Αλήθειες και ψέματα για τη σοσιαλιστική επανάσταση

Πλημμύρισε με κόσμο η Λαϊκή Σκηνή του Φεστιβάλ στη συζήτηση «Αλήθειες και ψέματα για τη σοσιαλιστική επανάσταση» που εισηγήθηκε ο Μάκης Παπαδόπουλος (Video)

Μεγάλο γεγονός χτες στο 43ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ ήταν η κεντρική συζήτηση που έγινε στη «Λαϊκή Σκηνή», με θέμα: «Αλήθειες και ψέματα για τη σοσιαλιστική επανάσταση».

Θέματα που ο συσχετισμός δύναμης σ’ αυτό που αποκαλείται «δημόσιος διάλογος» δεν επιτρέπει καν να συζητούνται, έγιναν «λιανά» σε μια κουβέντα που κράτησε πάνω από μια ώρα. Ένα πλήθος ανθρώπων γέμισε το χώρο όχι μόνο ως θεατής-ακροατής, αλλά και πήρε μέρος σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Παραθέτουμε σήμερα ένα μικρό απόσπασμα από την παρέμβαση του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη συζήτηση, εκτενή αποσπάσματα θα δημοσιευτούν στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

Μεταξύ άλλων, ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε:

«Συχνά ακούμε τον εξής αντίλογο: Ακόμα και αν όσα λέτε είναι γενικά σωστά, δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα. Αν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του και αποφασίσει να συγκρουστεί, θα τον συντρίψει το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, η εγχώρια άρχουσα τάξη.

Καταρχάς, δεν πρέπει να σκεπτόμαστε μια τόσο ριζική αλλαγή, όπως η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα, με τον υπόλοιπο κόσμο να μένει ακίνητος. Να σκεφτόμαστε, δηλαδή, λαθεμένα ότι ο αρνητικός συσχετισμός σε βάρος των λαών που υπάρχει σήμερα στην περιοχή μας θα έχει μείνει αμετάβλητος, στατικός.

Η εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης σε μια χώρα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου όπως η Ελλάδα, δεν θα “πέσει από τον ουρανό”.

Επίσης, η άρχουσα τάξη των καπιταλιστών κι οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν δεν είναι παντοδύναμες και ιδιαίτερα σε επαναστατικές συνθήκες βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Είναι η περίοδος που ο ανταγωνισμός τους με άλλες αστικές τάξεις και άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες κορυφώνεται, συγκρούονται ανοιχτά οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά.

Το επαναστατικό εργατικό κίνημα κι η εργατική εξουσία σε μία χώρα μπορούν να αξιοποιήσουν αυτές τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Πιο σωστά, μόνο η επαναστατική πρωτοπορία του Κομμουνιστικού Κόμματος και στη συνέχεια μόνο η εργατική εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος του λαού αυτές τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Επίσης, δεν πρέπει να υποτιμάμε τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σήμερα στη χώρα μας. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να υποτιμάμε τις δυνατότητες να αναπτυχθεί γρήγορα και να απογειωθεί η εγχώρια παραγωγή αν απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα σε ενεργειακές πηγές, σε λιγνίτη, υδρογονάνθρακες, αιολικό και υδάτινο δυναμικό. Είναι πλούσια χώρα σε ορυκτούς πόρους, αποθέματα χρυσού, βωξίτη, νικελίου, χαλκού. Διαθέτει σύγχρονη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή.

Πάνω από όλα διαθέτει πολυάριθμο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, μεγάλο αριθμό επιστημόνων. Διαθέτει, δηλαδή, τη βασική παραγωγική δύναμη που μπορεί να φτιάξει νέα εργοστάσια, νέα θερμοκήπια, νέα καράβια, νέες οικοδομές.

Το βασικότερο, όμως, είναι ότι οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και τη γη, η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας μπορούν να απελευθερώσουν μία σειρά από αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.

Δυνατότητες που σήμερα φυλακίζονται, αφού όλες οι αποφάσεις για το τι και πόσο θα παραχθεί, λαμβάνονται με γνώμονα το κέρδος του κεφαλαίου.

Σήμερα, επίσης, έχουμε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες, ώστε ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας να διασφαλίζει όχι μόνο την επάρκεια, αλλά και την ταχεία βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.

Η εκρηκτική διάδοση της Πληροφορικής, η δυνατότητα γρήγορης επεξεργασίας μεγάλου όγκου πληροφοριών και δεδομένων, οι δυνατότητες μεγάλης αύξησης της παραγωγικότητας που εξασφαλίζουν η ρομποτική και η πλήρης αυτοματοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής, θα αποτελέσουν ισχυρά όπλα στα χέρια της εργατικής εξουσίας».

Στην παρέμβασή του, επίσης, ο Λουκάς Αναστασόπουλος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, σημείωσε ανάμεσα σ’ άλλα:

«Η Οκτωβριανή Επανάσταση επιβεβαίωσε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, για τη νίκη του επαναστατημένου λαού.

Η δράση των μπολσεβίκων όλη την περίοδο από το Φλεβάρη έως τον Οκτώβρη 1917 ήταν το μεγαλύτερο “όπλο” της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της εξουσίας.

Η αντιπαράθεση με την αστική τάξη και τους ιδιαίτερα ικανούς πολιτικούς της εκπροσώπους, η αντιπαράθεση με πολιτικές δυνάμεις και κόμματα που στην ουσία καλούσαν στο συμβιβασμό, η ικανότητα των μπολσεβίκων να προβλέπουν τις εξελίξεις, να διαμορφώνουν τα κατάλληλα συνθήματα και το αντίστοιχο σχέδιο δράσης που θα ενίσχυε την επαναστατική γραμμή πάλης, ήταν καθοριστικά για τη νίκη της Επανάστασης.

Τι ήταν αυτό όμως που έδωσε την ικανότητα στους μπολσεβίκους να δρουν με τέτοιον τρόπο σε συνθήκες κίνησης των επαναστατημένων μαζών, τι ήταν αυτό που είχε κάνει το όνομα του Λένιν ταυτόσημο με την επανάσταση πριν καν γίνει η Οκτωβριανή Επανάσταση;

Ήταν η επίμονη δουλειά όλα τα προηγούμενα χρόνια έως το 1917 με την καθοριστική συμβολή του Λένιν για την επεξεργασία της επαναστατικής θεωρίας, της στρατηγική και της επαναστατική πολιτικής του Κόμματος των μπολσεβίκων, η επίμονη δουλειά για την παρέμβαση στην εργατική τάξη και το λαό της Ρωσίας.

Η πολύτιμη αυτή εμπειρία δείχνει ότι για τη νίκη της επανάστασης χρειάζεται προετοιμασία της εργατικής τάξης, έργο που επωμίζεται η ιδεολογική-πολιτική πρωτοπορία της, το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Με άλλα λόγια, η προετοιμασία της επανάστασης ξεκινάει από τον καιρό που το καθήκον της εξέγερσης δεν είναι στην ημερήσια διάταξη».