07-06-2018
ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Ταμπακιέρα εστί, εδώ και τώρα, η ένταξη στο
ΝΑΤΟ της ήδη αναγνωρισμένης μεταγιουγκοσλαβικής οντότητας ως Μακεδονία
από τις αφορήτως πιέζουσες ΗΠΑ.
Ένας από τους πιο ευτελείς και παλιάς κοπής αποικιοκρατικούς
εκβιασμούς λαμβάνει χώρα, εδώ και τώρα, με αφορμή το άθλιο κι αμαρτωλό
ονοματολογικό -σκοπιανό ζήτημα. Αρκούσε να δει κάποιος ένα μικρό
απόσπασμα που παίχτηκε στο δελτίο του ΣΚΑΙ (6/6/18) με πρωταγωνιστή τον
αμερικανό υφυπουργό εξωτερικών κ. Μίτσελ να δηλώνει ότι “Αμερική και
Ευρώπη δουλεύουμε αθόρυβα… ώστε η Μακεδονία να ενταχθεί το συντομότερο
δυνατό στο ΝΑΤΟ”!
Τα υπόλοιπα περί υποβοηθητικών πιέσεων προς τα Σκόπια, και άλλα τέτοια μεγαλόστομα που διαρρέονται ακατάσχετα, ωσάν βαρύ γαστρεντερολογικό πρόβλημα από τα έγκατα του Μαξίμου, περιττεύουν κι αφήνουν άθικτα την ταμπακέρα.
Και ταμπακιέρα εστί, εδώ και τώρα, η ένταξη στο ΝΑΤΟ της ήδη αναγνωρισμένης μεταγιουγκοσλαβικής οντότητας ως Μακεδονία από τις αφορήτως πιέζουσες ΗΠΑ. Κοντολογίς λουμπενοποιήθηκε και η εξωτερική πολιτική στο επίπεδο “θα σου βγάλω έγγραφα και θα σου πω εγώ τί είπες…”, “όταν εσύ πήγαινες εγώ ερχόμουνα κλπ κλπ κλπ”.
Ελάχιστοι δε, ακόμα κι από τους αποκλειστικώς απασχολούμενους με την αστικοευρωπαϊκή αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που παρέχονται ως δήθεν προνόμια στους λαούς με ταξικά, και κριτήρια και προνόμια, (δείτε τη διαφορά του νομικού πολιτικού στο επίπεδο προστασίας των 8 Τούρκων αξιωματικών και στην απόφαση για έκδοση του δημοσιογράφου και συγγραφέα Τουργκούτ Καγιάκ στην ασφαλή (;) Τουρκία) μπορούν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα σε ό,τι αφορά τον γλωσσικό αυτοπροσδιορισμό. Γιατί άντε και μια κρατική οντότητα αυτοβαφτίζεται όπως θέλει. Αλλά μια γλώσσα που δεν είναι ποτέ εποικοδόμημα χωρίς ρίζες, που δεν είναι τέλος πάντων εσπεράντο, όπως το βουλγαροσλάβικο ιδίωμα, να τη λέει κανείς μακεδονική, πατσαβουριάζοντας την έννοια της γλώσσας αυτή καθαυτή στις θηριώδεις νατοϊκές σκοπιμότητες, ξεπερνάει σε οίηση και το γλωσσικό ιδίωμα του ενός και μόνου ομιλούντος, την πολιτική γλώσσα που αυτοαποκαλείται “κοτζιαϊκή” . …
Τα υπόλοιπα περί υποβοηθητικών πιέσεων προς τα Σκόπια, και άλλα τέτοια μεγαλόστομα που διαρρέονται ακατάσχετα, ωσάν βαρύ γαστρεντερολογικό πρόβλημα από τα έγκατα του Μαξίμου, περιττεύουν κι αφήνουν άθικτα την ταμπακέρα.
Και ταμπακιέρα εστί, εδώ και τώρα, η ένταξη στο ΝΑΤΟ της ήδη αναγνωρισμένης μεταγιουγκοσλαβικής οντότητας ως Μακεδονία από τις αφορήτως πιέζουσες ΗΠΑ. Κοντολογίς λουμπενοποιήθηκε και η εξωτερική πολιτική στο επίπεδο “θα σου βγάλω έγγραφα και θα σου πω εγώ τί είπες…”, “όταν εσύ πήγαινες εγώ ερχόμουνα κλπ κλπ κλπ”.
Ελάχιστοι δε, ακόμα κι από τους αποκλειστικώς απασχολούμενους με την αστικοευρωπαϊκή αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που παρέχονται ως δήθεν προνόμια στους λαούς με ταξικά, και κριτήρια και προνόμια, (δείτε τη διαφορά του νομικού πολιτικού στο επίπεδο προστασίας των 8 Τούρκων αξιωματικών και στην απόφαση για έκδοση του δημοσιογράφου και συγγραφέα Τουργκούτ Καγιάκ στην ασφαλή (;) Τουρκία) μπορούν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα σε ό,τι αφορά τον γλωσσικό αυτοπροσδιορισμό. Γιατί άντε και μια κρατική οντότητα αυτοβαφτίζεται όπως θέλει. Αλλά μια γλώσσα που δεν είναι ποτέ εποικοδόμημα χωρίς ρίζες, που δεν είναι τέλος πάντων εσπεράντο, όπως το βουλγαροσλάβικο ιδίωμα, να τη λέει κανείς μακεδονική, πατσαβουριάζοντας την έννοια της γλώσσας αυτή καθαυτή στις θηριώδεις νατοϊκές σκοπιμότητες, ξεπερνάει σε οίηση και το γλωσσικό ιδίωμα του ενός και μόνου ομιλούντος, την πολιτική γλώσσα που αυτοαποκαλείται “κοτζιαϊκή” . …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου