Η κυβέρνηση επαίρεται για τη μεγάλη αύξηση του τουριστικού ρεύματος στη χώρα και για την αύξηση των δισεκατομμυρίων του συναλλάγματος που αυτό αποφέρει.
Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια των μεγαλοξενοδόχων λένε τη μισή αλήθεια που είναι ευχάριστη και αποκρύπτουν την άλλη μισή και τις δυσάρεστες συνέπειες της.
Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι όσο αυξάνεται το τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα, τόσο αναλογικά και συχνότατα απόλυτα, μειώνεται ο τζίρος και τα έσοδα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στις τοπικές κοινωνίες που ασχολούνται με την τοπική εξω-ξενοδοχειακή αγορά και τόσο επιδεινώνεται η θέση των μισθωτών εργαζομένων στον τουρισμό.
Πολιτικοί κύκλοι με εμπειρία στον τουρισμό τόνιζαν ότι το παραπάνω φαινόμενο έχει πολλές αιτίες αλλά σε σημαντικό βαθμό οφείλεται και στο ότι γιγαντώνεται όλο και περισσότερο το σύστημα ”all inclusive”, που εφαρμόζουν κυρίως τα μεγάλα και πολύ μεγάλα ξενοδοχεία με φθηνό έως πάμφθηνο κόστος για την προσέλευση πελατείας.
Από το σύστημα αυτό κερδίζουν τα μεγάλα ξένα πρακτορεία, η Γερμανική Fraport, στην οποία χαρίσαμε τα αεροδρόμια μας και μια ολιγαρχία μεγάλων και πολύ μεγάλων ξενοδοχείων της χώρας, ενώ πλήττονται και συχνά αργοπεθαίνουν οι μικρομεσαίες εμπορικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις που επιδιώκουν να επιβιώσουν από τον τουρισμό, όπως πλήττονται βάναυσα και οι εργαζόμενοι γενικώς και ειδικότερα οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία, οι οποίοι, μαζί με τους προμηθευτές των ξενοδοχειακών μονάδων, υφίστανται την μεγάλη πίεση στο όνομα της μείωσης των τιμών και του κόστους.
Το ”all inclusive” και οι διακοπές ”κλεισμένου και φτηνού κόστους” καταργούν, σχεδόν, τις τοπικές, εκτός ξενοδοχείων, αγορές, εξουθενώνοντας παράλληλα την τοπική παραγωγή και υποβαθμίζοντας γενικότερα τα προϊόντα της χώρας μας, τα οποία τίθενται περίπου εκτός ενδιαφέροντος από την τουριστική αγορά.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως μας τονίζουν ειδικοί και αμερόληπτα στελέχη της τουριστικής αγοράς, ότι από τα 14-15 δισ. ευρώ, που επισήμως καταγράφονται ως εισροή τουριστικού συναλλάγματος στην χώρα (χωρίς να υπολογίζεται η ”μαύρη” τουριστική αγορά), η μερίδα του λέοντος και μάλιστα ιδιαίτερα παχυλή, κατευθύνεται στις τσέπες μιας ολιγαρχίας μεγάλων και πολύ μεγάλων ξενοδοχείων και αλυσίδων, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό του τουριστικού συναλλάγματος ποτέ δεν εισέρχεται στην χώρα και παραμένει στο εξωτερικό.
Την ίδια ώρα ένας ευρύς κύκλος ξενοδοχειακών μονάδων, μεγάλων αλλά και μικρότερων, προσφέρει στις εκτός σεζόν περιόδους ”πακέτα” διανυκτέρευσης ή και ”συνολικών παροχών με ”σκοτωμένες”, κάτω του κόστους, τιμές”, με στόχο την προσέλκυση πελατείας.
Μιλάμε για διανυκτερεύσεις σε εξευτελιστικές τιμές που ξεκινάνε από 3,5 ευρώ την βραδιά σε τουριστικούς προορισμούς όπως η Ρόδος, η Κέρκυρα και η Κρήτη.
Αυτός ο εξευτελιστικά φθηνός τουρισμός των 3,5 ευρώ μπορεί προσωρινά να αποφέρει κάποιο όφελος αλλά στη συνέχεια ενδεχομένως να γίνεται ”ενοχλητικός” για τον υπόλοιπο τουρισμό και επομένως επιζήμιος.
Πολιτικοί κύκλοι και έμπειρα στελέχη στον τουρισμό υπογράμμιζαν ότι μπορεί η διεθνής συγκυρία και η κατάσταση στη Μεσόγειο και την περιοχή μας να ευνοεί προσωρινά την αύξηση του τουρισμού προς την Ελλάδα αλλά το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αποκρύψει ότι όλο το μοντέλο τουριστικής πολιτικής της χώρας μας είναι αναποτελεσματικό, δεν διαθέτει ισχυρές βάσεις και κυρίως ορίζοντα ,ενώ τα οφέλη του δεν διαχέονται στις τοπικές κοινωνίες και στην χώρα και δεν συνδυάζονται με την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγικής βάσης.
Τα ίδια στελέχη τόνιζαν ότι στην Ελλάδα αναπτύσσεται ταχύτατα γύρω από τον τουρισμό μια νέα ολιγαρχία μεγαλοξενοδόχων και μεσαζόντων, η οποία, κάτω από την σκέπη ισχυρών πολυεθνικών συμφερόντων , επωφελείται του τουριστικού ρεύματος προς την χώρα, πάνω στην πλάτη μιας θάλασσας μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων και εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, που από κοινού, εργαζόμενοι και μικρές επιχειρήσεις, που αναπνέουν με καλάμι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και με τους περισσότερους δίχως μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου