Ξέρεις, Αϊλάν, είναι τραγικό και μακάβριο να το λέει κανείς αυτό,
αλλά από μια άποψη, ευτυχώς που έκλεισαν τα ματάκια σου και δεν είδες
ποτέ τη συνέχεια.
Δεν είδες ένα περιοδικό που βαφτίζει το φασισμό “σάτιρα” να λέει πως αν ζούσες, θα κυνηγούσες τους κώλους των ευρωπαϊκών κοριτσιών για να τις βιάσεις.
Δεν είδες πόσο ζεστή φιλοξενία θα έβρισκες στη χώρα μας, σε χοτ-σποτ ή σε κάποια τρώγλη από αυτούς που ήθελαν να πάρουν Νόμπελ για μια πράξη που δεν έκαναν, ενώ πιστεύουν ότι εσύ κι οι δικοί σου καταστρέφετε τον τουρισμό και τον πολιτισμό μας, κι ήρθατε εδώ για να μας εξισλαμίσετε.
Δεν είδες μια άθλια περσόνα που διψά για δημοσιότητα να πέφτει στην παραλία και να μιμείται τη στάση στην οποία βρήκαν το κορμάκι σου νεκρό, για να ευαισθητοποιήσει λέει την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Δεν είδες τη Μεσόγειο να γίνεται μια θάλασσα πτωμάτων, τον αριθμό να αυξάνεται και να γίνεται απλό στατιστικό στοιχείο, που δεν προκαλεί πλέον καμία αίσθηση. Φαντάσου δηλαδή και να μην είχε ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος από το δικό σου τραγικό τέλος.
Δεν είδες το ρατσισμό, την καχυποψία, την εκμετάλλευση που περιμένουν όσους έκαναν το λάθος να έχουν διαφορετικό χρώμα στην επιδερμίδα τους και βρέθηκαν σε μια άλλη χώρα, μακριά από τη δική τους.
Ο ποιητής λέει πως αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα. Το παιδί δε γλίτωσε. Κι αυτά που βγήκαν ζωντανά στην ακτή, υποφέρουν περισσότερο. Καμία ελπίδα δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, αν δεν κάνουμε επιτέλους κάτι για να τον αλλάξουμε. Θα βλέπουμε απλώς την αποσύνθεσή του και θα γινόμαστε κι εμείς μαζί του ζωντανά, κινούμενα πτώματα, που φοβούνται το δικό τους θάνατο, αλλά δεν αισθάνονται τίποτα όταν τον βλέπουν να θερίζει ψυχές δίπλα τους.
Δεν είδες ένα περιοδικό που βαφτίζει το φασισμό “σάτιρα” να λέει πως αν ζούσες, θα κυνηγούσες τους κώλους των ευρωπαϊκών κοριτσιών για να τις βιάσεις.
Δεν είδες πόσο ζεστή φιλοξενία θα έβρισκες στη χώρα μας, σε χοτ-σποτ ή σε κάποια τρώγλη από αυτούς που ήθελαν να πάρουν Νόμπελ για μια πράξη που δεν έκαναν, ενώ πιστεύουν ότι εσύ κι οι δικοί σου καταστρέφετε τον τουρισμό και τον πολιτισμό μας, κι ήρθατε εδώ για να μας εξισλαμίσετε.
Δεν είδες μια άθλια περσόνα που διψά για δημοσιότητα να πέφτει στην παραλία και να μιμείται τη στάση στην οποία βρήκαν το κορμάκι σου νεκρό, για να ευαισθητοποιήσει λέει την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Δεν είδες τη Μεσόγειο να γίνεται μια θάλασσα πτωμάτων, τον αριθμό να αυξάνεται και να γίνεται απλό στατιστικό στοιχείο, που δεν προκαλεί πλέον καμία αίσθηση. Φαντάσου δηλαδή και να μην είχε ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος από το δικό σου τραγικό τέλος.
Δεν είδες το ρατσισμό, την καχυποψία, την εκμετάλλευση που περιμένουν όσους έκαναν το λάθος να έχουν διαφορετικό χρώμα στην επιδερμίδα τους και βρέθηκαν σε μια άλλη χώρα, μακριά από τη δική τους.
Ο ποιητής λέει πως αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα. Το παιδί δε γλίτωσε. Κι αυτά που βγήκαν ζωντανά στην ακτή, υποφέρουν περισσότερο. Καμία ελπίδα δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, αν δεν κάνουμε επιτέλους κάτι για να τον αλλάξουμε. Θα βλέπουμε απλώς την αποσύνθεσή του και θα γινόμαστε κι εμείς μαζί του ζωντανά, κινούμενα πτώματα, που φοβούνται το δικό τους θάνατο, αλλά δεν αισθάνονται τίποτα όταν τον βλέπουν να θερίζει ψυχές δίπλα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου