Σε ένα εργαζόμενο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Σε ένα εργαζόμενο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Από atexnos

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //

Ξέρω πως επί 50 χρόνια σε φώναζαν Μακεδόνα οι υπόλοιποι Γιουγκοσλάβοι, Σλοβένοι, Σέρβοι, Κροάτες , Μαυροβούνιοι, Βόσνιοι και Ερζεγοβίνοι, και μετά την καταστροφή της χώρας σου από τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ, σε φωνάζουν πρώην Γιουγκοσλάβο Μακεδόνα.

Ξέρω οτι έχεις δει την χώρα σου να την βομβαρδίζουν, να την κομματιάζουν, να την χωρίζουν, να βάζουν να αλληλοσκοτώνονται τα αδέρφια σου, να φυλακίζουν και να δικάζουν τους αρχηγούς σου, να παραδίνουν αυτό που απόμεινε στους νταβατζήδες που μερικοί είναι και Έλληνες.

Ξέρω πως έχεις από τότε μια ηγεσία διεφθαρμένη που παίζει τα παιχνίδια των ξένων και των πλουσίων. Ξέρω τα περισσότερα από αυτά τα πέρασα και τα περνάω και εγώ. Ξέρω πως όλα αυτά σε βγάλαν απτά νερά σου.

Ξέρω αυτοί που σήμερα φωνάζουν ”η Μακεδονία είναι δική μας” κι από τις δυο μεριές και μας χαρίζουν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους νταβατζήδες, αυτοί και τους δυο μας έχουν καταστρέψει.

Ξέρω πως δεν μας ταιριάζουν οι ανοησίες για τον Μέγα Αλέξανδρο, την απελευθέρωση των αδερφών που τάχα στενάζουν από την σκλαβιά, την αλλαγή των συνόρων και τόσες άλλες.

Ξέρω πως αν βλέπαμε όλους τους εργαζομένους σαν αδέρφια, Βούλγαρους, Αλβανούς, Έλληνες, Σέρβους και μαζί τους να ενωθούμε ενάντια στον κοινό εχθρό, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Αν πιστεύαμε στην αντίσταση και την αντεπίθεση της εργατιάς στις χωρες μας και είμαστε μαζί της.

Ξέρουμε τότε πως δεν είμαστε εχθροί, δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε ότι όνομα και να δώσουν τα συμφέροντα στην χώρα σου.

Ξέρουμε πως και εκεί όπως και εδώ κάποια μέρα, αν το θελήσεις και συ, θα πάρει φόρα το κίνημα των εργατών και θα μας φέρει πιο κοντά αδερφέ μου και ξέρουμε ακόμη πως:

«ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι, ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει»