Τις
γνωστές εικόνες της καταστροφής άφησε πίσω του ο «μεσογειακός κυκλώνας»
που «χτύπησε» περιοχές της χώρας μας το Σάββατο και την Κυριακή. Για
μια ακόμη φορά, όλες αυτές οι καταστροφές αποδίδονται από την κυβέρνηση,
την Περιφέρεια, τον κρατικό μηχανισμό, την Πολιτική Προστασία και τα
μέσα ενημέρωσης στο «ακραίο» καιρικό φαινόμενο, εξαιτίας της «κλιματικής
αλλαγής».
Το φαινόμενο του κυκλώνα ήταν πράγματι έντονο. Αυτό όμως που το καθιστά «ακραίο» ως προς τις συνέπειες, είναι η έλλειψη υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας και ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού αντιμετώπισης, που επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά.
Αλλωστε, τις ίδιες πάνω - κάτω καταστροφές σε σπίτια, μαγαζιά, υποδομές, αγροτικές καλλιέργειες βλέπουμε κι όταν ξεσπάσει μια δυνατή βροχή, ένα μπουρίνι, μια καταιγίδα μικρής ή μεγάλης διάρκειας.
Θυμίζουμε, για παράδειγμα, ότι στην περίπτωση της Μάνδρας δεν χρειάστηκε κάποιος κυκλώνας για να μετατραπεί η περιοχή σε λιμνοθάλασσα και να χάσουν τη ζωή τους 24 άνθρωποι, μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Πολλές από τις καταστροφές που επέφερε ο κυκλώνας θα μπορούσε να είχαν αποφευχθεί ή περιοριστεί αν υπήρχαν οι κατάλληλες αντιπλημμυρικές υποδομές. Αν η προστασία της περιουσίας, ακόμα και της ζωής του λαού ήταν προτεραιότητα για το κράτος.
Δεν είναι όμως έτσι, αφού το αστικό κράτος προτάσσει έργα για τη στήριξη και την ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων και όχι υποδομές για τις λαϊκές ανάγκες, όπως έργα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, ενταγμένα σε ένα συνολικότερο σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών.
Το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» τον περασμένο Αύγουστο, όπου αναδεικνυόταν καθαρά ότι τα έργα αντιπλημμυρικής (και όχι μόνο) προστασίας υποτάσσονται στη λογική «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, ήταν αποκαλυπτικό.
Ακόμα όμως κι όταν γίνονται έργα βασικών υποδομών, όπως εθνικοί οδικοί άξονες, προκειμένου να μειωθεί το κόστος, δεν συνοδεύονται από τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα που θα προστατεύσουν τις περιοχές όπου είναι ενταγμένα.
Ετσι, το Σάββατο στην Κινέτα είχαμε ξανά μια καταστροφή, στην οποία συνετέλεσαν και οι ελλείψεις των αναγκαίων αντιπλημμυρικών υποδομών κατά μήκος της Εθνικής οδού, σε μια περιοχή που μόλις πριν από δύο μήνες χτυπήθηκε και από τη φωτιά.
Παρ' όλα αυτά, τίποτα δεν έγινε από το κράτος για να προστατευθούν αυτοί οι άνθρωποι από τις βέβαιες πλημμύρες, παρά τις προειδοποιήσεις των ίδιων των κατοίκων ότι η καταστροφή του δάσους τούς αφήνει περισσότερο εκτεθειμένους στη μανία της βροχής.
Ανάλογα προβλήματα, στον έναν ή στον άλλον βαθμό, υπάρχουν σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να είναι εκτεθειμένα σε τεράστιους κινδύνους, εξαιτίας της έλλειψης υποδομών, σχεδιασμού, προετοιμασίας και μέτρων πρόληψης για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών.
Εκεί, άλλωστε, εντοπίζονται και οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν μπροστά στις συνέπειες του εγκλήματος, επικαλούμενες πότε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, πότε την «κλιματική αλλαγή».
Η άκρη του κουβαριού, που μπερδεύουν οι αστικές κυβερνήσεις, όμως υπάρχει. Και πρέπει ο λαός να το ξεμπερδέψει για να δει τον πραγματικό ένοχο και εκεί να στρέψει τα πυρά του. Να διεκδικήσει ουσιαστικά μέτρα προστασίας της περιουσίας και της ζωής του από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τους σεισμούς. Να αντιπαρατεθεί με το σχεδιασμό του κεφαλαίου, παλεύοντας για τις δικές του σύγχρονες ανάγκες.
Σήμερα, η εξέλιξη της επιστήμης έχει «απογειώσει» τις δυνατότητες έγκαιρης πρόγνωσης ενός καιρικού φαινομένου, όσο ακραίο κι αν είναι, τόσο σε ό,τι αφορά την εκδήλωση όσο και την εξέλιξή του. Τα περιθώρια και τα μέσα πρόληψης έχουν πολλαπλασιαστεί. Για να μπουν όμως αυτές οι δυνατότητες στην υπηρεσία της προστασίας του λαού απαιτείται να φύγει από τη μέση το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, να οργανωθεί η παραγωγή με κίνητρο τις λαϊκές ανάγκες, με τους εργαζόμενους στην εξουσία.
Το φαινόμενο του κυκλώνα ήταν πράγματι έντονο. Αυτό όμως που το καθιστά «ακραίο» ως προς τις συνέπειες, είναι η έλλειψη υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας και ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού αντιμετώπισης, που επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά.
Αλλωστε, τις ίδιες πάνω - κάτω καταστροφές σε σπίτια, μαγαζιά, υποδομές, αγροτικές καλλιέργειες βλέπουμε κι όταν ξεσπάσει μια δυνατή βροχή, ένα μπουρίνι, μια καταιγίδα μικρής ή μεγάλης διάρκειας.
Θυμίζουμε, για παράδειγμα, ότι στην περίπτωση της Μάνδρας δεν χρειάστηκε κάποιος κυκλώνας για να μετατραπεί η περιοχή σε λιμνοθάλασσα και να χάσουν τη ζωή τους 24 άνθρωποι, μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Πολλές από τις καταστροφές που επέφερε ο κυκλώνας θα μπορούσε να είχαν αποφευχθεί ή περιοριστεί αν υπήρχαν οι κατάλληλες αντιπλημμυρικές υποδομές. Αν η προστασία της περιουσίας, ακόμα και της ζωής του λαού ήταν προτεραιότητα για το κράτος.
Δεν είναι όμως έτσι, αφού το αστικό κράτος προτάσσει έργα για τη στήριξη και την ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων και όχι υποδομές για τις λαϊκές ανάγκες, όπως έργα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, ενταγμένα σε ένα συνολικότερο σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών.
Το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» τον περασμένο Αύγουστο, όπου αναδεικνυόταν καθαρά ότι τα έργα αντιπλημμυρικής (και όχι μόνο) προστασίας υποτάσσονται στη λογική «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, ήταν αποκαλυπτικό.
Ακόμα όμως κι όταν γίνονται έργα βασικών υποδομών, όπως εθνικοί οδικοί άξονες, προκειμένου να μειωθεί το κόστος, δεν συνοδεύονται από τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα που θα προστατεύσουν τις περιοχές όπου είναι ενταγμένα.
Ετσι, το Σάββατο στην Κινέτα είχαμε ξανά μια καταστροφή, στην οποία συνετέλεσαν και οι ελλείψεις των αναγκαίων αντιπλημμυρικών υποδομών κατά μήκος της Εθνικής οδού, σε μια περιοχή που μόλις πριν από δύο μήνες χτυπήθηκε και από τη φωτιά.
Παρ' όλα αυτά, τίποτα δεν έγινε από το κράτος για να προστατευθούν αυτοί οι άνθρωποι από τις βέβαιες πλημμύρες, παρά τις προειδοποιήσεις των ίδιων των κατοίκων ότι η καταστροφή του δάσους τούς αφήνει περισσότερο εκτεθειμένους στη μανία της βροχής.
Ανάλογα προβλήματα, στον έναν ή στον άλλον βαθμό, υπάρχουν σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά να είναι εκτεθειμένα σε τεράστιους κινδύνους, εξαιτίας της έλλειψης υποδομών, σχεδιασμού, προετοιμασίας και μέτρων πρόληψης για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών.
Εκεί, άλλωστε, εντοπίζονται και οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν μπροστά στις συνέπειες του εγκλήματος, επικαλούμενες πότε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, πότε την «κλιματική αλλαγή».
Η άκρη του κουβαριού, που μπερδεύουν οι αστικές κυβερνήσεις, όμως υπάρχει. Και πρέπει ο λαός να το ξεμπερδέψει για να δει τον πραγματικό ένοχο και εκεί να στρέψει τα πυρά του. Να διεκδικήσει ουσιαστικά μέτρα προστασίας της περιουσίας και της ζωής του από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τους σεισμούς. Να αντιπαρατεθεί με το σχεδιασμό του κεφαλαίου, παλεύοντας για τις δικές του σύγχρονες ανάγκες.
Σήμερα, η εξέλιξη της επιστήμης έχει «απογειώσει» τις δυνατότητες έγκαιρης πρόγνωσης ενός καιρικού φαινομένου, όσο ακραίο κι αν είναι, τόσο σε ό,τι αφορά την εκδήλωση όσο και την εξέλιξή του. Τα περιθώρια και τα μέσα πρόληψης έχουν πολλαπλασιαστεί. Για να μπουν όμως αυτές οι δυνατότητες στην υπηρεσία της προστασίας του λαού απαιτείται να φύγει από τη μέση το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, να οργανωθεί η παραγωγή με κίνητρο τις λαϊκές ανάγκες, με τους εργαζόμενους στην εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου