Η στρατηγική του κεφαλαίου και η απάντηση της εργατικής τάξης

Eurokinissi

Οι βιομήχανοι παραγγέλνουν το βάθεμα της εργασιακής ζούγκλας, η κυβέρνηση το κάνει πράξη...

Με ένα μπαράζ συντονισμένων τοποθετήσεων και παρεμβάσεων, οι ενώσεις και οι φορείς του μεγάλου κεφαλαίου στρώνουν το έδαφος για την «επόμενη μέρα» της αντεργατικής επίθεσης που απαιτεί η στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο, μάλιστα, το γεγονός ότι η προβολή των αξιώσεων του κεφαλαίου, οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων του ενάντια στα ασφαλιστικά, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, εκφράζονται με έναν τρόπο τόσο απροκάλυπτο, που δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ίδια ώρα που ετοιμάζει ακριβώς αυτόν το νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης, να... «βγαίνει στα κεραμίδια» απέναντι στις δυνάμεις που «επιθυμούν τη συντριβή της εργασίας»!
Μέσα σε αυτόν το συντονισμένο καταιγισμό αντεργατικών παρεμβάσεων από τραπεζίτες, εφοπλιστές, επικεφαλής επιμελητηρίων κ.ά., αναμφισβήτητα ρόλο «πρώτου βιολιού» κρατά ο ΣΕΒ: Με ημερίδες, συνεντεύξεις Τύπου, «μελέτες» και «εκθέσεις» για το «μέλλον της εργασίας», οι βιομήχανοι ξεδιπλώνουν τη στρατηγική του κεφαλαίου για τα νέα χτυπήματα στις εργασιακές σχέσεις και σε όλη τη ζωή των εργαζομένων, προκειμένου να ανακάμψουν και να ενισχυθούν τα κέρδη των μονοπωλίων.
Οι αντεργατικές στοχεύσεις του ΣΕΒ επικεντρώνονται στην παγίωση και την εμβάθυνση της επίθεσης στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, στην παραπέρα αύξηση της «ευελιξίας», με επέκταση των ήδη υπαρχόντων μορφών (π.χ. μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία κ.ο.κ.) και την προσθήκη νέων, ενώ δεν κρύβει τις επιδιώξεις του να μπουν νέοι φραγμοί στη συνδικαλιστική δράση, στη λειτουργία των συνδικάτων, με πρώτο ζητούμενο την παραπέρα υπονόμευση του απεργιακού δικαιώματος.
Επαναλαμβανόμενο μότο του ΣΕΒ και των εκπροσώπων του είναι το «Καμία επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυαν πριν την κρίση», κάνοντας σαφές ότι η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης προϋποθέτει τη μονιμοποίηση όλων των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και στους μισθούς που επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης.

Η εργασιακή ζούγκλα συστατικό στοιχείο της ανάπτυξής τους

Επιχειρώντας να στηρίξει την απαίτησή του για μονιμοποίηση και παραπέρα επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, στο τελευταίο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο του ο ΣΕΒ φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί ότι «το ισχύον θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς εργασίας, αν μη τι άλλο, βοήθησε στην εξομάλυνση των αδιεξόδων της ανεργίας που προκάλεσε στην ιδιωτική οικονομία η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή (...) Χωρίς τη μερική απασχόληση και τη μείωση του κατώτατου μισθού, καθώς και τη μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό των μισθών σε επιχειρησιακό επίπεδο, η ανεργία θα ήταν σήμερα σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα από το υψηλό 27% του 2013, ενώ η ύφεση θα συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς».
Στο ίδιο μήκος κύματος, επιχειρεί να απειλήσει τους εργαζόμενους επαναλαμβάνοντας το γνωστό παραμύθι πως «μια τέτοια επιστροφή στο παρελθόν θα σηματοδοτήσει το τέλος της όποιας ανάκαμψης και της συνακόλουθης αύξησης της απασχόλησης, και την απαρχή νέων περιπετειών για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και εργασίας».
Στην πραγματικότητα, οι βιομήχανοι ξεκαθαρίζουν με τον τρόπο τους ότι οι αντεργατικές ανατροπές αποτελούν συστατικό στοιχείο της ανάπτυξης, την οποία λανσάρουν ως «ελπίδα» στο λαό η κυβέρνηση, η ΝΔ και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Αυτό που απαιτούν είναι να συνεχιστεί η κατάργηση ουσιαστικά των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων με τις οποίες επιβλήθηκαν μεγάλες μειώσεις στους μισθούς, να συνεχιστεί η παραπέρα γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Οσον αφορά τον «κατώτερο μισθό», για τον οποίο το κεφάλαιο επιθυμεί να συνεχίσει να προσδιορίζεται από το κράτος του, ο ΣΕΒ απροκάλυπτα ομολογεί ότι με τα 586 ευρώ μεικτά για τους άνω των 25 ετών εργαζόμενους και τα 511 ευρώ μεικτά για τους νεότερους... «βρισκόμαστε σε ένα επίπεδο ισορροπίας της αγοράς»!
Η τοποθέτηση του ΣΕΒ, ότι «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία», δεν είναι ένα καπρίτσιο των εγχώριων βιομηχάνων. Το κεφάλαιο ούτε επιθυμεί, ούτε πρόκειται να δώσει πίσω όσα άρπαξε από τους εργάτες στα χρόνια της κρίσης. Το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους, οι εντεινόμενοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, η φιλοδοξία του εγχώριου κεφαλαίου να παράγει «διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα», όπως το διατύπωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, σημαίνουν ότι η επίθεση στην τιμή της εργατικής δύναμης, συνολικά στα δικαιώματα και τις ζωές των εργαζομένων, θα πρέπει να κλιμακωθούν σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να «ανταγωνιστούν» την αντίστοιχη αγορά εργασίας στην Ασία, τη Λατινική Αμερική ή στις γειτονικές βαλκανικές χώρες.
Γι' αυτό ακριβώς, την ώρα που γίνονται φανερές οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγής να «απογειώσουν» την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, για τους καπιταλιστές και τα συμφέροντά τους είναι «ανιστόρητη ουτοπία» τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι κατακτήσεις τους σε προηγούμενες φάσεις του καπιταλισμού, συνολικότερα οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στην όσο γίνεται μεγαλύτερη κερδοφορία των επιχειρήσεών τους.
Ακριβώς, μάλιστα, επειδή ένα τέτοιο εμπόδιο είναι η οργάνωση και πάλη των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς, στις επιχειρήσεις και στους κλάδους, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου επιχειρούν να αλυσοδέσουν τη συνδικαλιστική δράση, τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων.
Στρώνοντας το έδαφος για αυτήν την επίθεση που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ξεκινώντας το αποφασιστικό ξήλωμα του δικαιώματος στην απεργία, ο ΣΕΒ, σε συνέδριο που διοργάνωσε την προηγούμενη βδομάδα, χαρακτηρίζει «χαμηλά τα ποσοστά συμμετοχής εργαζομένων στις αποφάσεις για την κήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων» και κάνει λόγο για «περιπτώσεις κατάχρησης της πρακτικής να εξουσιοδοτείται το Διοικητικό Συμβούλιο από την Γενική Συνέλευση για κήρυξη απεργίας», όπως και για «συχνές περιπτώσεις παράνομης παρεμπόδισης εισόδου». Οι βιομήχανοι, δηλαδή, επεκτείνουν τις αντεργατικές αξιώσεις τους και στη λήψη αποφάσεων από διοικήσεις σωματείων μετά από εξουσιοδοτήσεις Γενικών Συνελεύσεων, ενώ ευθέως αμφισβητούν το δικαίωμα των εργαζομένων να περιφρουρούν την απεργία τους.
Επιπλέον, ο ΣΕΒ κάνει λόγο για «υπερβολικό εύρος προστασίας συνδικαλιστών (αριθμός προστατευόμενων, διάρκεια)». Σε συνέχεια των σχετικών αντεργατικών παρεμβάσεων που νομοθέτησε η κυβέρνηση στην προηγούμενη «αξιολόγηση» (με διεύρυνση των λόγων απόλυσης συνδικαλιστών από την εργοδοσία), το κεφάλαιο αξιώνει να έχει εντελώς λυμένα τα χέρια του να απολύει όποιους συνδικαλιστές παλεύουν για τα εργατικά συμφέροντα και δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις τους.

Συνεταίροι στις ανατροπές κυβέρνηση - ΝΔ

Απέναντι σε αυτές τις συντονισμένες παρεμβάσεις των εργοδοτικών ενώσεων, η κυβέρνηση κατά την πάγια τακτική της εμφανίζεται στα λόγια να... εξανίσταται για την κατάσταση στην αγορά εργασίας και να επαναλαμβάνει τα παραμύθια περί «επιστροφής στην κανονικότητα» μετά την «έξοδο από τα μνημόνια», την ίδια ώρα που στην πραγματικότητα ρίχνει την εργατική τάξη ακόμα πιο βαθιά στην εργασιακή ζούγκλα.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο μονιμοποίησε όλες τις αντεργατικές ανατροπές που θεσμοθέτησαν οι προκάτοχοί της, αλλά πρόσθεσε νέα κρίσιμα χτυπήματα στα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως ήταν η «απελευθέρωση» των ομαδικών απολύσεων, η ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας με αιχμή τις χαρακτηριζόμενες ως τουριστικές περιοχές, η διευκόλυνση των «δουλεμπορικών», η έμμεση «νομιμοποίηση» του εργοδοτικού «λοκ άουτ» απέναντι στις απεργίες και πολλά άλλα...
Ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, ακριβώς όπως αυτές καταγράφονται και παραπάνω, την ώρα που 9 στις 10 απεργίες κρίνονται παράνομες από τα αστικά δικαστήρια, η κυβέρνηση συμφώνησε ήδη με το κουαρτέτο να φέρει άμεσα νομοθετική ρύθμιση που υπονομεύει παραπέρα το απεργιακό δικαίωμα, αυξάνοντας τον αριθμό εργαζομένων που απαιτείται για να συγκροτείται απαρτία στις Γενικές Συνελεύσεις πρωτοβάθμιων σωματείων για τη λήψη απεργιακής απόφασης...
Και βέβαια, στο έργο αυτό έχει βρει καλό συνεταίρο: Η ΝΔ, διά του αρμόδιου τομεάρχη, Γ. Βρούτση, έχει ήδη δεσμευτεί από το βήμα της Βουλής ότι θα υπερψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, επιβεβαιώνοντας ότι πίσω από τον κουρνιαχτό που σηκώνουν οι «καβγάδες» τους, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διαγκωνίζονται στην εφαρμογή των αντεργατικών ανατροπών για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Η εργατική απάντηση

Αν η στρατηγική του κεφαλαίου στοχεύει στο να έχει απέναντί της τον μεμονωμένο εργάτη, όπως και σε επίπεδο κλάδου ξεχωριστά τους εργάτες μιας επιχείρησης και όχι όλο τον κλάδο, αν πολύ περισσότερο επιχειρεί να στάξει το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας, των «κοινών συμφερόντων» εργατών - εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη την ταξική τους ενότητα, την ενιαία πάλη κατά του κεφαλαίου, τα συμφέροντα του οποίου αντιστρατεύονται τα δικά τους.
Απέναντι στο «μέλλον της εργασίας» που παρουσιάζουν και ετοιμάζουν το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, το οποίο είναι η εμβάθυνση της εργασιακής ζούγκλας, οι εργαζόμενοι έχουν να αντιτάξουν τις δικές τους διεκδικήσεις, την πάλη για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους, τη συγκέντρωση δυνάμεων για το πέρασμα στην αντεπίθεση, για την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών.