από 156 επιτροπές αγώνα.

Τα βήματα που έχουν γίνει και μετρούνται στην κατοχύρωση του ΜΑΣ τα 7 χρόνια που ακολούθησαν την ίδρυσή του είναι σημαντικά, μην τα υποτιμήσουμε. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι σήμερα το ΜΑΣ αναγνωρίζεται από πλατιά τμήματα των φοιτητών και των σπουδαστών σε όλη τη χώρα, έχοντας συμβάλει καθοριστικά:

• Στην αποκάλυψη του αντιλαϊκού, φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα των αλλαγών που γίνονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

• Στην αποκάλυψη, στην αντιπαράθεση και σύγκρουση με τα φαινόμενα εκφυλισμού και διάλυσης του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος.

• Στη συνάντηση τμημάτων του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό, λαϊκό κίνημα, ώστε να διαμορφώνεται μια πρωτοπορία που δε συμβιβάζεται, που δεν πέφτει στην παγίδα των αυταπατών.

Όμως ακόμα υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για βελτίωση της δουλειάς μας σε αυτήν την κατεύθυνση. Στο πώς δουλεύουμε ως στελέχη, μέλη της ΚΝΕ, συνολικά ως οργάνωση μέσα στους συλλόγους, και σ’ αυτούς που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ και βεβαίως και στους υπόλοιπους, ώστε να εξασφαλίζουμε την πρωτοπόρα δράση μέσα στο φοιτητικό σύλλογο, την ικανότητα συσπείρωσης γύρω μας ευρύτερων μαζών φοιτητών και σπουδαστών, την πιο ουσιαστική συνεργασία ώστε να χρεώνονται ευθύνες και να ανεβαίνει η κοινή δράση μαζί τους. Έχοντας στο επίκεντρο της δράσης μας το σύλλογο, την οργάνωση δράσης κατά έτος, τα μέλη της ΚΝΕ δουλεύουν με ενιαία γραμμή και καθήκοντα ώστε να διευρύνεται η συσπείρωση γύρω από τον αντιμονοπωλιακό πόλο. Η ΚΝΕ έχει πρόταση, έχει θέσεις, έχει τακτική για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα που υλοποιούνται δημιουργικά μέσω των μελών και των στελεχών της στα όργανα του κινήματος.

Σήμερα, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις ώστε η παρέμβασή μας στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα να πάει ένα βήμα μπρος. Είναι οι χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που δρουν από κοινού με την ΚΝΕ, αυτοί που εκτιμούν τη δράση της, είναι οι 41 σύλλογοι στους οποίους το ψηφοδέλτιο της ΠΚΣ αναδείχτηκε σε πρώτη δύναμη, αρκετοί από τους οποίους το προηγούμενο διάστημα έκαναν βήματα στη λειτουργία και την αγωνιστική τους δράση, είναι η ύπαρξη του ΜΑΣ.

Όρος για την αποτελεσματικότητα αυτών των διεργασιών, για την υλοποίηση των στόχων που θέτουμε, είναι η πλατιά συστηματική προβολή των ιδεολογικών θέσεων και της πολιτικής πρότασης εξουσίας του ΚΚΕ, η ισχυροποίηση της ίδιας της Νεολαίας του, της ΚΝΕ. Είναι κρίσιμος ο παράγοντας της ιδεολογικής, της πολιτικής διαπάλης πάνω στο αντικείμενο, το περιεχόμενο των σπουδών. Χρειάζεται να γίνει κοινή αντίληψη των μελών και στελεχών του Κόμματος και της ΚΝΕ που βρίσκονται σε αυτούς τους χώρους ότι τα ζητήματα της οικοδόμησης, της ισχυροποίησης των δεσμών της ΚΝΕ με χιλιάδες φοιτητές, της μαζικής και μαχητικής αυτοτελούς ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης στους χώρους αυτούς αποκτούν προτεραιότητα, γιατί η πορεία ισχυροποίησης της ΚΝΕ σε κάθε έτος και τμήμα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πορεία της αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος.

ΔΕ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Η προσπάθεια των μελών της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος χρειάζεται να λαμβάνει υπόψη της το έδαφος πάνω στο οποίο διεξάγεται η πάλη. Στην καθημερινή μας δουλειά συναντάμε εμπόδια που πηγάζουν από τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων που υπάρχει και επιδρά αρνητικά στη συνείδηση των νέων που σπουδάζουν, κάτι που δεν αποτυπώνεται σε όλο του το βάθος στα αποτελέσματα των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, αλλά προκύπτει από τη συνολική εικόνα της κατάστασης που βρίσκεται το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα. Δεν το αναφέρουμε αυτό προκειμένου να συμβιβαστούμε με αυτές τις δυσκολίες, αλλά για να γίνουμε πιο ικανοί να τις αντιπαλεύουμε, να προβλέπουμε τάσεις, διεργασίες και διαθέσεις που προκύπτουν, να τις αξιοποιούμε ακόμα και αν βρίσκονται σε ανώριμο και επιφανειακό επίπεδο, έτσι ώστε να δουλεύουμε για να δημιουργούνται και να ενισχύονται ρήγματα, να αποκρυσταλλώνονται με αλλαγή των συσχετισμών μέσα στα όργανα του κινήματος, με βήματα στην κατεύθυνση και στον προσανατολισμό του.

Ανασταλτικά στις προσπάθειές μας λειτουργούν πολλοί παράγοντες, με καθοριστικούς βέβαια εκείνους που αφορούν τη γενικότερη υποχώρηση του εργατικού, λαϊκού κινήματος. Επιδρά φυσικά συνολικότερα η δράση του αστικού κράτους, των κυβερνήσεών του, καθώς και των υπόλοιπων αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, αφού τα Πανεπιστήμια δε βρίσκονται σε «γυάλα».

Τέτοιες δυσκολίες προκύπτουν καταρχάς από τον ίδιο το χαρακτήρα του αστικού πανεπιστημίου, όπου η παραγωγή και η εκπαίδευση σχεδιάζεται ως σημαντικό μέρος της ιδεολογικής λειτουργίας του κράτους, αξιοποιώντας τις επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις και εφαρμογές, έχοντας ιδιαίτερο καταμερισμό στην παραγωγή και αναπαραγωγή της κυρίαρχης αντίληψης, πολλών ειδών αστικών χρεοκοπημένων θεωριών. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως πολλές φορές το ρόλο του «κυματοθραύστη» αγωνιστικών διεργασιών αναλαμβάνουν εντός και εκτός Πανεπιστημίων, μερίδα καθηγητών που είναι ταγμένοι με το σύστημα.

Η μεγαλύτερη και ταχύτερη εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, των αλλαγών στα προγράμματα σπουδών, στη διαμόρφωση της έρευνας, της άμεσης παρέμβασης των επιχειρήσεων εφ’ όλης της ύλης, αλλά και την παρέμβαση πρυτάνεων, προέδρων και της πλειοψηφίας των καθηγητών είναι παράγοντες που αλληλοσυμπληρώνονται με τη δράση και την παρέμβαση των παλιών και νέων κυβερνητικών παρατάξεων, του οπορτουνιστικού χώρου και των διάφορων αποκαλούμενων «αναρχοαυτόνομων» ομάδων που δραστηριοποιούνται στις σχολές.

Πραγματοποιείται πιο ανοιχτή προσπάθεια από το κράτος και την αστική τάξη να παρέμβει και στο ίδιο το κίνημα με τη δημιουργία ή στήριξη δήθεν «νέων», «αυτόνομων» και «ανεξάρτητων» κινημάτων, ώστε να στρέψουν τους φοιτητές και σπουδαστές στη μαχητική στήριξη των αναδιαρθρώσεων, να αφομοιώνουν από μικρή ηλικία τις αξίες και τα ιδανικά του συστήματος, να μην το αμφισβητούν και να είναι πειθήνιοι σε αυτό, να υιοθετούν ξένους προς τα συμφέροντά τους στόχους, να κάνουν υπέρτατη αξία την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, την επιχειρηματικότητα κλπ.

Τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται νέες μορφές και μέθοδοι ενσωμάτωσης των φοιτητών και των σπουδαστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την προσπάθεια με νομοθετική ρύθμιση να μετατραπούν οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι σε όργανα του υπουργείου,3 ακολούθησαν διάφορες ενέργειες, ακόμη και συγκρότηση ομάδων που είχαν τον ίδιο σκοπό κάτω από το σύνθημα «έξω τα κόμματα». Μόνο τυχαία και αθώα δεν είναι αυτά τα συνθήματα, καθώς απολαμβάνουν τη στήριξη επιχειρήσεων και δορυφόρων τους μέσα στις σχολές, που επιδιώκουν «σιγή νεκροταφείου». Είναι χαρακτηριστικό ότι όλο και πιο συχνά εμφανίζονται «ανεξάρτητες» παρατάξεις-ομάδες φοιτητών υποκινούμενες από καθηγητές, είτε μπροστά στην εξέλιξη ενός αγώνα προκειμένου να προσδώσουν αντιδραστικό περιεχόμενο σε αυτόν είτε ακόμη και μπροστά στις εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους. Υπάρχουν παραδείγματα όπου τέτοιες ομάδες δημιουργούνται ή παροτρύνονται ακόμη και από τους ναζί της ΧΑ. Ακόμη και σε σεμινάρια επιχειρήσεων στις σχολές γίνεται πλέον «μόνιμη καραμέλα» ότι χρειάζεται οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι να γίνουν όπως είναι στο εξωτερικό, «χωρίς χρώματα και κόμματα», στην ουσία πειθήνια όργανα προώθησης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των επιτελείων του συστήματος, όπως είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι - «αδελφότητες» στις ΗΠΑ ή άλλες χώρες.

Αυτή η προσπάθεια επιδρά σε σημαντικά τμήματα φοιτητών και σπουδαστών, περισσότερο απ’ όσο αποτυπώνεται στο συσχετισμό που προκύπτει από τις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Γνωρίζουμε ότι συνολικά ο συσχετισμός είναι αρνητικός. Παρόλ’ αυτά, είναι σημαντικό γεγονός ότι στις φετινές φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, μέσα σε σύνθετες συνθήκες, η Πανσπουδαστική ΚΣ αναδείχτηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε 2η δύναμη πανελλαδικά με υψηλά ποσοστά, σε ΑΕΙ 20% και σε ΤΕΙ 23%.

Φυσικά πρέπει να σημειωθεί ότι παραμένει δυνατό το ρεύμα μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ που δεν εκφράζεται αποκλειστικά στις ψήφους που παίρνουν παλιές και νέες κυβερνητικές παρατάξεις, άλλες οπορτουνιστικές ομάδες, αλλά επιλέγει να απέχει. Ένα σημαντικό κομμάτι φοιτητών που δείχνει ανοχή και ορισμένη αποδοχή της όλης κατάστασης και έτσι καθορίζει και τη στάση του απέναντι στη συλλογική διεκδίκηση και δράση, κάτι που αποτυπώνεται στην κατάσταση του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο τμήμα φοιτητών που μένουν απ’ έξω επηρεαζόμενοι και από φαινόμενα εκφυλισμού στους συλλόγους, αλλά παρακολουθούν τη δράση μας, τις θέσεις μας. Χρειάζεται μέσα από την προσπάθειά μας για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος να επιμένουμε και να δίνουμε τα κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε να τραβάμε στην κοινή δράση αυτούς τους νέους και τις νέες.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, παράταξη της ΝΔ, που για χρόνια παραμένει 1η δύναμη στην πλειοψηφία των φοιτητικών συλλόγων, είναι ο βασικός εκφραστής και υποστηρικτής των αναδιαρθρώσεων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έχοντας για προτάσεις τους διακηρυγμένους στόχους των κυβερνήσεων, αστικών επιτελείων της ΕΕ, του ΟΟΣΑ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, με στόχο την προσαρμογή του αυριανού επιστημονικού και εργατικού δυναμικού στις καπιταλιστικές εξελίξεις. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αντιπαρατίθενται με την κυβέρνηση από την σκοπιά της ικανότητάς του να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, κατηγορώντας την κυβέρνηση για μη εφαρμογή της αριστείας, για «απομόνωση από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια». Η ΔΑΠ προσπαθεί να κάνει τους φοιτητές υπερασπιστές των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Την ίδια ώρα, επιτίθεται στο ριζοσπαστικό οργανωμένο κίνημα (όπως φανέρωσε η πρόσφατη αφίσα της με τίτλο «βουλιάξτε τους φελλούς»), ταυτίζοντας το κίνημα με ενέργειες που καμία σχέση δεν έχουν με αυτό. Ενώ έχει την κύρια ευθύνη για τα φαινόμενα σήψης στο φοιτητικό κίνημα (μηχανισμοί εξαγοράς, διάλυση των συλλόγων κ.ά.), παρουσιάζει πρόταση (βλ. «σύλλογοι πέρα από κόμματα») για συλλόγους - συνομιλητές επιχειρήσεων, κυβερνήσεων και υπουργείων. Γι’ αυτόν το σκοπό ζητάει την επανίδρυση της ΕΦΕΕ ώστε να την αξιοποιήσει με τους υπάρχοντες συσχετισμούς, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων.

Από κοντά και η ΠΑΣΠ, παράταξη του ΠΑΣΟΚ, που με τις δυνάμεις που διατηρεί σε διάφορες σχολές υποστηρίζει με συνέπεια αλλά και σχετική ευελιξία τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ενώ ήταν όλα αυτά τα χρόνια στις σχολές βασικός υποστηρικτής της αντιλαϊκής επίθεσης από θέση κυβερνητικής παράταξης.

Πολλοί φοιτητές και σπουδαστές ήταν η εύκολη λεία της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, του «πρώτη φορά αριστερά» και του να ψηφίσουμε «όχι» σε ένα δημοψήφισμα που από την αρχή, στην πραγματικότητα, έλεγε «ναι». Ξέρουμε επίσης ότι συνέδραμαν το ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι συγγενικοί στο ρεφορμισμό-οπορτουνισμό πολιτικοί φορείς: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΛΑΕ και άλλες οπορτουνιστικές ομάδες που δρουν στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας καλλιεργώντας αυταπάτες στους φοιτητές και σπουδαστές, όλη την περίοδο μέχρι την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί νομιμοποίησαν τον εγκλωβισμό που επιχείρησε η κυβέρνηση Τσίπρα, έχουν άμεση ευθύνη για τις συνέπειες οι οποίες έχουν δημιουργηθεί σε σημαντικά τμήματα του λαού. Την ίδια ώρα, ξεχωρίζει η εχθρική τους στάση απέναντι στο ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα και η εμμονή τους το κίνημα να γίνεται ακόλουθος εντός του πλαισίου των αστικών σχεδιασμών, ενώ παράλληλα στους συλλόγους που αυτές οι δυνάμεις έχουν πλειοψηφία διαιωνίζουν την ανοργανωσιά και τον εκφυλισμό, δεν ορίζουν εκπροσώπους στα ΔΣ των συλλόγων, μετατρέπουν τις μαζικές διαδικασίες σε φαρσοκωμωδίες, απομακρύνοντας τους φοιτητές από τη συμμετοχή τους στο σύλλογο.

Σε πολλές περιπτώσεις καλύπτουν τη δράση διάφορων αναρχοαυτόνομων ομάδων (καταλήψεις σχολών χωρίς αποφάσεις συλλόγων, τραμπουκισμοί και επιθέσεις σε φοιτητές μέσα σε γενικές συνελεύσεις ή σε εκλογές, σπασίματα και καψίματα σε διαδηλώσεις, καταλήψεις αιθουσών διδασκαλίας για δημιουργία «στεκιών» κλπ.), που παίζουν σοβαρό ρόλο στο χτύπημα του κινήματος και γίνονται άλλοθι για να σπρώχνονται φοιτητές και σπουδαστές σε συντηρητικές απόψεις, να συκοφαντείται ακόμα περισσότερο το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα και οι διαδικασίες του, στο όνομα δήθεν «συγκρουσιακών» λογικών, οι οποίες βέβαια οδηγούν μόνο σε μεγαλύτερη ενσωμάτωση.

Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια από το ίδιο το σύστημα να οργανωθεί και να δραστηριοποιηθεί η νεολαία σε ομάδες εθελοντών, ΜΚΟ και άλλες ομάδες φοιτητών, αποπροσανατολίζοντας ή διαμορφώνοντας παθητική στάση απέναντι στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς. Καθηγητές που δρουν ως δορυφόροι μεγάλων επιχειρήσεων μέσα στις σχολές, ΜΚΟ, άλλες οργανώσεις που συνδέονται ακόμη και μέσω χρηματοδότησης με την ΕΕ, επιδρούν αντιπαραθετικά με τη συλλογική οργανωμένη διεκδίκηση. Αξιοποιώντας εκφυλιστικά φαινόμενα που υπάρχουν σε συλλόγους, καλλιεργούν την εχθρική στάση απέναντι στη συμμετοχή και την οργάνωση του αγώνα των συλλόγων, με σκοπό να αναχαιτίσουν όσα εμπόδια υψώνονται από την οργανωμένη δράση του φοιτητικού κινήματος στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων ή προνοώντας για το εγγύς μέλλον. Τέτοιο παράδειγμα ήταν πρόσφατα το κάλεσμα μιας ομάδας φοιτητών στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, που καλούσαν σε λευκή ψήφο στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές, με σκοπό να ανέβει η συμμετοχή ώστε να μεγαλώσει η απαρτία για τις ΓΣ του συλλόγου, οπότε να δυσκολεύεται ο σύλλογος στη λήψη αποφάσεων.

Σε αυτά προστίθενται και νέα φαινόμενα, όπως η αντικειμενική ως ένα βαθμό και λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης μετανάστευση στο εξωτερικό. Η αντικειμενική αυτή τάση γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη όταν ντύνεται με τα αστικά ιδεολογήματα για την «προοπτική ατομικής λύσης μέσω φυγής στο εξωτερικό», η αντίληψη ότι «υπάρχει διέξοδος από τα προβλήματα στα καπιταλιστικά κράτη του εξωτερικού», ζητήματα που λειτουργούν ανασταλτικά στην ανάγκη για δράση απέναντι στην υπάρχουσα επώδυνη κατάσταση. Τελευταία η τάση αυτή έχει διογκωθεί. Αυτά τα επιχειρήματα έχουν αντικειμενικό υπόβαθρο, καθώς οι δυσκολίες της κρίσης, τα αδιέξοδα για πολλούς νέους οδηγούν σε τάσεις εξεύρεσης καλύτερων όρων ζωής, σπουδών και δουλειάς στο εξωτερικό. Όμως παράλληλα αποσιωπάται ότι υπάρχει ένα ολόκληρο πλέγμα αποφάσεων της ΕΕ που εντοπίζεται στην εξασφάλιση κινητικότητας του επιστημονικού, αλλά και τελικά του εργατικού δυναμικού μεταξύ των χωρών της Ένωσης προκειμένου να εξασφαλίζουν κάθε φορά τα καλύτερα μυαλά, φθηνό επιστημονικό και εργατικό σε όλη την Ευρώπη, για παράδειγμα νέοι γιατροί στη Μ. Βρετανία από την Ελλάδα.

Καλλιεργείται ως στάση η παραίτηση από τη διεκδίκηση των σύγχρονων δικαιωμάτων στις σπουδές και το μέλλον ή ακόμη η άποψη ότι το «σύγχρονο και ανταγωνιστικό» Πανεπιστήμιο του εξωτερικού είναι η διέξοδος. Στην πραγματικότητα όμως οι μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα μας αποτελούν αλλαγές και προσαρμογές που πατάνε σε αντικειμενικές εξελίξεις στην οικονομία και την παραγωγή, στην εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων, σε διάφορα γνωστικά και επιστημονικά αντικείμενα, που βεβαίως συνδέονται με την ίδια την καπιταλιστική οικονομία, την «καρδιά» της, που είναι η επιδίωξη της μεγαλύτερης δυνατής κερδοφορίας από την πλευρά των κατόχων των σύγχρονων μέσων παραγωγής, των καπιταλιστών, την ανάγκη αντιστοίχησης των εργαζομένων σε αυτές τις αλλαγές, και ισχύουν σε κάθε καπιταλιστική χώρα. Το ίδιο συμβαίνει και στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, αποδεικνύοντας ότι τα αδιέξοδα που συναντά ένας νέος στις σπουδές του δεν είναι «ελληνικό φαινόμενο», αλλά έχουν τη σφραγίδα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων. Γι’ αυτό άλλωστε η εικόνα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι ότι για μια μικρή μειοψηφία που έχει την οικονομική δυνατότητα υπάρχουν τα Πανεπιστήμια-«βιτρίνες», αλλά για την πλειοψηφία των παιδιών που προέρχονται από τα πιο λαϊκά στρώματα υπάρχουν από νωρίς ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση, και γρήγορη κατάρτιση για να μπουν στη δουλειά σα φθηνό εργατικό δυναμικό.

ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Ο στόχος λοιπόν της δράσης μας είναι να απεγκλωβίσουμε νεανικές συνειδήσεις από το μονόδρομο της υποταγής, της διαχείρισης, η οποία δεν έχει κυριολεκτικά τίποτα να δώσει στο παρόν, πόσο μάλλον στο μέλλον της νεολαίας. Οι δυσκολίες, έτσι όπως αυτές καταγράφονται και στις επεξεργασίες μας, έτσι όπως τις συναντάμε στην καθημερινή πάλη, δεν μπορούν να επισκιάζουν ή και να αφήνουν σε δεύτερο πλάνο την ίδια τη μεγάλη δυνατότητα που δίνουν οι εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, οι διάφορες εξελίξεις στο διεθνή χώρο, αλλά και όπως εκφράζεται η ίδια η πορεία επιδείνωσης των όρων ζωής της νεολαίας, τα εμπόδια που συναντούν σε κάθε βήμα στην προσπάθεια να σπουδάσουν, να μορφωθούν τα παιδιά της εργατικής τάξης, να βρουν δουλειά, να ζήσουν αξιοπρεπώς. Ταυτόχρονα, οι μεγάλες αντιφάσεις του συστήματος –με βασική αντίθεση και «μήτρα» όλων των υπολοίπων αυτή ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική, καπιταλιστική ιδιοποίηση του πλούτου που παράγεται– σε συνδυασμό με την ανάπτυξη νέων σύγχρονων δυνατοτήτων της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγής για να ζουν οι νεότερες γενιές καλύτερα, με σύγχρονα δικαιώματα, δείχνουν και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η εργατική τάξη, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων για να γίνουν αυτές οι δυνατότητες πραγματικότητα.

Είναι κυρίως η δυνατότητα που δίνει η επεξεργασμένη στρατηγική, το Πρόγραμμα του Κόμματος, η επιβεβαίωση καθημερινά της πολιτικής μας. Είναι οι επιπλέον δυσκολίες της αστικής τάξης για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου παρά τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα, οι συνέπειες των οποίων φορτώνονται συνεχώς στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Είναι το γεγονός πως στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, λόγω και των συγκεκριμένων συγκυριών, είμαστε ουσιαστικά μια από τις ελάχιστες συμπαγείς και οργανωμένες δυνάμεις, μια σημαντική δύναμη για το παρόν και το μέλλον του κινήματος. Η πιο αποδεικτική και τεκμηριωμένη προβολή της πολιτικής πρότασης του Κόμματός μας, η ικανότητά μας να εξηγούμε τις αιτίες της αντεπανάστασης, αλλά και να φωτίζουμε τη μόνη ελπιδοφόρα για το λαό και τη νεολαία προοπτική, είναι όρος για να δουλέψουμε αποτελεσματικά απέναντι στις σημερινές δυσκολίες.

Το «δικό μας γήπεδο» είναι η απάντηση στις αγωνίες που ζει η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων σήμερα, η σύνδεσή τους με την ενεργή συμμετοχή στο δρόμο της αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, της πάλης για σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, συνολικά στη ζωή. Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ απαντά στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που έρχεται με το ερώτημα χιλιάδων φοιτητών και σπουδαστών «τι με περιμένει μετά από το πτυχίο», ενώ η πρόταση πάλης για το κίνημα απαντά στο «δε βγαίνει τίποτα». Σήμερα υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις να κατανοήσουν με βάση την εμπειρία αλλά και ορισμένη κατακτημένη αμφισβήτηση πλευρών του συστήματος (κοινοβούλιο, αστικό πολιτικό σύστημα, Ευρωπαϊκή Ένωση κ.ά.), ότι η συνολική εναντίωση και ρήξη, η συστράτευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ απαντά στις σύγχρονες ανάγκες τους, ανοίγει δρόμο στην αναβάθμιση της ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους.

Γι’ αυτό και σήμερα απαιτείται από τις δυνάμεις της ΚΝΕ μεγαλύτερη ικανότητα στη διαφώτιση, την οργάνωση της πάλης των φοιτητών και των σπουδαστών, ιδιαίτερα σε ορισμένα κρίσιμα μέτωπα που –σε συνδυασμό με την πρωτοπόρα δράση μας– μπορούν να φωτίσουν το μοναδικό συμφέρον που έχουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές να ακολουθήσουν το δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης. Απαιτείται να τεκμηριώνεται με πειστικό τρόπο η ανάγκη να δυναμώνει ο αγώνας που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο και τις αιτίες που γεννούν τις κρίσεις, την ανεργία, τη φτώχεια, ο αγώνας ενάντια στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στα μονοπώλια και την εξουσία τους:

• Προβολή της αντίληψής μας για την επιστήμη και την έρευνα, για το ρόλο τους στην εξυπηρέτηση του λαού και της κοινωνίας σε αντίθεση με την αξιοποίησή τους για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτό, για να μην είναι μόνο ένα σύνθημα, απαιτεί η δουλειά μας να μετράει βήματα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Να βοηθάμε να κατανοεί ο φοιτητής ότι το περιεχόμενο και οι συνθήκες σπουδών του σήμερα διαμορφώνονται από τις οικονομικές σχέσεις στις οποίες θα υπαχθεί η εργασία του. Να συνειδητοποιηθεί η ταξικότητα της επιστήμης, δηλαδή ότι η έρευνα και τα αποτελέσματά της κατευθύνονται για τη διατήρηση και διεύρυνση της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας, ακόμη και της επιστημονικά εξειδικευμένης. Να ζυγίζει το μέλλον, να σκέφτεται, να προβληματίζεται για το πώς το επάγγελμα και η επιστήμη που σήμερα μελετά θα πιάσουν τόπο και πού θα υποτάσσονται: Στα κέρδη των μονοπωλίων ή στις λαϊκές ανάγκες; Να βοηθάμε να τοποθετήσουν ο φοιτητής και η φοιτήτρια τον εαυτό τους στο σωστό «ταξικό στρατόπεδο», για τη δική τους ευημερία, αλλά και της κοινωνίας. Κόντρα στην προσπάθεια της καλλιέργειας αυταπατών για την ατομική λύση, για την καριέρα απέναντι από τη συλλογική διεκδίκηση και δράση. Ο προσανατολισμός, η απαιτητικότητά μας σε αυτό το κομβικό ζήτημα παίζει αποφασιστικό ρόλο στο να προετοιμάζουμε αυτό το τμήμα των φοιτητών να παλέψει δίπλα στην εργατική τάξη σήμερα, ως εργατική τάξη αύριο. Να προετοιμάζεται και να διαπαιδαγωγείται με τις αξίες και τα ιδανικά, τις αγωνιστικές παραδόσεις της εργατικής τάξης. Μπορεί να φωτιστεί καλύτερα τι πάει να πει να είσαι εργάτης, δηλαδή ο κύριος παραγωγός του πλούτου. Τι σημαίνει επιστήμη και επιστήμονας στην υπηρεσία του λαού και των αναγκών του, να θέτεις το μυαλό και τις γνώσεις σου στην εξέλιξη και πρόοδο ολόκληρης της κοινωνίας.

• Είναι λογικό να απασχολεί την πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών σήμερα το τι θα κάνει μετά τις σπουδές, όταν η ανεργία στους νέους μέχρι 25 ετών αγγίζει το 60%4. Όπως προκύπτει, το 2015, το ποσοστό για την ΕΕ των 28 ήταν 76,9%, όταν η ανεργία των πτυχιούχων φτάνει στο 32%, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ), ενώ, ακόμα και για όσους αποφοίτους εργάζονται, η απασχόληση σε άσχετα αντικείμενα από αυτό που σπούδασαν είναι η πραγματικότητα για πολλούς από αυτούς. Είναι λοιπόν από τα κύρια ερωτήματα κάθε φοιτητή και σπουδαστή το «τι με περιμένει μετά το πτυχίο;». Σε αυτό το λογικό ερώτημα, απάντηση μπορεί να δώσει η ριζοσπαστική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, γιατί είναι η μόνη που μπορεί να απελευθερώσει τις δυνατότητες της σημερινής κοινωνίας.

Το πρόβλημα λοιπόν της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, των χαμηλών δικαιωμάτων των αποφοίτων βρίσκεται στο με ποια οικονομία, με ποια παραγωγή είναι συνδεδεμένη η ανώτατη εκπαίδευση. Ότι είναι συνδεδεμένη με την καπιταλιστική αγορά, οικονομία, παραγωγή που έχει ως μοναδικό κίνητρο την κερδοφορία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και όχι με μια οικονομία, μια παραγωγή που μοναδικό κίνητρο έχει την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

Είναι αντίφαση από τη μία να υπάρχει μεγάλη ανεργία στους αποφοίτους των σχολών υγείας και από την άλλη να μην καλύπτουν τα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας τις ανάγκες του λαού και να υπάρχει υπερεντατικοποίηση των εργαζομένων σε αυτά. Κι αυτό, για να «εξοικονομηθούν» κρατικά κεφάλαια για την πολύμορφη στήριξη των μονοπωλίων και για να δοθεί η δυνατότητα σε επιχειρηματικούς ομίλους να επενδύσουν στην υγεία, καλύπτοντας το «κενό» εργαζόμενοι με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, με συμβάσεις μερικών μηνών. Αλλά ούτε και μπορούν πλέον κάποιοι να πουν «θα κάνω τη δική μου δουλειά», όταν γιγαντώνονται τα ιδιωτικά πολυϊατρεία και οι ιδιωτικές κλινικές που βάζουν λουκέτο σε κάθε μικρό επαγγελματία. Αυτό σημαίνει «αγορά» στον κλάδο της υγείας, αυτό σημαίνει επέκταση και κυριαρχία των μονοπωλίων στην υγεία. Απόφοιτος άνεργος ή συμβασιούχος χωρίς δικαιώματα και ασθενής πελάτης που τον κοιτάνε στην τσέπη.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μοναδική που δίνει απάντηση σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Με το λαό να έχει την πραγματική εξουσία και ιδιοκτησία στα χέρια του, έχει τα κλειδιά της οικονομίας (τους πόρους, τις επιχειρήσεις, τις υποδομές κλπ.) και μπορεί απαλλαγμένος από τους καπιταλιστές και το κυνήγι του κέρδους, απαλλαγμένος από κάθε είδους δεσμεύσεις να σχεδιάσει την παραγωγή προς όφελός του. Όπου μέσω κεντρικού σχεδιασμού τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε επιστήμη, τεχνολογία, πολιτισμό. Στο σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής, ακριβώς γιατί έχει στον πυρήνα του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, η έρευνα μπορεί πραγματικά να εκτοξευτεί ως προς τις δυνατότητές της. Σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης μπορούν να έχουν μέλλον οι απόφοιτοι, είτε ως εργαζόμενοι είτε ως ερευνητές.

• Είναι κρίσιμος παράγοντας να αναδεικνύονται τα όρια αυτού του συστήματος, ο χαρακτήρας της οικονομικής κρίσης ως κρίσης που είναι στο DNA του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τις συνέπειες της οποίας πληρώνει και θα τις πληρώνει και στη συνέχεια η νεολαία και ο λαός. Ήδη η συσσωρευμένη πείρα των νέων είναι μεγαλύτερη. Υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις για να συνειδητοποιήσουν το χαρακτήρα της περιβόητης «καπιταλιστικής ανάπτυξης», ότι αποτελεί τη μήτρα για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των ΑΕΙ και ΤΕΙ με σκοπό την κερδοφορία του κεφαλαίου, με την επέκταση της εκμεταλλευτικής μισθωτής εργασιακής σχέσης στη μάζα των νέων επιστημόνων.

• Ακόμα και με βάση τις εξελίξεις στην όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων που εκφράζεται με τις ανακατατάξεις στις συμμαχίες ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, αλλά και με ένταση τοπικών και περιφερειακών συγκρούσεων και ότι δυναμώνει το ενδεχόμενο για πιο γενικευμένες συρράξεις, στις οποίες θα κληθεί ο λαός και η νεολαία να χύσουν το αίμα τους για ξένα από τα δικά τους συμφέροντα.

• Να φανούν οι δυνατότητες σήμερα ο λαός μας να απαντήσει με τη δική του συμμαχία απέναντι στην καπιταλιστική, ευρωενωσιακή. Τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, με τη συμμετοχή φοιτητών, σπουδαστών, γυναικών των λαϊκών οικογενειών, με αντιμονοπωλιακούς στόχους και αιτήματα να οργανώσει τη δική του αντεπίθεση.

Να γκρεμίσουμε αυταπάτες με τις οποίες δεν έχουμε ξεμπερδέψει, ότι μπορεί μια άλλη κυβέρνηση, με ένα άλλο πρόσημο με κάποιες άλλες συμμαχίες μέσα στον καπιταλισμό, μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να κάνει κάτι καλύτερο. Αυτό το παραμύθι το είδαμε 1,5 χρόνο και έχουμε να δούμε κι άλλα. Με αυτήν την επιλογή δεν αντιμετωπίζεις τα χειρότερα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΚΝΕ

Η ανασύνταξη του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος σε αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση παραμένει επιτακτική ανάγκη και θα εκφραστεί με την ενίσχυση του ΜΑΣ, κυρίως με την ισχυροποίηση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ μέσα στους χώρους σπουδών.

Βασική προϋπόθεση είναι η ενίσχυση της ιδεολογικής-πολιτικής και οργανωτικής δουλειάς της ΚΝΕ, όλων των καθοδηγητικών οργάνων, από το ΚΣ μέχρι και τα Τομεακά Συμβούλια, τους γραμματείς και τα γραφεία των ΟΒ. Η γενίκευση της πείρας, η ιδεολογική θωράκιση, η μελετημένη οργάνωση και ο σχεδιασμός της δουλειάς, μακριά από προχειρότητες και ανοργανωσιά, με σωστή δημοκρατική και συλλογική λειτουργία όλων των οργάνων στη βάση των αρχών του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ο ρόλος των μελών και στελεχών της ΚΝΕ μέσα στο κίνημα είναι ο καθοριστικός.

Η αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος περνά σε μεγάλο βαθμό μέσα από την πορεία αλλαγής του συσχετισμού, μέσα από την προσπάθεια συνεχούς διεύρυνσης του ΜΑΣ με νέους συλλόγους, νέες επιτροπές αγώνα σε τμήματα, έτη και εργαστήρια, του ριζοσπαστικού αντιμονοπωλιακού πόλου στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Τα καθήκοντα για τη δράση των μελών της ΚΝΕ για την οργάνωση, τη λειτουργία και το σχεδιασμό μας στους συλλόγους, τις επιτροπές ετών και τις επιτροπές αγώνα, δεν μπορούν να αποκόβονται από το εξής: Παρά το ξεχωριστό σημαντικό πρόβλημα της ανυπαρξίας οργανωμένης δομής στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, το κύριο πρόβλημα είναι η γραμμή που επικρατεί, γραμμή συμβιβασμού και συναίνεσης με την κυρίαρχη πολιτική.

Άρα είναι στο επίκεντρο της δουλειάς μας η αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, που σημαίνει κυρίως να κερδίσει έδαφος η αντιμονοπωλιακή-αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης. Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου στην Ανώτατη Εκπαίδευση και γενικότερα στο μέλλον της νεολαίας, να διαμορφώνονται εστίες δράσης για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της:

• Για επαρκή χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

• Για να σπουδάζουν όλοι οι φοιτητές δωρεάν και να μην είναι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους «πελάτες».

• Για επιστημονική μόρφωση και ειδίκευση υψηλού επιπέδου ενάντια στην υποβάθμιση, για ν’ αποτελεί το πτυχίο τη μοναδική προϋπόθεση για δουλειά χωρίς να χρειάζονται τα πανάκριβα μεταπτυχιακά και πιστοποιητικά.

• Για σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπή μισθό κι εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο.

• Για έρευνα στην υπηρεσία των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων.

• Με κοινή δράση με το ταξικό εργατικό κίνημα, με τα σωματεία μισθωτών επιστημόνων.

Αυτή η δουλειά δεν είναι μονόπρακτο έργο, δεν είναι απλά μια πάλη διακηρύξεων. Είναι «αγώνας διαρκείας», συνεχής διαπάλη από τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, για το βάθεμα της πολιτικοποίησης της πάλης παίρνοντας υπόψη το επίπεδο του κινήματος σε κάθε φάση, για την προσπάθεια οργάνωσης και κινητοποίησης των φοιτητών-σπουδαστών γύρω από στόχους πάλης και αιτήματα που συσπειρώνουν κατά σχολή, κατά ίδρυμα, σε πανελλαδικό επίπεδο, με την επεξεργασία αντιμονοπωλιακών αιτημάτων-κρίκων πάλης σε κάθε φάση που ενώνουν αγωνιστικά την πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών. Θα έχει μπρος και πίσω. Μπορεί να γίνονται βήματα εκεί που είσαι μειοψηφία και να γίνονται πισωγυρίσματα εκεί που είμαστε πλειοψηφία.

Κρίνεται στη σταθερή προσπάθειά μας να έχουμε γερούς πυρήνες με μέλη και φίλους της ΚΝΕ μέσα στα έτη, στα εργαστήρια, στην καλή επεξεργασία στόχων και μορφών πάλης, στην ικανότητα να δράσουμε μαζί με άλλους νέους που δε θα έχουν πείρα από αγώνες, ούτε συμφωνία και σαφήνεια στον προσανατολισμό. Να πρωτοστατούμε και να είμαστε μέσα σε δραστηριότητες και αγωνιστικές εστίες που αναπτύσσονται, να τις φουντώνουμε.

Να είναι καθαρό ότι το ΜΑΣ δεν είναι η παράταξη της ΚΝΕ, δεν είναι μια ταμπέλα που βάζουμε όταν θέλουμε να οργανώσουμε αγώνες στο φοιτητικό κίνημα. Είναι συσπείρωση φοιτητικών-σπουδαστικών φορέων που η δράση της ΚΝΕ την κάνει δυνατή, ώστε η συσπείρωση αυτή να έχει στόχους και αιτήματα που συγκρούονται με την πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουμε υπόψη μας το επίπεδο συνείδησης των νέων που συσπειρώνονται.

Σημαίνει δράση, ζύμωση, γύρω από αιτήματα και πλαίσιο πάλης που βοηθά στην κατανόηση του προσανατολισμού της πάλης. Να δυναμώνει έτσι, μέσα από αυτήν την κοπιαστική προσπάθεια των μελών της ΚΝΕ μέσα στους φορείς του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, αυτός ο προσανατολισμός, αυτός ο χαρακτήρας που έχει η συσπείρωση.

Σημαίνει, επίσης, καμιά υποκατάσταση των συλλόγων και επιτροπών αγώνα που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ. Αντίθετα, ζωντανή, πλούσια, διεκδικητική, δημιουργική λειτουργία των συλλόγων, των επιτροπών αγώνα, με μπροστάρηδες τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ.

Μαζί με τη σταθερή προσπάθεια για ανάπτυξη αγώνων απαιτείται και σταθερή προσπάθεια για να κατανοείται η ανάγκη για συλλογικότητα, για συμμετοχή, αφού σήμερα έχει χτυπηθεί η ίδια η έννοια της συλλογικής δράσης. Δεν είναι άλλωστε λίγοι οι φοιτητές και σπουδαστές που δε γνωρίζουν καν ότι ανήκουν σε ένα σύλλογο, από την εγγραφή τους κιόλας στη σχολή. Ακόμη και αν το ξέρουν, δείχνουν απαθείς γιατί το βλέπουν ως κάτι ξένο από τα προβλήματά τους. Ενώ στην πραγματικότητα ο σύλλογος είναι οι σύγχρονες ανάγκες, οι αγωνίες, οι διεκδικήσεις των φοιτητών. Είναι η δράση όλων των φοιτητών μαζί για να μπορέσουν να παλέψουν όσο θα είναι φοιτητές για την ουσιαστική μόρφωση και τη διεκδίκηση κάλυψης των αναγκών τους την περίοδο αυτή. Είναι η οργάνωσή τους για να υπερασπιστούν τον κόπο, τις θυσίες των ίδιων και των γονιών τους, να περιφρουρήσουν δικαιώματα και κατακτήσεις που τα βρήκαν από την πάλη των προηγούμενων φοιτητών, να αγωνιστούν για το μέλλον και τα όνειρά τους μέσα από τη συλλογική τους δράση.

Είναι σημαντική η πείρα από τα συλλαλητήρια που οργάνωσαν την 5η Νοέμβρη 2015 δεκάδες φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι. Έχει ξεχωριστή σημασία ότι αυτές οι κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν περίπου ένα μήνα μόλις μετά την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος και τη διαμόρφωση νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όταν στην προεκλογική περίοδο οι αυταπάτες, η λογική του μικρότερου κακού έδιναν και έπαιρναν. Αποδεικνύοντας ότι η συμμετοχή στη συλλογική δράση, στη διεκδίκηση των αναγκών μας, είναι ο δρόμος που μπορεί να σπάει αυταπάτες, να γεμίζει με αντοχές και θάρρος.

Έχει αξία να αναδειχτεί η πορεία οργάνωσης αυτών των πανελλαδικών συλλαλητηρίων. Ήταν σημαντικό στοιχείο ότι από νωρίς ορίστηκε ημερομηνία από τους πρωτοπόρους φοιτητικούς συλλόγους, που εξέδωσαν κοινό κάλεσμα καλώντας και τους υπόλοιπους να πραγματοποιήσουν συνελεύσεις και να το υιοθετήσουν. Ήταν σημαντικό ότι καθορίστηκαν έγκαιρα οι βασικές αιχμές (που ήταν η υποχρηματοδότηση, καθώς είχε ήδη δει το φως της δημοσιότητας η πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει ένα μήνα μετά εκ νέου τη χρηματοδότηση για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση), εντάχτηκαν αιτήματα που αφορούσαν ελλείψεις σε καθηγητές των ΤΕΙ, ελλείψεις σε αναλώσιμα, προβλήματα εστιακών φοιτητών και μετεγγραφέντων φοιτητών. Με αυτόν τον τρόπο, μέσα από το πλαίσιο αιτημάτων δόθηκε η δυνατότητα σε εκατοντάδες φοιτητές –που αν και γενικά ένιωθαν τον αγώνα ως κάτι «ξένο»– να ακουμπήσουν σε αυτόν και είδαν στις διεκδικήσεις και δικές τους αγωνίες.

Σημαντικό στοιχείο ήταν ο κοινός συντονισμός των φοιτητικών συλλόγων που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, που έθεσαν πλαίσιο-κάλεσμα προς τους υπόλοιπους συλλόγους αποδεικνύοντας στην πράξη ότι το ΜΑΣ δεν είναι μια «ταμπέλα», αλλά πόλος για να δυναμώνει η αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση αγώνα και δράσης που επιδιώκει να διευρύνει τη συσπείρωση νέων φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, επιτροπών, χιλιάδων φοιτητών. Αυτό σημαίνει όταν λέμε ότι το ΜΑΣ δεν είναι παράταξη, δε χωρίζει τα αμφιθέατρα ανάλογα με το τι ψηφίζουν, αλλά θέλει να ενώσει σε κοινό αγώνα όλους όσοι πλήττονται απέναντι στον κοινό μας εχθρό, που είναι τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Από αυτήν την άποψη ήταν θετικό ότι μπροστά σε αυτό το συλλαλητήριο μετρήσαμε συλλόγους που συμπορεύτηκαν παρά τον αρνητικό συσχετισμό, ήταν επίσης θετικό ότι μετρήσαμε συνδικαλιστές που, έστω και προσωρινά, συμπορεύτηκαν με το ριζοσπαστικό πόλο. Επίσης σημαντικό ήταν ότι υπήρξε επιμονή για την πραγματοποίηση μαζικών διαδικασιών στην πλειοψηφία των συλλόγων, συζήτησαν οργανωμένα φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι που είχαν να το κάνουν περισσότερο από 3 χρόνια, πιέστηκαν συνδικαλιστές άλλων δυνάμεων, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στο δρόμο μετά από τις κινητοποιήσεις για το νόμο-πλαίσιο για πρώτη φορά στην Αθήνα περισσότεροι από 30 φοιτητικοί-σπουδαστικοί σύλλογοι.

Ένας ακόμη αγώνας πολύτιμος για συμπεράσματα είναι η περίπου εξάμηνη δράση ενάντια στο νέο Ασφαλιστικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μπροστά σε αυτόν τον αγώνα, σωστά οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ καθόρισαν εξαρχής ως πρώτο στόχο να κατανοηθεί από την πλειοψηφία του αμφιθεάτρου ότι οι αλλαγές αυτές αφορούν το παρόν και το μέλλον της νέας γενιάς εργαζομένων. Έγιναν προσπάθειες μέσα από ανακοινώσεις, βγήκαν κοινές ανακοινώσεις συλλόγων σωματείων, έγιναν περιοδείες και εκδηλώσεις σωματείων για την ενημέρωση των αυριανών συναδέλφων. Με αυτόν τον τρόπο γρήγορα το νομοσχέδιο απονομιμοποιήθηκε στο μυαλό πολλών φοιτητών, ενώ ταυτόχρονα δόθηκε η δυνατότητα ενημέρωσης πλατιάς και πρώτης επαφής με το αυριανό συνδικάτο και σωματείο. Αυτός ο αγώνας μπορεί να καθυστέρησε για περίπου 6 μήνες την ψήφιση ενός νομοσχεδίου που ήταν πρώτο στην ατζέντα της κυβέρνησης, δεν κατάφερε όμως να εμποδίσει την τελική ψήφισή του.

Οπωσδήποτε όμως, παρά τα αναμφίβολα νέα θετικά στοιχεία που είχε αυτή η προσπάθεια της πάλης, η συμμετοχή και δράση των φοιτητών και των σπουδαστών δεν ήταν αντίστοιχη της επίθεσης που δέχονταν. Από τη μία η κυβέρνηση επιθετικά πρόβαλλε ότι τα μέτρα ήταν προς το συμφέρον της νέας γενιάς, καθώς δήθεν εξασφάλιζαν τη συνέχεια του ασφαλιστικού συστήματος. Από την άλλη οι δυνάμεις του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού έκαναν κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν ήταν θαρραλέα μέτρα-τομές στο Ασφαλιστικό, ενώ ταυτόχρονα βοηθιούνταν από τη βρόμικη δουλειά των οπορτουνιστικών ομάδων που ήθελαν τους συλλόγους ουρά των ξεπουλημένων ηγεσιών της ΑΔΕΔΥ. Αλλά και πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν στο σημείο να σαμποτάρουν γενικές συνελεύσεις και να καταψηφίζουν τη συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Όλα αυτά ανέβασαν τη διαπάλη μέσα στους συλλόγους, τη ζύμωση του πλαισίου πάλης. Σε όποιους συλλόγους οι κομμουνιστές, τα μέλη της ΚΝΕ δεν πρωτοστάτησαν στη διαπάλη αυτή ή την υποτίμησαν, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Φυσικά δεν περνούσαν όλα από το χέρι μας, όμως σε τελική ανάλυση το συμπέρασμα είναι ότι μέσα στον αγώνα, την ίδια ώρα που εξελίσσεται η κοινή συλλογική δράση, το καθήκον του νέου κομμουνιστή στο μαζικό του φορέα είναι να ανεβάζει την πολιτικοποίηση της πάλης, να δημιουργούνται προϋποθέσεις για να υιοθετούνται όλο και πιο πλατιά τα αιτήματα και οι αντιμονοπωλιακοί στόχοι, να απεγκλωβίζονται δυνάμεις από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Αυτή η πλούσια ιδεολογική και πολιτική διαπάλη είναι το καθοριστικό στοιχείο που μπορεί να βγάζει το φοιτητικό κίνημα κάθε φορά ένα βήμα πιο μπροστά, ψηλότερο και ικανότερο στη διεξαγωγή της πάλης.

Μόνο η αλληλεπίδραση των ταξικών σωματείων με το ριζοσπαστικό φοιτητικό κίνημα μπορεί να δίνει αντοχή και δύναμη στον αγώνα. Η κοινή πάλη όλων των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων με τη νεολαία είναι η δύναμη που ακόμη δεν έχει δοκιμαστεί.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ Η ΠΚΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η καταξίωση του ΜΑΣ θα προχωράει στο βαθμό που θα συγκροτούνται, θα λειτουργούν, θα παλεύουν με αυτόν τον προσανατολισμό οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, πρώτα και κύρια αυτοί στους οποίους το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής ΚΣ είναι 1η δύναμη. Αυτοί οι σύλλογοι πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα δράσης και λειτουργίας για τους υπόλοιπους συλλόγους Η δράση μας σε αυτούς μπορεί να καθορίσει πολλά:

• Ο πρόεδρος και τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ έχουν ξεχωριστή ευθύνη, να είναι μπροστά στη μάχη, κρατώντας τα μέλη του συλλόγου ενήμερα, είναι επιτελείο μάχης που πρωτοστατεί με ξεχωριστή ευθύνη στην ενημέρωση, τη ζύμωση, τη συσπείρωση, την κινητοποίηση των συναδέλφων τους. Επιμένει να κρατάει συνέχεια ενήμερα τα μέλη του όχι μόνο για το τι συμβαίνει μέσα στη σχολή αλλά συνολικότερα στην κοινωνία, με τη συνεχή ενημέρωση καλλιεργεί ανησυχία, αντανακλαστικά αλλά και διάθεση στα μέλη του να συμμετέχουν στη δράση. Έχει ανοιχτές κεραίες για όλα τα ζητήματα, θέση, ανακοίνωση, ανάλογη στάση και αντίδραση όπου το απαιτεί η περίσταση.

• Ο σύλλογος με τη μαχητική ζωντανή λειτουργία του παίρνει όλα τα αναγκαία μέτρα για να συμμετέχουν όλα τα μέλη του στη συζήτηση και τη λήψη των αποφάσεων, να έχουν αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του συλλόγου και με λήψη καθηκόντων. Είναι αναγκαίο να ξεπεραστεί η διαλυτική κατάσταση όπου τα μέλη ενός συλλόγου είναι «διακοσμητικά», δεν έχουν λόγο ή είναι απόντα από κάθε διαδικασία. Με μεγαλύτερο θάρρος να χρεώνονται ευθύνες στο πλαίσιο του συλλόγου, σε ομάδες και επιτροπές που λειτουργούν στο πλαίσιό του.

• Σήμερα, με επίκεντρο το σύλλογο πρέπει να εμπλουτιστεί πολύμορφα η δουλειά της ενημέρωσης - επικοινωνίας - κοινής δράσης. Υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, με τη στάση μας μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό για να ακουμπήσει πάνω τους αυτή η δουλειά. Να οργανώνει φεστιβάλ νεανικής δημιουργίας, αθλητικά τουρνουά, δραστηριότητα μέσα από την οποία θα φωτίζονται και διεκδικήσεις του συλλόγου που αφορούν τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.

• Αναπτύσσει δράση για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές, αλλά και τις οικογένειές τους. Με τη δράση αντιστέκεται στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - πλουτοκρατίας μέσα κι έξω από τα Ιδρύματα. Να είναι καθαρό ότι η πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών, ακόμα και των συλλόγων ή των επιτροπών που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, δεν υιοθετούν αυτόματα την αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που έχει. Να δίνει μάχη για να δυναμώνει αυτή η σκέψη στις συνειδήσεις των μελών του συλλόγου. Ανοίγοντας πλατιά συζήτηση για τα αιτήματα που υιοθετεί, τους στόχους πάλης. Αξιοποιώντας τις εξελίξεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση και φωτίζοντας κάθε φορά μέσα από αυτές τον πραγματικό ένοχο για όσα συναντούν στις σπουδές και τη ζωή τους τα μέλη του.

• Οργανώνει εκδηλώσεις και ημερίδες για το περιεχόμενο των σπουδών, για την προοπτική των αποφοίτων του συλλόγου με αντίστοιχα ταξικά σωματεία και συνδικάτα, για ζητήματα πάνω στις εξελίξεις, παίρνοντας θέση ενάντια σε ιδεολογήματα που δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις των φοιτητών. Να πυκνώσουν δηλαδή οι περιοδείες και οι εκδηλώσεις σωματείων στις σχολές, οι κοινές πρωτοβουλίες όπως συσκέψεις και καμπάνιες, αλλά και το αντίστροφο. Να πάει δηλαδή και το ΜΑΣ σε χώρους δουλειάς, σε νοσοκομεία, ν’ αποκαλύπτει στους γονείς τι διδάσκεται στα παιδιά τους, τους αυριανούς επιστήμονες.

• Να έχει στραμμένο το μάτι του στους φοιτητές και σπουδαστές που ζουν πιο άμεσα και πιεστικά τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η πολιτική, οργανώνοντας άμεσα την αλληλεγγύη σε φοιτητές που εργάζονται σε άθλιες συνθήκες, σε εστιακούς φοιτητές που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις εστίες τους, σε πρακτικάριους φοιτητές που δουλεύουν σε συνθήκες «μεσαίωνα».

ΑΝΕΒΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΜΑΣ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ

Σε αυτούς τους συλλόγους λοιπόν η απαίτηση από την παρέμβαση των κομμουνιστών ώστε να διαμορφωθούν ρήγματα στο συσχετισμό, να μαζικοποιηθεί η συλλογική διεκδίκηση, είναι ανεβασμένη. Η πείρα μας αποδεικνύει ότι σε αυτούς τους συλλόγους πολλές φορές παρατηρείται ένας συμβιβασμός κάτω από το βάρος των συσχετισμών.

Η επιτροπή αγώνα πρέπει να είναι ζωντανό «φωτεινό» παράδειγμα στη δράση και τη λειτουργία της. Μέσα στον ίδιο το σύλλογο να ξεχωρίζει σαν την «ήρα από το στάρι», δε λειτουργεί σαν παράταξη, αλλά ως ο σύλλογος που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε τμήμα. Γι’ αυτό χρειάζεται να λάβουμε υπόψη μας και τα εξής:

 • Δρα πρωτοπόρα για τα οξυμμένα προβλήματα που συναντούν οι φοιτητές στις σπουδές και τη ζωή τους συνολικά. Δρούμε αποφασιστικά, ακόμη και όπου είμαστε λίγοι, πρωτοστατούμε, κερδίζουμε την αναγνώριση και κάνουμε προσπάθεια να δημιουργηθούν επιτροπές ετών ειδικά στα μικρά έτη, ώστε η επιτροπή αγώνα να αποκτά πυρήνες, να μετράμε καθημερινά βήματα στην αλλαγή των συσχετισμών.

• Προσπαθεί να βοηθήσει τους φοιτητές μέσα από τη δική τους πείρα να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των άλλων δυνάμεων, ώστε να τεκμηριώνεται η ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών. Χρειάζεται να αποκαλύπτουμε με ανακοινώσεις των εκλεγμένων μας τη στάση τους σε ψηφίσματα στα ΔΣ, στις τμηματικές συνελεύσεις.

• Να μην υπάρχει καμία ταλάντευση στην ανάληψη δράσης που θα προετοιμάζει και θα οδηγεί στην αντικατάσταση διοικητικών συμβουλίων που ευθύνονται για τον εκφυλισμό. Να δημιουργούνται προϋποθέσεις ώστε, όπου κρίνεται αναγκαίο, να φτάνει η προσπάθεια μέχρι τη δημιουργία νέων συλλόγων.

• Τώρα πρέπει να αφήσουμε πίσω προχειρότητες στη λειτουργία των επιτροπών αγώνα. Να μην υπάρχει επιτροπή που συνεδριάζει χωρίς ουσιαστική συζήτηση, χωρίς να βάζει συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης, χωρίς να χρεώνει δουλειά σε όλους τους φοιτητές που συσπειρώνει. Να διαμορφώνει πρόγραμμα δράσης εμπλουτισμένο από την κουβέντα στην επιτροπή, να επεξεργάζεται την κατεύθυνση του αγώνα, τις διεκδικήσεις, τις μορφές πάλης, τη διαπάλη. Οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες να υλοποιούνται με δική της ευθύνη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σήμερα οι ευθύνες της ΚΝΕ είναι αυξημένες. Γι’ αυτό και χρειάζεται η ποιοτικά αναβαθμισμένη παρέμβασή της, με στόχο την οργανωτική συγκρότηση του κινήματος των φοιτητών και των σπουδαστών, τη μαζικοποίηση και το βαθύτερο αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό τους.

Απ’ όλα αυτά θα προκύψει η αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος, ως αποτέλεσμα της αυξημένης δράσης και επιρροής της ΚΝΕ ως νεολαιίστικης οργάνωσης του ΚΚΕ. Αυτά που έχουμε μπροστά μας είναι και πολλά και σύνθετα. Όμως αυτά θα τα υλοποιήσει η ΚΝΕ, που είναι δύναμη μέσα στη νεολαία, η δύναμη στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ που μπορεί να δημιουργήσει όρους μιας μαζικής ενδυνάμωσης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος.

Βασικό ζήτημα είναι η σχεδιασμένα μαζική ανάπτυξη των δυνάμεων της ΚΝΕ μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, με πολλές νέες στρατολογίες νέων κομμουνιστών, με ενίσχυση της ιδεολογικής και πολιτικής οργανωτικής δουλειάς των ΟΒ και της ικανότητας παρέμβασης σε όλα τα πεδία: Περιεχόμενο μαθημάτων, εκπαιδευτικές διαδικασίες, αλληλεγγύη στις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, χωρίς υποτίμηση της ανάγκης του νέου και της νέας για συλλογικές και ατομικές δραστηριότητες πολιτισμού, ψυχαγωγίας, άθλησης, δημιουργικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, της ανάπτυξης διαπροσωπικών, φιλικών, συντροφικών σχέσεων, το σύνολο δηλαδή των ζητημάτων που ολοκληρώνουν και διαπαιδαγωγούν ένα νέο άνθρωπο.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Ο Νίκος Αμπατιέλος είναι Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.

1. Παραμένει επίκαιρο το άρθρο «Για την κατάσταση και την προοπτική του Φοιτητικού και Σπουδαστικού κινήματος», ΚΟΜΕΠ, 5/2014.

2. Έκθεση της Cedefop (Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης) του 2014 παρουσιάζει τις εξής προβλέψεις για το 2025: «Οι τάσεις που καταγράφονται για την Ελλάδα ακολουθούν τις γενικές ευρωπαϊκές τάσεις. Η απασχόληση των ατόμων με προσόντα χαμηλού επιπέδου αναμένεται να μειωθεί (από 32% σε 21%), ενώ εντονότερη θα είναι η ζήτηση για θέσεις εργασίας με προσόντα μεσαίου (από 41% σε 45%) και ανώτερου επιπέδου (από 27% σε 34%)».

3. Με διάταξη στον τελευταίο νόμο-πλαίσιο 4009/2011 με αφορμή την εκλογή εκπροσώπων των φοιτητών στα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων, παρακάμπτει τους φοιτητικούς συλλόγους, αναφέροντας πιο συγκεκριμένα: «Όπου στον παρόντα νόμο προβλέπεται εκπροσώπηση των φοιτητών σε συλλογικά όργανα του ιδρύματος, οι εκπρόσωποι των φοιτητών εκλέγονται από το σύνολο των αντίστοιχων ενεργών φοιτητών, με ενιαίο ψηφοδέλτιο και άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία».

4. Σύμφωνα με άλλη μελέτη της Eurostat (Ιούλης 2016), η Ελλάδα είναι στις πρώτες θέσεις στην ανεργία των αποφοίτων από την εκπαίδευση ηλικιών 20-34 ετών. Η έρευνα αναφέρεται σε άτομα που ολοκλήρωσαν την εκπαίδευση ή κατάρτιση ένα έως τρία χρόνια πριν. Το ποσοστό απασχόλησης αποφοίτων είναι στην Ελλάδα και 48,5%.