Το σύστημα που μειώνει την ανθρώπινη ζωή κατά 13 χρόνια

Δεν περισσεύει ούτε ένα δάκρυ για 16.000.000 θύματα του καπιταλισμού
στη Ρωσία από το 1991 μέχρι σήμερα

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης*

Πώς θα ονόμαζε κανείς ένα σύστημα που μειώνει την ζωή των ανθρώπων κατά 13 χρόνια;

Κλαίνε ακόμη με μαύρα δάκρυα οι παπαγάλοι του καπιταλισμού στις Σουηδικές εφημερίδες για τα «θύματα του κομμουνισμού» με αφορμή τα 100 χρόνια της Επανάστασης.

Κανένα όμως δάκρυ για τα θύματα μετά την ανατροπή. Σαν να μην υπήρξαν ούτε υπάρχουν ακόμη.

Η ανατροπή του συστήματος στην Σ .Ένωση και στις άλλες χώρες είχε τέτοιες συνέπειες που:

«Μόνο με την επιδημία AIDS στη Ν. Αφρική μπορεί να συγκριθεί»,

γράφει ο κοινωνιολόγος καθηγητής του Cambridge, Göran Therborn στο βιβλίο του «Η Ανισότητα σκοτώνει».

Μυριάδες άνθρωποι έχασαν όλα τα υπάρχοντα και την δουλειά τους και βρέθηκαν στο δρόμο:

• 40 εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν κάτω από το όριο της φτώχειας το ’90.
• Η κοινωνική ασφάλιση κατέρρευσε κι οι μετοχές – κουρέλια του δημοσίου που μοίρασε ο Γιέλτσιν αγοράστηκαν από τους νεόπλουτους καπιταλιστές για ένα μπουκάλι βότκα.
• Η ανεργία εκτοξεύτηκε όταν έκλεισαν σε μια μέρα οι βιομηχανίες, που δεν άφηναν κέρδος στους ολιγάρχες.
• Η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 49% από τη στιγμή πουν οι ολιγάρχες κατέλαβαν όλη την δημόσια περιουσία και αποτελείωσαν την δημόσια υγεία και περίθαλψη.

Από τον μέσο όρο ζωής τα 71,4 χρόνια για τους άντρες έπεσε στα 58 χρόνια το προσδόκιμο ζωής.

Σε αριθμούς αυτό σημαίνει πως πέθαναν πρόωρα 16 εκατομμύρια (!) Ρώσοι από το 1991.

Αυτό μεταφράζεται πρακτικά πως οι περισσότεροι Ρώσοι δεν προλαβαίνουν να δουν σύνταξη και τα εγγόνια να γνωρίσουν παππούδες.

Πώς θα ονόμαζε κανείς ένα σύστημα που μειώνει την ζωή των ανθρώπων κατά 13 χρόνια;
Πως θα ονόμαζε η ιστορία τους πολιτικούς που θα έχτιζαν αυτό το σύστημα;
Πως θα ονόμαζε τους δημοσιογράφους που αυτό το ονομάζουν ελευθερία;

Ο Claes Eriksson στο βιβλίο του «Ολιγάρχες» γράφει:

«Ογδόντα, άνθρωποι δολοφονούνταν κάθε μέρα στα χρόνια μετά την ανατροπή, την δεκαετία του ’90, στις μάχες των μαφιών»

Ακόμη και σήμερα τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι από τα πιο ψηλά στον κόσμο:

• 14.000 γυναίκες δολοφονούνται από τους άντρες τους κάθε χρόνο.
• Το αδίκημα της οικιακής βίας έχει αποσυρθεί από τον ποινικό Κώδικα γιατί δεν έχει νόημα, λένε στην Ρωσία.
• Αλκοολισμός: 500.000 νεκροί τον χρόνο.
• AIDS, αυτοκτονίες, κατακόρυφη άνοδο του συντελεστή ανισότητας από 0.27 σε 0,46 ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες,

γράφει η δημοσιογράφος Kaisa Ekis Ekman.

Οι βιβλιοθήκες έκλεισαν κι ένας λαός μορφωμένος και μεγαλωμένος στο διάβασμα τις είδε μπροστά του να γίνονται καζίνο και πορνομάγαζα.

Να πούμε στα απόνερα:

• Για τους 135.000 νεκρούς όταν το ΝΑΤΟ βρήκε την ευκαιρία να διαλύσει την Γιουγκοσλαβία.
• Τις εκατοντάδες χιλιάδες στην Τσετσενία, στην Τρανσιβιρία στο Τατζικιστάν, στην Ουκρανία κι αλλού.
• Για τα εκατομμύρια χιλιάδων νέων που έχασαν τον προσανατολισμό τους και σε όλες τις άλλες χώρες και έγιναν μαφιόζοι, προαγωγοί, πόρνες εγκληματίες.
• Τους Ρομά και τις άλλες μειοψηφίες που πέσαν θύματα ρατσισμού και διώξεων.
• Την εξάπλωση του φασισμού, απόρροια της φτώχειας, της δυστυχίας, της απόγνωσης και της ιδεολογικής αποχαύνωσης σε όλη την Ανατολική Ευρώπη με τις παραινέσεις και ευλογίες της ΕΕ.
• Να προσθέσουμε και τα εκατομμύρια νεκρών της μάχης κατά «της τρομοκρατίας» που ο ιμπεριαλισμός βρήκε την ευκαιρία να ξεκινήσει μη έχοντας αντίπαλο.
• Τα πραξικόπηματα και τους εμφύλιους στην Αφρική και τις επεμβάσεις στην Λατινική Αμερική.

Την επίθεση ενάντια σε όλα τα εργατικά δικαιώματα που η αστική τάξη παίρνει πίσω, ακόμη και στις πλούσιες χώρες, χωρίς να φοβάται όπως πριν την ανατροπή.

Την απογοήτευση και την ευκολότερη επικράτηση των ρεφορμιστών κι οπορτουνιστών στο εργατικό κίνημα που έχασε τον ταξικό του προσανατολισμό.

Ούτε ένα δάκρυ δεν περισσεύει από τα «θύματα του κομμουνισμού» να πέσει για τα θύματα της ανατροπής και της νίκης του καπιταλισμού,

της πιο απίστευτης και βίαιης καταστροφής που είδε ο κόσμος τα τελευταία 30 χρόνια.

Ένας ακόμη λόγος να βρει το κίνημα τα πατήματα του για να τελειώνει με τον καπιταλισμό.

[*] Σημείωση: Ο Πάνος Αλεπλιώτης ήταν Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης, στο διάστημα 1987-90 και 1999-2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 κι από το 1999 έως και το 2000.

Δούλεψε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ και δουλεύει στον δήμο της Χεργιεντάλεν ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.