.
Δεν είναι μόνο η Βρετανίδα πρέσβης στον ΟΗΕ που πιστεύει ακράδαντα
ότι η σύγχρονη Ρωσία χτίστηκε πάνω στις αξίες του Καρλ Μαρξ. Το ίδιο
φαίνεται πως πιστεύουν, ή μάλλον θέλουν να κάνουν εμάς να πιστέψουμε και
ναυαρχίδες των αστικών ΜΜΕ της Ελλάδας, που ως γνωστόν είναι η
τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης άρα ξέρουν από πρώτο χέρι για ποιο πράγμα
μιλάνε.
Η οργασμικού τύπου ηδονή που προκαλούν τα κάθε λογής παράγωγα του όρου Σοβιέτ στους υπερμάχους του φιλελευθερισμού στη χώρα μας δεν είναι κάτι που θα μας απασχολήσει εδώ. Θα μας απασχολήσει όμως η άμετρη χαρά με την οποία η Καθημερινή ανακάλυψε την Αμερική (ή μάλλον την ΕΣΣΔ στη Ρωσία του Πούτιν), αφότου άλλαξε ελαφρώς επί το εντυπωσιακότερον τον τίτλο του δημοσιεύματος του ΑΠΕ, πληροφορώντας μας πως ο Πούτιν αποκηρύσσει τον σοβιετικού τύπου “κεντρικό σχεδιασμό”. Τον “αποκηρύσσει” λοιπόν, λες και μέχρι χθες έπινε νερό στο όνομά του. Εκτός κι αν θεωρεί κανείς ότι οι παρελάσεις για το Στάλινγκραντ και τη μέρα της Αντιφασιστικής Νϊκης των λαών και η παρομοίωση κομμουνισμού και θρησκείας είναι το ίδιο πράγμα με μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση, άλλη μια περιφανής νίκη του καπιταλισμού καταγράφεται στον πλανήτη, αφήνοντάς μας πλέον να αντιμετωπίσουμε μόνο τις απειλές της Κούβας, της Β. Κορέας, που όμως μας παραβγήκε φιλειρηνική και δεν πουλάει πλέον τόσο, και φυσικά την άναρχη και άνομη Βραζιλία του Τσάβες:
Η οργασμικού τύπου ηδονή που προκαλούν τα κάθε λογής παράγωγα του όρου Σοβιέτ στους υπερμάχους του φιλελευθερισμού στη χώρα μας δεν είναι κάτι που θα μας απασχολήσει εδώ. Θα μας απασχολήσει όμως η άμετρη χαρά με την οποία η Καθημερινή ανακάλυψε την Αμερική (ή μάλλον την ΕΣΣΔ στη Ρωσία του Πούτιν), αφότου άλλαξε ελαφρώς επί το εντυπωσιακότερον τον τίτλο του δημοσιεύματος του ΑΠΕ, πληροφορώντας μας πως ο Πούτιν αποκηρύσσει τον σοβιετικού τύπου “κεντρικό σχεδιασμό”. Τον “αποκηρύσσει” λοιπόν, λες και μέχρι χθες έπινε νερό στο όνομά του. Εκτός κι αν θεωρεί κανείς ότι οι παρελάσεις για το Στάλινγκραντ και τη μέρα της Αντιφασιστικής Νϊκης των λαών και η παρομοίωση κομμουνισμού και θρησκείας είναι το ίδιο πράγμα με μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση, άλλη μια περιφανής νίκη του καπιταλισμού καταγράφεται στον πλανήτη, αφήνοντάς μας πλέον να αντιμετωπίσουμε μόνο τις απειλές της Κούβας, της Β. Κορέας, που όμως μας παραβγήκε φιλειρηνική και δεν πουλάει πλέον τόσο, και φυσικά την άναρχη και άνομη Βραζιλία του Τσάβες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου