Ανεξέλεγκτη φωτιά στη Λευκίμμη από τις βομβίδες κρότου λάμψης των ΜΑΤ

 

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 30, 2018 Κέρκυρα

ΦΩΤΟ από τη φωτιά που ξέσπασε πριν από λίγο στα Μελίκια, www.argyrades.gr

Ανεξέλεγκτη φωτιά στη Λευκίμμη από τις βομβίδες κρότου λάμψης των ΜΑΤ - ΤΩΡΑ

Ανεξέλεγκτη φωτιά στη Λευκίμμη, στα Μελίκια από τις βομβίδες κρότου λάμψης των ΜΑΤ. Δεν μπορούν μέχρι τώρα να επέμβουν τα πυροσβεστικά…

Για μια ακόμα βραδιά οι επιθέσεις των ΜΑΤ διαμορφώνουν σκηνικό κόλασης. Μόνο που απόψε τα πράγματα είναι πολύ δραματικά … Μεγάλος κίνδυνος. Απειλούνται σπίτια και ανθρώπινες ζωές...

Σίλβιο Μπερλουσκόνι – Ένας ευρωπαίος πρόδρομος του Τραμπ

Κατιούσα

Είχε την “ατυχία” να γεννηθεί στην Ιταλία, αλλιώς θα μπορούσε να έχει αναδειχθεί μέχρι και σε πλανητάρχης, τουλάχιστον όμως μπορεί να πει κανείς ότι υπήρξε ένα είδος “προδρόμου” του φαινομένου Τραμπ. Από τους πρώτους ηγέτες που κατάργησαν τόσο άμεσα την διαμεσολάβηση μεταξύ αστών και πολιτικού προσωπικού, μοιράζεται με τον σημερινό Αμερικανό πρόεδρο παρόμοιες σεξιστικές απόψεις και συμπεριφορές, όπως και το εύπεπτο λαϊκίστικο στιλ της συνθηματολογίας του. Μπορεί το άστρο του να φαίνεται οριστικά πια να τείνει στη δύση του, δεν μπορεί όμως να μην αναγνωρίσει κανείς ότι οι αλλεπάλληλες επιστροφές του έστω κι ως δευτεραγωνιστή στην πολιτική σκήνη της γείτονος είναι εντυπωσιακή, μετά από τη σωρεία δικαστικών περιπετειών και σκανδάλων που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια και δείγμα ενός γενικότερου αδιεξόδου του αστικού πολιτικού σκηνικού στη χώρα.
Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1936 σε μικροαστική οικογένεια του Μιλάνου. Σπούδασε νομικά και ως νεαρός έκανε διάφορες δουλειές, μεταξύ των οποίων κι εκείνη του τραγουδιστή κι ανιματέρ σε κρουαζιερόπλοια. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου και ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα στο χώρο των ακινήτων, κατορθώνοντας να συγκεντρώσει σημαντική περιουσία ως τη δεκαετία του ’70. Αγόρασε την υπηρεσία συνδρομητικής τηλεόρασης Τελεμιλάνο το 1976 (τοπικής εμβέλειας στο Μιλάνο) και το 1980 δημιούργησε με βάση αυτή το Canale 5, τον πρώτο ιδωτικό τηλεοπτικό  σταθμό πανιταλικής εμβέλειας, κι ως τα τέλη της δεκαετίας οι σταθμοί του είχαν κατακλύσει τις συχνότητες της Ιταλίας. Στο μεταξύ η επιχειρηματική του αυτοκρατορία έφτασε να περιλαμβάνει εκτός από κανάλια, εκδοτικούς οίκους, κινηματογράφους, εκδοτικούς οίκους και την ποδοσφαιρική ομάδα της Μίλαν, μεταξύ πολλών άλλων.

Για πολλά χρόνια η εμπλοκή του στην πολιτική ήταν έμμεση, στηρίζοντας θερμά τον σοσιαλιστή ηγέτη και πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι, που με τη σειρά του διευκόλυνε πολύ νομοθετικά την εξάπλωση του μιντιακού ομίλου του Μπερλουσκόνι. Ο Ιταλός επιχειρηματίας όχι μόνο κατόρθωσε να βγει αλώβητος από την υπόθεση “Καθαρά χέρια”, που με τις διαδοχικές αποκαλύψεις σκανδάλων και δωροδοκιών έθεσε τέλος στην Α’ ιταλική δημοκρατία, αναγκάζοντας τον Κράξι να διαφύγει στην Τυνησία για να γλιτώσει τη φυλακή, αλλά εμφανίστηκε δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο ως “άφθαρτος” και “ανανεωτής”. Το 1994 ιδρύει τη Φόρτσα Ιτάλια, ένα κεντροδεξιό πολιτικό κόμμα, αντιμετωπίζει όμως προβλήματα με τη δικαιοσύνη για απάτη και διαφθορά, παρότι οι καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος του αργότερα θα αναιρεθούν, ενώ παράλληλα η ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την κυβέρνηση. Ο Μπερλουσκόνι κατορθώνει παρόλαυτα να παραμείνει ηγέτης της Φόρτσα Ιτάλια, κερδίζοντας τις εκλογές του 2001.
Η δεύτερη θητεία του σημαδεύεται από την ενεργό εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο του Ιράκ, κάτι που προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια στον ιταλικό λαό, ενώ και η οικονομική του πολιτική ξεσήκωσε αντιδράσεις. Κατόρθωσε μετά τα άσχημα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών του 2005 να αποσπάσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη ουλή, έχασε όμως τις εκλογές του 2006 από την κεντροαριστερά του Ρομάνο Πρόντι. Ο Μπερλουσκόνι προσέφυγε μάταια στα δικαστήρια αμφισβητώντας το αποτέλεσμα, επέστρεψε όμως μόλις δυο χρόνια αργότερα στον πρωθυπουργικό θώκο μετά τις εκλογές που ακολούθησαν την παραίτηση Πρόντι, ως επικεφαλής του νεοσύστατου κόμματος “Ο λαός της Ελευθερίας”.

Το 2010 ήρθε αντιμέτωπος με το λεγόμενο “Ρούμπιγκειτ”, δηλαδή την εμπλοκή του στα διαβόητα πάρτι “μπούνγκα-μπούνγκα”, με συμμετοχή της ανήλικης τότε μαροκινής ιερόδουλης Ρούμπι. Παράλληλα είχε να αντιμετωπίσει νέες δικαστικές διώξεις φοροαπάτης και διαφθοράς μετά την άρση της ασυλίας του από το Συνταγματικό δικαστήριο. Την ίδια περίοδο, η ιταλική οικονομία άρχισε να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης στην ευρωζώνη, κάτι που προσωρινά ωστόσο ενίσχυσε τη δημοφιλία του, όταν το 2011 ήρθε σε δημόσια αντιπαράθεση με την Άνγκελα Μέρκελ και το Νικολά Σαρκοζί, όταν εκείνοι δημόσια εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους για την ικανότητα του Μπερλουσκόνι να περάσει τις απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Στις 8 Νοέμβρη του ίδιου έτους, απέτυχε να περάσει το σχέδιο προϋπολογισμού από τη βουλή, κάτι που σήμανε την παραίτησή του λίγες μέρες αργότερα, με τον όρο να υπερψηφιστεί τελικά το σχέδιο, που περιείχε σημαντικά αντιλαϊκά μέτρα προς όφελος της ιταλικής άρχουσας τάξης.

Τα αμέσως επόμενα χρόνια ο Μπερλουσκόνι απασχόλησε τα ιταλικά ΜΜΕ κυρίως με τις συνεχιζόμενες δίκες του, κατόρθωσε όμως παρόλαυτα να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο ρυθμιστή και στην αντιπολίτευση, σε μια περίοδο μεγάλης αστάθειας και συνεχών αλλαγών κυβερνήσεων στην Ιταλία. Το 2013 σηματοδότησε την πρώτη του τελεσίδικη καταδίκη (για φοροδιαφυγή) μετά από 12 απόπειρες δικαστικών διώξεων. Πέρα από τη μειωμένη ποινή του ενός έτους, του επιβλήθηκε στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για πέντε χρόνια. Μολονότι η συγκεκριμένη ποινή βρισκόταν υπό πιθανή αίρεση από άλλο δικαστήριο, ο Μπερλουσκόνι τελικά εκδιώχθηκε από τη γερουσία, κάτι που επέφερε άρση ασυλίας και απαγόρευση έξι ετών της κατοχής δημόσιου αξιώματος.
Παρόλαυτα ο Μπερλουσκόνι συνέχισε να είναι ηγέτης της Φόρτσα Ιτάλια (όπως στο μεταξύ είχε επαναβαπτίσει το κόμμα του) και συνέβαλε στην ήττα του Ματέο Ρέντσι στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση το Δεκέμβρη του 2016, οδηγώντας σε παραίτηση του πρωθυπουργού και ανάληψη της εξουσίας από τον Πάολο Τζεντιλόνι ως τις πρόσφατες εκλογές του 2018.
Σε αυτή την αναμέτρηση η συμμαχία του Μπερλουσκόνι, στην οποία συμμετείχε και η Λέγκα του Βορρά, ήρθε πρώτη πριν το κίνημα 5 αστέρων, ωστόσο το αδιέξοδο στο σχηματισμό κυβέρνησης τον ανάγκασε να επιτρέψει στη Λέγκα να έρθει σε διαπραγματεύσεις με το κίνημα 5 αστέρων, οδηγώντας στο σχηματισμό της σημερινής ιταλικής κυβέρνησης. Την ίδια περίοδο, το εφετείο του Μιλάνου ήρε την απαγόρευση ανάδειξής του σε δημόσιο αξίωμα. Παράλληλα, ο Καβαλιέρε, όπως είναι το παρατσούκλι που το δόθηκε από τον αθλητικογράφο Τζοβάνι Μπρέρα λόγω του βραβείου που είχε απονεμηθεί στον Μπερλουσκόνι το 1977 από τον τότε πρόεδρο της ιταλικής δημοκρατίας (Ιππότης της Εργασίας), φαίνεται να επανέρχεται και στο χώρο του ποδοσφαίρου, εξαγοράζοντας την ομάδα της γ’ εθνικής Μόντσα, δυο χρόνια μετά την πώληση της Μίλαν σε Ταϊλανδό επιχειρηματία.

Επιλογή της κυβέρνησης η αστυνομική καταστολή

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, εντείνει την αντιλαϊκή επίθεση με νέα μέτρα κατά του λαού. Περιορίζει και καταπατάει στοιχειώδη δικαιώματα. Εντείνει την καταστολή κατά του λαϊκού κινήματος. Είναι διαχρονική πολιτική, που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν πρόκειται για μια απλή σειρά συμβάντων αστυνομικής βαρβαρότητας, αλλά εφαρμογή μιας πολιτικής που στοχεύει στο διαρκές χτύπημα των αγώνων του λαού μας.

Η κυβέρνηση επιτίθεται στους αγώνες των συνταξιούχων, των φοιτητών, των προσφύγων. Θυμίζουμε την άγρια επίθεση σε αγωνιστές στο άγαλμα του Τρούμαν. Επίσης τη σύλληψη απολυμένων μέσα στα σπίτια τους στα Γιάννενα, που οδήγησε σε δίκη στελέχη και μέλη του ΠΑΜΕ. Συνεχίζει τα αγροτοδικεία. Και πρόσφατα, εφάρμοσε αστυνομική βία σε βάρος ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπου, του Ζακ Κωστόπουλου. Ο κατήφορος αυτός της κυβέρνησης στον αυταρχισμό δεν έχει τελειωμό.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις της για σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών και ιδιαίτερα των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, έχει «φουσκώσει τα πανιά» των κατασταλτικών μηχανισμών.

Δεν χάνει την ευκαιρία μέσα στο κλίμα που δημιουργήθηκε από την οικονομική κρίση, την ανεργία, την περιθωριοποίηση των πιο αδύναμων λαϊκών στρωμάτων, καθώς και το αυξανόμενο προσφυγικό - μεταναστευτικό ρεύμα, με τη στάση της να αφήνει περιθώρια εκδήλωσης ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών αντιλήψεων και πρακτικών.
Στο χώρο της αστυνομίας είναι εκτεταμένες οι ιδεολογικές απόψεις υπέρ του ρατσισμού και του φασισμού. Πολλές φορές μάλιστα καλλιεργείται η αντίληψη ότι για όλα φταίνε οι «άλλοι», οι «ξένοι» και οι «διαφορετικοί». Ιδιαίτερα στην αστυνομία, η ναζιστική Χρυσή Αυγή έχει πολλούς οπαδούς. Αυτό βέβαια είναι γνωστό στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Προτεραιότητά της είναι η καταστολή του λαού και όχι η εκκαθάριση των φασιστικών θυλάκων στην αστυνομία.

Οργή, καταδίκη, αγανάκτηση και απαίτηση για άμεση απόδοση ευθυνών στην αστυνομία, αλλά και στην κυβέρνηση, πρέπει να προκαλέσει το τελευταίο περιστατικό βάρβαρης αστυνομικής βίας κατά του Ζακ Κωστόπουλου. Οκτώ πάνοπλοι αστυνομικοί κακοποιούν έναν ετοιμοθάνατο, έναν ευάλωτο άνθρωπο που δεν μπορούσε ούτε να τους απειλήσει, ούτε να αντισταθεί, ούτε να διαφύγει! Περνούν χειροπέδες σε έναν ετοιμοθάνατο! Αντί να συλλάβουν όσους τον λιντσάρουν, συμμετέχουν και οι ίδιοι στο λιντσάρισμα! Ούτε ίχνος σεβασμού στην ανθρώπινη αξία. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει τον κατήφορο της καταστολής και ένας από τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς, η αστυνομία, την επιβάλλει παντού και πάντα και ιδιαίτερα με πιο μεγάλη βαρβαρότητα σε ευάλωτους συνανθρώπους μας.

Η κυβέρνηση έχει μεγάλες ευθύνες. Υποκρίνεται όταν μιλάει δήθεν για έρευνα κατά των αστυνομικών. Αυτός είναι ο προσανατολισμός της αστυνομίας, που με ευθύνη της κυβέρνησης συνεχίζεται, όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Γιώργος ΠΑΛΙΟΥΡΑΣ
Υποστράτηγος Αστυνομίας ε.α.

Προαναγγελθείσα συμφωνία με ευρωατλαντικό υποβολέα

Το χρονικό για το πώς φτάσαμε στη συμφωνία των Πρεσπών είναι αποκαλυπτικό για το περιεχόμενό της, αφού σε όλα τα στάδια τον τόνο και τον «ρυθμό» έδωσαν ακριβώς τα χρονοδιαγράμματα των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
«Εν αρχή» ήταν η αλλαγή φρουράς στην αστική διαχείριση στη γειτονική χώρα. Στις εκλογές το Δεκέμβρη του 2016, το VMRO-DPMNE του Ν. Γκρούεφσκι, μετά και από «αποκαλύψεις» για σκάνδαλα, συγκέντρωσε μεν την πλειοψηφία, αλλά δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Υπό τις «ευλογίες» ΗΠΑ και ΕΕ, κυβέρνηση σχηματίζουν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Ζ. Ζάεφ μαζί με τα αλβανικά μειονοτικά κόμματα. Ακολουθεί πολιτική αναταραχή, με αποκορύφωμα (τον Απρίλη του 2017) την εισβολή διαδηλωτών του VMRO στο Κοινοβούλιο όπου διεξαγόταν ψηφοφορία για την ανάδειξη προέδρου της Βουλής.
Ο Ζ. Ζάεφ, αμέσως μετά, «προειδοποιεί» ότι «αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά στο χαμηλό ενδιαφέρον της ΕΕ και των ΗΠΑ σε αυτήν την περιοχή, η Ρωσική Ομοσπονδία θα έχει περισσότερο χώρο να επιβάλει τα συμφέροντά της».
Τα επεισόδια καταγγέλλονται από τον γγ του ΝΑΤΟ, που χαιρέτισε την εκλογή νέου προέδρου του Κοινοβουλίου, ενώ στον αντίποδα το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών κατήγγειλε «απροκάλυπτη χειραγώγηση της βούλησης των πολιτών, με στόχο να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση».
Αμέσως μετά εκδηλώθηκε ανοιχτή παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα. Στις 30/4/2017 φτάνει στα Σκόπια ο αναπληρωτής βοηθός υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Χόιτ Μπράιαν Γι, και λίγες μέρες μετά, ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ δίνει τελικά εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο κόμμα του Ζάεφ.
Τη νέα κατάσταση χαιρετίζει ακαριαία το ΝΑΤΟ, ξανά με δήλωση του Στόλτενμπεργκ (17/5/2017), όπου καλεί «όλους τους ενδιαφερόμενους να συνεχίσουν τις προσπάθειες για να προωθήσουν τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της χώρας».

Με συνοπτικές διαδικασίες...

Τον Ιούνη ο Ζ. Ζάεφ διακηρύττει ως προτεραιότητα της κυβέρνησής του την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ «το συντομότερο δυνατόν», εκφράζει την «ετοιμότητα για παραχωρήσεις» σε σχέση με το όνομα και ανακοινώνει τη μετάβασή του στις Βρυξέλλες, προκειμένου να συναντηθεί πρώτα με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, και στη συνέχεια με την επικεφαλής της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι.
Σαν έτοιμη από καιρό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «αναθερμαίνει» απευθείας τις συνομιλίες.
Μέσα Ιούνη πραγματοποιείται στην Αθήνα η πρώτη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, με τον νέο ομόλογό του της ΠΓΔΜ, Ν. Ντιμιτρόφ.
Αρχές Ιούλη ο ειδικός εκπρόσωπος και μεσολαβητής του ΟΗΕ, Μ. Νίμιτς, μεταβαίνει στα Σκόπια για επαφές με την πολιτική ηγεσία.
Στα Σκόπια μεταβαίνει και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Μ. Ροθ, ο οποίος δηλώνει: «Κανείς εκτός "Μακεδονίας" και εκτός Ελλάδας δεν καταλαβαίνει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ τους, η οποία είναι εντελώς παράλογη. (...) θα πρέπει να αφήσουμε την ιστορία να παραμείνει ιστορία και να προχωρήσουμε προς ένα κοινό μέλλον. Η Γερμανία είναι έτοιμη, εφόσον της ζητηθεί, να παράσχει υποστήριξη προς την κατεύθυνση αυτή».
Παράλληλα, μια από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης Ζάεφ ήταν να κλείσει τα «ανοιχτά μέτωπα» με τη γειτονική Βουλγαρία, επίσης κράτος - μέλος των ΝΑΤΟ και ΕΕ. Την 1/8/2017 υπογράφεται στα Σκόπια το «Σύμφωνο Φιλίας» ανάμεσα στις δυο χώρες, που τότε χαρακτηρίστηκε και «πρότυπο» για ανάλογες «διευθετήσεις» όπως αυτή με την Ελλάδα.
Τον Σεπτέμβρη, ύστερα και από την επίσκεψη Κοτζιά στα Σκόπια, ο Ζάεφ προαναγγέλλει ότι με τη μεσολάβηση του Μάθιου Νίμιτς, «θα υπάρξουν τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο νέες λύσεις για την εξέταση του θέματος». Οι επαφές συνεχίζονται Οκτώβρη και Νοέμβρη, ενώ το 2017 κλείνει με τον προγραμματισμό σειράς συναντήσεων για το πρώτο τρίμηνο του 2018.

Τρέχοντας το 2018...

Το 2018 οι εξελίξεις παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, καθώς το κρίσιμο είναι να υπάρξει συμφωνία για την ονομασία πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη.
Στις 17 και 18 Γενάρη επισκέπτεται τα Σκόπια ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, όπου έχει συναντήσεις με όλη σχεδόν την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας.
Στις 19 Γενάρη πραγματοποιείται συνάντηση του προσωπικού απεσταλμένου του γγ του ΟΗΕ για το θέμα του ονόματος, Μάθιου Νίμιτς, με τους διαπραγματευτές της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, στη Νέα Υόρκη.
Τέλη του μήνα πραγματοποιείται συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ, στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός (23 έως 26 Γενάρη).
Το Φλεβάρη συναντούνται στη Βιέννη οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, παρουσία του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Η συνάντηση γίνεται την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαμορφώνει το σχέδιο Συμφώνου με τη γειτονική χώρα.
Η ΕΕ συνεχίζει να πιέζει, δημοσιεύοντας την ανακοίνωση για τη Στρατηγική της ΕΕ για ενσωμάτωση της περιοχής. Τέλη Φλεβάρη ξεκινά περιοδεία στα Βαλκάνια και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. - Κλ. Γιούνκερ, ζητώντας κλείσιμο «εκκρεμών ζητημάτων» με γείτονές τους, λίγες μέρες αφότου ο Ζ. Ζάεφ επισκέπτεται το Βερολίνο για συνάντηση με την καγκελάριο Αγκ. Μέρκελ, όπως και με τον Γερμανό Πρόεδρο Φ. Σταϊνμάγερ.
Ενδεικτική των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που φουντώνουν είναι η συνέντευξη που παραχωρεί την ίδια περίοδο ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας, Σ. Λαβρόφ, υπογραμμίζοντας ότι «μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, πραγματοποιήθηκαν τρία κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ και το καθένα έφερε τη στρατιωτική υποδομή του ΝΑΤΟ πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Τώρα θέλουν να εμπλέξουν τα Βαλκάνια σε αυτό το παιχνίδι, βάζοντας τις βαλκανικές χώρες σε θέση να κάνουν μια επιλογή: "Είστε είτε με τη Δύση είτε με τη Ρωσία"», «υπενθυμίζοντας» ότι «απαιτούσαν από την Ουκρανία να κάνει την ίδια επιλογή και ως αποτέλεσμα η ουκρανική κοινωνία και το κράτος θρυμματίστηκαν...».

Το τελικό σπρώξιμο...

Το Μάρτη οι πιέσεις εντείνονται, στα Βαλκάνια περιοδεύει ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Γ. Μίτσελ, το ζήτημα εξετάζει και η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ.
Οι επαφές μεταξύ των ΥΠΕΞ των δύο κρατών συνεχίζονται επί τη βάσει πλέον σχεδίων και προτάσεων συμφωνίας.
Μέσα Μάη, Τσίπρας και Ζάεφ συναντώνται στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια, υπό το «άγρυπνο βλέμμα» της ΕΕ, που προσφέρεται μάλιστα να τεθεί «εγγυητής» της υλοποίησης της όποιας συμφωνίας. Ο Ελληνας πρωθυπουργός επιβεβαιώνει ότι ναι μεν η ελληνική πλευρά «δεν αισθάνεται την πίεση της κλεψύδρας, υπάρχει όμως κλεψύδρα για την έναρξη ενταξιακής διαδικασίας, στις 25 Ιούνη, και έτσι πρέπει πολύ σύντομα να έχουμε μια εξέλιξη».
Αρχές Ιούνη, οι ΗΠΑ «θυμίζουν» το ειδικό τους ενδιαφέρον να «κλείσει» η υπόθεση. Σε ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτηριστικά εκφράζεται η «ελπίδα» ότι «οι ηγέτες της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας θα βρουν αμοιβαία αποδεκτή λύση (...) για το συμφέρον της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης...».
Την ίδια ώρα, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γ. Μίτσελ σε συνέντευξή του ξεδιπλώνει ολόκληρο τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό για την περιοχή: «Στα Βαλκάνια, αυξάνουμε τη βοήθεια κατά της ρωσικής επιρροής και συντονίζουμε τις ενέργειες με την ΕΕ για να οικοδομήσουμε μεγαλύτερη σταθερότητα. Αυτήν τη στιγμή που μιλάω, η ομάδα μας εργάζεται με την ΕΕ και τους βασικούς Ευρωπαίους εταίρους μας για τη Σερβία - Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και το θέμα της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ (...) Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να διαδραματίζουν έναν αθόρυβο ρόλο, αλλά μαζί με την ΕΕ και τη Γερμανία, για να ενθαρρύνουμε μια επίλυση αυτού του αδιεξόδου, ώστε να δούμε την ΠΓΔΜ να γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ».
Λίγες μέρες μετά, στις 12 Ιούνη, σε τηλεφωνική τους επικοινωνία Τσίπρας - Ζάεφ επισφραγίζουν τη συμφωνία, που υπογράφεται στις Πρέσπες στις 17 Ιούνη.

Αν ο 902 είχε κλικ-μπέιτ τίτλους…

Σφυροδρέπανος

Το συζητούσαμε σε μια παρέα στο Φεστιβάλ, σε στιγμές χαλαρότητας, καθώς βλέπαμε τα βίντεο και τις φεστιβαλικές ειδήσεις που ανέβαιναν στο portal.
Προφανώς κάποιοι τίτλοι, όπως “άφθονο γέλιο χάρισε ο τσολιάς”, “νεανική κοσμοπλημμύρα”, “ενέργεια και ροκ ήχοι στη νεανική σκηνή” δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “η φαντασία στην εξουσία”. Πολύ περισσότερο δεν είναι κλικ-μπέιτ, δηλαδή τίτλοι που τραβάνε την προσοχή και τα κλικ του επισκέπτη, για να ικανοποιήσει την περιέργειά του και να απογοητευτεί κατά κανόνα, αφού ο τίτλος δεν αντιστοιχεί στο περιεχόμενο. Πολλά μέσα το έχουν αναγάγει μάλιστα σε πάγια τακτική, που θα την λέγαμε κι επιστήμη, αν δεν πρόδιδαν το χαμηλό επίπεδο κάτι ξέμπαρκοι άσοι (!1!) που ήθελαν να γίνουν θαυμαστικά, μετά από τίτλους του στιλ “ΣΟΚ” και “δείτε το πριν το κατεβάσουν…”
Αντιθέτως, τα κομματικά μέσα μένουν συνήθως στη μαγεία της λιτότητας και μια απλή περιγραφή, ώστε να ξέρει ο αναγνώστης τι τον περιμένει. Ακόμα κι αν υπάρχει πχ μια ζουμερή δήλωση ενός καλλιτέχνη, θα προτιμήσει πχ να γράψει στον τίτλο “δήλωση του τάδε για τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ”, παρά κάποιο άλλο χαρακτηριστικό απόσπασμα, που θα μαγνήτιζε το ενδιαφέρον και θα τραβούσε περισσότερους.
Πώς θα ήταν όμως τα πράγματα, αν τα κομματικά μέσα ακολουθούσαν διαφορετικούς κανόνες…;

-.-

“Υποκλίθηκε” ο Νταλάρας στο ΚΚΕ – Δείτε τη δήλωσή του στον 902
Τρέλανε κόσμο ο Βασίλης με τρίωρο μαραθώνιο επί σκηνής
Γ. Κότσιρας: “Στο τελευταίο Φεστιβάλ μου ήμουν στα σουβλάκια” – Δείτε πως ήταν τότε
Τι δηλώνει το τελευταίο σουβλάκι που έφτιαξε
ΠΑΣΟΚ και σφυροδρέπανα – Τα απούλητα μπρελόκ των Πορτογάλων
Δήλωση -ΣΟΚ, Ζαραλίκος: “Θρεφτάρι ο Κουτσούμπας – Όλοι έτσι θα γίνουμε στο σοσιαλισμό…”
“Πάμε να πέσουμε στη λίμνη;” – Χαμός στο Μύρωνα Στρατή
Ξέσπασμα Τσολιά: “Πάλι τον Νταλάρα φέρατε; Πόσο θα τον ξεπλύνετε πια…;”
Διαβάστε αποκλειστικά τη μυστική συνταγή των ταξικών Λουκουμάδων της ΚΝΕ
Το 24ωρο της Αχέντ Ταμίμι στην Ελλάδα – Αποκλειστικές εικόνες και πληροφορίες
Κιμούλης και Μηλιός – παρουσίες που ταράζουν τα νερά  στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ
Γ. Μάγγας: “Κατεβαίνω υποψήφιος με το ΚΚΕ” – Όλο το παρασκήνιο…
Ξεπούλησε ο χίπστερ Στάλιν στη Διεθνούπολη – Αποκλειστικές εικόνες από τα συλλεκτικά αξεσουάρ
Ο σεξιστής τσολιάς ξαναχτυπά: “Ωραίο γκ…άκι η Αχέντ Ταμίμι”.
Τους χόρεψε στο ταψί ο ΓΓ με βαρύ ζεϊμπέκικο
Με σπασμένη μούρη στο χώρο του Φεστιβάλ ο Τζήμερος – Δείτε το πριν το κατεβάσουν

-.-

Και μπορεί να πάει λέγοντας επί μακρόν…
Σκεφτηκαμε αρκετά, γελάσαμε περισότερο, για να καταλήξουμε τελικά στο συμπέρασμα: “ευτυχώς που δε λειτουργεί έτσι ο 902 και υπάρχει αυτή η σταθερά…”
Για κάποιους μπορεί αυτό να είναι το πρόβλημα των κομμουνιστών, ο τρόπος που επικοινωνούν αυτά που λένε στο ευρύ κοινό, χωρίς να τα κάνουν πιο ελκυστικά. Από την άλλη όμως, αυτό ακριβώς είναι και το πλεονέκτημά τους. Δεν πρόκειται να σου πουν άλλα από αυτά που ισχύουν, να σου πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Κι όσο για τον κόσμο και τη μαζικότητα που κερδίζουν έτσι, το Φεστιβάλ είναι μια αρκετά σοβαρή ένδειξη για το αν έχουν όντως ή όχι πρόβλημα να προσελκύσουν ευρύ κοινό…

Έκρηξη με τραυματίες στο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ντονέτσκ

Κατιούσα

Τρεις άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο υποψήφιος για τη θέση του επικεφαλής της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιγκόρ Χακιμζιάνοφ, τραυματίστηκαν σε έκρηξη το Σάββατο το απόγευμα σε κτίριο στο Ντόνετσκ, όπου πραγματοποιήθηκε το τοπικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΛΔ Ντονέτσκ.
Κατά τη στιγμή της έκρηξης ο Χακιμζιάνοφ ήταν μέσα στο κτίριο, δήλωσε στους δημοσιογράφους το μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γκενάντι Φομένκο. «Κατά τη στιγμή της έκρηξης στο κτίριο, υπήρχαν περίπου 50 άτομα στην περιοχή της έκρηξης βρέθηκε ένα πακέτο, δύο γυναίκες τραυματίστηκαν, μία από αυτές υπέστη σοβαρά εγκαύματα. Τραυματίστηκε και ο Ιγκόρ Χακιμζιάνοφ υποψήφιος για τη θέση του επικεφαλής της ΛΔ Ντονέτσκ», – είπε. Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΛΔ Ντονέτσκ Μπόρις Λιτβίνοφ δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το κτίριο του συνέδριου υπέστη σοβαρές ζημιές, κάηκαν μερικά δωμάτια του ισογείου. «Το κτίριο είναι δικό μας, σήμερα 307 αντιπρόσωποι συμμετείχαν στο συνέδριο. Το συνέδριο είχε τελειώσει, είχαμε μια συνάντηση, με το τέλος της συνάντησης κι αποχωρώντας από το κτίριο εκείνη τη στιγμή μια βόμβα εξερράγη μπροστά στα μάτια μας. Βαριά τραυματίστηκε η γραμματέας της επιτροπής πόλης του κόμματος Ιρίνα Γιάκιν  με πολλαπλά τραύματα από θραύσματα στο σώμα και το πρόσωπο.
Επίσης νοσηλεύονται στο νοσοκομείο δύο ακόμα άτομα». Αργότερα, πηγή του «Interfax» στο Συμβούλιο των Υπουργών της ΛΔ Ντονέτσκ, δήλωσε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο αριθμός των θυμάτων της έκρηξης στο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Ντόνετσκ, ήταν τέσσερις τραυματίες κανένας όμως νεκρός.Η τοποθέτηση της εκρηκτικής συσκευής έχει γίνει εκ των προτέρων – περίπου μία ημέρα πριν από το Συνέδριο,» – είπε η πηγή. Οι αρχές επιβολής του νόμου της ΛΔ Ντονέτσκ θεωρούν ότι την έκρηξη προκάλεσε ομάδα σαμποτέρ των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας.
Πηγή: interfax.ru
Μετάφραση από: vidici@deliolanis

Με το ΚΚΕ για το δίκιο μας - Δυνατό εργατικό κίνηµα - Κοινωνική Συµµαχία για την εξουσία

 

Νέο τετρασέλιδο φυλλάδιο κυκλοφόρησε το ΚΚΕ, με το οποίο οι Κομματικές Οργανώσεις οργανώνουν πλατιά εξόρμηση στο λαό, καλώντας σε ενίσχυση του Κόμματος. Το φυλλάδιο αναφέρει:

«Εργατοϋπάλληλοι, άνεργοι, άνεργες, νέοι και νέες, αυτoαπασχολούμενοι, 

βιοπαλαιστές αγρότες, συνταξιούχοι, 

Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς:

- Που η λεγόµενη “επόµενη ηµέρα” και η “µεταµνηµονιακή εποχή” δεν αλλάζουν κάτι στη ζωή σας, δεν σας ελαφρύνουν από τα βάρη που έφεραν τα 10 χρόνια της κρίσης και των µνηµονίων.

- Σε εσάς, που αναγνωρίζετε την καθηµερινή δράση του ΚΚΕ στους χώρους δουλειάς και νεολαίας, στις πόλεις, στα χωριά, τη µαχητική του στάση σε κάθε πρόβληµα που απασχολεί το λαό µας. Που, παρά τις επιµέρους διαφωνίες σας, κατανοείτε ότι αυτή η στάση του ΚΚΕ ήταν πραγµατικά ασπίδα προστασίας για τα λαϊκά συµφέροντα, ότι τα πράγµατα θα ήταν χειρότερα χωρίς το ΚΚΕ.

- Σε εσάς, που τα προηγούµενα χρόνια συµµετείχατε στους αγώνες, ίσως πιστέψατε στην ελπίδα µιας “αριστερής κυβέρνησης”, όµως δεν ακολουθήσατε τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία πλήρους µετάλλαξής του.

- Σε εσάς, που ανησυχείτε για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή µας και αγανακτείτε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει γίνει σηµαιοφόρος των σχεδιασµών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ε.Ε.

- Στους νέους, που µεγαλώσατε στα χρόνια της κρίσης και βλέπετε το µέλλον µε ανησυχία και ανασφάλεια.

Καμία αναμονή!

 

Η “νέα ημέρα” φέρνει ένα “μεταμνημονιακό μνημόνιο”

Ο ΣΥΡΙΖΑ, µε αφορµή το τυπικό τέλος του 3ου µνηµονίου, κοροϊδεύει, όταν µιλάει για επιστροφή στην “ευρωπαϊκή κανονικότητα” και την “εθνική κυριαρχία” στην άσκηση πολιτικής.

Η “κανονικότητα” της ΕΕ και του κεφαλαίου περιλαµβάνει “µνηµόνια διαρκείας”. Αυτή η πολιτική εφαρµόστηκε και στην Ελλάδα σε συνθήκες κρίσης και υψηλού χρέους.

Τα µνηµόνια δεν ήταν µόνο µια “επιβολή από τα έξω”. Ήταν η ταξική επιλογή του εγχώριου κεφαλαίου, για να εξασφαλίσει ακόµη πιο φτηνή εργατική δύναµη, ακόµη µεγαλύτερα προνόµια και πεδία δράσης.

Η περίφηµη “πρόσβαση στις χρηµαταγορές” δεν είναι χωρίς δεσµεύσεις.

Όλοι αυτοί θα αξιολογούν την ελληνική οικονοµία, µε βάση τη διατήρηση και επέκταση των αντιλαϊκών µέτρων.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η πραγµατικότητα που διαµόρφωσαν τα µνηµόνια για τα λαϊκά στρώµατα

θα είναι εδώ και τα επόµενα χρόνια, όπως:

• Η διατήρηση των εκατοντάδων µνηµονιακών νόµων.
• Η διαιώνιση των “µατωµένων πλεονασµάτων” µέχρι το 2060, που υπονοµεύει το µέλλον των νέων ανθρώπων.
• Η συνέχιση των αναδιαρθρώσεων, όπως η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και οι πλειστηριασµοί.
• Η αυξηµένη εποπτεία, που γίνεται ακόµη πιο ασφυκτική για τους λαούς της Ευρώπης.

 

Καμία εμπιστοσύνη σε όσους μας έφεραν εδώ!

 

Τα προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές

Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για µέτρα ανακούφισης είναι χωρίς αντίκρισµα.

Προβάλλει την αύξηση του κατώτατου µισθού για λίγα ευρώ. Την ίδια ώρα ενεργοποιεί έναν από τους πιο αντεργατικούς νόµους των Ν∆ - ΠΑΣΟΚ, το “νόµο Βρούτση”, ο οποίος καταργεί τη συλλογική διαπραγµάτευση για το ύψος του κατώτατου µισθού, που θα καθορίζεται µε Υπουργική Απόφαση και µε κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Προβάλλει την επέκταση ελάχιστων συλλογικών συµβάσεων. Την ίδια ώρα µόλις το 10% των εργαζοµένων -κυρίως των νέων- καλύπτονται από αυτές και η κυβέρνηση δίνει νέα όπλα στη µεγαλοεργοδοσία για να τις υπονοµεύει. Όπως το νόµο για το ξήλωµα του δικαιώµατος στην απεργία.

Η υποκρισία της κυβέρνησης φάνηκε όταν απέρριψε την πρόταση νόµου του ΚΚΕ για την κατάργηση των αντεργατικών νόµων, την επαναφορά των συλλογικών συµβάσεων, την ουσιαστική αύξηση του κατώτατου µισθού στα 751 ευρώ.

Ακόµη κι αν δώσει κάποια ψίχουλα στους εργαζόµενους για προεκλογική χρήση, αυτά θα εξανεµιστούν από άλλα αντιλαϊκά µέτρα, όπως η δραστική µείωση του αφορολόγητου.

Η Ν∆ δίνει ακόµη µεγαλύτερα διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο, για να διεκδικήσει αυτή το χρίσµα του εκλεκτού. Βλέπει µε αµηχανία τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει εξελιχθεί σε στυλοβάτη του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Όλοι αυτοί, που η Ν∆ υπηρετούσε από τα γεννοφάσκια της, σήµερα δίνουν τα εύσηµα στον ΣΥΡΙΖΑ για το ρόλο που έπαιξε.

Γι’ αυτόν το λόγο πλειοδοτεί σε αντιλαϊκές προτάσεις και τονίζει την αποφασιστικότητά της να προχωρήσει τις αναδιαρθρώσεις που απαιτεί το κεφάλαιο.

Οι πραγµατικές διαφορές τους είναι µηδαµινές. Αφορούν στο από ποια τσέπη θα τα πάρουν από το λαό, καθώς και την υπηρεσία που προσφέρει ο καθένας στο σύστηµα. 

Η µεν Ν∆ προτάσσει την προσήλωσή της στις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, ο δε ΣΥΡΙΖΑ την ικανότητά του στη χειραγώγηση του λαού.

Από κοντά και η “µεταµφίεση” του ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝΑΛ, που διεκδικεί ρόλο µπαλαντέρ σε µια επόµενη αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Σε ένα άδικο και σάπιο σύστημα δεν υπάρχει δίκαιη, σταθερή και ειρηνική ανάπτυξη

Η ανάπτυξη, την οποία υπηρετούν όλοι τους, είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που στηρίζεται στην πάµφθηνη εργατική δύναµη, στους ανταγωνισµούς και τους πολέµους. 

Η µικρή ανάπτυξη των δύο τελευταίων χρόνων στηρίζεται στη σηµερινή εργασιακή ζούγκλα. Αυτήν διαφηµίζουν στους επενδυτές. Αυτήν προστατεύουν όλοι τους, πότε µε τη µεγαλύτερη ευελιξία στην εργασία, πότε µε τη µείωση του λεγόµενου µη µισθολογικού κόστους.

Τα επιδόµατα πτωχοκοµείου, που υπόσχονται, δεν είναι απόδειξη φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά πρακτική όλων των κυβερνήσεων, για να ανακυκλώνουν τη φτώχεια, να εξισώνουν προς τα κάτω µισθωτούς και συνταξιούχους.

Η επίθεση δεν αφορά µόνο το εισόδηµα, αλλά όλες τις πτυχές της ζωής του λαού.

Οι καταστροφές σε Μάτι, Μάνδρα, λόγω της έλλειψης των αναγκαίων µέτρων, είναι µια ακοµη απόδειξη της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού δρόµου ανάπτυξης.

Την ίδια στιγµή, τα επιτελεία του συστήµατος ανησυχούν για µια νέα, βαθύτερη οικονοµική κρίση, που θα αγκαλιάσει ακόµα περισσότερο τη διεθνή οικονοµία.

Οι εµπορικοί πόλεµοι, το αβέβαιο µέλλον της ΕΕ - Ευρωζώνης, η όξυνση των ανταγωνισµών ανάµεσα σε ΝΑΤΟ - Ρωσία, δεν µπορούν να αποτρέψουν την εκδήλωση µιας νέα κρίσης.

Και όταν τα µέσα αυτά δεν επαρκούν για να αντιµετωπιστούν τα αδιέξοδα του συστήµατος, τότε το κυνήγι για νέες αγορές, πλουτοπαραγωγικές πηγές, για τους δρόµους της Ενέργειας, διεξάγεται µε πολέµους και επεµβάσεις. Η κατάσταση στην περιοχή µας µυρίζει µπαρούτι και η κυβέρνηση πρωτοστατεί στους ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς, µε στόχο την αναβάθµιση του ελληνικού κεφαλαίου.

Αυτό κάνει µε την επέκταση των αµερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ελλάδα, µε τη διαµεσολάβηση για να µπουν νέες χώρες στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όπως έκανε µε την πρόσφατη Συµφωνία των Πρεσπών.

Γυρίζουμε την πλάτη στα νέα ψευτοδιλήμματα και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές 

Τα προηγούµενα χρόνια είχαµε το δίληµµα “µνηµόνιο - αντιµνηµόνιο”, µέχρι που όλοι έγιναν µνηµονιακοί ...

Μετά είχαµε το ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ και το ΝΑΙ των Ν∆ - ΠΑΣΟΚ στο δηµοψήφισµα, που έγινε “ΝΑΙ σε όλα” από όλους...

Τώρα ξαναζεσταίνουν µπαγιάτικα διλήµµατα ή εφευρίσκουν νέα, για να κρύψουν τη σύγκλιση τους σε όλα τα κρίσιµα ζητήµατα. Αυτή η σύγκλιση είναι που έχει καταστήσει τόσο εύκολες τις µετακινήσεις από το ένα κόµµα στο άλλο, στη διαδικασία αναµόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήµατος.

“∆εξιά - αντιδεξιά”, “ακροδεξιά - δηµοκρατία”, λένε οι µεν...“ΣΥΡΙΖΑ – αντιΣΥΡΙΖΑ”, “υπευθυνότητα – λαϊκισµός”, λένε οι δε....∆ιαστρεβλώνουν την έννοια της “προόδου”.

- Όµως, πόσο “προοδευτικό” είναι να λες ότι θα κάνεις τον ΕΝΦΙΑ “δικαιότερο”; 
Πόσο προοδευτική είναι η εξαγγελία χιλιάδων πλειστηριασµών λαϊκών κατοικιών; Και µάλιστα να ψηφίζεις νόµο, που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασµούς, “ιδιώνυµο” αδίκηµα.

- Πόσο “προοδευτική” είναι η υπονόµευση διά νόµου του απεργιακού δικαιώµατος, η εφαρµογή του µνηµονιακού εκτρώµατος για τον καθορισµό του κατώτερου µισθού από την κυβέρνηση και την εργοδοσία;

- Πόσο "προοδευτικό" είναι το “πλυντήριο” που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στον αµερικανικό ιµπεριαλισµό και την κυβέρνηση Τραµπ;

- Πόσο "προοδευτική απάντηση" στην ακροδεξιά είναι η αθώωση της ΕΕ, που πρωτοστατεί στην εξίσωση φασισµού-κοµµουνισµού και στηρίζει αντιδραστικές δυνάµεις, όπως στην Ουκρανία;

- Πόσο αποτελούν απάντηση στην “ακροδεξιά” τα κολαστήρια που συντηρεί η κυβέρνηση στη Μόρια της Λέσβου και αλλού, µε τους χιλιάδες εγκλωβισµένους πρόσφυγες, λόγω των αντιδραστικών συµφωνιών της ΕΕ, που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση;

- Πού διαφέρουν από τον “νεοφιλελευθερισµό” οι προτάσεις για µείωση της φορολογίας στους επιχειρηµατικούς οµίλους, η εφαρµογή κατά γράµµα της «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ», που επιταχύνει το ξεκλήρισµα των φτωχών αυτοαπασχολούµενων της πόλης και της υπαίθρου;

Πραγματική πρόοδος είναι: Ο λαός να ζει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του, τις δυνατότητες που δημιουργεί η επιστήμη, η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας

 

• Πρόοδος για το λαό

Eίναι η ανατροπή του µνηµονιακού και αντιλαϊκού οπλοστασίου, για να ανακτήσουν οι εργαζόµενοι τις απώλειές τους, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους.

• Πραγµατικά «σύγχρονο»

Eίναι να έχουν όλοι οι εργαζόµενοι µόνιµη και σταθερή δουλειά, δωρεάν Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια, να απολαµβάνουν τον τεράστιο πλούτο που παράγουν.

• Πρόοδος

Θα είναι να αποδεσµευτεί η χώρα από τις ιµπεριαλιστικές συµµαχίες και τα θανατηφόρα σχέδιά τους.

Το πραγµατικό δίληµµα από τη σκοπιά του λαού δεν είναι να επιλέγει το κάθε φορά “µικρότερο κακό” που προβάλλουν οι εκµεταλλευτές του.
Το πραγµατικό δίληµµα είναι ένα:

Ισχυρό εργατικό κίνηµα και κοινωνική συµµαχία για να ξεκινήσει µια µεγάλη αντεπίθεση µε στόχο την ανατροπή του συστήµατος ή συνέχιση του ίδιου δρόµου που αποδεδειγµένα φέρνει νέα δεινά και καταστροφές;

 

Η πραγματική διαφορά μπορεί να γίνει με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ

 
Για να δυναµώσει η ελπίδα, για να υπάρξει πραγµατική “καθαρή έξοδος” και σίγουρη προοπτική για το λαό, ενάντια στο σύστηµα που γεννά φτώχεια, κρίσεις, πολέµους.

• Να µεγαλώσουµε τα εµπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που ασκεί η σηµερινή ή όποια µελλοντική κυβέρνηση.
• Να πολλαπλασιάσουµε τις εστίες αντίστασης και διεκδίκησης σύγχρονων δικαιωµάτων της νεολαίας και των εργαζοµένων.
• Να νιώσουν πραγµατικά αδύναµοι: Κυβερνήσεις και κόµµατα που, κάνοντας πράξη τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών, τσακίζουν τη ζωή µας.
• Να δυναµώσουµε την πάλη ενάντια στην εµπλοκή της χώρας στα πολεµικά σχέδια των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ, να δυναµώσει η εναντίωση στους ιµπεριαλιστικούς πολέµους και τις αιτίες τους.
• Να αντιµετωπίσουµε τις πραγµατικές αιτίες για την άνοδο του φασισµού, που βρίσκονται στο ίδιο το σύστηµα της εκµετάλλευσης και σε µεγάλα συµφέροντα τα οποία χρησιµοποιούν τους φασίστες ως εµπροσθοφυλακή εναντίον -πρώτα και κύρια- του εργατικού κινήµατος. Να αποµονωθεί η ναζιστική εγκληµατική Χρυσή Αυγή.
• Να βάλουµε µπροστά, σε πρώτο πλάνο, τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

 

Κρίσιμος δείκτης για όλα αυτά είναι η δύναμη του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ βρίσκεται στην εµπροσθοφυλακή των εργατικών, λαϊκών και νεανικών αγώνων. Παλεύει για την ανασύνταξη του εργατικού κινήµατος, για µια µεγάλη κοινωνική συµµαχία.

∆εν έχει δεσµεύσεις σε επιχειρηµατίες και εκατοµµυριούχους. ∆εν έχει δεσµεύσεις στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στον ΣΕΒ, στο ΝΑΤΟ, όπως τα άλλα κόµµατα.

Το ΚΚΕ δεν µασάει τα λόγια του. ∆εν χαϊδεύει αυτιά για να κλέψει ψήφους.

Προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες, παλεύει για να αντιστοιχηθεί το επίπεδο ζωής µε την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήµης.

Αποκαλύπτει τον πραγµατικό και µεγάλο ένοχο για τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει ο λαός και η νεολαία: Το καπιταλιστικό σύστηµα. Αυτό που προσκυνούν όλα τα άλλα κόµµατα.

Έχει πρόγραµµα και σχέδιο που οδηγεί σε έναν ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονοµίας και της κοινωνίας, µε ατµοµηχανή την εξασφάλιση της λαϊκής ευηµερίας και όχι τα κέρδη µιας χούφτας εκµεταλλευτών.

Αυτός ο δρόµος οδηγεί σε ξέφωτο υπέρ της λαϊκής πλειοψηφίας.

Μπορούµε να βαδίσουµε σήµερα µαζί, ιδιαίτερα µε ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, αριστεροί, µε τους νέους που δεν θέλουν να συµβιβαστούν µε τη ζωή που τους ετοιµάζουν.

Στις κινητοποιήσεις, στις εκλογές στα σωµατεία και τους συλλόγους του εργατικού - λαϊκού κινήµατος.

Στις βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές. Στις δηµοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Κάνοντας παντού πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ!».

Διαβάστε το φυλλάδιο ΕΔΩ

Google και Αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες – Μια κολώνια που κρατάει χρόνια

Κατιούσα

Σαν σήμερα πριν 20 χρόνια ιδρύεται η Google από τους Σέρτζει Μπριν και Λάρυ Πέιτζ, που εξακολουθεί παρά τις πολυσχιδείς πλέον δραστηριότητές της να είναι γνωστή κυρίως για τη μηχανή αναζήτησής της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι υπηρεσίες της διευκόλυναν τη ζωή εκατομμυρίων χρηστών στο ίντερνετ, από την άλλη τα σκάνδαλα παραβίασης προσωπικών δεδομένων ή παρακολούθησης στα οποία εμπλέκεται η εταιρεία, όπως και σε προγράμματα του αμερικανικού στρατού, από τα οποία δεσμεύτηκε να αποσυρθεί σταδιακά μόνο μετά από έντονες αντιδράσεις των εργαζομένων, αποτελούν την άλλη όψη του αστραφτερού νομίσματος.
Αν αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά στους περισσότερους, λιγότερο προβεβλημένο είναι το γεγονός πως η ίδια η δημιουργία της Google είναι -έμμεσα τουλάχιστον – καρπός της συνεργασίας λαμπρών μυαλών της πληροφορικής με τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, οι οποίες συνεργάζονται εδώ και δεκαετίες με τη Σίλικον Βάλεϋ, τη Μέκκα της πληροφορικής στις ΗΠΑ, προκειμένου να βρουν πιο αποτελεσματικούς τρόπους εντοπισμού ατόμων και ομάδων στο διαδίκτυο.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών ευελπιστούσαν πως οι κορυφαίοι της πληροφορικής στη χώρα θα έπαιρναν αδιαβάθμητες πληροφορίες και στοιεία χρηστών, θα τα συνδύαζαν με αυτό που έγινε γνωστό ως διαδίκτυο και θα άρχιζαν να δημιουργούν εμπορικές επιχειρήσεις προσαρμοσμένες στις επιθυμίες του κοινού και τις ανάγκες των μυστικών υπηρεσιών. Η συνεργασία αυτή είχε βασικό καρπό το καθεστώς παγκόσμιας μαζικής παρακολούθησης που βιώνουμε σήμερα..
Βρισκόμαστε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90 και τόσο η NSA όσο και η CIA άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι οι αναδυόμενες εταιρείες πληροφορικής ήταν το μέλλον στον τομέα της παρακολούθησης, σε μια εποχή μάλιστα περικοπής δαπανών προς τις δυο υπηρεσίες. Για το λόγο αυτό αμφότερες άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες στα αμερικανικά πανεπιστήμια που θα έκαναν αυτό που δε θα μπορούσαν να κάνουν ποτέ ομάδες πρακτόρων και ειδικών στους σταθμούς της NSA και της CIA, δηλαδή τη συλλογή τεράστιων ποσοτήτων δεδομένων με τρόπο που να βγάζει νόημα.
Για το λόγο αυτό χρηματοδότησαν ένα μεγάλο πρόγραμμα με τίτλο MDDS (Massive Digital Data Systems), του οποίου τη διαχείριση είχαν αναλάβει άλλες εταιρείες πληροφορικής και πληροφοριών. Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε σε μια σειρά επιστημόνων πληροφορικής στα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ μαζί με έγγραφο που εξηγούσε τι ήταν αυτό που επιδίωκαν η CIA, η NSA και άλλες υπηρεσίες.
Δύο από το πρώτα κονδύλια του MDDS πήγαν σε ερευνητική ομάδα του Στάνφορντ που περιλάμβανε τους μελλοντικούς συνιδρυτές της Google Μπριν και Πέιτζ, μεταπτυχιακοί φοιτητές τότε που ασχολούνταν με την κατάταξη ιστοσελίδων και τη νοηματοδότηση των αναζητήσεων των χρηστών. Χάρη σε αυτή τη χρηματοδότηση γεννήθηκε η βάση της Google, ενώ στη διάρκεια του προγράμματος οι δυο ερευνητές συναντώνταν συχνά με εκπροσώπους του για να ενημερώνουν για την πρόοδο της έρευνας. Η ίδια η Google αποσιωπά το ρόλο της CIA και της ΝSA στην ίδρυση της εταιρείας, αναφέροντας μόνο την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για τη “δημιουργία ψηφιακών βιβλιοθηκών”.
Μέσα στα χρόνια μάλιστα η εταιρεία επανειλλημμένα έχει διαψεύσει φήμες ότι χρηματοδοτήθηκε από μυστικές υπηρεσίες στα πλαίσια της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Τα στοιχεία όμως είναι σαφή. Η Google δεν αποτελεί άμεσα προϊόν των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ωστόσο η αφειδώλευτη χρηματοδότηση εκ μέρους τους επέτρεψε τη δημιουργία μιας υπηρεσίας που ίσως ακόμα και στα πιο τρελά όνειρα των ιθυνόντων της NSA και της CIA δε θα αποδεικνυόταν τόσο αποτελεσματική για τις επιδιώξεις παρακολούθησης εκατομμυρίων πολιτών ανά τον κόσμο.
Με πληροφορίες από qz.com

Ο Ισραηλινός στρατός δολοφόνησε σήμερα άλλους τέσσερις Παλαιστίνιους

        

Τέσσερις Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων και ένα αγόρι 14 ετών, σκοτώθηκαν σήμερα από πυρά Ισραηλινώνστρατιωτών στη Λωρίδα της Γάζας, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κοντά στο ισραηλινό τείχος της ντροπής, ανακοίνωσε το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας.

ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΤΕΤΑΡΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»

Κινδυνεύει να μετατραπεί σε εφιάλτη για τους εργαζόμενους, εξαιτίας των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής

Πλήρως αυτοματοποιημένη ρομποτική συναρμολόγηση στην αυτοκινητοβιομηχανία

Αντιφατικά μηνύματα στέλνουν οι αστικές αναλύσεις για το μέλλον της εργασίας, καθώς προχωρά, αλλού πιο γρήγορα κι αλλού πιο αργά, η λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση», με την ευρεία εφαρμογή της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης και άλλων σύγχρονων τεχνολογιών στην παραγωγή. Η πρόσφατη «Εκθεση για το μέλλον των επαγγελμάτων» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) ανέλυσε τις τάσεις ως προς την απασχόληση και την αμοιβή των επαγγελμάτων, την τρέχουσα πενταετία 2018 - 2022.
Η μελέτη βασίστηκε σε στοιχεία από 20 χώρες και 12 βιομηχανικούς τομείς. Ακόμη και οι χώρες που δεν θα υιοθετήσουν την εφαρμογή νέων τεχνολογιών στον ίδιο βαθμό π.χ. με την Κίνα, τις ΗΠΑ και άλλες μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, θα επηρεαστούν έμμεσα από την επίδραση που θα έχει η αύξηση της χρήσης των τεχνολογιών σε εκείνες που θα πρωτοπορήσουν, καθώς η μείωση του κόστους παραγωγής που θα επιφέρει θα επηρεάσει τιμές προϊόντων και υπηρεσιών σε παγκόσμια κλίμακα.

Ρομπότ και νέα επαγγέλματα

Η έρευνα του WEF συμπέρανε ότι το ευρυζωνικό ίντερνετ σε κινητές ηλεκτρονικές συσκευές, η τεχνητή νοημοσύνη, η ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων και η τεχνολογία νέφους θα είναι στην αιχμή της υιοθέτησης νέων τεχνολογιών από τις επιχειρήσεις την πενταετία έως το 2022. Αρκετές εταιρείες θα αξιοποιήσουν τη μηχανική μάθηση και την επαυξημένη εικονική πραγματικότητα, ενώ η επένδυση σε ρομποτικές τεχνολογίες όπως αυτές που εμφανίζονται σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, θα είναι περιορισμένη αυτήν την περίοδο, αλλά κι αυτή θα αρχίσει να αυξάνεται. Τα στατικά ρομπότ (κλασικά βιομηχανικά ρομπότ) θα είναι εκείνα που θα έχουν τη μεγαλύτερη υιοθέτηση στην παραγωγή, αν και θα υπάρξει διακύμανση ανάλογα με τον κλάδο της οικονομίας. Υπολογίζει ότι η υιοθέτηση των ανθρωποειδών ρομπότ έως το 2022 θα έχει φτάσει στο 23% των εταιρειών, των στατικών ρομπότ στο 37%, των εναέριων (drones) και των υποβρύχιων ρομπότ στο 19% και των μη ανθρωποειδών ρομπότ ξηράς στο 33%.
Σύμφωνα με την έκθεση του WEF, το 2022 τα νέα επαγγέλματα που εμφανίζονται θα αφορούν το 27% των υπαλλήλων των μεγάλων επιχειρήσεων, συγκριτικά με το 16% σήμερα, ενώ τα επαγγέλματα που τείνουν να απαρχαιωθούν θα αφορούν το 21% των υπαλλήλων, συγκριτικά με 31% σήμερα. Υπολογίζεται ότι 75 εκατομμύρια θέσεις για σημερινά επαγγέλματα «θα εκτοπιστούν στο πλαίσιο της μεταβολής της κατανομής εργασίας ανάμεσα στους ανθρώπους, τις μηχανές και τους αλγορίθμους». Ωστόσο, το WEF εκτιμά ότι παράλληλα θα προκύψουν 133 εκατομμύρια θέσεις για νέα επαγγέλματα, με άλλα λόγια ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός, σε αντίθεση με ό,τι έχει αποδείξει η μέχρι τώρα ιστορία του, με τη λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση» πρόκειται να αυξήσει τις θέσεις εργασίας, βάζοντας περισσότερες μηχανές και αυτοματισμούς στην παραγωγή!

Αμφίβολο ισοζύγιο

Για να εκτιμήσει κανείς το βάσιμο ή το αβάσιμο της εκτίμησης ότι θα προκύψουν 58 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, πρέπει καταρχάς να εξετάσει τι επαγγέλματα προβλέπει το WEF ότι θα ασκούν αυτοί οι εργαζόμενοι: Αναλυτές δεδομένων, προγραμματιστές λογισμικού, μηχανικοί ρομποτικής, σχεδιαστές διεπαφών ανθρώπου - μηχανής, ειδικοί ηλεκτρονικού εμπορίου και κοινωνικών δικτύων, επαγγελματίες των πωλήσεων και του μάρκετινγκ, της εκπαίδευσης και ανάπτυξης συστημάτων, επαγγελματίες θεμάτων που σχετίζονται με τον πολιτισμό, ειδικοί οργανωτικής ανάπτυξης των επιχειρήσεων, επαγγελματίες καινοτομίας! Δηλαδή μέσα σε 5 χρόνια, οι ειδικοί π.χ. σε θέματα πληροφορικής, που είναι σήμερα σε μεγάλη έλλειψη και αυτό αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την ανάπτυξη σύμφωνα με τους ίδιους τους βιομηχάνους (ιδιαίτερα οι ειδικοί σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης και ανάλυσης μεγάλων όγκων δεδομένων αριθμούν σε παγκόσμια κλίμακα μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες) θα έχουν γίνει εκατομμύρια και τα υπόλοιπα εκατομμύρια από τα 58 θα καλυφθούν από ειδικούς οργανωτικής ανάπτυξης των επιχειρήσεων, επαγγελματίες μάρκετινγκ και καινοτομίας!
Από την άλλη μεριά, η μείωση των θέσεων εργασίας, σύμφωνα με το WEF, θα προέλθει από υπαλλήλους καταχώρησης δεδομένων, λογιστές, γραμματείς και άλλους διοικητικούς υπαλλήλους, βιομηχανικούς εργάτες, ταχυδρομικούς υπαλλήλους, οικονομικούς αναλυτές, ταμίες και τραπεζικούς υπαλλήλους, επαγγελματίες οδηγούς αυτοκινήτων και φορτηγών, εργαζόμενους στην επεξεργασία μετάλλου, μικροπωλητές και πλασιέ, μεσίτες κάθε λογής, δικηγόρους κ.ά. Με άλλα λόγια, η μείωση των θέσεων εργασίας που σχεδιάζει το κεφάλαιο είναι σίγουρη, καθώς αναφέρεται σε σημερινά επαγγέλματα και σημερινές, υπαρκτές θέσεις εργασίας.

«Κατανομή εργασίας»

Η τρίτη εκτίμηση της μελέτης είναι ότι, σύμφωνα με τους εργοδότες, είναι σε εξέλιξη ραγδαία μεταβολή στην κατανομή εργασίας μεταξύ ανθρώπων, μηχανών και αλγορίθμων. Στην πραγματικότητα, μόνο οι άνθρωποι πραγματοποιούν κοινωνική εργασία και αμείβονται για την εργατική τους δύναμη που πουλάνε στον εργοδότη ως το μόνο εμπόρευμα που διαθέτουν (γι' αυτό ούτε οι μηχανές, ούτε οι αλγόριθμοι αμείβονται προφανώς). Ομως στην αστική πολιτική οικονομία επιμένουν να μιλάνε για κατανομή εργασίας μεταξύ ανθρώπων και μηχανών, καθώς με τον τρόπο αυτό αποκρύπτεται η εκμεταλλευτική φύση της καπιταλιστικής παραγωγής και φαινόμενα όπως η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί κ.τ.λ. ανάγονται στη διαφορετική αναγκαιότητα της ανθρώπινης εργασίας σε κάθε ιστορική περίοδο και εμμέσως αποδίδονται στις ίδιες τις μηχανές. Σύμφωνα με τους εργοδότες, σήμερα το 71% των συνολικών ωρών εργασίας στις βιομηχανίες τους πραγματοποιείται από ανθρώπους και το 29% από μηχανές ή αλγορίθμους. Το 2022 η αντιστοιχία θα γίνει 58% για τους ανθρώπους και 42% για τις μηχανές. Ανεξάρτητα από το ανυπόστατο του καταμερισμού εργασίας μεταξύ ανθρώπων και μηχανών, η πρόβλεψη των εργοδοτών δείχνει την πρόθεσή τους να εισαγάγουν νέες τεχνολογίες εκτοπίζοντας ανθρώπους από τη δουλειά.

Ποιος «πληρώνει το μάρμαρο»

Τέταρτο συμπέρασμα της έρευνας του WEF είναι ότι έως το 2022 οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αποκτήσουν σε μέσο ποσοστό 42% νέες δεξιότητες, ώστε να ανταποκριθούν στις τεχνολογικές απαιτήσεις του περιβάλλοντος εργασίας. Σύμφωνα με την έκθεση, αυτό για έναν υπάλληλο γραφείου, που η επιχείρηση σκοπεύει να κρατήσει, σημαίνει κατά μέσον όρο 101 μέρες επανεκπαίδευσης, ενώ για κάποιον που θα απολύσει σημαίνει 2 ή και περισσότερα χρόνια επανεκπαίδευσης! Επιπλέον, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι θα πρέπει να επανεκπαιδεύονται τακτικά εφ' όρου ζωής, όμως το 50% των εταιρειών δήλωσε ότι σκοπεύει να επανεκπαιδεύσει μόνο όσους εργαζόμενους βρίσκονται σε θέσεις - κλειδιά. Οι υπόλοιποι να κόψουν το λαιμό τους να πληρώσουν οι ίδιοι για την επανεκπαίδευσή τους, ή να περιμένουν να ενταχτούν ίσως σε κάποιο κρατικό πρόγραμμα, αν και εφόσον υπάρξει. Αλλωστε, κάτι λιγότερο από τα δύο τρίτα των επιχειρήσεων δήλωσαν στο WEF ότι είναι πολύ πιθανό να απευθυνθούν σε εξωτερικούς συνεργάτες, προσωρινό προσωπικό και ελεύθερους επαγγελματίες, ώστε να καλύψουν τα κενά εξειδικευμένου προσωπικού που θα αντιμετωπίσουν. Είναι φανερό ότι η εργασιακή ζούγκλα θα γίνει ακόμη πιο άγρια, στο βαθμό που το εργατικό κίνημα δεν μπορέσει να παρέμβει στο σχεδιασμό του κεφαλαίου για την αύξηση της κερδοφορίας του μέσω της «4ης Βιομηχανικής Επανάστασης».

Κονσόρτσιουμ

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ φέρνει ως παράδειγμα του τι πρέπει να γίνει την περίπτωση της Ιταλίας το 2013, όταν αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η «Φεράρι», η «Μαζεράτι» και η «Λαμποργκίνι» συνεννοήθηκαν, ώστε να επανεκπαιδεύσουν εργάτες της κλωστοϋφαντουργίας που απολύονταν, για να τους αξιοποιήσουν για τις ανάγκες τους. Μάλιστα ως αποτέλεσμα, όσοι από τους απολυθέντες προσλήφθηκαν ως ειδικοί πια σε πλευρές της συναρμολόγησης αυτοκινήτων, είδαν και αύξηση 30% στο μισθό τους συγκριτικά με ό,τι έπαιρναν στην κλωστοϋφαντουργία. Φυσικά, στην επανεκπαίδευση των εργατών οι βιομηχανίες απαίτησαν και πήραν την ενεργητική συμμετοχή του κράτους, δηλαδή χρηματοδότηση. Οπως όμως εκτιμά και το ίδιο το WEF, τέτοιες περιπτώσεις σπανίζουν και το «παράθυρο» δράσης προς την κατεύθυνση αυτή κλείνει γρήγορα. Αν δεν αντιμετωπιστούν τα ζητήματα των απαιτούμενων μετασχηματισμών στην παραγωγή μέσω της συνεργασίας (ανταγωνιστικών) μονοπωλίων σε μορφή κονσόρτσιουμ και της κρατικής χρηματοδότησης των εταιρειών που προχωρούν σε τέτοια μέτρα, τότε το WEF προειδοποιεί ότι όχι αύξηση θέσεων εργασίας δεν θα γίνει, αλλά υπάρχει κίνδυνος να αυξηθεί το χάσμα προσφερόμενων και απαιτούμενων δεξιοτήτων, να αυξηθεί η ανισότητα (η φτώχεια των φτωχών και ο πλούτος των πλουσίων) και να διευρυνθεί η πόλωση.
Στις προτάσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ περιλαμβάνεται και η τροποποίηση - ουσιαστικά η κατάργηση - της έννοιας του διπλώματος και του πτυχίου, εννοείται και των σχετικών επαγγελματικών δικαιωμάτων και η αντικατάστασή τους από μια προς το παρόν ασαφή, αλλά πάντως «ευέλικτη και μεταβιβάσιμη προσέγγιση προς τα πτυχία, τα διπλώματα, τις πιστοποιήσεις, τα μικρο-διαπιστευτήρια και τη δυναμική αγορά εργασίας και εκπαίδευσης».

Το πρόβλημα

Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί η μείωση της ανάγκης για εργατική δύναμη, που προκαλεί η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, εξαιτίας της διευρυμένης και πιο «κάθετης» χρήσης τεχνολογιών στην παραγωγή, όπως η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη και οι άλλες εκφάνσεις της Πληροφορικής. Χρειάζεται μείωση του εργάσιμου χρόνου στις 7 ή και ακόμη λιγότερες ώρες, δηλαδή στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που οδηγεί σήμερα η απληστία του κεφαλαίου, το οποίο γνωρίζει καλά ότι ο πλούτος παράγεται από τους ανθρώπους και γι' αυτό όσους απασχολεί τους ξεζουμίζει όλο και περισσότερο, αυξάνοντας παράλληλα τις στρατιές των ανέργων, πιέζοντας έτσι για όλο και μεγαλύτερη μείωση του τμήματος του παραγόμενου πλούτου, που αποδίδει στους εργαζόμενους μέσω του μισθού. Για τους ανέργους γίνονται τα τελευταία χρόνια έντονες συζητήσεις σε αστικούς κύκλους για τη δημιουργία ενός «διχτυού ασφαλείας», ενός επιδόματος που θα περιορίζει τις αντιδράσεις, καταδικάζοντας μεγάλο μέρος των ανθρώπων σε μια ζωή μιζέριας. Φυσικά, οι καπιταλιστές και αυτό το επίδομα επιδιώκουν να δίνεται από το κράτος τους, μεταφέροντας το μεγαλύτερο μέρος του κόστους σε όσους θα εργάζονται.
Το νέο άλμα αυτοματοποίησης στην παραγωγή θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν κόσμο ευημερίας για όλους, με περισσότερο και ποιοτικότερο ελεύθερο χρόνο, αν τα μέσα παραγωγής δεν παρήγαγαν ό,τι και όσο χρειάζεται μόνο και μόνο για να έχουν το μέγιστο δυνατό κέρδος οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους, αλλά αντίθετα χρησιμοποιούνταν με σχεδιασμό κοινωνικής κλίμακας ακριβώς για την επίτευξη της ευημερίας όλων. Το κράτος των εργαζομένων θα έβρισκε λύσεις και για την επανεκπαίδευση της εργατικής δύναμης, χωρίς καμία επιβάρυνση των εργαζομένων, ούτε διαστήματα ανεργίας, όπως άλλωστε το είχε καταφέρει ήδη από την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού, στη Σοβιετική Ενωση. Το πρόβλημα δεν είναι η αυτοματοποίηση. Το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.weforum.org

Εγκλωβισμός των χρηστών σ' ένα νομιμοποιημένο περιθώριο

Αξιοποιώντας την άθλια κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας, η κυβέρνηση προχωράει ακόμη ένα βήμα στην εγκληματική και διαχειριστική πολιτική της ΕΕ για «μείωση της βλάβης». Τις προηγούμενες μέρες το υπουργείο Υγείας κάλεσε φορείς (υπουργεία Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, δήμο Αθηναίων, Περιφέρεια Αττικής, θεραπευτικά προγράμματα) και ...ΜΚΟ για την εκπόνηση «σχεδίου δράσης για την αντιμετώπιση των συνεπειών που προκαλεί η χρήση ουσιών στο κέντρο της Αθήνας και άλλες περιοχές της πρωτεύουσας». Σ' αυτό το πλαίσιο, εξήγγειλε τη λειτουργία χώρων «εποπτευόμενης χρήσης ναρκωτικών».

Με αφορμή αυτήν τη σοβαρή εξέλιξη, ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Ηλία Μιχαλαρέα, δρ. Ψυχολογίας - Δρ. Γεωγραφίας, επιστημονικά υπεύθυνο Μονάδας Απεξάρτησης «Διάπλους» της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του ΕΣΥΝ.
-- Η κυβέρνηση μιλάει για νέα δεδομένα στο χώρο της εξάρτησης. Η επαγγελματική σας εμπειρία επιβεβαιώνει μια τέτοια εκτίμηση;
-- Τα νέα δεδομένα στη χώρα είναι η όξυνση της γενικευμένης κοινωνικής - οικονομικής - πολιτιστικής κρίσης μέσα κι από τις μνημονιακές πολιτικές, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σ' αύξηση της χρήσης. Υπήρξε αύξηση της ανεργίας, της οικονομικής - πολιτιστικής φτώχειας, της σχολικής διαρροής κι ασφαλώς διαπιστώνεται υψηλή συνάφεια μεταξύ των παραπάνω κοινωνικών προβλημάτων με τη χρήση, εμπορία και παραγωγή εξαρτησιογόνων ουσιών. Το 60% των νέων μέχρι και 25 ετών είναι άνεργοι, η ανεργία στο γενικό πληθυσμό ξεπερνά το 25%, υπάρχουν χιλιάδες κατασχέσεις λαϊκών κατοικιών, χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά είναι χωρίς ρεύμα και βασικά αγαθά με τα οποία πρέπει να ζήσει ένας άνθρωπος πλέον κόβονται. Αρα η πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος έχει να κάνει με την αντιμετώπιση αυτών των παραμέτρων της κρίσης.
Την ίδια στιγμή, η ναρκω-κουλτούρα πριμοδοτείται διαρκώς, μέσω του life style, με πρότυπα φυγής, αναχωρητισμού, τη δημιουργία ψυχολογίας της ήττας, της υποταγής, της βίας, του φασισμού.
-- Το υπουργείο Υγείας, επικαλούμενο στοιχεία του ΕΚΤΕΠΝ, κάνει την εκτίμηση ότι όλο και περισσότερα εξαρτημένα άτομα έχουν μειωμένα κίνητρα για θεραπεία, άρα ένα μέτρο προσέγγισής τους είναι οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης;
-- Πράγματι, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μείωση των κινήτρων των εξαρτημένων ατόμων για θεραπεία σε σχέση με το παρελθόν. Πώς, όμως, να έχουν όταν το βασικό κίνητρο για απεξάρτηση συνδέεται άμεσα με την κοινωνική ένταξη και την εργασία; Οπότε γιατί να «καθαρίσει» ένα εξαρτημένο άτομο;
Οταν ένα ολόκληρο σύστημα τα τελευταία χρόνια επιχείρησε να πείσει τον ελληνικό λαό ότι ο συμβιβασμός με αυτήν την άθλια κατάσταση που βιώνει είναι μονόδρομος. Η αστική προπαγάνδα των τελευταίων χρόνων εκεί εστιάστηκε. Αυτό έχει οδηγήσει σε ηττοπαθή στάση μεγάλη μερίδα των νέων ανθρώπων.
Ενας ακόμη λόγος είναι η απαξίωση της θεραπείας προς όφελος της υποκατάστασης και της διά βίου χορήγησης υποκατάστατων, με άλλοθι τον περιορισμό της βλάβης. Συνεπώς δεν υπάρχουν κίνητρα σ' ένα μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων για απεξάρτηση.
Για όλα αυτά ευθύνεται η πολιτεία, για την όξυνση των αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα των ναρκωτικών.
-- Πώς σχολιάζετε την πρόσκληση του υπουργού Υγείας σε πολιτικά κόμματα, φορείς και ΜΚΟ για την αντιμετώπιση της κατάστασης στο κέντρο της Αθήνας;
-- Τα ναρκωτικά δεν είναι μόνο υπόθεση των ειδικών, μας αφορούν όλους. Και βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν αφορούν τις ΜΚΟ. Η εμπλοκή των ΜΚΟ εντείνει το φαινόμενο της εμπορευματοποίησης του ανθρώπινου πόνου, της ανθρώπινης δυστυχίας, της ανθρώπινης αρρώστιας. Εντάσσεται στην προσπάθεια υποκατάστασης της κοινωνικής πολιτικής - ακόμη και αυτής της αστικής - προκειμένου και με αυτόν τον τρόπο να «καλυφθεί» η απουσία του κράτους πρόνοιας. Εξίσου απαράδεκτο είναι και το γεγονός ότι μεταθέτουν την κρατική χρηματοδότηση των θεραπευτικών προγραμμάτων απεξάρτησης στα προγράμματα ΕΣΠΑ, που χωρίς μονιμότητα και προδιαγραφές λειτουργούν στο χώρο.
Παρ' όλα αυτά το υπουργείο Υγείας κάλεσε μόνο «θεσμικούς» φορείς, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς και τις ΜΚΟ, και όχι φορείς του εργατικού, λαϊκού κινήματος, του ευρύτερου αντιναρκωτικού μετώπου (ΕΣΥΝ κ.ά.). Η πάλη ενάντια στα ναρκωτικά είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, ειδικών και μη, κι όμως οι φορείς του αντιναρκωτικού κινήματος δεν καλούνται να καταθέσουν τις προτάσεις τους. Θεωρούνται θεσμικοί φορείς οι ΜΚΟ κι όχι το κίνημα. Αυτό δείχνει και τον προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής, που μετατρέπει το ζήτημα των ναρκωτικών σε υπόθεση των φαρμακευτικών εταιρειών.
-- Ποια είναι η γνώμη σας για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
-- Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα απ' όλα να αντιμετωπίσεις τις αιτίες που το παράγουν και το αναπαράγουν. Κι αυτό είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Οι μέχρι τώρα πολιτικές αποφάσεις όχι μόνο δεν κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά είναι αντίθετες.
Αντί να αντιμετωπίσει τις αιτίες και να βοηθήσει τα νέα παιδιά να ξεφύγουν από τη χρήση, περιορίζει τον κοινωνικό χώρο, τον χώρο ελευθερίας κι έργων με τις ταξικές πολιτικές και τον αντικαθιστά με ένα χώρο που οριοθετείται από το ίδιο το πρόβλημα.
Οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης που προωθούνται είναι οι χώροι που θα «φυλακίσουν» τους τοξικοεξαρτημένους σ' ένα νομιμοποιημένο περιθώριο. Μαζί με τη διά βίου υποκατάσταση αφαιρείται η δυνατότητα απ' τον εξαρτημένο να αλλάξει τη βιογραφία του. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία θυσιάζει τα παιδιά της και εξαγνίζει τις αμαρτίες της.
Σε πρώτη φάση η αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών πρέπει να βασίζεται σε εθνικό σχέδιο δράσης με ενιαία φιλοσοφία και αντίληψη. Απαιτούνται ενίσχυση της πρωτογενούς, δευτερογενούς, τριτογενούς πρόληψης, ενίσχυση των θεραπευτικών προγραμμάτων (από τον κρατικό προϋπολογισμό με κονδύλια και προσωπικό), ενίσχυση της έρευνας, της αξιολόγησης, διασύνδεση με το κοινωνικό κίνημα ενάντια στα ναρκωτικά. Οι παροχές οποιωνδήποτε υπηρεσιών απεξάρτησης πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και υψηλών προδιαγραφών.

Στα γήπεδα του αγώνα για μια άλλη κοινωνία

Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που πρωτοστάτησαν στους λαϊκούς αγώνες

Ο Νίκος Γόδας

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στην επίδραση του λαϊκού κινήματος στο ποδόσφαιρο στη χώρα μας, στο παρόν δημοσίευμα αναφερόμαστε σε περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που υπήρξαν σπουδαίοι στα γήπεδα αλλά και εξίσου σπουδαίοι αγωνιστές στη λαϊκή πάλη. Σε δύσκολες συνθήκες αναδείχθηκαν πολλές μορφές κομμουνιστών και αγωνιστών που το ταλέντο τους και η αγάπη τους για το ποδόσφαιρο συναντήθηκαν με τις ιδέες και την πάλη για το δίκιο του λαού. Εκατοντάδες αθλητές και αγωνιστές, παιδιά του λαού, μεγαλωμένοι σε φτωχογειτονιές οι περισσότεροι, αποτέλεσαν τα μέλη μιας αθλητικής κίνησης που αναπτύχθηκε μέσα από το εργατικό κίνημα, με την ίδρυση των συλλόγων στις φτωχές γειτονιές, στα εργοστάσια, στα λιμάνια. Αθλητές - αγωνιστές, που παρέμειναν αμετακίνητοι στα ιδανικά του αγώνα, χωρίς να λογαριάζουν ούτε την ίδια τους τη ζωή. Αλύγιστοι, δεν αποκήρυξαν τις ιδέες τους, βγαίνοντας μπροστά στον αγώνα για το δίκιο και την προκοπή του λαού.

Ειδικά σ' αυτές τις περιπτώσεις, η ενασχόληση με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα με το ποδόσφαιρο λειτούργησε ευεργετικά, και έτσι στοιχεία όπως η πειθαρχία, η συγκέντρωση, η αυτοπεποίθηση, η ηρεμία, η τόλμη, μπολιάστηκαν με τη φλόγα της επαναστατικής πολιτικής και μαζί με την πρακτική, επίμονη δουλειά, συνέθεσαν ένα ανίκητο μείγμα. Μείγμα που διαχρονικά σφυρηλάτησε αγωνιστές δοκιμασμένους, έμπειρους, που δεν ταλαντεύτηκαν, πρωτοπόρους, ικανούς να πρωταγωνιστήσουν σε κάθε αγώνα, μέσα και έξω από το γήπεδο, ή να ηγηθούν μιας ομάδας.
Ποδοσφαιριστές με ικανότητες οδηγήθηκαν σε αποκλεισμό και παραμερισμό λόγω των πεποιθήσεων και των καταβολών τους, τόσο την περίοδο του Μεσοπολέμου και της Κατοχής, όσο και επί μετεμφυλιακού καθεστώτος και της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας του 1967 - 1974. Ειδικά το καθεστώς των συνταγματαρχών, με νόμο του κράτους προσπάθησε να παρέμβει στο ποδόσφαιρο με σκοπό να ελέγξει τα σωματεία, προκειμένου να εκλείψει η παρέμβαση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών στους αθλητικούς συλλόγους. Η χούντα δεν δίστασε να διαλύσει ομάδες με ιστορία, όπως η Προοδευτική, ο Εργοτέλης, ο Διαγόρας Ρόδου, η Θύελλα Πατρών, ενώ αρκετοί ποδοσφαιριστές οδηγήθηκαν στην εξορία.

Αγωνίστηκαν για τα ιδανικά τους

Ο Σπύρος Κοντούλης

ΝΙΚΟΣ ΓΟΔΑΣ (Ολυμπιακός): Ο παίκτης του Ολυμπιακού συνέδεσε από μικρός το όνομά του με το ποδόσφαιρο και τους κοινωνικούς αγώνες, μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ. Στην Κατοχή πολέμησε εναντίον των ναζί και των συνεργατών τους, φέροντας το βαθμό του λοχαγού στον επίλεκτο 5ο Λόχο Κοκκινιάς του ΕΛΑΣ, ενώ πήρε μέρος και στις μάχες του Δεκέμβρη του '44 ενάντια στους Αγγλους. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, ο Νίκος Γόδας συνελήφθη και εξορίστηκε, μένοντας 3,5 χρόνια φυλακή. Ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος, πιστός στην υπόθεση του σοσιαλισμού, δεν υπέγραψε «δήλωση μετανοίας», αν και του ζητήθηκε αρκετές φορές. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τότε ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού, τη φανέλα του οποίου είχε τιμήσει ο Νίκος Γόδας, δεν έκαναν τίποτα για να τον σώσουν και στις σχετικές εκκλήσεις απαντούσαν «όπως έστρωσε, να κοιμηθεί». Τελικά το αστικό κράτος οδήγησε τον Νίκο Γόδα στο εκτελεστικό απόσπασμα στις 19 Νοέμβρη 1948, στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας. Τελευταία του επιθυμία ήταν να πεθάνει φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕΣΣΑΡΗΣ (ΠΑΟ): Υπήρξε από τους σπουδαιότερους παίκτες του Παναθηναϊκού και βασικό στέλεχος της «χρυσής» ομάδας του 1930, η οποία στέφθηκε αήττητη πρωταθλήτρια, με πρώτο σκόρερ τον ίδιο. Ηταν μέλος της ΟΚΝΕ, όπως και πολλοί άλλοι παίκτες, και από τους πρώτους που πήραν μέρος στην Αντίσταση. Ο τότε ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού απαίτησε από τον παίκτη να σταματήσει να εκφράζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις προκειμένου να συνεχίσει να είναι μέλος της ομάδας. Μετά από έντονες διαφωνίες, ο Μεσσάρης αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια, το 1931, σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 21 ετών. Το 1932 διαγράφηκε διαπαντός από τον Παναθηναϊκό λόγω της πολιτικής του δράσης.

Ο Αγγελος Μεσσάρης

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΥΛΗΣ (ΑΕΚ): Γεννημένος στην Κοκκινιά, έκανε σπουδαία καριέρα ως παίκτης της ΑΕΚ που κατέκτησε το πρωτάθλημα της περιόδου 1939 - 1940. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και μετέπειτα συμμετείχε ενεργά στην Αντίσταση. Συνελήφθη από τους Γερμανούς και δολοφονήθηκε το 1944, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από το καμιόνι που τον μετέφερε από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου στην Καισαριανή για να εκτελεστεί.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΑΡΟΣ (Απόλλων Καλαμαριάς): Ηταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής και γενικά αθλητής, διακρίθηκε μάλιστα και στο αγώνισμα της κολύμβησης. Μέλος της ομάδας του Απόλλωνα Καλαμαριάς, που την περίοδο της Κατοχής χαρακτηρίστηκε παράδειγμα αντίστασης. Ο ίδιος, ακολουθώντας το παράδειγμα του συλλόγου, πήρε μέρος στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, ενώ αργότερα βρέθηκε εξόριστος στη Μακρόνησο. Μετά την εξορία κλήθηκε στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά δεν πρόλαβε να παίξει, καθώς ο τότε προπονητής τον ενημέρωσε πως η κλήση έγινε «κατά λάθος» και πως η Εθνική ήταν «μόνο για τους εθνικόφρονες».
ΠΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΣ (Παναιτωλικός): Γεννημένος στο Αγρίνιο, υπήρξε σπουδαίος παίκτης του Παναιτωλικού, κομμουνιστής, φέροντας το βαθμό του ανθυπολοχαγού του ΕΛΑΣ, ενώ ήταν μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Πόλης Αγρινίου του ΚΚΕ. Από τους πρωτεργάτες της λαϊκής αντίστασης κατά της τρομοκρατίας των χιτών και των ταγματασφαλιτών στην περιοχή. Συνελήφθη και εκτελέστηκε στις 31 Γενάρη 1949, με απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου Μεσολογγίου. Πριν την εκτέλεσή του άφησε δύο γράμματα, ένα για τους γονείς του και ένα για τους υπόλοιπους συγγενείς. Στο πρώτο, χαρακτηριστικό είναι το κλείσιμό του, όπου τόνιζε τα εξής: «Δεν θέλω να λυπηθείτε για τον άδικο σκοτωμό μου. Σας ζητώ να συνεχίσετε τον αγώνα που εγώ άφησα μεσοστρατίς. Ζήτω το ΚΚΕ».

Ο Πάνος Αλεξάς

ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ (Ολυμπιακός Πατρών): Πιο γνωστός ως Καπετάν Νικήτας, ο Νίκος Πολυκράτης ήταν μέλος του ΚΚΕ και αξιωματικός του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Οσο το επέτρεψαν οι συνθήκες ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Πατρών και προπολεμικά θεωρούνταν από τους καλύτερους παίκτες του τοπικού πρωταθλήματος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΥΡΑΤΗΣ (Ολυμπιακός): Φτωχόπαιδο ξεκίνησε να παίζει μπάλα στους χωματόδρομους δίπλα στο «Καραϊσκάκη», και μετέπειτα έκανε σπουδαία καριέρα στον Ολυμπιακό και στην Εθνική ανδρών. Αντιστάθηκε ως σαλταδόρος στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές, ενώ συμμετείχε και στην ποδοσφαιρική ομάδα της ΕΠΟΝ δίπλα στον Νίκο Γόδα, στο πλάι του οποίου πολέμησε στη Μάχη της Ηλεκτρικής. Το 1954 αποκλείστηκε από την Εθνική επειδή διεκδικούσε τις αποζημιώσεις των συμπαικτών του.

Η ηρωϊκή εξέγερση της Δράμας πριν 77 χρόνια

Εκτελεστικό απόσπασμα του ΕΛΑΣ τουφεκίζει στη Δράμα, τις πρώτες μέρες
της απελευθέρωσης, Βούλγαρους στρατιωτικούς για τις ωμότητες που διέπραξαν 

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Η εξέγερση πριν 77 χρόνια στη Δράμα από μία φούχτα επαναστάτες, απέτρεψε την εγκατάσταση εποίκων και εμπόδισε την αφομοίωση της περιοχής από τους Βούλγαρους κατακτητές. Μία άγνωστη ιστορία ηρωϊσμού και εθνικού μεγαλείου, που όμως για πολιτικούς λόγους, «θάφτηκε» την μεταπολεμική περίοδο.

Μία φούχτα πατριώτες, ξεσηκώνουν τη νύχτα της 28^ης προς 29η Σεπτεμβρίου 1941 το λαό της Δράμας σε εξέγερση, κατά της φριχτής βουλγαρικής κατοχής. Για ένα 24ωρο περίπου, οι επαναστάτες καταλύουν την εξουσία των βουλγαρικών κατοχικών δυνάμεων, καταλαμβάνουν αστυνομικούς σταθμούς και κρατικά κτίρια, διώχνουν τους κατακτητές από πολλά χωριά της Δράμας.

Η εξέγερση, που οργανώθηκε από την τοπική οργάνωση του ΚΚΕ και τον αρχηγό της, Παντελή Χαμαλίδη, ήρθε ως συνέπεια της άγριας καταπιεστικής κατοχής που είχαν επιβάλει οι Βούλγαροι εισβολείς, όταν μετά τις 22 Απριλίου 1941 εισέβαλαν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Η παραχώρηση της περιοχής, ήταν ένα «δώρο» του Χίτλερ στον Βούλγαρο Τσάρο Βόρις, για την βοήθεια που του είχε προσφέρει ο τελευταίος στην κατάληψη από τις σιδερόφραχτες στρατιές του Γ΄ Ράϊχ της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας.

Το όργιο καταπίεσης

Οι Βούλγαροι, αμέσως μετά την εισβολή τους στο ελληνικό έδαφος, επιδόθηκαν σε μία πρωτοφανή προσπάθεια εκβουλγαρισμού της περιοχής από τον Στρυμόνα μέχρι τον Έβρο. Απαγόρευσαν τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, έκλεισαν τα σχολεία και τις εκκλησίες, κατέβασαν τις ελληνικές πινακίδες από τα καταστήματα, επέβαλαν στους καταστηματάρχες να βάλουν Βούλγαρο συνέταιρο, εξανάγκασαν περισσότερους από 110.000 ΄Έλληνες να εγκαταλείψουν την περιοχή, που την κατέστησαν επαρχία του βουλγαρικού κράτους με το όνομα «Μπελομόριε».

Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Δράμας εκείνη την περίοδο

Η αφόρητη αυτή κατάσταση, είχε ως συνέπεια να δυναμώσει το κίνημα αντίστασης στην περιοχή. Η οργάνωση Δράμας του ΚΚΕ με τον Γραμματέα της, Παντελή Χαμαλίδη, δίνει εντολή για συγκέντρωση οπλισμού και αποφασίζει την οργάνωση εξέγερσης, ερμηνεύοντας λαθεμένα απόφαση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, που δύο εβδομάδες νωρίτερα, σε μυστική σύσκεψη στελεχών του, στην Ηλιοκώμη Σερρών, είχε δώσει εντολή για τη διενέργεια πράξεων σαμποτάζ κατά των αρχών κατοχής σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα.

Οι επαναστάτες, καταφέρνουν να πυρπολήσουν το εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού της Δράμας, επιτίθενται στο σιδηροδρομικό σταθμό, χτυπούν τους στρατώνες του πεζικού και του πυροβολικού μέσα στην πόλη, ενώ στα γύρω χωριά, εκδιώκουν ή εκτελούν τους διορισμένους βουλγάρους προέδρους κοινοτήτων, πυρπολούν τα αστυνομικά τμήματα, καταλύουν τη βουλγαρική εξουσία.

Βούλγαροι στρατιώτες με κομμένα κεφάλια εξεγερμένων Ελλήνων της Δράμας

Η απάντηση των Βουλγάρων κατακτητών έρχεται σκληρή και αδυσώπητη μία  ημέρα μετά. Πάνω από 3.000 Έλληνες εκτελούνται στην πόλη και την περιοχή της Δράμας χωρίς δίκη, εκατοντάδες άλλοι υποβάλλονται σε σκληρά βασανιστήρια και οδηγούνται στις βουλγαρικές φυλακές, 67 χωριά πυρπολούνται και καταστρέφονται ολοσχερώς, ενώ εξαπολύεται ένα απίστευτο κυνηγητό εναντίον κάθε ελληνικού στοιχείου.

Είναι συγκλονιστική η περιγραφή για την ομαδική εκτέλεση 144 κατοίκων  που έγινε στα Κύργια της Δράμας : «Τρεις μέρες έμειναν στο ύπαιθρο οι σκοτωμένοι. Και την τέταρτη επιτράπηκε στις γυναίκες να τους θάψουν. Ο θρήνος τους ακούστηκε σε όλο τον κάμπο. Οι περισσότεροι δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν τους δικούς τους. Ήταν παραμορφωμένοι από τις σφαίρες και τις χειροβομβίδες μα πιο πολύ από τα πεινασμένα τσομπανόσκυλα κι από τα κοράκια, που είχαν ξεσκίσει τις ματωμένες σάρκες των νεκρών».

Οι θεωρίες συνωμοσίας

Μετά την απελευθέρωση της χώρας, τον Οκτώβριο του 1944, η εξέγερση της Δράμας συκοφαντείται, καθώς διατυπώνεται αστήρικτα ο ισχυρισμός ότι δεν επρόκειτο περί γνήσιας λαϊκής εξέγερσης, αλλά για «προβοκάτσια». Καθώς, όπως διατείνονταν οι συκοφάντες, με επικεφαλής τον διορισμένο από τους κατακτητές Γενικό Επιθεωρητή Νομαρχιων Μακεδονίας, Αθανάσιο Χρυσοχόου και άλλους, τα μέλη του ΚΚΕ στη Δράμα υποκινήθηκαν από τους Βουλγάρους κατακτητές να οργανώσουν το κίνημα, προκειμένου να μπορέσουν οι τελευταίοι να προχωρήσουν στην εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού στην Ανατ. Μακεδονία και Θράκη. Δυστυχώς, παρά τα στοιχεία που υπήρχαν, η άποψη εκείνη επικρατεί μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, επηρεάζοντας ακόμη και στελέχη της Αριστεράς. Με συνέπεια η ηρωϊκή εκείνη εξέγερση να «θαφτεί» για μισό και πλέον αιώνα.

Η ομιχλώδης εκείνη εικόνα ανατράπηκε με το βιβλίο «Δράμα 1941: Μία παρεξηγημένη εξέγερση», του Σπύρου Κουζινόπουλου, ο οποίος, μετά από έρευνα που διήρκεσε 35 περίπου χρόνια, μέσα από άγνωστα ντοκουμέντα αλλά και μαρτυρίες μερικών από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων εκείνης της εποχής που τους είχε προλάβει εν ζωή, αποδεικνύει ατράνταχτα ότι επρόκειτο για μία γνήσια ηρωϊκή λαϊκή εξέγερση, την πρώτη που σημειώθηκε στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη. Μία πράξη αντίστασης πρόωρη ίσως, που όμως είχε σημαντικά οφέλη  για την Ελλάδα, καθώς ακύρωσε τα όποια επιχειρήματα της Βουλγαρίας περί εθνικών και πληθυσμιακών δικαιωμάτων στην περιοχή και αποθάρρυνε Βούλγαρους  εποίκους από τη Βουλγαρία να εγκατασταθούν στην περιοχή και να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή της σύνθεση.

Τα στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου «Δράμα 1941: Μία παρεξηγημένη εξέγερση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» και ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο.