Μήνες τώρα τα αστικά μέσα ενημέρωσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν επιδοθεί σε ένα όργιο παραπληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση στη Βενεζουέλα. Στο πλαίσιο αυτής της παραπληροφόρησης εντάσεται ασφαλώς και η έντεχνη προσπάθεια να σπιλωθεί, να κατασυκοφαντηθεί στην συνείδηση του κόσμου η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Έτσι, τα αστικά ΜΜΕ και οι κάθε λογής παπαγάλοι τους βγάζουν την- πέραν πάσης αμφιβολίας- ετυμηγορία τους: «δικτάτορας ο Μαδούρο» και «αυταρχικό καθεστώς» η κυβέρνηση του, που «καταπιέζει» τις «ειρηνικές διαδηλώσεις» της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης», ενώ «φυλακίζει» τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος κειμένου να κρίνει τα πεπραγμένα της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Μαδούρο, ούτε να αναλύσει τις βαθιές ενδοαστικές αντιθέσεις που διαπερνούν το πολιτικό σύστημα της Βενεζουέλας την παρούσα περίοδο. Αξίζει, ωστόσο, να σταθούμε σε μια πλευρά της όλης κατάστασης που η κυρίαρχη αστική προπαγάνδα σκοπίμως συγκαλύπτει, παρά τα όσα, κατά καιρούς, έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Πρόκειται για την ηγεσία της βενεζοελάνικης αντιπολίτευσης, των λεγόμενων «αντιτσαβίστας» ή, εναλλακτικά, των «αντιμαδούρο» που τυγχάνουν της ιδιαίτερης προβολής και μεταχείρισης τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από την Ε.Ε.
Ποιό είναι λοιπόν το πραγματικό πρόσωπο της «φιλελεύθερης» αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα; Ποιό είναι το παρελθόν, αλλά και παρόν, των ηγετών που απαρτίζουν το μπλοκ των «αντιτσαβίστας» και ποιές οι σχέσεις τους με ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα; Όταν μιλάμε για αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα, αναφερόμαστε σε τρία κυρίως ονόματα: Ενρίκε Καπρίλες, Λεοπόλδο Λόπες και Αντόνιο Λεντέζμα. Κοινό γνώρισμα και των τριών είναι το γεγονός ότι διατηρούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στενούς δεσμούς με κέντρα και «ιδρύματα» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας δούμε όμως τις περιπτώσεις μία προς μια:
Ενρίκε Καπρίλες Ραντόνσκι:
Γιός μεγαλοαστικής οικογένειας, γεννημένος το 1972, ο Καπρίλες ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα το 1995. Το 2001 ίδρυσε το κόμμα «Δικαιοσύνη Πρώτα» (Primero Justicia) το οποίο, σύμφωνα με όσα έχει αποκαλύψει η δημοσιογράφος Εύα Γκόλινγκερ, χρηματοδοτήθηκε από το Αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (U.S. National Endowmnent for Democracy–NED) και το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (IRI). Για όσους τυχόν δε γνωρίζουν, να θυμίσουμε ότι το περίφημο NED, που ιδρύθηκε το 1982 από την κυβέρνηση Ρίγκαν, αποτελεί προκάλυμμα για μια σειρά δραστηριότητες της CIA ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης και προώθησης κομμάτων και οργανώσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Έχοντας τη χρηματοδότηση «ιδρυμάτων» των ΗΠΑ, ο Καπρίλες πρωταγωνίστησε το 2002 στο (αποτυχημένο) αμερικανοκίνητο πραξικόπημα ενάντια στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση Τσάβες. Μάλιστα, δε δίστασε να πάρει μέρος προσωπικά σε τρομοκρατικές ενέργειες, συμμετέχοντας στον βανδαλισμό του κτιρίου της κουβανικής πρεσβείας στο Καράκας, στην οποία εισέβαλε παρανόμως μαζί με άλλους πραξικοπηματίες-διαδηλωτές. Την ίδια περίοδο, ο τραμπούκος πραξικοπηματίας Καπρίλες ασκούσε τα καθήκοντα του και ως δήμαρχος του εύπορου προαστίου ονόματι Μπαρούτα, στο Καράκας, θέση στην οποία έμεινε απ’ το 2000 ως το 2008.
Μια σειρά τηλεγραφήματα που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω Wikileaks πιστοποιούν τις άρρηκτες σχέσεις μεταξύ Καπρίλες και της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Πιό συγκεκριμένα, σε απόρρητο τηλεγράφημα με ημερομηνία 21 Μαρτίου 2006, αναφέρεται πως ο Καπρίλες Ραντόνσκι είχε συναντήσεις με τον αμερικανό πρέσβη στο Καράκας και έναν «πολιτικό σύμβουλο» της πρεσβείας (που εικάζεται ότι ήταν πράκτορας της CIA). Επιπλέον, το έγγραφο αναφέρει ότι ο Καπρίλες έκανε συχνά ταξίδια σε Νέα Υόρκη και Ουάσινγκτον, συναντώντας αμερικανούς αξιωματούχους, προκειμένου να λάβει κατευθύνσεις, συμβουλές και- ασφαλώς- σχετική χρηματοδότηση.
Στη σκοτεινή πολιτική διαδρομή του Ενρίκε Καπρίλες εντάσσεται μια δολοφονία που προκαλεί, ακόμη και σήμερα, πολλά ερωτηματικά. Αυτή του εισαγγελέα Ντανίλο Άντερσον (που είχε διοριστεί υπεύθυνος των ερευνών για το πραξικόπημα του 2002), ο οποίος το Νοέμβρη του 2004 σκοτώθηκε όταν εξεράγησαν δύο βόμβες που είχαν τοποθετηθεί στο αυτοκίνητο του. Λίγους μήνες πριν, το Μάρτη του 2004 ο εισαγγελέας είχε απαγγείλει δημόσια κατηγορίες στον Καπρίλες για συμμετοχή στο πραξικόπημα, ζητώντας την σύλληψη του.
Το 2008 ο Καπρίλες Ραντόνσκι εκλέχθηκε κυβερνήτης της πολιτείας της Μιράντα, ενώ το 2012 και 2013, σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, διεκδίκησε την προεδρία της χώρας, χάνοντας στην πρώτη απ’ τον Τσάβες και στη δεύτερη απ’ το Μαδούρο.
Ωστόσο, αν και δεν κατάφερε να γίνει πρόεδρος της Βενεζουέλας, ο Καπρίλες φρόντισε να δώσει δείγματα γραφής ως κυβερνήτης. Τι δείγματα; Κακοδιαχείρηση και υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος είναι οι κατηγορίες που βαρύνουν τον κυβερνήτη της Μιράντα, στον οποίο τον περασμένο Απρίλη επιβλήθηκε 15ετής στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Λεοπόλδο Λόπες:
leopoldo lopezΓιος μεγαλοαστικής οικογένειας, από «πολιτικό τζάκι» της χώρας, γεννημένος στο εύπορο προάστιο Τσακάο του Καράκας. Ο πολιτικός του βίος είναι σχεδόν παράλληλος με αυτόν του Καπρίλες, με τον οποίο είναι συνιδρυτές του φιλοαμερικανικού κόμματος «Δικαιοσύνη Πρώτα». Το 2009, ωστόσο, προχώρησε στην ίδρυση δικού του κόμματος «Λαϊκή Θέληση» (Voluntad Popular), το οποίο έλαβε γεναιόδωρες χρηματοδοτήσεις από τα γνωστά και μη εξαιρετεα ιδρύματα των ΗΠΑ (Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία, Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο, Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο).
Σπουδαγμένος στις ΗΠΑ, ο Λόπες κατέχει πτυχία από το- γνωστό για τις υποτροφίες της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών- Κολλέγιο Kenyon στο Οχάϊο και από το Χάρβαρντ. Διετέλεσε επί τριετία (1996-1999) σύμβουλος στο γραφείο του οικονομικού διευθυντή της- ελεγχόμενης από ιδιωτικά κεφάλαια- κρατικής πετρελαϊκής βιομηχανίας PDVSA (την οποία εθνικοποίησε αργότερα η κυβέρνηση Τσάβες). Να σημειωθεί ότι από τη θέση αυτή ο Λόπες απομακρύνθηκε, όταν αποκαλύφθηκε ανάμειξη του σε σκάνδαλο υπεξαίρεσης χρημάτων, με τα οποία ο ίδιος ενίσχυε οικονομικά το κόμμα του.
Από το 2000 ώς το 2008, ο Λεοπόλδο Λόπες διετέλεσε δήμαρχος του Τσακάο. Το 2002, εν μέσω του πραξικοπήματος ενάντια στην κυβέρνηση Τσάβες, ο Λόπες έλαβε μέρος σε μια σειρά βίαιες κινητοποιήσεις, συμμετέχοντας (όπως και ο Καπρίλες) στην επίθεση ενάντια στην κουβανική πρεσβεία στο Καράκας. Μάλιστα, ο ίδιος ο Λόπες ηγήθηκε πορείας δεξιών και αντιτσαβικών στοιχείων προς το προεδρικό μέγαρο, όπου εξαπέλυσαν βίαιη επίθεση σε υποστηρικτές του προέδρου Τσάβες με αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς και πολλαπλάσιους τραυματίες. Σκοπός τους να δημιουργήσουν λουτρό αίματος, να προκύψει χάος και να δικαιολογηθεί τυχόν κατάληψη του προεδρικού μεγάρου από «διαδηλωτές».
Την ίδια χρονιά, ο Λόπες ξεκίνησε να κάνει συχνά ταξίδια μεταξύ Καράκας και Ουάσινγκτον, προκειμένου να έχει συναντήσεις με αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπους αλλά και στελέχη του Διεθνές Ρεπουμπλικανικού Ινστιτούτου. Σύμφωνα με πληθώρα εγγράφων που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω Wikileaks, ο Λόπες όχι μόνο έλαβε γεναιόδωρες χρηματοδοτήσεις από τις ΗΠΑ, αλλά ενεργούσε βάσει σχεδίων της Ουάσινγκτον για την υπονόμευση και ανατροπή της μπολιβαριανής διαδικασίας και των κυβερνήσεων Τσάβες και Μαδούρο.
Το 2014, ο Λόπες επανήλθε στο επίκεντρο του διεθνούς Τύπου ως υποκινητής των βίαιων διαδηλώσεων ενάντια στην κυβέρνηση Μαδούρο. «Πρέπει να επισπεύσουμε την πτώση της κυβέρνησης… κατά την άποψη μου, το σημαντικό είναι η αποφασιστικότητα μας να πετύχουμε το στόχο μας με κάθε κόστος, η μέθοδος είναι δευτερεύον θέμα» δήλωσε δημόσια ο ίδιος. Πράγματι, το πόσο αδίστακτος είναι στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του τμήματος της βενεζουελάνικης αστικής τάξης που ταυτίζεται με τις ΗΠΑ, ο Λόπες το έδειξε όντας εκ των πρωτεργατών των περίφημων “guarimbas”– των βίαιων διαδηλώσεων που συνοδεύονταν από τρομοκρατικές ενέργειες, σαμποτάζ, λιντσαρίσματα φιλοκυβερνητικών πολιτών και κάθε είδους παράνομες πράξεις.
Σήμερα, ο Λόπες βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, κατηγορούμενος για «παρακίνηση και πρόκληση βίας». Το ρόλο του Λόπες φαίνεται να έχει πάρει προσωρινά η σύζυγος του, Λίλιαν Τιντόρι, πρώην παίχτρια ριάλιτι, η οποία ταξιδεύει ανά τον κόσμο προσκεκλημένη σε ιμπεριαλιστικά φόρα, προπαγανδίζοντας τις γνωστές συκοφαντίες περί “δικτατορικού καθεστώτος” κλπ.
Αντόνιο Λεντέζμα:
Ο Α.Λεντέζμα (δεξιά) με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Β.Νετανιάχου.
Ο Α.Λεντέζμα (δεξιά) με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Β.Νετανιάχου.
Γνωστός με το προσωνύμιο «βαμπίρ», ο πρώην δήμαρχος του Καράκας βρίσκεται από τον Φλεβάρη του 2015 στη φυλακή, κατηγορούμενος για εμπλοκή σε απόπειρα πραξικοπήματος κατά της κυβέρνησης Μαδούρο. Μάλιστα, καταθέσεις συλληφθέντων στελεχών της αντιπολίτευσης αναφέρουν ότι ο Λεντέζμα, μαζί με τον Χούλιο Μπόργκες του κόμματος «Δικαιοσύνη Πρώτα», σχεδίαζαν το 2014 τη δολοφονία του Λεοπόλδο Λόπες! Σκοπός τους ήταν να αποδώσουν τη δολοφονία του Λόπες σε κυβερνητικούς κύκλους και να δημιουργηθεί χάος σε όλη τη χώρα που θα οδηγούσε στην πτώση της διοίκησης Μαδούρο.
Το 2002, όπως οι Καπρίλες και Λόπες, ο Λεντέζμα συμμετείχε κι’ αυτός στο αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον Τσάβες. Ωστόσο, η πολιτική διαδρομή του- ακροδεξιών αντιλήψεων- Λεντέζμα είναι βαμμένη με το αίμα αθώων. Το 1989, ως κυβερνήτης της περιφέρειας του Καράκας έδωσε εντολή για τη βίαιη καταστολή της λαϊκής εξέγερσης που έμεινε γνωστή ως «Καρακάσο». Το αποτέλεσμα ήταν 300 επιβεβαιωμένοι νεκροί ενώ, ανεπίσημα, ο αριθμός των νεκρών και των «εξαφανισμένων» αγγίζει τα 3000 άτομα.
Η περίοδος της θητείας του ως κυβερνήτη της πρωτεύουσας χαρακτηρίστηκε από αλόγιστη χρήση αστυνομικής βίας που έφτανε στο σημείο να χρησιμοποιούνται πραγματικά πυρά ενάντια σε φοιτητικές διαδηλώσεις. Οι φασιστικές πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής στα χρόνια της θητείας του, του προσέδωσαν τους χαρακτηρισμούς «βαμπίρ» αλλά και «δολοφόνος φοιτητών».
* * *
Αν στους παραπάνω τρεις προσθέσουμε και την Μαρία Κορίνα Ματσάδο, εκατομμυριούχο πολιτικό της δεξιάς με πολυπλόκαμες διασυνδέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση, τότε έχουμε μια σαφή εικόνα της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας. Πρόκειται για μια εικόνα γεμάτη από δεξιών αντιλήψεων πραξικοπηματίες, μαριονέτες της κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Αυτή είναι η πραγματικότητα για την αμερικανόδουλη ηγεσία των «αντιτσαβίστας», τους οποίους τα αστικά ΜΜΕ προβάλλουν ως «μαχητές της δημοκρατίας».
Ασχέτως του πολιτικού χαρακτήρα της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Μαδούρο και του δρόμου που ακολουθεί η λεγόμενη «μπολιβαριανή διαδικασία», αυτό που είναι σίγουρο είναι πως στο αντιπολιτευόμενο στρατόπεδο των «αντιτσαβίστας» αντικατοπτρίζονται οι χειρότερες, οι πλέον σκοτεινές παραδόσεις αμερικανοκίνητων, φιλοιμπεριαλιστικών «κινημάτων» της Λατινικής Αμερικής. Άλλωστε, στο διάβα του 20ου αιώνα, πολιτικές μαριονέτες τύπου Καπρίλες και Λόπες, χρησιμοποιήθηκαν ουκ ολίγες φορές από τις ΗΠΑ για την ανατροπή δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων στην αμερικανική ήπειρο.
Η Βενεζουέλα και η οπορτουνιστική θεωρία του «Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα»