Κάλπικος διαχωρισμός

Κάλπικος διαχωρισμός

Η παραμονή του οικονομικού επιτελείου και της υπουργού Εργασίας στις Βρυξέλλες, για τη συνέχιση των συνομιλιών που αφορούν στην ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης», ερμηνεύτηκε και προβάλλεται απ' τον φιλοκυβερνητικό Τύπο ως «στροφή» από την «τεχνική» στην «πολιτική» διαπραγμάτευση.
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δικαιώνεται η επιμονή της να μεταφερθεί η διαπραγμάτευση στο επίπεδο των πολιτικών εκπροσώπων των «θεσμών» που συμμετέχουν στο κουαρτέτο και να φύγει από τη δικαιοδοσία των τεχνικών κλιμακίων, που μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν στην Αθήνα. Με τον τρόπο αυτό, λένε τα στελέχη της, στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης «μπαίνουν οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί».
Στόχος τους είναι να καλλιεργήσουν αυταπάτες και προσδοκίες στο λαό ότι οι τελικές επιλογές μπορεί να είναι τάχα διαφορετικές, εφόσον θα αποτελούν προϊόν πολιτικών αποφάσεων και όχι κάποιων συμβιβασμών και συνεννοήσεων ανάμεσα σε τεχνοκράτες, πάνω σε «ψυχρά» οικονομικά στοιχεία και δεδομένα. Το κατασκεύασμα αυτό της κυβέρνησης υπηρετεί κατά βάση τον αποπροσανατολισμό του λαού.
Ο διαχωρισμός των συζητήσεων σε «τεχνικές» και «πολιτικές» είναι πέρα για πέρα κάλπικος. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κυβέρνηση παρουσιάζει τα τεχνικά κλιμάκια να συζητάνε πέρα και πάνω από πολιτικές κατευθύνσεις και αποφάσεις και, αντίστροφα, τους πολιτικούς εκπροσώπους των «θεσμών» να αποφασίζουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα οικονομικά δεδομένα και τους δημοσιονομικούς στόχους που τίθενται από τα μνημόνια και τις γενικές κατευθύνσεις των συνθηκών της ΕΕ, πράγμα που δεν ισχύει.
Σε κάθε περίπτωση, στο επίκεντρο της «πολιτικής» διαπραγμάτευσης δεν είναι τα λαϊκά συμφέροντα, όπως υπονοεί η κυβέρνηση, σε αντιπαράθεση τάχα με την «τεχνική» διαπραγμάτευση, αλλά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δηλαδή, η αντιλαϊκή ατζέντα και οι κεντρικές στοχεύσεις δεν αλλάζουν, είτε η συζήτηση γίνεται σε επίπεδο τεχνοκρατών, είτε σε επίπεδο υπουργών, ακόμα και αρχηγών κρατών.
Για παράδειγμα, στην παρούσα φάση της διαπραγμάτευσης κεντρικό ζήτημα είναι η νέα σφαγή στο αφορολόγητο και στις συντάξεις, οι νέες ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, η παραπέρα περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτά συζητάνε τα τεχνικά κλιμάκια, αυτά συζητάει και το Γιούρογκρουπ. Αλλωστε και τα τεχνικά κλιμάκια αναφέρονται και καθοδηγούνται από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, με την υπόμνηση μάλιστα του Γερ. Ντάισελμπλουμ ότι η στάση των «θεσμών» σε όλα τα παραπάνω ζητήματα είναι ενιαία.
Ο λαός έχει πείρα και χρειάζεται να την αξιοποιήσει για να αποφύγει τις λακκούβες και τις παγίδες που στήνει η κυβέρνηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούει τα περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης». Ας θυμηθεί ποια ήταν κάθε φορά η κατάληξη: Ενα νέο πακέτο μέτρων σε βάρος των δικαιωμάτων και του εισοδήματός του. Να θυμηθεί, επίσης, ότι και σε προηγούμενα στάδια της «αξιολόγησης», τα διάφορα επίπεδα της διαπραγμάτευσης εναλλάσσονταν και αλληλοσυμπληρώνονταν, με τις τελικές αντιλαϊκές αποφάσεις να επισφραγίζονται πάντα στα πολιτικά όργανα των «θεσμών».
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να μην παραπλανηθούν απ' τα κυβερνητικά παραμύθια που σιγοντάρει με τη στάση της η αξιωματική αντιπολίτευση και οι άλλες δυνάμεις της αστικής διαχείρισης. Με μοιρασμένους ρόλους εξαπατούν και αποπροσανατολίζουν το λαό, ότι κάτι καλό μπορεί να προκύψει από τις διάφορες εκδοχές της διαπραγμάτευσης, έστω κι αν αλληλοκατηγορούνται για καθυστερήσεις στο κλείσιμο της «αξιολόγησης» ή για στήριξη της αδιαλλαξίας των «θεσμών».
Διέξοδο μπορεί να δώσει μόνο ο λαός με την οργάνωση της πάλης του απέναντι στη νέα επίθεση και συνολικά ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που απαιτεί θυσίες δίχως τέλος για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.